Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Στο ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας


Και τι μας έμεινε, μόνο η λογοτεχνία... Όμορφες λέξεις σε καλή σειρά που “λένε” κάτι στην καρδιά μας. Για μένα η ώρα, λόγω εφημερίδας, είναι απαγορευτική. Ας πάμε όμως όσοι μπορούμε...

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του νέου βιβλίου του Ν. ΚΟΥΝΕΝΗ
Σάββατο, 19 Νοέμβριος 2011
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΕΝΗΣ. Περί δημοκρατίας Σάτιρα ηθών και θεσμών. Μια σατιρική περιήγηση στους όρους, στα όρια, στους μύθους και στις μεταμφιέσεις της ψευδεπίγραφης...


Την περασμένη εβδομάδα “έπαιξε” το θέμα στον ελληνικό Τύπο. Μας ξάφνιασε τότε η ωμότητα του. Είπαμε ο κατήφορος δεν έχει τέλος και σήμερα το είδαμε στον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ, την εφημερίδα της ομογένειας. Το πράγμα λοιπόν είναι πολύ σοβαρό και θυμίζει άλλες σκληρές εποχές για την Ελλάδα. Δείτε ΕΔΩ ένα σχετικό δημοσίευμα...


Σκληρό παζάρι Παπαδήμου στην Ευρώπη προαναναγγέλλει το ΕΘΝΟΣ και επιμένει στην υπογραφή Σαμαρά. Επαναφέρω το προχθεσινό δημοσίευμα των ΝΕΩΝ που... κοστολογεί την υπογραφή του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Και βάζω κάτω το σημερινό δημοσίευμα από την ίδια εφημερίδα. Επανέρχονται “πιέζοντας” γι' αυτή την υπογραφή λες και όλα θα λυθούν μαγικά αν μπει αυτή.

Μ' αυτά και μ' αυτά μας “παίζουν”. Σε λίγες μέρες θα αρχίσει να εφαρμόζεται η εφεδρεία, στη Βουλή κουβεντιάζουν για τον προϋπολογισμό που θα κληθούμε να πληρώσουμε πάλι εμείς...

Και στην Ισπανία οι γιαλαντζί σοσιαληστές έχασαν από τον δεξιό υποψήφιο με τη μεγάλη διαφορά που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις.

Κι εμείς εδώ ομφαλοσκοπούμε για το αν θα είναι και αύριο πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ ο Γιωργάκης. Ποιο ΠΑΣΟΚ βρε παιδιά;


Τα σκίτσα της Β. Ξένου στα ΝΕΑ εκπληκτικά! Εδώ ο Γιωργάκης μαδά μια μαργαρίτα, για το αν θα μείνει ή θα φύγει από το κόμμα του. Μάλλον τις ζωές μας μαδά... Αυτό καταλαβαίνω εγώ στην πρώτη ανάγνωση...

Εικόνες από το... μέλλον

Φωτογραφία κεντρική στην πρώτη σελίδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ όπου η είδηση έρχεται από την Ισπανία που έχουν  σήμερα εκλογές. Στο στιγμιότυπο οι δύο μονομάχοι δίνουν τα χέρια μπροστά στο φακό. Με χαμόγελα... Σαν αυτά εκείνων που ξέρουν πως ότι κι αν βγάλει η κάλπη, την ίδια ακριβώς πολιτική θα ακολουθήσει... Κι αυτή θα 'ναι σίγουρα σε βάρος του ισπανικού λαού. Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει...

Η είδηση από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Αυτά που κουβεντιάζουμε όλοι μεταξύ μας και αγωνιούμε για την έκβαση του εγχειρήματος. Το ευρώ, αφού μας έφερε στο χείλος της αβύσσου ως νόμισμα που ξεπέρασε κάθε μέτρο στους χειρισμούς μας. Και τώρα η αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι. Πώς θα είναι η αυριανή μέρα στην οικονομία; Μας ενδιαφέρει να ξέρουμε γιατί μας αφορά άμεσα...

Καλό είναι να ξέρουμε τι μας περιμένει σε περίπτωση που γυρίσουμε στη δραχμή. Η εφημερίδα ΝΙΚΗ οπτικοποιεί αυτό το σενάριο. Ας το διαβάσουμε λίγο προσεκτικά. Όχι επιφανειακά. Πολλές κουβέντες γίνονται τον τελευταίο καιρό με σενάρια για την επιστροφή στη δραχμή ως εθνικό νόμισμα. Αλήθεια ή ψέματα; Εδώ είμαστε και θα το δούμε, ας είμαστε όμως προετοιμασμένοι...

Ότι κάνουν ας μας έχουν από κοντά τους. Οι εταίροι μας με τους τοποτηρητές του ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Και τι ζητάνε; Αυτά κάθε απλό, συνειδητός, έντιμος πολίτης. Να μην πληρώνουν μόνο αυτοί, αλλά και οι φοροφυγάδες. Αυτοί που συνεχίζουν να ζουν στον πλούτο και τη χλιδή με τα χρήματα που “κλέβουν” από το δημόσιο...

Το πρωτοσέλιδο είναι από το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Που από αυτό το φύλλο, αύξησε την προσφορά του με το κουπόνι από τα πέντε στα έξι ευρώ κι έγινε ακόμα πιο... ελκυστικό στον αναγνώστη, κάνει ένα φωτογραφικό παζλ με τους μεγαλοφοροφυγάδες επισημαίνοντας ως θετικό το γεγονός. Σωστά. Πολύς κόσμος το βλέπει έτσι. Κουράστηκε να πληρώνει αυτός και μόνον αυτός. Καιρός να πληρώσουν κι άλλοι...

Κυριακάτικες αναγνώσεις...

Πάντα μου άρεσε τα πρωινά της Κυριακής να “ξεψαχνίζω” τις εφημερίδες. Έχουν το προνόμιο να “μπαίνουν” στα ενδότερα της δημοσιογραφίας, στα γεγονότα που συνέβησαν την εβδομάδα που μας πέρασε. Λειτουργούν λίγο και σαν εβδομαδιαίες εφημερίδες. Ακόμα κι αυτές που ακολουθούν ημερήσιες εκδόσεις, μ 'αυτή τη λογική “δουλεύουν”. Δείτε εδώ το πρωτοσέλιδο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ. Αυτό που προκύπτει από την κυβέρνηση Παπαδήμου είναι οι αναταράξεις στα κόμματα...


Και φυσικά η σεναριολογία είναι η λατρεμένη τους. Τρεις μνηστήρες εποφθαλμιούν τη θέση του Γιώργου στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό επισημαίνει η REAL NEWS χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία για ποιο ΠΑΣΟΚ μιλάει. Αυτοί που το αγάπησαν, που το πίστεψαν, που το στήριξαν και το κράτησαν ζωντανό τριάντα χρόνια τώρα, δεν είναι πια εκεί... Οι πολιτικές που εφάρμοσε τα τελευταία δυο χρόνια δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό το κόμμα...

 

 

 


Στην ίδια γραμμή κινείται και ΤΟ ΒΗΜΑ. Μπορεί να μην το επιλέγει για πρώτο θέμα, του δίνει όμως μια αρκετά καλή θέση ψηλά, μονόστηλο. Αυτή η εφημερίδα δεν κρύβει την προτίμησή της στον Βενιζέλο. Παλιότερα, όταν ήταν σε εξέλιξη η κούρσα της διαδοχής είχε γελοιοποιηθεί με τη στάση που κράτησε. Αλλά δυστυχώς τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Κι έτσι αρχίζει η εγκατάλειψη των αναγνωστών, ενώ αυτοί αναρωτιόνται “τι άραγε να φταίει;”...

 

 

 

 


Πρώτο θέμα και στο ΠΑΡΟΝ η διαδοχολογία... Ποιον άραγε από τους αναγνώστες να ενδιαφέρει και γιατί επιλέγουν οι εφημερίδες να ρίξουν τόσο βάρος σ' αυτό που λένε “διαδοχή” στο ΠΑΣΟΚ. Ο κόσμος περνάει δύσκολα... Δεν το βλέπουν, δεν το καταλαβαίνουν άραγε; Γιατί δε στέλνουν τα λαγωνικά τους στους δρόμους να αφουγκραστούν τα προβλήματα του κόσμου...

Προτιμούν, όπως η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, το... ρεπορτάζ του γραφείου. Αναδεικνύει έτσι, μέσα από μια επιστολή με το δικό της τρόπο το θέμα της ενότητας της Νέας Δημοκρατίας. Του κόμματος που στα γκάλοπ της Κυριακής το φέρνουν να διεκδικεί την εξουσία σε περίπτωση που γίνουν άμεσα εκλογές. Ακόμα και το Φλεβάρη του 2012 να γίνουν, δεν πρόκειται να αλλάξουν και πολλά πράγματα... Από εμπειρία οι πολίτες δεν ψηφίσουν, καταψηφίζουν...


Είπαμε, Κυριακή χωρίς σεναριολογία δε λέει... Σ' αυτόν τον άξονα κινείται και η FREΕ SANDAY δίνοντας μια μικρή γεύση από αυτά. Βρε, πέρα από κάποια κομματόσκυλα που αποσκοπούν σε προσωπικά οφέλη, κανέναν δεν ενδιαφέρει η επόμενη μέρα τους... Τη δικιά μας επόμενη μέρα κοιτάζουμε που θα είναι, όπως δείχνουν τα πράγματα, πολύ δύσκολη...

Όχι, δεν είναι αυτός ο ΟΤΕ που ξέραμε...

Το χθεσινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΡΙΑΝΗΣ. Σήμερα επιχειρεί να το "ανασκευάσει" με ένα ζωνάρι στην κορυφή της πρώτης σελίδας της αποδίδοντας αυτές τις πληροφορίες στους... κακούς Αμερικανούς. Τις κάνει αυτές τις λαμογιές ο Κουρής...

Αντιγράφω από το internet επιστολή αναγνώστη σε Blog :

Δεν πιστεύω στα μάτια μου με αυτά που διαβάζω για τις δηλώσεις του Οικονομικού Δ/ντή της Deutsche Telecom Ελλάδας - δηλαδή του ΟΤΕ. Φοβούνται την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και μεταφέρουν τα χρηματικά διαθέσιμα, λέει, σε ξένες τράπεζες. Άμα οι ίδιοι οι μεγάλοι οργανισμοί δε στηρίξουν το Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα και διώχνουν καταθέσεις προς το εξωτερικό τότε πως περιμένουν να το κάνουν οι ιδιώτες;

Αυτά θα βλέπουν και οι μικροί και θα σηκώνουν τα λεφτά τους. Σου λέει, για να το κάνουν οι Γερμανοί, μάλλον κάτι παραπάνω ξέρουν από εμάς. Ντροπή και αίσχος που μια εταιρία που στο όνομα της έχει της λέξη "Ελλάδος" υπονομεύει τόσο πολύ την ελληνική οικονομία σε μια τόσο δύσκολη εποχή. Μας οδηγούν οι ίδιοι στη χρεωκοπία. Από τη μία, μας επιβάλλουν φόρους για να μας χορηγήσουν τα δάνεια και να αποφύγουμε τη χρεωκοπία, και από την άλλη μέσω των υποτιθέμενων επενδύσεων τους αποδυναμώνουν την οικονομία μας για να μας οδηγήσουν στη χρεωκοπία. Ένας φαύλος κύκλος που οι ίδιοι συντηρούν για να κερδοσκοπούν εις βάρος μας. Κι ο ΟΤΕ το επιτρέπει!!! Ντροπή!

Αλήθειες μεγάλες. Κυκλοφορεί στο internet, το βρήκα, μου άρεσε και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας...

Μέσα από την ειδησεογραφία...

Σάββατο πρωί με τις εφημερίδες... Από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το πρωτοσέλιδο. Το γνωστό “αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας” σε ελεύθερη μετάφραση κι όταν προσθέσετε και τη... φτώχεια, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά...

Πώς γράφεται η ιστορία; Δείτε το σημερινό πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ. Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι, τρία διαφορετικά σενάρια. Κι ο καθένας στον κόσμο του...

Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Από τις πλάτες μας θα περνούσε... Ο προϋπολογισμός συζητιέται στη Βουλή. Και το ποιοι θα κληθούν να πληρώσουν το ξέρουμε πια καλά... Τα συνήθη υποζύγια... Πότε – πότε θα “δίνουν” κανένα μεγαλοφοροφυγά, για εκτόνωση, αλλά στα ταμεία τους... ξέρουν ποιων τα λεφτά θα πάνε... Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Νάτα!.. Δεν σας τα έλεγα; Για μας θα 'ναι βαρύς ο προϋπολογισμός. Μ' αρέσει που κουνούν στη μούρη μας τους πανεπιστημιακούς τους τίτλους σπουδών στα οικονομικά κι ύστερα ενεργούν σαν πρωτοετείς φοιτητές.   Τόσο απλά, τόσο ωραία και προπαντώς, δοκιμασμένα... Οι ... πειραματισμοί βλάπτουν σοβαρά. Στο σίγουρο δρόμο... Από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ.

Μια άλλη ματιά στα γεγονότα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Η κεντρική φωτογραφία στο σημερινό της πρωτοσέλιδο. Με αλήθειες κι ας έρχονται από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ο κόσμος είναι πολύ μικρός...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA