Το κείμενο αυτό γράφτηκε την πρώτη εβδομάδα που ήρθα στο χωριό μου. Είναι ένα κείμενο, κατά παραγγελία μεν, αφού έπρεπε να καλύψει ένα δισέλιδο στην ΑΙΧΜΗ, αλλά βγαλμένο μέσα από τα προσωπικά μου βιώματα για τις διακοπές που ήδη ζούσα.

Το έστειλα στο τυπογραφείο, έγινε η σελιδοποίηση του και ισως γιατί υπήρχαν πολλά κείμενα και φωτογραφίες από τη δράση του Συλλόγου Μηχανικών της ΔΕΗ που έπρεπε να μπουν “λογοκρίθηκε” κατά την έκφραση του προέδρου, Κώστα Βαρσάμη.

Το πλαίσιο του, ανάλαφρο, καλοκαιρινό, να διαβάζεται εύκολα. Τα δύσκολα, είπαμε, ας τα βάλουμε στο φύλλο που θα βγάλουμε το Σεπτέμβρη, μακριά από κάθε καύσωνα. Θεώρησα λοιπόν σκόπιμο να το μοιραστώ μαζί σας μιας και, έτσι κι αλλιώς, γράφτηκε. Ιδού:

Από τα παλιά χρόνια ο άνθρωπος είxε ανάγκη από διακοπές. Να βγει για λίγο από μια καθορισμένη διαδικασία: σπίτι, δουλειά, συνδικάτο και ξανά σπίτι... Και φρόντισε έγκαιρα, από τον καιρό που μπήκαν σε εφαρμογή οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας να υπάρχει ένα τέτοιο, ειδικό κεφάλαιο - συμφωνία, δομημένη ανάμεσα σε δύο εταίρους.

Και δύο πλευρές ήξεραν εξ' αρχής ότι ένας εργαζόμενος που μπορεί να βρει το χρόνο να ξεκουραστεί, να μοιραστεί στιγμές με την οικογένειά του, να ζήσει μακριά από ευθύνες στη διάρκεια του καλοκαιριού, θα επιστρέψει στη δουλειά του ικανός και έτοιμος να προσφέρει πολλαπλάσια.

Έτσι ή κάπως έτσι καθιερώθηκαν οι καλοκαιρινές δικοπές. Μια διαδικασία που δεν έχει να κάνει απλά και μόνο με τη χρονική περιοδο που βρίσκεται εκτός καθορισμένων ωραρίων εργασίας.

Ακόμα πολύ όμορφος είναι ο σχεδιασμός: πού θα πάμε φέτος, τι καινούρια πράγματα θα δούμε, πόσο είμαστε διατεθημένοι να κάνουμε χρήση των τουριστικών χαρτών και να γνωρίσουμε νέους τόπους, την ιστορία τους, τον πολιτισμό τους.

Τα σχέδια μερικές φορές είναι καλύτερα κι από τις ιδιες τις διακοπές. Είναι ωραίο να αναλώνεις τη σκέψη σου και το μυαλό σου σε προβληματισμούς τύπου, βουνό ή θάλασσα. Και η... μικροεπεξεργασία του βουνού ή της θάλασσας έχει το χάζι της. Να μην ξαναπάμε στα ίδια μέρη, να επιλέξουμε νέα, πιο ενδιαφέροντα, να δούμε τις παρέες που θα έχουμε κι εμείς και τα παιδιά.

Ύστερα είναι η ώρα του ταξιδιού. Η προετοιμασία, το καράβι, ο συνωστισμός στο λιμάνι που μάλλον δεν μας ενοχλεί και τόσο, η ζέστη που υποφέρεται κάτω από την αντιηλιακή ομπρέλα με τις ξαπλώστρες στην παραλία των ονείρων μας για τις βουτιές και τα θαλασσινά μας μας στην κοντινή ταβέρνα.

Όχι, αυτή τη φορά δεν θα γκρινιάξουμε για τις αλμυρές τιμές που κλείσαμε το δωμάτιο. Το ψάξαμε στο internet πριν φύγουμε και είναι οικαλύτερες. Μα κι αν δεν είναι, ας δώσουμε στον εαυτό μας το πλεονέκτημα, μια φορά και για καλό να υπερβούμε τον προϋπολογισμό. Σαν τους τρελούς τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στη δουλειά κάθε μέρα. Το δικαιούμαστε.

Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε ότι τις καθημερινές μέρες είναι από δύσκολο έως αδύνατον. Ας πιούμε ένα ποτό παραπάνω, μια μερίδα πιο πολύ από το αγαπημένο φαγητό μας, δυο βουτιές περισσότερες στα γαλάζια νερά του Αιγαίου, του Ιονίου ή του Λυβικού Πελάγους, δυο ώρες μεσημεριανού ύπνου που μήνες τώρα λέγαμε ότι χρωστούσαμε στον εαυτό μας. Και ας βγάλουμε από το χέρι μας το ρολόϊ -δυνάστη. Παλιά ο ήλιος ήταν ο ρυθμιστή των πραγμάτων. Και το ένστικτο αυτό που μας παρακινούσε. Πεινάγαμε; Επρεπε να κάτι να φάμε. Όχι γιατί ήταν μεσημέρι, αλλά γιατί το στομάχι μας διαμαρτύρονταν κι εμείς έπρεπε να λάβουμε υπόψη μας το μήνυμα και να ανταποκριθούμε στην απάντηση.

Διακοπές θα πει χαλαρώνω, βγαίνω από τους συνηθισμένους τρελούς ρυθμούς της καθιμερινότητας. Θα πει μια κουβέντα με φίλους το βράδυ γύρω από τη φωτιά να δημιουργέι μια καλή διάθεση. Θα πει λιγότερα ρούχα, αν είναι δυνατόν μόνο με το μαγιό μας, λιγότερες υποχρεώσεις, χώρο για ένα καλαμπούρι, διάθεση για παρέα με ανθρώπους που είναι έτοιμοι να μοιραστούν μαζί σου τις ίδιες αδυναμίες, τα ίδια όνειρα.

Ξέρετε, δεν καρατάνε πολύ οι διακοπές, όση διάρκεια κι αν έχουν. Σαν αέρας φαίνεται ότι φεύγουν. Για πότε ξεκινούν και πότε τελειώνουν, ούτε που το καταλαβάινουμε.

Μένουν μόνον κάποιες φωτογραφίες ή βίντεο από στιγμές που ζήσαμε, ένα άλμπουμ στα... συρτάρια του μυαλού μας να μας υπενθυμίζει πως αν τώρα είμαστε καλύτερα στη δουλειά μας και τις ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να είναι που κάναμε χρήση του δικαιώματός μας για λίγες μέρες ή εβδομάδες διακοπών.

Μεγάλη υπόθεση και δυστυχώς πολλοί από μας δεν δίνουμετην πρέπουσα σημασία. Το καλοκαίρι είναι όμορφο στην Ελλάδα. Είμαστε τυχεροί. Ζούμε στην πιο όμροφη χώρα του κόσμου. Κι αντί να εκμεταλλευτούμε προς όφελος μας κάθε στιγμή καθόμαστε και... γκρινιάζουμε που “πέσαμε” θύματα εκμετάλλευσης, που δεν σέβονται τον τουρισμό εκείνοι που ζου από αυτόν, που κάνουν αρπαχτές ενώ θα έπρεπε να λειτουργούν αλλιώς.

Σωστά όλα αυτά. Υπάρχουν. Κι αν είμαστε και λίγο άτυχοι θα... πέσουμε πάνω τους. Μερικοί μάλιστα τα προβλήματα τα... τραβούν σαν μαγνήτη. Αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι. Το φετινό καλοκαίρι θα' ναι καλύτερο από το περσινό. Και τα σχέδια που κάναμε θα τα υλοποιήσουμε.

Ο καιρός φεύγει, έτσι κι αλλιώς και το μόνο που μένει, τελικά, είναι οι αναμνήσεις που μας κάνουν πιο... πλούσιους και αναπτερώνουν την ελπίδα πως του χρόνου όλα θα είναι καλύτερα. Θα υπάρχει πιο σωστός προγραμματισμός, θα μάθουμε από τα λάθη μας και είναι σίγουρο ότι η πειστροφή στο γραφείο ή στο χώρο δουλειάς θα μας βρει αναζωογονημένους. Καλοκαίρι είναι. Και στην Ελλάδα είναι πολύ όμορφα, όπως και να το κάνουμε...