Εκπληκτικοί εκεί στον ΕΛ.ΤΥΠΟ. Πρώτη φορά λένε τόσο ανοιχτά την αλήθεια. Ώστε τα ΜΜΕ και το... μισό ΠΑΣΟΚ θέλουν Παπαδήμα... Καλώς τον τότε... Ποιο θα ρωτήσουν, το λαό; Χρειάζεται;

Ακαδημαϊκός δάσκαλος, κεντρικός τραπεζίτης, επιστήμονας υψηλού κύρους, με θητεία στα κέντρα αποφάσεων και χάραξης πολιτικής της Ελλάδας και της Ευρώπης, ο καθηγητής Λουκάς Παπαδήμος είναι πια ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνεργασίας.

Βιογραφικό
Ο Λουκάς Παπαδήμος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και μετά την αποφοίτησή του από το Κολλέγιο Αθηνών, άρχισε τις σπουδές του στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Πήρε το πρώτο του πτυχίο στη Φυσική, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ηλεκτρολογία-Μηχανολογία και έκανε το διδακτορικό του στα Οικονομικά. Παράλληλα με τις σπουδές του, εργάστηκε ως βοηθός ερευνών και ως ειδικός επιστήμων στο ΜΙΤ.

Κι ένα άρθρο του με ενδιαφέρον...
«Αυτή τη στιγµή, η πιο αποτελεσµατική και συνετή οδός είναι να εφαρµοστεί η συµφωνία των ευρωπαίων ηγετών που επετεύχθη τον Ιούλιο και να ενισχυθεί κατάλληλα» τονίζει σε άρθρο του στο «Βήµα της Κυριακής» (και για τους «Financial Times») ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) κ. Λ. Παπαδήµος. Ο κορυφαίος σύµβουλος επί των οικονοµικών του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου προειδοποιεί για ενδεχόµενες σοβαρές επιπτώσεις ενός µεγάλου µη εθελοντικού κουρέµατος του χρέους για τις ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταµεία, την πραγµατική οικονοµία και τελικά τον έλληνα φορολογούµενο. Κινούµενος µεταξύ Βοστώνης (όπου διδάσκει στο Πανεπιστήµιο Harvard), Φραγκφούρτης (έδρα της ΕΚΤ), Βρυξελλών και Αθήνας ο κ. Παπαδήµος έχει αναλάβει το τελευταίο διάστηµα έναν άτυπο αλλά ουσιώδη ρόλο εκπροσώπησης της Ελλάδας και εξισορρόπησης των πιέσεων που ασκούνται από τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων. Το κύρος και η αναγνωρισιµότητα που διαθέτει στη διεθνή σκηνή τον καθιστούν αξιόπιστο συνοµιλητή των ευρωπαίων εταίρων, των παραγόντων του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείο και πολύ περισσότερο της ΕΚΤ. 

Καθώς η ελληνική κρίση χρέους έχει πλέον κλιµακωθεί, το ίδιο συµβαίνει µε τα αιτήµατα αναδιάρθρωσης του δηµόσιου χρέους της χώρας µε σκοπό την υποστήριξη της βιωσιµότητας του χρέους, τη βελτίωση των προοπτικών µακροπρόθεσµης ανάπτυξης και τη µείωση του ηθικού κινδύνου (moral hazard). Ωστόσο, στην πραγµατικότητα, τα πιθανά οικονοµικά οφέλη της αναδιάρθρωσης του χρέους θα είναι πολύ µικρότερα από ό,τι συχνά προβλέπεται, ενώ η διαδικασία αυτή συνεπάγεται σηµαντικούς κινδύνους για την Ελλάδα και την ευρωζώνη.

Τα οφέλη της αναδιάρθρωσης του χρέους από µια χώρα της ζώνης του ευρώ εξαρτώνται από την κατανοµή του χρέους ανάµεσα στους πιστωτές και τη δυνατότητα που έχουν να απορροφήσουν απώλειες τέτοιου είδους χωρίς κρατική στήριξη. Ωστόσο υπάρχουν επίσης χρηµατοδοτικοί περιορισµοί και διασυνδέσεις που απορρέουν από τη λειτουργία της ευρωπαϊκής Νοµισµατικής Ενωσης και την ενοποίηση των χρηµατοοικονοµικών αγορών και µπορούν να υποβαθµίσουν τα οφέλη και να δηµιουργήσουν συστηµικούς κινδύνους.

Στην περίπτωση της Ελλάδας στο τέλος Ιουλίου του 2011 η ονοµαστική αξία του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης ήταν 366 δισ. ευρώ. Σχεδόν το 30% ήταν σε ελληνικά χέρια, κυρίως στα χέρια τραπεζών, συνταξιοδοτικών ταµείων και ασφαλιστικών εταιρειών. Μια σηµαντική µείωση της ονοµαστικής αξίας του ελληνικού χρέους που κρατούν στα χέρια τους αυτά τα ιδρύµατα θα πρέπει να αντισταθµιστεί σε µεγάλο βαθµό από την οικονοµική στήριξη της κυβέρνησης. Επίσης, οι απώλειες για τα ελληνικά νοικοκυριά και για όσους, εκτός των οικονοµικών ιδρυµάτων, κατέχουν δηµόσιο χρέος θα πλήξουν την οικονοµική δραστηριότητα και τα φορολογικά έσοδα. Αλλο ένα µεγάλο µέρος του ελληνικού δηµόσιου χρέους βρίσκεται στα χέρια επίσηµων θεσµών.

Στο τέλος Ιουλίου 2011 οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης, το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλοι επίσηµοι θεσµοί κατείχαν σχεδόν το ένα τρίτο του ελληνικού δηµόσιου χρέους. Για θεσµικούς, πολιτικούς και νοµικούς λόγους δεν µπορεί να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους που θα οδηγήσει σε απώλειες για τους επίσηµους αυτούς θεσµούς. Εποµένως µόνο η αναδιάρθρωση του 40% περίπου του συνολικού δηµόσιου χρέους της Ελλάδας που βρίσκεται στα χέρια ξένων ιδιωτών επενδυτών θα µπορούσε να αποφέρει καθαρά οικονοµικά οφέλη. Ενα «κούρεµα» 50% θα µειώσει το συνολικό χρέος κατά περίπου 20%.

Οι αρνητικές συνέπειες για την Ελλάδα µιας «σκληρής», µη εθελοντικής αναδιάρθρωσης του χρέους και µιας χρεοκοπίας (sovereign default) δεν περιορίζονται στο κόστος της επανακεφαλαιοποίησης των εγχώριων τραπεζών και της στήριξης των ασφαλιστικών ταµείων. Οι επιπτώσεις για την εµπιστοσύνη, για τη ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήµατος και την πραγµατική οικονοµία θα είναι πιθανόν σηµαντικές, παρ’ ότι είναι δύσκολο να προβλεφθούν και να ποσοτικοποιηθούν. Επιπτώσεις τέτοιου είδους θα υπονοµεύσουν και τη διαδικασία δηµοσιονοµικής σταθεροποίησης, ιδίως αν η αναδιάρθρωση του χρέους προκαλέσει πιστωτική κρίση. Η ΕΚΤ δεν θα δέχεται ως εγγυήσεις χρεόγραφα κρατών που έχουν υποβαθµιστεί σε καθεστώς χρεοκοπίας.

Εποµένως, θα είναι απαραίτητο να παρασχεθεί «πιστωτική ενίσχυση» («credit enhancement») για να βελτιωθεί η ποιότητα των εγγυήσεων µε κόστος που θα επιβαρύνει τελικώς την ελληνική κυβέρνηση. Επιπλέον, αν υπάρξει µη εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους και χρεοκοπία µιας χώρας της ευρωζώνης, ο κίνδυνος µετάδοσης των οικονοµικών επιπτώσεων και διάχυσης των προβληµάτων σε τράπεζες ενδέχεται να είναι σηµαντικός και εκτεταµένος. Οι πρόσφατες απότοµες αυξήσεις των αποδόσεων για οµόλογα κρατών-µελών της ευρωζώνης στέλνουν δυνατά και καθαρά προειδοποιητικά σήµατα.

Αυτή τη στιγµή η πιο αποτελεσµατική και συνετή οδός είναι να εφαρµοσθεί η συµφωνία των ευρωπαίων ηγετών που επετεύχθη τον Ιούλιο και να ενισχυθεί κατάλληλα. Οι τράπεζες της Ευρώπης θα χρειαστεί οπωσδήποτε να επανακεφαλαιοποιηθούν. Αλλά θα ήταν επίσης απαραίτητο να αυξηθούν οι πόροι του Ευρωπαϊκού Ταµείου Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και να ενισχυθεί η ευελιξία του.

Η συµφωνία που επετεύχθη για τη συµµετοχή του ιδιωτικού τοµέα (PSI) στη χρηµατοδότηση του ελληνικού χρέους θα πρέπει επί της ουσίας να διατηρηθεί. Πιθανές τροποποιήσεις για τη βελτίωση της βιωσιµότητας του χρέους µε την ενθάρρυνση ενός µεγαλύτερου «κουρέµατος» στην προβλεπόµενη ανταλλαγή οµολόγων θα αποφέρουν πιθανώς ήπια ελάφρυνση του χρέους. Οι όποιες αλλαγές στο PSI δεν πρέπει να θέτουν σε κίνδυνο τον εθελοντικό χαρακτήρα του και δεν πρέπει να οδηγήσουν σε πιστωτικό γεγονός (credit event). Σε περίπτωση χρεοκοπίας η ενίσχυση των τειχών προστασίας των τραπεζών και της δύναµης πυρός του EFSF θα πρέπει να είναι σηµαντικά µεγαλύτερη για να περιφρουρηθεί η χρηµατοπιστωτική σταθερότητα. 

∆εν υπάρχουν δωρεάν γεύµατα για τους οφειλέτες ούτε εύκολες λύσεις για τους πιστωτές. Μια µη εθελοντική αναδιάρθρωση του ελληνικού δηµόσιου χρέους είναι πιθανόν ότι θα οδηγήσει σε περιορισµένα (καθαρά) οικονοµικά οφέλη και θα συνεπάγεται σηµαντικούς κινδύνους που θα απειλήσουν σοβαρά τη χρηµατοπιστωτική σταθερότητα και τις οικονοµικές επιδόσεις της ευρωζώνης στο σύνολό της.

Αν γίνουν πραγµατικότητα αυτοί οι κίνδυνοι, θα οδηγήσουν τελικώς σε µεγαλύτερη επιβάρυνση για τους ευρωπαίους φορολογουµένους, θα έχουν ανεπιθύµητες επιπτώσεις για τη συνοχή και τη σταθερότητα της ευρωζώνης και θα υπονοµεύσουν την αξιοπιστία του ευρώ. Για όλους αυτούς τους λόγους ένα ολοκληρωµένο και πειστικό πακέτο πολιτικών το οποίο θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της εµπιστοσύνης των αγορών όσο και των ευρωπαίων πολιτών είναι επειγόντως αναγκαίο για την επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.

• Δείτε το ΕΔΩ κι ΕΔΩ η πρώτη δήλωση του.
  

Με νέα εγκύκλιο προς τα εργατικά κέντρα και τις ομοσπονδίες μέλη της η ΓΣΕΕ παρέχει πρόσθετες διευκρινήσεις – οδηγίες σχετικά με τις διατάξεις του Ν4024/2011 και ειδικότερα για την αντισυνταγματικότητα και την παραβίαση διεθνών συμβάσεων από το άρθρο 31 του επίμαχου Νόμου που αφορά στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στις ΔΕΚΟ.

Η ΓΣΕΕ με κάθε πολιτικό και νομικό τρόπο θα αντιπαλέψει για να ακυρώσει στην πράξη την εφαρμογή των αντεργατικών αυτών ρυθμίσεων.

Γ.Σ.Ε.Ε.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ υπ’ αριθμ. 10 Αθήνα,8/11/2011

ΠΡΟΣ

Τα Εργατικά Κέντρα

και Ομοσπονδίες Δύναμης Γ.Σ.Ε.Ε.

Θέμα: Αντίθεση του άρθρου 31 του νόμου 4024/2011 στο Σύνταγμα και σε Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συμβάσεις και Συνθήκες. Νομική θεμελίωση ενόψει δικαστικών διεκδικήσεων των εργαζομένων και των σωματείων τους, που υπάγονται στο πεδίο ισχύος του.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Με τη ψήφιση του ν. 4024/2011 επέρχονται περαιτέρω σοβαρές ανατροπές εργασιακών δικαιωμάτων, τόσο στο δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα. Αυτές δεν αφορούν μόνο στους όρους εργασίας των εργαζομένων, αλλά πλήττουν δραματικά και το δικαίωμα στη θέση εργασίας. Αυτό συνακόλουθα οδηγεί στην υποβάθμιση του επιπέδου ζωής μεγάλης κατηγορίας εργαζομένων, ενώ μέσω της κατάλυσης της συλλογικής αυτονομίας που επέρχεται με το άρθρο 37 του Νόμου, ευνοείται ουσιαστικά η διαπραγμάτευση σε ατομικό επίπεδο, όπου ο εργοδότης είναι κυρίαρχος και ολοκληρώνεται η πλήρης απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, γεγονός που αναμένεται να βαθύνει περαιτέρω την ύφεση, με δεδομένα και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Επιπλέον, η κατάλυση της συλλογικής αυτονομίας που συνδέεται αναπόσπαστα με την άσκηση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, δημιουργεί για όλες τις ενδιαφερόμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις (της επιχείρησης, του κλάδου και του επαγγέλματος που έχουν την ικανότητα κατάρτισης ΣΣΕ για τη ρύθμιση των όρων εργασίας και αμοιβής του προσωπικού που υπάγεται στο πεδίο ισχύος τους) μια ειδική νομική βάση για την άσκηση αξιώσεων λόγω προσβολής προσωπικότητας. Η συλλογική αυτονομία, που υλοποιείται με τη σύναψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αποτελεί μια κορυφαία στιγμή συνδικαλιστικής δράσης και ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της προσωπικότητας των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Η κατάργηση = παραβίαση των όρων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που συνάπτει το σωματείο αποτελεί την πιο βαριά προσβολή της υπόστασης - προσωπικότητας του σωματείου, αφού πλήττει καίρια ακριβώς το αποτέλεσμα της συνολικής προστατευτικής δράσης του κατά το στάδιο της υλοποίησής της.

Με το άρθρο 31 του ν. 4024/2011 επιβάλλεται η κατάργηση των ΣΣΕ που καθορίζουν τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στο σύνολο των επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και υπερβαίνουν τα καθοριζόμενα ανώτατα κατά περίπτωση όρια αποδοχών, η επιβολή πλαφόν στις ήδη μειωμένες αποδοχές τους και η αντιστοίχηση, κατ’ανώτατο όριο, των αποδοχών τους με αυτές των εργαζομένων στο Δημόσιο τομέα.

Η ρύθμιση αυτή αγνοεί πλήρως το πραγματικό γεγονός της διαφορετικής σύνθεσης του μισθού και της εφαρμογής διαφορετικού συστήματος αμοιβής στις επιχειρήσεις αυτές, που βασίζεται τόσο στην επιχειρηματική ή/και παραγωγική δραστηριότητα των επιχειρήσεων αυτών όσο και στα επαγγελματικά ή/και εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά των εργαζομένων τους και τις ειδικές συνθήκες εργασίας (πχ λόγω επικινδυνότητας ή λόγω του ανθυγιεινού αυτής). Οι συλλογικές ρυθμίσεις που ισχύουν και εφαρμόζονται επί σειρά ετών στις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα , ιδιαίτερα στις εισηγμένες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, είναι, εκτός όλων των άλλων, προσαρμοσμένες στα ιδιωτικο-οικονομικά και παραγωγικά χαρακτηριστικά τους. Στο πλαίσιο αυτό, τα μέτρα του άρθρου 31 του ν. 4024/2011 είναι , εκτός από ατελή, και απρόσφορα σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό.

Οι διατάξεις του νόμου 4024/2011 (και ειδικά του άρθρου 31 το οποίο πραγματευόμαστε στην παρούσα εγκύκλιο) θίγουν τον πυρήνα συνταγματικά κατοχυρωμένων θεμελιωδών δικαιωμάτων και ανατρέπουν θεσμικές ρυθμίσεις που ενσωματώνονται στο Σύνταγμα και σε σειρά αναγνωρισμένων Διεθνών Συμβάσεων και Συνθηκών, οι οποίες βάσει του Συντάγματος (άρθρο 28 παρ.1) έχουν υπερνομοθετική ισχύ. Η νομική τεκμηρίωση που ακολουθεί αφορά κατά μείζονα λόγο και την ασυμβατότητα του άρθρου 37 του ν. 4024/2011 με το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις. Ειδικότερα:

Α. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

1. Κατάλυση της συλλογικής αυτονομίας (άρθρο 22 παρ. 2 Σ)

Η διάταξη του άρθρου 31 παρ. 9 του ν. 4024/2011 είναι αντίθετη στο Σύνταγμα και ειδικά στο άρθρο 22 παρ. 2 αυτού, που κατοχυρώνει τη συλλογική αυτονομία και ορίζει ότι «με νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με κανόνες που θέτει η διαιτησία». Σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας της κρατικής ρύθμισης ο κρατικός νομοθέτης αφού προβεί στη θεσμική διάπλαση ενός πλαισίου γενικών όρων εργασίας, οφείλει να λειτουργεί μόνο επικουρικά στις περιπτώσεις που η συλλογική αυτονομία δεν λειτουργεί.

Σκοπός της συλλογικής αυτονομίας όπως και των συνδικαλιστικών ελευθεριών είναι η διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών συμφερόντων των εργαζομένων. Η υλοποίηση του σκοπού αυτού καθίσταται ανέφικτη όταν δεν είναι δυνατή η σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Συνακόλουθα, αυτό έχει ως συνέπεια, μεταξύ άλλων, να πλήττεται και η βιοποριστική λειτουργία του μισθού, γεγονός που θέτει σε αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα των μέτρων, αφού η ανάκαμψη της οικονομίας έχει ως αναγκαίο όρο και τη δυνατότητα κατανάλωσης όλων.

2. Παραβίαση της συνδικαλιστικής ελευθερίας (23 παρ. 1 Σ)

Επιπρόσθετα, με την κατάλυση της συλλογικής αυτονομίας πλήττεται και η συνδικαλιστική ελευθερία, που κατοχυρώνει το άρθρο 23 παρ. 1 του Συντάγματος. Το δικαίωμα των ελεύθερων διαπραγματεύσεων με σκοπό την σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας ή την έκδοση διαιτητικών αποφάσεων , αποτελεί κύρια εκδήλωση της συνδικαλιστικής ελευθερίας.

Η κατάλυση της συλλογικής αυτονομίας, όπως είναι φυσικό, πλήττει καίρια και το συνταγματικό δικαίωμα της άσκησης της συνδικαλιστικής ελευθερίας εκ μέρους των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

3. Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Με την προσβολή των δικαιωμάτων που επιφέρει το άρθρο 31 του ν. 4024/2011, το οποίο καταλαμβάνει επιχειρήσεις, οργανισμούς και εταιρίες που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του Κεφαλαίου Α΄ αλλά και του Κεφαλαίου Β΄ του ν. 3429/2005, παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας και της προσφορότητας των μέτρων ¹, αφού:

α) οι ρυθμίσεις αυτές επιφέρουν τροποποιήσεις οιονεί μόνιμου χαρακτήρα. Η αναφορά ισχύος τους σε όλη τη διάρκεια εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, το οποίο επισήμως έχει καταληκτικό όριο το 2015, ακόμη και αν στο μεταξύ η εφαρμογή του μέτρου δεν παραταθεί, τα καθιστά, λόγω της μακράς διάρκειάς τους, μέτρα, ουσιαστικά, οιονεί μόνιμου χαρακτήρα.

Β) η έκταση, ένταση και διάρκεια του περιορισμού/κατάλυσης της συλλογικής αυτονομίας δεν βρίσκεται σε αντιστοιχία με τον επιδιωκόμενο σκοπό,

Γ) δεν συνοδεύονται από αντισταθμιστικά μέτρα (πχ μείωση τιμών, άμεσων και έμμεσων φόρων κλπ), αλλά αντίθετα επιβάλλονται σε μια χρονική συγκυρία, που χαρακτηρίζεται από επιβολή φορεισπρακτικών μέτρων, μείωση των αφορολογήτων ορίων και γενικά μέτρων που προκαλούν δραματική υποβάθμιση του επιπέδου ζωής στη χώρα, γεγονός που τα καθιστά μονομερή, δυσβάσταχτα και κοινωνικά άδικα, ιδίως αν συνδυαστούν με τα υπάρχοντα υψηλά ποσοστά ύφεσης και ανεργίας .

Ούτε η επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος μπορεί να νομιμοποιήσει την κατάλυση θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος (άρθρα 22 παρ. 2 και 23 παρ. 1 ) για τους εξής λόγους:

Ι) Καταρχήν, αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η κατάλυση της συλλογικής αυτονομίας και των συνδικαλιστικών ελευθεριών δεν σχετίζεται με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας ή το δημόσιο χρέος, τουλάχιστον σε όσους φορείς δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, καθώς και εκείνους, η λειτουργία των οποίων διασφαλίζει ή καθιστά προσβάσιμα δημόσια αγαθά και δεν μπορεί να επιμετρηθεί με οικονομικούς όρους. Ούτε το μέτρο συμβάλλει με οποιονδήποτε τρόπο στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας , αφού οι μισθοί στην Ελλάδα, κατά γενική ομολογία, δεν είναι υψηλοί.

ΙΙ) Αλλά, εντελώς επικουρικά, ακόμη και αν η επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος ήταν βάσιμη, η όποια επέμβαση στη συλλογική αυτονομία , θα έπρεπε να συνιστά μέτρο όλως εξαιρετικό, να μην υπερβαίνει μια εύλογη χρονική περίοδο και να συνοδεύεται από επαρκείς εγγυήσεις για την προστασία του επιπέδου ζωής των εργαζομένων (σχετικό και το πόρισμα της Επιτροπής Συνδικαλιστικής Ελευθερίας που εγκρίθηκε στην 132^η σύνοδο του ΔΣ της ΔΟΕ, το Μάρτιο του 1986 καθώς και η με ημερομηνία Μαρτίου 2011 Έκθεση της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων της ΔΟΕ, κατόπιν εξέτασης των καταγγελιών της ΓΣΕΕ)

Β. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

4. Αντίθεση στο άρθρο 1 εδ. α΄του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Η ρύθμιση του άρθρου 31 του ν. 4024/2011 είναι αντίθετη στο άρθρο 1 εδ. α΄του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ , το οποίο ορίζει ότι «παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθεί της ιδιοκτησίας αυτού ει μη δια λόγους δημοσίας ωφελείας και υπό τους προβλεπομένους υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους».

Επειδή τα δικαιώματα που συνδέονται με την ύπαρξη σχέσης εξαρτημένης εργασίας προσβάλλονται με την επίμαχη ρύθμιση, στο βαθμό που αυτή ισοδυναμεί με απαλλοτρίωση δικαιωμάτων που απορρέουν από τη σχέση εργασίας. Το νομοθετικό πλαίσιο, που ρυθμίζει το ύψος του μισθού συνιστά υλοποίηση του κοινωνικού δικαιώματος εργασίας (άρθρο 22 παρ. 1 εδ. α΄ Σ) το οποίο στην προκειμένη περίπτωση προσβάλλεται. Συνακόλουθα παραβιάζονται και τα άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 Σ για την προστασία της αξίας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.

Το δικαίωμα των εργαζομένων στη λήψη του μισθού τους -και μάλιστα στο ύψος που αυτός έχει μέχρι σήμερα διαμορφωθεί μετά από αναπροσαρμογές συμβατικού ή κανονιστικού περιεχομένου - αποτελεί στοιχείο της περιουσίας τους και κατά τούτο προστατεύεται από την ΕΣΔΑ. Κάθε άμεση ή έμμεση απόσβεση, κατάργηση, προσβολή του προσβάλλει το δικαίωμα περιουσίας που εγγυάται η Σύμβαση και είναι για το λόγο αυτό ανίσχυρη.

5. Αντίθεση σε Διεθνείς Συμβάσεις εργασίας και Συνθήκες

Η παραπάνω ρύθμιση είναι αντίθετη και με τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας (ΔΣΕ) 98, που κυρώθηκε με το νδ 4205/61 και την 154, που κυρώθηκε με το ν. 2403/1996, για την κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, για την παραβίαση των οποίων έχει ήδη κατατεθεί προσφυγή της Γ.Σ.Ε.Ε. στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας.

Οι υποχρεώσεις του Κράτους για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργασίας με δίκαιη και ίση αμοιβή και όρους εργασίας απορρέουν τόσο από το Σύνταγμα όσο και από τη διεθνή δέσμευση της χώρας και του εθνικού δικαίου από τους σχετικούς κανόνες του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου, οι οποίοι βάσει του Συντάγματος (άρθρο 28 παρ.1) έχουν υπερνομοθετική ισχύ, όπως πχ από:

- Τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7^ης/12/2000 (2007/C 303/01), [άρθρα 15 παρ.1 , 20 , 31, 54 ]

- τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (ΔΣΕ) 122 (1964) για την πολιτική της απασχόλησης [άρθρα 1 και 3].

- το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ΔΣΟΚΠΔ) [ άρθρο 6 παρ.2].

- τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη (ΕΚΧ) [άρθρα 1 , 4 30 και 31].

Η Γ.Σ.Ε.Ε. , πιστή στον καταστατικό σκοπό της για την προστασία του επιπέδου εργασίας και ζωής των εργαζομένων, θα εξαντλήσει όλα τα μέσα αντιμετώπισης και των νέων αυτών νομοθετικών μέτρων σε πολιτικό, συνδικαλιστικό και νομικό επίπεδο.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα στο νομικό επίπεδο η Γ.Σ.Ε.Ε. προτίθεται να παρέμβει υπέρ των εργαζομένων, που μέσω των οργανώσεων – μελών της εκπροσωπεί, και των σωματείων τους στα αρμόδια δικαστήρια όλων των βαθμών, προς υποστήριξη των αξιώσεών τους στους δικαστικούς αγώνες που πρόκειται να ανοίξουν στο άμεσο μέλλον. Παράλληλα θα συνεχίσει να παρέχει, για όλα τα κρίσιμα ζητήματα, νομική βοήθεια, σε συμβουλευτικό επίπεδο, η οποία έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους και τις οργανώσεις τους.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Ο Πρόεδρος                   Ο Γεν. Γραμματέας

Γιάννης Παναγόπουλος     Νικόλαος Κιουτσούκης

Μια πιο... καθαρή άποψη από την ΝΙΚΗ... Σημερινός πρωτοσέλιδος τίτλος...

Χωρίς σχόλιο... Από την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ...

Μήπως τελικά έχουν δίκιο εδώ, στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ;

Διασυρμός και στο εξωτερικό. Να μας μάθουν καλά κι εκεί... Από τον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ.

Η περιγραφή του πολιτικού φιάσκου σε... τίτλους... Από τη ΒΡΑΔΥΝΗ

Και η προσέγγιση του Γ. Κουρή στο θέμα. Πάντα ξεχωριστός ο τρόπος και το ήθος της ΑΥΡΙΑΝΗΣ.

Ζούμε πρωτόγνωρα γεγονότα... Πρωτόγνωρα; Η φίλη μου Γεωργία Ξάνθη επιμένει πως τέτοια γεγονότα ξαναείχαμε στην Ελλάδα όταν πρωθυπουργός ήταν ο παππούς του Γιωργάκη, Γιώργος κι αυτός. Μου έστειλε μάλιστα τα σχετικά ντοκουμέντα από εφημερίδες της εποχής τα οποία αναδημοσιεύω ευχαριστώντας την προκαταβολικά.

Ένα ωραίο e-mail

Πήρα ένα πολύ ενδιαφέρον e-mail στο Θραψανιώτη που θέλω να το μοιραστώ μαζί σου:

Γεια και χαρά συμπατριώτη, Νικόλαε Θεοδωράκη Θραψανιώτη. Μ΄αρέσουν τα γράμματα και οι αριθμοί, η πατριδογνωσία και η καλλιτεχνία, η φύση και η ποίηση, ο μέγας γεωμέτρης και η γεωργία.

Σιχαίνομαι τους κάπηλους και την καπηλεία, απεχθάνομαι τους άδικους και την αδικία. Τις έστι ο κάπηλος και τι η καπηλεία; κάπηλος: αδίστακτος ληστής των ευγενών ιδεών ο εκμεταλλευτής, το στέμμα της καπηλείας φορεί και προς ίδιον όφελος προχωρεί.

Τι εστί πατριδοκαπηλία; η σκόπιμη συναισθηματική φόρτιση του λαού σχετικά με εθνικά θέματα για την επίτευξη ιδιοτελών σκοπών και ατομικών συμφερόντων. Τα είδα όλα από κοντά μέσα στην άθλια κοινωνία. Μακάρι να μπορούσα τα χαλινάρια να τραβούσα. Ο παντοδύναμος να βάλει το χέρι του. Η ελπίδα προς τον θεό μας γλυκαίνει την καρδιά.

Μετά από εικοσιπέντε χρόνια στην δουλειά (Δικαστ. επιμελήτρια) είδαν τα μάτια μου πολλά. Ευχαριστώ τον θεό που με αξίωσε και ζω ήσυχα κι΄ απλά. Σύνταξη 500 ευρώ, με ψωμί και ελιά. Ουκ εν τω πολλώ το ευ.

Δόξα τω θεώ περνάω μια χαρά. Νόστιμα του κήπου τα λαχανικά και της φύσης τα καλλυντικά. Η τηλεόραση απενεργοποιημένη και η ψυχή μου προς τον Θεό ενεργοποιημένη. Η άποψη μου με την πολιτική;

Με θλίβουν τα παιχνίδια της και οι πολιτικοί. Του Πλάτωνος ονειρεύομαι την Πολιτεία την ιδανική.
Σου εύχομαι υγεία και χαρά και καλή επιστροφή εις τα εδάφη τα πατρικά.

Με αγάπη

Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη.

Δυο ακόμα εφημερίδες του 1964, από το αρχείο της Γιωργίας. Προκειται για την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, που δεν υπάρχει σήμερα αλλά αυτό δεν κάνει πιο μικρή την αξία των δημοσιευμάτων που καταγράφει το κλίμα της εποχής. Έχει δίκιο, κάπου μοιάζουν οι δυο εποχές...

Κι ένα τελευταίο ντοκουμέντο από το αρχείο της Γιωργίας Ξάνθης...