Συνεχίζει βροχερός ο καιρός...
Ο Γιώργος μαζεύει σπαράγγια. Κάναμε μια στάση στο δρόμο για τα Πάνω Καλυβάκια βρήκε ένα καλό μάτσο...
Νοτισμένο τοπίο στα Καλυβάκια. Σε ένα διάλειμμα βροχής. Άξιζε τον κόπο αυτή η βόλτα με αφορμή μια δουλειά που είχε να κάνει με το μικρό σπιτάκι.
Το σπίτι της Πότας εγκαταλειμμένο στην τύχη του. Απίστευτος αυτός που το αγόρασε. Η πρώτη σκέψη του ήταν να... ξεπατώσει το αμπέλι στην αυλή. Πόνεσε η ψυχή μου...
Χειμωνιάτικο. Έτσι τον βρήκαμε και σήμερα, βροχερό τον καιρό. Χειμωνιάτικο τοπίο... Και την ψυχρούλα του την έχει όπως και να τον κάνεις. Άσε πια αυτός ο αέρας... Λυσομανά έξω από την πόρτα μας. Ούτε ο Δεκέμβρης δεν ήταν έτσι. Δες σκέρτσα του Απρίλη καθώς ετοιμάζεται να υποδεχθεί το Πάσχα...
Στο χωριό μ' αυτόν τον καιρό είναι “άγρια” ωραία. Λιγοστός κόσμος κυκλοφορεί και τα πέτρινα σπίτια με τις κεραμιδένιες στέγες μοιάζουν σαν από κινηματογραφικό τοπίο βγαλμένα.
Τελικά μ' αρέσει κι έτσι. Είναι όμορφο να απολαμβάνεις το πρωινό σου καφεδάκι μέσα σ' ένα τέτοιο τοπίο. Κι αυτή η ηρεμία, αυτή η ησυχία... Μόνο ο αέρας που φυσά, καθώς περνά ανάμεσα από τις φυλλωσιές των δέντρων, ακούγεται...
Κάποτε – κάποτε το χρειαζόμαστε κι αυτό σαν αλλαγή. Δε νομίζετε;
Το μικρό σπιτάκι του Γιώργου, κληρονομιά από την Πότα. Αποθήκη το είχε εκείνη όσο ζούσε και στάβλο για τα ζώα. Ο Γιώργος το χρησιμοποίησε, όπως έχει σκέψεις να χρησιμοποιήσει και το χωράφι μπροστά του.
Είδα πριν λίγες μέρες ξανά στην τηλεόραση το "Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας" και το θυμήθηκα τώρα που επιχειρούσα από το χωριό να μπω στο internet με μια απλή τηλεφωνική σύνδεση PSTN. Ίδια η κατάσταση. Σα να μην πέρασε μια μέρα... Το ίδιο “βράσιμο” της σύνδεσης, οι ίδιες “υψηλές” ταχύτητες που κάνουν μόνο ια e-mail. Κι άντε να κάνεις ανάρτηση...