Τα Σταφύλια. Τα πρώτα για φέτος, τα λιάτικα (κόκκινα που βάζουν για το κρασί...), όταν κατά τον Σεπτέμβρη ζαχαρώσουν, είναι κιόλας ώριμα. Τόσο που να μ' αρέσουν να τα κόβω και να τα απολαμβάνω επιτόπου...

Το ίδιο και τα σύκα... Αν και είναι νωρίς ακόμα, εν τούτοις πραγματικά είναι ότι καλύτερο για μένα που μπορώ να φάω άφοβα, αφού ακόμα δεν έχουν “μελώσει”, ούτε έχουν ζαχαρώσει επικίνδυνα για την υγεία μου...

Μ' αρέσει όταν βρίσκομαι στο χωριό, όπως τώρα να τριγυρνώ έξω στα χωράφια... Είναι μια αφορμή να δω σε τι κατάσταση είναι οι ελιές μου και ταυτόχρονα βρίσκω φρούτα εποχής πάνω στα δέντρα για να απολαύσω...

Κι είναι ανείπωτη η χαρά να τα κόβεις και να τα απολαμβάνεις επιτόπου. Έχω λοιπόν ξεχωρίσει τόπους που μπορώ να βρω τέτοια δέντρα... Αυτή την εποχή έρχονται τα σύκα και τα σταφύλια...

Πρώιμα, αλλά πάντα νόστιμα και καθαρά, απαλλαγμένα από φυτοφάρμακα ή ιδιαίτερα λιπάσματα που μπορούν να τους δώσουν ίσως μια καλύτερη εμφάνιση, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούν να συναγωνιστούν με τα φρούτα που θα βρεις στη λαϊκή αγορά.

Το ένα είναι αγνό, απλό, καθαρό, όπως το προσφέρει η φύση στον άνθρωπο, ενώ το άλλο έχει ποτιστεί ώς το μεδούλι με φάρμακα προκειμένου να γίνει ελκυστικό στην όψη, στην εμφάνιση...

Άσε που είναι και δωρεάν... Επιπλέον έχω διαπιστώσει ότι τα νέα παιδιά δεν γνωρίζουν τα φρούτα... Στην ηλικία τους εμείς τα ψάχναμε, εντοπίζαμε τα καλύτερα δέντρα με τους υπέροχους καρπούς και... στήναμε καρτέρι, με το φόβο πάντα του αγροφύλακα που μας κυνηγούσε για την κακιά συνήθεια μας να μην περιοριζόμαστε μόνο στα δικά μας δέντρα, αλλά σε οποιοδήποτε δέντρο, ακόμα και ξένης ιδιοκτησίας με επιθυμητό καρπό που δελέαζε το μάτι μας και τον ουρανίσκο μας...

Σήμερα μόνο τα σταφύλια μπορείς να τα βρεις σε καλλιεργημένους αμπελώνες... Όπως ας πούμε εγώ που πάω στο χτήμα του Αγησίλαου και της Στασούλας στου Γρέγο.

Σύκα όμως μπορείς να βρεις παντού. Το ζήτημα είναι να βρεις εκείνα που είναι ώριμα αυτή την εποχή... Γιατί τα σύκα είναι σε πλήρη ανάπτυξη τον Αύγουστο... Από τώρα όμως υπάρχουν πρώιμες ποικιλίες λευκών ή μαύρων σύκων.... Και μπορούν να φτάσουν ώς τον Σεπτέμβρη...

Με τη μηχανή έχω εύκολη πρόσβαση... Εξάλλου, όπως έχω πει πολλές φορές ώς τώρα και οι τακτικοί αναγνώστες μου έχουν εντοπίσει πια την αδυναμία μου, μου αρέσει ιδιαίτερα να περπατώ στα χωράφια... Ανάμεσα στα λιόδεντρα, παρέα με τους ανέμελους τραγουδιστάδες, τα τζιτζίκια, που συναγωνίζονται το ένα, το άλλο, ποιο θα φωνάξει πιο δυνατά...

Καμιά φορά παίρνω τα σύνεργα μου, χαρτί και στυλό και κάθομαι στη ρίζα και τον ίσκιο μιας ελιάς για να γράψω... Είναι για μένα, τον άνθρωπο της πόλης και του γραφείου, μια ξεχωριστή εμπειρία... Γι' αυτό και την επιδιώκω, δεν την αφήνω να εμφανιστεί από μόνη της. Εξάλλου δεν είναι και τόσο τρομερός, ένας τέτοιος στοιχειώδης προγραμματισμός. Αρκεί να το θέλεις και συνωμοτεί το σύμπαν να τα καταφέρεις να το υλοποιήσεις...