Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Ένας πρωθυπουργός, έξω από τη γυάλα...

Εντελώς συμπτωματικά τα κανάλια της διαπλοκής ήταν εκεί και κατέγραψαν με τις κάμερες τους τον... ενθουσιασμό των πολιτών και των καταστηματαρχών που είδαν τον πρωθυπουργό χωρίς γραβάτα, απλό, να... κατεβαίνει στο επίπεδό τους και να τους μιλάει... Πόσο χαχόλους μας θεωρούν;

Τελικά πόσο σημαντικό είναι ένας εκλεγμένος πρωθυπουργός να έχει επαφή με τον κόσμο που τον ψήφισε; Ένας ψύχραιμος και σοβαρός πολίτης θα έλεγε: Καμία! Και θα είχε δίκιο. Αυτονόητο είναι, να έχει μια επαφή με τον κόσμο.

Αμ δε... Τα παπαγαλάκια των καναλιών χθες, είχαν πρώτη είδηση, που έπαιζε σε πολλές εκδοχές, τη... βόλτα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην Ομόνοια. Στην ουσία δηλαδή, οι κάμερες τον ακολουθούσαν σ' αυτήν την... ξαφνική Σαββατιάτικη έξοδο του για να γίνει ένα ακόμα σόου αποπροσανατολισμού ενόψει της ψήφισης των νέων μέτρων σε βάρος μας...

Και τι φοβερό!... Τα... ανεξάρτητα κανάλια αναπαρήγαγαν το δελτίο Τύπου του πρωθυπουργικού γραφείου, δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι οι πολίτες και οι επαγγελματίες τον υποδέχτηκαν με... ενθουσιασμό. Πιο μεγάλο ψέμα, δεν υπάρχει...

Εγώ που ζω καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας, πέριξ της Ομόνοιας, περισσότερο από 30 χρόνια, σας το βεβαιώνω με το χέρι στην καρδιά. Τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και οι άνθρωποι είναι τόσο απογοητευμένοι... Η οικονομία στο κέντρο φθίνει, η πόλη χάνει τον κοινωνικό της ιστό... Η αστυνόμευση είναι ελλειπής. Οι πελάτες όλο και λιγοστεύουν. Η οικονομική καχεξία δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν να αισιοδοξεί... Πού τις είδε αυτές τις ωραίες εικόνες ο κ. Σαμαράς; Και πώς δέχεται να παίζει σε ένα τέτοιο, εξόφθαλμα “στημένο” παιχνίδι;

Δεν είναι μόνο οι ανεξέλεγκτες, αδήλωτες πόρνες και οι ναρκομανείς που έχουν κατακλείσει τον τόπο. Μα ούτε έναν δεν συνάντησε στο δρόμο του; Έτσι για... ξεκάρφωμα βρε αδερφέ... Φυσικά, δεν μου κάνει εντύπωση. Όταν προηγούνταν η αστυνομία και η συνοδεία του με τις κάμερες και τα τηλεοπτικά κανάλια, πού να δει, τι...

Ο κ. Σαμαράς θα συνεχίσει να ζει στην ασφαλή γυάλα του, μέχρι να ξυπνήσει μια μέρα πανικόβλητος με όλα αυτά που θα βλέπει να συμβαίνουν μπροστά του... Και τότε, ίσως πει στον ανεκδιήγητο κ. Δένδια που έστησε όλο αυτό το σκηνικό για να δείξει το κέντρο χωρίς λαθρομετανάστες στον Αντώνη Σαμαρά, ότι η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική...

Ο κόσμος δεν έχει καμιά διάθεση να τρέξει και να τον χαιρετίσει... Να τον ευχαριστήσει γιατί; Για τον αγώνα που κάνει να του σκάψει πιο βαθιά τον τάφο; Είπαμε, μας θεωρούν ηλίθιους και μας ταϊζουν κουτόχορτο από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, αλλά υπάρχουν και όρια...

