Ένα φεστιβάλ στο Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης που αξίζει να το ζήσετε από κοντά!

xoma.nero.fotia2025

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού σε συνεργασία με τo Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, το Υπουργείο Πολιτισμού την υποστήριξη της ΔΗΝΕΠΟΚ (Δ/νση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς)  τη συμμετοχή των Αγγειοπλαστών του Θραψανού, διοργανώνει σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων εστιασμένων στην Κρητική παραδοσιακή κεραμική και τον πολιτισμό της Κρήτης, με την στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης υπό την αιγίδα του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Δείτε το σημερινό πρόγραμμα ΕΔΩ.

musiki.iulios2025

Κρήτη

Πρώτη μέρα της γιορτής του αγγειοπλάστη...

Ένα βίντεο τραβηγμένο χθες γύρω στις 8:15, μέρα ακόμα, την ώρα που οι μουσικοί έστηναν τα μηχανήματα τους, έτσι για να πάρετε μια πρώτη γεύση από το ξεκίνημα της πρώτης ημέρας της τριήμερης γιορτής του θραψανιώτη αγγειοπλάστη... Δείτε το ΕΔΩ.

Περσινή φωτογραφία από το χώρο του Δημοτικού Σχολείου Θραψανού, όπου πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις για τη γιορτή του αγγειοπλάστη.

Μια ακόμη φωτογραφία από το χώροτων εκδηλώσεων, έτσι για να πάρετε μια γεύση...

Πήγα στο προαύλιο του σχολείου, νωρίς το απόγευμα. Ήξερα πως η γιορτή ξεκινά με τα όργανα να παίζουν αργά το βράδυ. Αλλά ήθελα να σας δώσω μια γεύση από την προετοιμασία και το ξεκίνημα της γιορτής...

Έκανα μια βόλτα σε όλους τους χώρους... Στην αυλή ακόμα ετοιμάζουν τα τραπέζια. Φυσάει ένα αεράκι και δεν αφήνει τα τραπεζομάντηλα να κάτσουν. Επιβάλλεται λοιπόν να χρησιμοποιήσουν συρραπτικό μηχάνημα.

Οι νεαροί του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού είναι δραστήριοι. Δεν κάθονται λεπτό. Θέλουν όλα να είναι έτοιμα για να ξεκινήσουν σε λίγο, μόλις βραδιάσει. Υπάρχει χρόνος για λίγη κουβέντα... Είναι κουρασμένοι και λίγο απογοητευμένοι. Υπάρχουν χωριανοί αγγειοπλάστες που είχαν υποσχεθεί στους διοργανωτές ότι θα έφερναν πράγματα στην στα περίπτερα της έκθεσης και την τελευταία στιγμή δεν πήγαν... Συμβαίνουν κι αυτά...

Κατά τα άλλα βλέπεις παντού χαμογελαστούς ανθρώπους. Θαρρείς και τους κάνει καλό ετούτη η γιορτή μπροστά σ' αυτή την κακή συγκυρία...

Κάνω μια βόλτα και καταγράφω εικόνες για τις ανάγκες του βίντεο... Το αποτέλεσμα το βλέπετε ήδη στην κορυφή της ανάρτησης. Αμοντάριστο. Περιέχει ακριβώς ότι είδα και άκουσα. Κι αυτός ήταν ο στόχος: Να δώσω ένα πραγματικό κλίμα της γιορτής. Μετά τις 11, το βράδυ θα ξεκινήσει το γλέντι που θα φέρει εκατοντάδες εδώ να φάνε και να χορέψουν ως το πρωί...

Εμείς όμως, νωρίτερα, περάσαμε πολύ όμορφα μιλώντας με τους ανθρώπους που δούλεψαν για να γίνει αυτή η γιορτή η οποία αποτελεί παράδοση πια, κάθε χρόνο και είναι αφιερωμένη στο θραψανιώτη αγγειοπλάστη.

Στάθηκα λίγο περισσότερο στο περίπτερο με τα μελίσσια του Θοδωρή Δρακούλη. Με ευχαρίστησε για τη διαφήμιση που του κάνω, ένα χρόνο τώρα στη μπάρα δεξιά αυτού του Site, έχοντας το θραψανιώτικο μέλι του σε πρώτη θέση προβολής. Του είπα ότι αν είναι καλό το μέλι του αυτό οφείλετε στον ίδιο και στα μελίσσια του... Κι έτσι είναι, κανένας καλό λόγος, από μόνος του, δε φτάνει...

Ύστερα έφυγα... Προτίμησα να πάω στο καφέ του ΦΩΚΙΩΝΑ, στην Αριστέα και να χρησιμοποιήσω το WiFi για να ανεβάσω το βίντεο που τράβηξα στο You Tube. Ήθελε αρκετό χρόνο γιατί είναι μεγάλο. Το άφησα να φορτώνει κι εγώ ήπια την μπυρίτσα μου γράφοντας αυτό το κομμάτι.

Το καλύτερο μου... Έτσι το Site αυτό παραμένει ζωντανό με ενημέρωση καθημερινή, μέσα από τον παλμό των γεγονότων... Καλοκαίρι 2013. Υπάρχει λόγος σοβαρός, να είμαι καλά...

Οι εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού βιντεοσκοπούνται από τον Χάρη Λαμπράκη από το Αρκαλοχώρι κι έτσι σε λίγο, όταν η δουλειά ολοκληρωθεί θα έχουμε την ευκαιρία να το δούμε και να το απολαύσουμε... Στο μεταξύ για να δείτε την επαγγελματική δουλειά των ανθρώπων, θαυμάστε ένα βίντεο που έφτιαξαν για το κρητικό ελαιόλαδο. Αξίζει το κόπο... Δείτε ΕΔΩ το Site τους...

Ξεκινά αύριο η γιορτή του αγγειοπλάστη...

Η αφίσα για τη  φετινή Γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη που είναι μέρες τώρα κολλημένη σε ολόκληρο το Θραψανο και τα γύρω χωριά...

Ένας έπαινος για τον πατέρα μου... Κορνιζαρισμένος στο σπίτι της Στασούλας. Τον πήρε, ως αγγειοπλάστης, όσο ακόμα ζούσε και ήταν γι' αυτόν μεγάλη τιμή.

Έχουν φτιάξει κιόλας το χώρο στη αυλή του Δημοτικού Σχολείου Θραψανού. Από το Σάββατο όλα ήταν στη θέση τους. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού έχει κάνει όλη την προεργασία για να έχει επιτυχία και η φετινή τριήμερη γιορτή του θραψανιώτη αγγειοπλάστη...

Το βάρος βέβαια, όπως διαπιστώνετε και από την αφίσα που έφτιαξαν και έχουν κολλήσει σε κάθε μαγαζί του χωριού, στις πλατείες, αλλά και τα γύρω χωριά της περιοχής είναι στους λυράρηδες και τα χορευτικά. Ας ελπίσουμε ότι αυτό λειτουργεί απλά σαν κράχτης, προκειμένου να εκμεταλλευτούν και το γενικότερο κλίμα από την Αγία Μαρίνα της Βόνης... Διότι, προσωπικά, έχω γράψει κι άλλες φορές σ' αυτό το Site θα είχα την απαίτηση από έναν τέτοιο φορέα – διοργανωτή πολιτισμού να ρίξει το βάρος του στο θραψανιώτη αγγειοπλάστη.

Εδώ θα είμαστε και θα το δούμε αυτό... Ωστόσο, πρέπει να πω ότι έχουν μπει ήδη τα ξύλινα περίπτερα που θα στεγάσουν τους αγγειοπλάστες και βεβαίως θα στηθούν και τροχιά για να κάνουν επιτόπου μαστόροι, πιθάρια. Επιπλέον στους τροχούς που θα υπάρχουν θα μπορούν οι επισκέπτες, κυρίως ξένοι, να δοκιμάσουν το ταλέντο τους στον πηλό. Όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα αυτό...

Εγώ, ας πούμε, αν και ο πατέρας μου ήταν ένας από τους κορυφαίους πιθαράδες και ο αδερφός μου με τον ανιψιό μου συνεχίζουν την παράδοση, δεν τα κατάφερα ποτέ να... σηκώσω τον πηλό και να δημιουργήσω μια οποιαδήποτε κατασκευή. Το παράπονο μου...

Ακολουθεί το πρόγραμμα της φετινής γιορτής του θραψανιώτη αγγειοπλάστη κι ελάτε στο Θραψανό να την παρακολουθήσετε. Σημειώστε το στην ατζέντα σας...

15 – 16 – 17 Ιουλίου 2013. Το πρόγραμμα έχει ήδη βγει. Δείτε το: 15/7 Με τον Πετσάκη Μιχάλη, 16/7 με τον Ψαρογιώργη, 17/7 με τον Νεκτάριο Σαμόλη
Εκτός από τις μουσικές και τους χορούς ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να δει και τους αγγειοπλάστες επί τω έργω, να δημιουργούν πάνω στον θαυματουργό πηλό.
Με λίγη τύχη θα μπορέσεις να δοκιμάσεις κι εσύ το ταλέντο σου στον τροχό!
Επίσης, μια και το γλέντι στήνεται στην αυλή του ιστορικού σχολείου του χωριού ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να επισκεφτεί το εσωτερικό του
όπου θα δει ακόμα τις επιγραφές και τις ζωγραφιές των Γερμανών, κατάλοιπα της Κατοχής, αλλά και την προθήκη με τις πήλινες δημιουργίες πολλών γενεών μαθητών.

Είδαμε πώς φτιάχνετε το τυρί στο σπίτι...

Παρακολούθησα προχθές το μεσημέρι πώς φτιάχνει το τυρί η αδερφή μου, Στασούλα. Ακολουθεί μια ολόκληρη διαδικασία κάθε τέσσερις μέρες που μαζεύει το γάλα από τα πρόβατα του σπιτιού... Φωτογράφισα μερικά βασικά βήματα, απαραίτητα για να γίνει το τυρί...


Σε ένα μεγάλο τσουκάλι βράζουν το γάλα. Το πρώτο ανθότυρο το έχουν ήδη πάρει. Θα ακολουθήσει το κυρίως τυρί... Κι αυτό θέλει το χρόνο του κι ένα περιβάλλον καθαρό και ήσυχο. Ασφαλώς είναι μια όμορφη διαδικασία να την παρακολουθείς... Εμένα πάντως μου άρεσε πολύ...


Το γκάζι δουλεύει και κάνει τις θερμοκρασίες υψηλές, προκειμένου να είναι όλα εντάξει στη διαδικασία της πήξης. Κάθισα αρκετή ώρα παρακολουθώντας... Η Στασούλα έχει τον τρόπο τηw να τυροκομεί. Και δεν βιάζεται. Το τυρί θα χειαστεί μετά, τρεις μήνες ωρίμανσης.


Μερικά σύνεργα της... Απαραίτητα, ένα ειδικό θερμόμετρο και χοντρό αλάτι. Τα κράτησα φωτογραφικά να τα θυμάμαι. Απλά στην κατασκευή τους, αλλά πολύ χρήσιμα για το τυρί της. Εσάς βέβαια, μπορεί να μη σας λένε και πολλά πράγματα, έτσι όπως τα βλέπετε εδώ...


Το ανθότυρο στο πρωινό τραπέζι μας... Ανάλατο, αλλά υπέροχο και μοναδικό, μ' αρέσει ως συμπλήρωμα στο φαγητό... Απαραίτητο επίσης το κρασί. Και οπωσδήποτε τα ξελάγγουρα τα οποία συνοδεύουν και θα ολοκληρώσουν το πρωινό, πλούσιο γεύμα μας...

Μια βόλτα στη λίμνη της Λειβάδας...

Πάνω σ'αυτό το στηθαίο, στην ξύλινη περιφραξη της λίμνης, έγραψα το κείμενο που ακολουθεί...

Χωρίς κύματα τα νερά της λίμνης στις Λειβάδες κι ας φύσαγε ένα ελαφρύ αέρακι...

Κάθισα κοντά δυο ώρες εδώ, δίπλα στη λίμνη στις Λειβάδες. Κι ήταν υπέροχα, μοναδικά...

Θα μπορούσαν να περάσουν οι πρώτες δέκα ημέρες στο Θραψανό και να μην έρθω μια βόλτα μέχρι τη λίμνη της Λειβάδας; Όχι βέβαια. Το έκανα λοιπόν χθες...

Η καλύτερη ώρα για επίσκεψη είναι το απόγευμα που πέφτει ο ήλιος. Ήρθα γύρω στις 7.15 και κάθισα ώς την ώρα που σκοτεινιάζει. Άφησα τη μηχανή σ' ένα ήσυχο μέρος και περπάτησα με τα πόδια. Αυτή είναι η ομορφιά της λίμνης που μπορείς να απολαύσεις και είναι μοναδική... Έκανα γύρω – γύρω τον κύκλο της, έκαψα μερικά μικρά άκρια κορόμηλα (καπράκια τα λένε εδώ...) από δέντρα που έχουν φυτρώσει στις όχθες της κι ύστερα στάθηκα στην ξύλινη κουπαστή της λίμνης, έτσι που να την έχω μπροστά μου και γράφω...

Είναι όμορφα αυτή την ώρα, ήσυχα... Απέναντί μου, δεξιά, είναι ένας μπαμπάς με τα δυο παιδιά του... Κάτι ρίχνουν στις πάπιες κι είναι προσηλωμένες εκεί... Έχουν βγει από το νερό και κάθονται να φάνε, ότι τους ρίχνουν...

Τα νερά της είναι ήρεμα... Δεν έχει το παραμικρό κυματάκι... Ένα ελαφρό αεράκι ίσα που κουνά τις κορυφές των δέντρων στο πλάι της λίμνης. Και κάποια βατράχια “μπερδεύουν” το κρώξιμο τους με τον ήχο από το τραγούδι των τζιτζικιών που έχουν στήσει τρελό πάρτι...

Γράφω εδώ... Το καλύτερο μου. Δεν υπάρχει πιο ωραίο, αυθεντικό ρεπορτάζ από το να περιγράφω στιγμές που ζω, ακριβώς την ώρα που το κάνω...

Ήταν μια ζεστή μέρα και σήμερα... Ή έτσι μου φάνηκε επειδή δε φυσούσε αέρας; Εδώ όμως, δίπλα στη λίμνη, έχει δροσιά... Λες και είναι άλλος τόπος. Δεν είναι τυχαίο που αρέσει σε πολλούς χωριανούς οι οποίοι διαλέγουν τη λίμνη για να κάνουν τη βόλτα τους με τα παιδιά ή στους νέους που εδώ είναι ο τόπος των συναντήσεων τους.

Όταν ήρθα, βρήκα μια παρέα από 5-6 ποδηλάτες που είχαν ανέβει το πλακόστρωτο και προσπαθούσαν να κάνουν τη βόλτα τους. Με γέλια και αστεία... Ύστερα εξαφανίστηκαν συνεχίζοντας γι' αλλού τη βόλτα τους...

Περπάτησα λίγο στο κτήμα που έχουν φυτέψει δέντρα, ανάμεσα στη λίμνη και το κτίριο που έφτιαξαν για μουσείο της αγγειοπλαστικής τέχνης, αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να το ολοκληρώσουν...

Τα χόρτα έχουν πνίξει τα πάντα και τα ξύλινα παγκάκια έχουν υποστεί ζημιές από την ταλαιπωρία του χρόνου. Πολλά τραπέζια ξύλινα έχουν σπάσει και κανείς από το Δήμο δεν έχει φροντίσει να αποκαταστήσει τις ζημιές...

Κρίμα, ένας επίγειος παράδεισος έχει αφεθεί στην τύχη του... Ένας φυσικός υδροβιότοπος παραδίδεται στη φθορά του χρόνου και κανείς δεν φροντίζει να συντηρηθεί και να κρατηθεί ζωντανός πνεύμονας πρασίνου, οικολογικής μεγάλης αξίας. Ας τα βλέπουν οι αρμόδιοι. Εκπέμπουν S.O.S!

Συντονισμένος στον ήχο των τζιτζικιών...

Πάνω στα λιόδεντρα τα τζιτζίκια κάνουν πάρτι τώρα το καλοκαίρι. Μια βόλτα σε ένα λιόφυτο, καταμεσήμερο θα σε κανει να το διπιστώσεις...

Μ' αρέσει να τα ακούω και δεν χάνω την ευκαιρία να το κάνω... Ακούραστοι τραγουδιστάδες κάθε καινούρια μέρα γι' αυτά μια νέα πρόκληση...

Για μένα είναι πανέμορφο να αναλώνομαι με τέτοια μικρά πράγματα. Μέροςτης καθημερινότητας του καλοκαιριού είναι και τα τζιτζίκια...

Δεύτερη εβδομάδα στην Κρήτη κι αν κάτι μ' αρέσει τρελά είναι μια βόλτα στην εξοχή καλοκαιριάτικα, ακούγοντας τον ήχο των τζιτζικιών. Ίσως για την πόλη δε λένε και πολλά πράγματα όλα αυτά -πού να αντέξουν τα ζουζούνια στην ανθρώπινη χωνεύτρα;- αλλά για τους ανθρώπους της επαρχίας το... πανηγύρι αρχίζει μια τέτοια μεσημεριανή ώρα, όπου οι “τραγουδιστές” του καλοκαιριού δίνουν καθημερινά συναυλία...

Ναι, συχνά κάνω βόλτα μέσα σε λιόδεντρα απολαμβάνοντας αυτή τη μελωδία. Άσε που έτσι κι αλλιώς, λόγω της ησυχίας και της ηρεμίας του χωριού, αυτά ακούγονται ακόμα και μέσα στο ίδιο το κατοικημένο χωριό... Δεν είναι δα και τόσο πολύβουος ο τόπος ώστε να καλύπτονται τέτοιοι ήχοι...

Πέρσι τα φωτογράφησα πάνω στα δέντρα. Χρησιμοποιώ για το κομμάτι μου τις ίδιες φωτογραφίες βέβαιος πώς τα πράγματα φέτος δεν μπορεί να είναι και τόσο διαφορετικά...

Κλασικές καλοκαιρινές εικόνες... Οι ταχτικοί αναγνώστες μου θα βρουν κάθε χρόνο ένα κομμάτι μου εδώ αφιερωμένο στα... τζιτζίκια που δίνουν ένα ξεχωριστό τόνο στη ζωή μας αυτή την εποχή. Διότι πραγματικά είναι κάτι μοναδικό και ξεχωριστό.

Κάθε χρόνο είναι εδώ. Επαρκώς προετοιμασμένα για να μας δώσουν κάτι από τον καλύτερο μουσικό εαυτό τους. Είναι εντυπωσιακός ο βραχύβιος χρόνος ζωής τους. Κι ωστόσο είναι εδώ και το παλεύουν... Έτσι τα βλέπω εγώ κι έτσι τα καταγράφω...

Μερικοί εκνευρίζονται με την επιμονή τους. Δεν καταλαβαίνω το γιατί. Είναι σαν να διώχνουν το χρώμα από τη ζωή τους. Ένα χρώμα που την κάνει πιο όμορφη στην καθημερινότητα τους...

Δεν ξέρω αν έχετε προσωπική εμπειρία από κάποια επαρχία με τζιτζίκια στα δέντρα αυτή την εποχή... Αν και όλοι δεν έχουμε την τύχη οι ρίζες μας να μας φέρνουν κοντά σε τέτοιους τόπους, εντούτοις όλο και από κάποιο τόπο θα έχουμε περάσει ακόμα και σαν βόλτα, όπου θα ακούσουμε αυτούς τους καλοκαιρινούς τραγουδιστές.

Ναι, προσωπικά μ' αρέσουν τα τζιτζίκια. Και απολαμβάνω όλη τη γλύκα και το τραγούδι τους. Κι ας ξέρω πως δεν έχουν παρτιτούρες. Αυτή η μοναδική εκτέλεση που ωστόσο μοιάζει τόσο μεταξύ τους από τη μια μέρα στην άλλη είναι που προσδίδει ακόμα περισσότερη ομορφιά. Κι εγώ έχω εκπαιδευτεί, λόγω της δουλειάς μου, να δίνω πολύ προσοχή σε όλα αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα...

Διότι κάπου εδώ κρύβεται η ομορφιά της ζωής. Κι εμείς την ψάχνουμε στα σπουδαία και τα μεγάλα... Πόσο λάθος κάνουμε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA