Μια βόλτα στα καμίνι του αδερφού μου, Κωστή. Όρθιος! Ακόμα είναι εκεί, κάθε μέρα κι έχει και τους μαστόρους του...

Το μυστικό για να νοιώθει κανείς καλά στις διακοπές του είναι να να μη βιάζεται να ζήσει καταστάσεις τέτοιες ώστε να μπει στα βαθιά αυτών που λέμε διακοπές. Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι υποκειμενικό και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι υπάρχει ένας δεδομένος κανόνας για να μας εκφράζει ανεπιφύλακτα.

Μικρά βήματα ενσωμάτωσης... Μια βόλτα στο χωριό ή στο Αρκαλοχώρι συνδυασμένη με δουλειές, στο σπίτι για να βάλω κάποιες προτεραιότητες από βδομάδα μάλλον, μετά στα χωράφια, να βρω φρούτα “ζωντανά” πάνω στα δέντρα για να γευτώ την νοστιμιά τους...

Ύστερα να δω κάποιους ανθρώπους συγγενείς, φίλους, γνωστούς... Να πιάσω λίγο το νήμα στις ρίζες μου. Να περπατήσω στα σοκάκια του χωριού, στα καμίνια του ανιψιού μου Μανόλη και του αδερφού μου Κωστή, στους κήπους τους, όπου μπορώ να κόψω ένα ξυλάγγουρο ή μια ντομάτα...

Η κουβέντα μαζί τους μ' αρέσει. Επικεντρώνω το ενδιαφέρον μου σε πράγματα απλά καθημερινά, σπουδαία για τους ίδιους που σε μένα παίρνουν πια μια άλλη μορφή πιο σημαντική...

Τίποτα δεν αφήνω στην τύχη... Επειδή απλά δεν την εμπιστεύομαι δημιουργώ προσωπικά τις προϋποθέσεις εκείνες που θα με κάνουν να νιώσω καλά και να εγκλιματιστώ πιο γρήγορα... Εδώ που τα λέμε δεν χρειάζεται να καταβάλω και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Αρκεί να αφήσω τους ρυθμούς να κυλήσουν, όπως εκείνοι ξέρουν κι εγώ να τους παρακολουθήσω ως παρατηρητής μιας εξαιρετικής και μοναδικής κατάστασης.

Γράφω, διαβάζω, συζητώ, κάνω βόλτες, κοιμάμαι, αυτή είναι για μένα η ομορφιά των διακοπών. Χωρίς προγράμματα και χωρίς άγχος για την επόμενη μέρα... Εξάλλου, καθεμιά έχει τα δικά της πράγματα. Τις έγνοιες της, τις ανησυχίες της...

Σήμερα θα ξαναπάω στο Αρκαλοχώρι. Να καταθέσω τα χαρτιά της μικρής επιδότησης που παίρνω για τις ελιές μου στην Αγροτική Τράπεζα, να δω την αγορά και εγκατάσταση ενός αποκωδικοποιητή προκειμένου να βρει την εικόνα της η τηλεόραση που πέρασε στην ψηφιακή εποχή με ένα σχεδόν βίαιο τρόπο και στην Κρήτη.

Τέτοιες είναι οι δουλειές... Μη φανταστείτε τίποτα σοβαρό. Κάθε άλλο... Το πρωί έγραψα και τις “Επισημάνσεις” μου για το “Ρέθεμνος”, ένα κομμάτι μέσα από τη ζωή, όπως κάνω έτσι κι αλλιώς κάθε εβδομάδα 13 χρόνια τώρα, ανελλειπώς...

Και η επαφή μου με το διαδίκτυο δεν είναι πια, όπως στο γραφείο. Ξεχωρίζω τις ώρες ως προς το τι μπορώ να έχω και τι μπορώ να δώσω. Και δίνω στη διαχείριση του χρόνου ιδιαίτερη σημασία...