Φιλική συμβουλή: Καλό είναι να μην τα υπερβαίνουν, τόσο προκλητικά... Τουλάχιστον αυτό, ας το έχουν στο νου τους...

  • Κάπως έτσι κι έτσι κι έτσι παρουσίασαν τη βόλτα τα Site.
  • Εντελώς συμπτωματικά όλα κατέγραψαν το δελτίο Τύπου που εξέδωσαν οι άνθρωποι του πρωθυπουργού. Σιγά που θα έμπαιναν στον κόπο να κάνουν ρεπορτάζ...

Καλώς μας ήρθες Σεπτέμβρη...

Με το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από τον κλασικό πια δίσκο του “Καλεντάρι” ας τον καλωσορίσουμε τον Σεπτέμβρη...

Ένα από τα χαρακτηριστικά του Σεπτέμβρη είναι η μελαγχολία. Φεύγει το καλοκαίρι. Έρχεται ο χειμώνας, η καρδιά μας “πεταρίζει” στα νέα δεδομένα...

Κι άλλο ένα τραγούδι για τον Σεπτέμβρη. Ο μήνας είναι πολυτραγουδισμένος...

Καλώς μας ήρθες Σεπτέμβρη, μήνα της καρδιά μας. Κι αν έχει “ακούσει” ο ταλαίπωρος. Τελειώνει το καλοκαίρι, φέρνει μαζί του το φθινόπωρο (αν υπάρχει πια τέτοια εποχή και όσο κρατάει...), ανοίγουν τα σχολεία, ετοιμαζόμαστε για το χειμώνα... Ε, θέλεις κι άλλα πράγματα για να καταγράψεις αρνητικά ρεκόρ;

Εμείς όμως δεν θα το δούμε έτσι... Θα του χαμογελάσουμε ευγενικά και θα τον υποδεχτούμε με χαρά γιατί, το ξέρουμε, έχει και πολλά θετικά πράγματα να μας δώσει. Αλλά αυτά πρέπει να κοιτάξετε μέσα σας και να έχετε διάθεση για να τα δείτε. Τουλάχιστον αυτό, διάθεση...

Ύστερα, αν ξεκινήσετε όμορφα, είναι βέβαιο ότι θα βρείτε κι άλλα θετικά να του προσάψετε. Το σίγουρο όμως είναι πως όσο κι αν το θέλουν κάποιοι, δεν πρέπει να χάσουμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας για το αύριο. Έστω και κοντοπρόθεσμα. Αφού, έτσι όπως μας έχουν κάνει, είναι αδύνατον να δούμε πιο μακριά...

Δείτε το μόνο έτσι: Ένας καινούριος μήνας έκανε την εμφάνισή του στη ζωή μας. Κι επειδή μεγαλώνουμε και μ' αυτό θα 'πρεπε και να ωριμάζουμε, καλό είναι να ξαναδούμε τα πράγματα γύρω μας, κάτω ;από μια άλλη οπτική, πιο θετική, τουλάχιστον. Θέλει δουλειά, θα μου πείτε... Εντάξει, θέλει... Και τι μας προσφέρθηκε από τη ζωή απλόχερα χωρίς να το διεκδικήσουμε; Θυμάστε ένα;

Είναι Πανσέληνος απόψε κι είναι ωραία...

Σας το 'χω πει... Πάντα μου άρεσε αυτό το τραγούδι με τη Χάρις Αλεξίου... Ίσως γιατί ποτέ δεν φοβήθηκα το φεγγάρι... Το αντίθετο... Μου έφερνε μια καλή διάθεση και ψυχική ευφορία...

"Το φεγγάρι κάνει βόλτα" Στίχοι και μουσική: Μίκης Θεοδωράκης. Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης Αλλες ερμηνείες: Αντώνης Καλογιάννης. Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης κυράς μου τα μαλλιά Παίξε Τσιτσάνη μου το μπουζουκάκι ρίξε μου μια γλυκιά πενιά παίξε Τσιτσάνη μου το μπουζουκάκι να θυμηθούμε τα παλιά Το φεγγάρι κάνει κύκλο στης κυράς μου τη καρδιά Παίξε Ζαμπέτα μου το μπουζουκάκι ρίξε μου μια γλυκιά πενιά παίξε Ζαμπέτα μου το μπουζουκάκι να θυμηθούμε τα παλιά Το φεγγάρι κάνει βόλτα μα η κυρά δεν μ' αγαπά Παίξε Γρηγόρη μου το μπουζουκάκι ρίξε μου μια γλυκιά πενιά παίξε Γρηγόρη μου το μπουζουκάκι να ξεχαστούνε τα παλιά...

Μουσική: Παραδοσιακό Εκτελέσεις: Χαρούλα Αλεξίου || Ελένη Τσαλιγοπούλου. Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται κι ο νους μου από τα σένα δεν συμμαζώνεται. Ποιος σε φίλησε και σε κοκκίνισε το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου το κήπο. Έλα να φιληθούμε και φίλα με και συ κι αν δεν το μαρτυρήσω μαρτύρα το εσύ Έβγα να σε δω να παρηγορηθώ. Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου το κήπο. Εσύ είσαι το σταφύλι και εγώ το τσάμπουρο φίλα με εσύ στα χείλη και εγώ στο μάγουλο. Ποίος σε φίλησε και σε κοκκίνισε το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου το κήπο.

Απόψε είναι η δεύτερη Πανσέληνος του Αυγούστου. Ας ετοιμαστούμε να την απολαύσουμε στο πλευρό ή στο πλάι αγαπημένων ανθρώπων. Γιατί τις όμορφες στιγμές αξίζει να τις μοιράζεσαι...

Μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χάδι και όλα αλλάζουν γύρω ή γίνονται πιο όμορφα, σαν να σου χαμογελούν...

Υπερβολικά καλό για να το ζει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς. Υπέροχο, ωστόσο, που αξίζει να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου για να το αποκτήσεις. Πλεονέκτημα που δεν δωρίζεται, αλλά κατακτιέται...

Έτσι είναι με τα ωραία, αξίζει τον κόπο να δώσεις μια μικρή μάχη για να ζήσεις τη στιγμή. Γιατί όλοι αξίζουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε...

Ας είναι αφορμή μια Πανσέληνος! Να χαλαρώσουμε λίγο μέσα μας. Να βγάλουμε τις έγνοιες από πάνω μας και να νοιώσουμε Άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης. Με αισθήματα που χρειάζονται την αγάπη για να αναπνεύσουν, να ονειρευτούν, να δουν πιο αισιόδοξα τα πράγματα...

Μην απελπίζεστε... Μην καταθέτετε το όπλα αν έτυχε να αποτύχετε στη ζωή. Προσπαθήστε ξανά. Κάπου, εκεί έξω, υπάρχει το άλλο σας μισό, μια καρδιά που είναι διατεθειμένη να μοιραστεί πράγματα μαζί σας, να σας χαρίσει ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια καλή κουβέντα που θα σας γεμίσει ενθάρρυνση...

Μην απογοητεύεστε, μην εγκαταλείπετε, μην κλείνεστε στον εαυτό σας, θεωρώντας ότι όλα τέλειωσαν... Τίποτα δεν τελειώνει όσο υπάρχει ζωή. Μα τίποτα. Κάθε στιγμή είναι κατάλληλη για μια νέα αρχή...

  • Παρακολουθείστε σήμερα την Πανσέληνο μέσα από ένα αρχαιολογικό χώρο. Δείτε ΕΔΩ μερικές προτάσεις...

Μας αποχαιρετά κι ο Αύγουστος...

Σημερινό δημοσίευμα στις εσωτερικές σελίδες των ΝΕΩΝ το κομμάτι για το μπλε φεγγάρι που μας επιφυλάσσει σήμερα ο ουρανός. Το δεύτερο φεγγάρι μέσα στον Αύγουστο...

Τίποτα δεν μένει για πάντα σταθερό... Είτε μας άρεσε, είτε όχι ο Αύγουστος, απόψε μας αποχαιρετά και παραδίδει σκυτάλη στον Σεπτέμβρη... Τυπικά το καλοκαίρι τελειώνει... Ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται για το σχολείο έχοντας μπροστά του τις χειμωνιάτικες ευθύνες...

Το ότι το καλοκαίρι τελειώνει βέβαια είναι ένας μύθος. Κρατάει όσο θέλουμε εμείς να το κρατήσουμε ζωντανό μέσα μας. Τις ωραιότερες διακοπές στη θάλασσα ή αλλού τις έκανα, θυμάμαι, τον Σεπτέμβρη, Μπορώ να το καταθέσω με βεβαιότητα. Όσοι, άλλωστε παρακολουθούσατε το Blog μου εκείνων των χρόνω, έξι - επτά χρόνια πίσω μπορεί και να το θυμάστε...

Αν και για να είμαστε ειλικρινείς η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω... Να ρουφάς την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία, να ζεις κοντά σε ανθρώπους που εκτιμούν την παρουσία σου και την προσφορά σου, είναι υπέροχο...

Εδώ βέβαια, σ' αυτό το Site, συνηθίζουμε τους αποχαιρετισμούς στους μήνες που φεύγουν και το καλωσόρισμα σ' αυτούς που έρχονται. Παρακολουθούμε έτσι από πολύ κοντά τη ζωή που καταγράφουμε με τα πάνω της και τα κάτω της... Δημοσιογραφικά ή απλά ανθρώπινα, όπως θα κάναμε στη συντροφιά μιας παρέας που μοιραζόμαστε πράγματα.

Μου φαίνεται πως ετούτος ο Αύγουστος ήταν ο πιο ζεστός που θυμάμαι... Συνήθως είχε τη δροσιά του. Κι αυτή την έζησα στην επαρχία. Και τις ξαφνικές καταιγίδες που μοιάζουν να είναι επικίνδυνες γι' αυτούς που ζουν και είναι μέσα σε τέτοια φυσικά φαινόμενα...

Μας προετοιμάζει ίσως για την επιστροφή. Που έτσι κι αλλιώς θα γίνει. Ύστερα πάλι ξανατούμπαρε και θυμόταν τον καύσωνα. Τόσο που έλεγες: “Πάει, τα 'παιξε ο καιρός και φταίμε κι εμείς γι' αυτό, έτσι όπως συμπεριφερόμαστε στο περιβάλλον..."

Ας τον αποχαιρετήσουμε απόψε τον Αύγουστο με Πανσέληνο. Στις πιο όμορφες στιγμές του φεγγαριού που λάμπει φέτος για δεύτερη φορά μέσα στον Αύγουστο...

Οι δήμοι εκπέμπουν S.O.S.

Σε όλες τις εφημερίδες σήμερα υπάρχουν αυτές οι καταχωρήσεις που λένε και μεγάλες αλήθειες. Για δείτε τις λίγο. αφορούν τη συντήρηση και λειτουργία δημοσίων κτιρίων, σχολείων κλπ.

Τα σκουπίδια που είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για το επίπεδο ζωής των κατοίκων... Η αποκομιδή τους είναι ζήτημα ουσίας και πολιτισμού. Καθαροί δήμοι, σημαίνει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής για τον δημότη. Ας μην το ξεχνάμε...

Μια άλλη πολύ σοβαρή υπόθεση που έχουν αναλάβει οι δήμοι, η “Βοήθεια στο Σπίτι” που παρέχουν για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που έχουν τόση ανάγκη από έναν γιατρό ή μια κουβέντα ψυχολογικής υποστήριξης...

Ίδιο σοβαρό πρόβλημα είναι αυτό που αφορά τη λειτουργία και συντήρηση των βρεφονηπιακών σταθμών... Οι προβληματισμός που βγάζουν σε όλες τις αφισούλες τους είναι: Με τις νέες περικοπές ώς πότε θα μπορούμε; Όντως, έτσι είναι...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA