Πρώτη Φεβρουαρίου σήμερα. Ας τον καλωσορίσουμε, αισιόδοξα και ας μη βοηθούν οι συγκυρίες, με το καθιερωμένο πια σ' αυτό το Site τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού για τον μήνα Φεβρουάριο από το δίσκο του “Καλεντάρι”, όπου μιλάει και για τους δώδεκα μήνες του χρόνου με μια μοναδική τρυφερότητα... Ας είναι καλός μαζί μας...

Παρόλα αυτά προσοχή!... Το είπαμε: Οι καιροί είναι δύσκολοι και κάθε στιγμή, ακόμα και για την ανάγκη επιβίωσης κάποιους συνανθρώπου μας, μπορεί να πέσουμε θύματα κλοπής. Δείτε πώς παρουσιάζει το θέμα η υπερβολική ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ στο Ηράκλειο της Κρήτης. Όχι πως έχει άδικο, αλλά αυτά τα τεράστια, ξύλινα, γράμματα χαλούν κάπως το πράγμα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/2/2013

Την είδηση την είδα στις εφημερίδες την εβδομάδα που μας πέρασε και πρέπει να ομολογήσω ότι με συγκλόνισε. Ένα εντεκάχρονο κορίτσι των φαναριών στη Θεσσαλονίκη, μάλλον από τη Βουλγαρία σκοτώθηκε την ώρα της “δουλειάς” και 10 μέρες τώρα το πτώμα του παραμένει στα αζήτητα του νεκροτομείου...

Γροθιά στο στομάχι μιας καθώς πρέπει κοινωνίας που ξέρει να... μηρυκάζει μόνο όσα θέματα την αφορούν άμεσα και δε δίνει και τόσο σημασία για το τι συμβαίνει γύρω της. Κι όμως... Για χαμηλώστε λίγο το θέμα και φέρτε το στα μέτρα σας.

Ένα παιδί αγνώστου προελεύσεως καθαρίζει τζάμια αυτοκινήτων στα φανάρια... Καμιά φορά οι τακτικοί περαστικοί σταματούν και ρωτούν πώς τα λένε... Χωρίς ουσία η ερώτηση. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι βέβαιο ότι λένε την αλήθεια... Και ξαφνικά χάνεται από το πόστο του. Και μαζί του χάνονται και τα υπόλοιπα παιδιά που επαιτούσαν δίπλα του.

Το ρεπορτάζ στις εφημερίδες αφήνει μια υπόνοια ότι πρόκειται για εμπόριο παιδιών. Η μόνη που εμφανίστηκε για να παραλάβει το πτώμα της μικρής ήταν μια κυρία βουλγαρικής καταγωγής, ετών 50 που ωστόσο παρουσίασε πλαστά πιστοποιητικά. Τα στοιχεία του παιδιού που έγραφε το βρήκαν, όταν ζήτησαν τη βοήθεια της Βουλγαρίας για πιστοποίηση, να ζει κάπου κοντά στη Σόφια. Και το κουβάρι μπερδεύεται ακόμα περισσότερο καθώς η μητέρα του εμφανίζεται να... ζει στη Γαλλία, ενώ η κυρία με τα πλαστά χαρτιά εμφάνισε στην αστυνομία νέο χαρτί, όπου υπάρχει εξουσιοδότηση να την ακολουθεί το παιδί.

Όλες αυτές οι έρευνες της αστυνομίας θα τραβήξουν το δρόμο τους... Και στο μεταξύ το άψυχο κορμάκι του παιδιού θα παραμένει στα αζήτητα.

Πόσο περήφανη μπορεί να είναι μια τέτοια κοινωνία, που έχει στα σπλάχνα της τέτοια περιστατικά; Και μη μου πείτε ότι ψάχνω ψύλλους στ' άχυρα, την ώρα που η ίδια η κοινωνία ψυχορραγεί από τα σκληρά μνημονιακά μέτρα που δέχεται με εντολές της τρόικας και των εδώ εγκαθέτων τους στην κυβέρνηση...

Αμετανόητα ρομαντικός μιας εποχής που δείχνει να πέρασε ανεπιστρεπτί, θα συνεχίσω να ελπίζω σε έναν καλύτερο κόσμο, όπου θα υπάρχει τόπος για αγάπη στα παιδιά, το μέλλον του κόσμου. Εκεί που “παγώνει” το χαμόγελο τους δεν υπάρχει αύριο, η κοινωνία είναι καταδικασμένη κι εμείς θα συνεχίσουμε χωρίς νόημα να παλεύουμε για την επιβίωση..

Αλλά επιβίωση δεν σημαίνει ζωή. Πέρα από την αναπνοή, ο άνθρωπος για να ξεχωρίσει από τα ζώα, έχει αναπτύξει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και του πολιτισμού. Κάθε φορά που διαβάζω τέτοιες ειδήσεις η καρδιά μου “πιάνεται”... Η υπόθεση, βεβαίως θα πάρει το δρόμο της και ίσως βρεθεί μια άκρη για να ξετυλιχθεί το κουβάρι του κυκλώματος που δρα σε βάρος των ανήλικων παιδιών. Και, βεβαίως, αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους η Ασφάλεια όφειλε να είχε πάρει τα μέτρα της και να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του... Και η αλήθεια είναι ότι όσο είμαι σε θέση να ξέρω, καθώς κυκλοφορώ καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας τέτοια φαινόμενα με παιδιά στα φανάρια, που άνθιζε σε άλλες εποχές, δεν τα βλέπω πια.

Τα παιδιά πρέπει να είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος μας. Γι' αυτά αγωνιζόμαστε, γι' αυτά παλεύουμε, γι' αυτά ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο να ζήσουν αύριο. Αλίμονο σ' όποιον δεν μπορεί να το δει αυτό...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Κάπως έτσι τελειώνει ο Ιανουάριος κι ετοιμάζεται να... παραδώσει σκυτάλη στον Φλεβάρη... Με τέτοια... ενθαρρυντικά πρωτοσέλιδα, όπως του ΕΘΝΟΥΣ. Πόσοι Έλληνες δεν έχουν μπει στην αγχόνη και όχι με απόλυτα δική τους ευθύνη.

Ζητούν βοήθεια απ' όπου μπορούν... Εν προκειμένου από τους εισαγγελείς. Οι άνθρωποι είναι σε απόγνωση. Και το επικίνδυνο φαινόμενο παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Το πρωτοσέλιδο εδώ είναι από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Θέλετε κι άλλες ενθαρρυντικές ειδήσεις; Δείτε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Κι έρχονται... Φόροι, φόροι, φόροι... Δεν υπάρχει τέλος στον κατήφορο.

Μέχρι και η ΕΣΤΙΑ που έχει στόχο ζωής να υπερασπίζεται τη σκληρή οικονομική πολιτική, αναγκάζεται να δημοσιοποιήσει τα χειρότερα που έρχονται.. Ενδεικτικό το σημερινό δημοσίευμα της...

Σε λίγες ώρες ο Γενάρης του 2013 θα είναι πια παρελθόν από τη ζωή μας. Παραδίδει σκυτάλη στο Φλεβάρη. Κουτσός είναι, με 28 μέρες. Και το γεγονός ότι θα περάσει γρήγορα είναι καλό και κακό...

Καλό για όσους έχουν δουλειά και προσδοκούν ακόμα να πληρώσουν κάτι από τα χρωστούμενα, κακό γιατί τα... χαράτσια τρέχουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς και είναι απαιτητά...

Προσπαθώ να δω λίγο πιο αισιόδοξα τα πράγματα. Αδύνατον. Από παντού στριμωχνόμαστε άγρια. Δείτε λίγο τις επιλογές με τα πρωτοσέλιδα που έχουμε σ' αυτή τη δημοσίευση. Από πού να περάσει λίγο φως; Μια σταγόνα αισιοδοξίας; Λίγο χαμόγελο;

Και μήπως στον περίγυρο σας βλέπετε ανθρώπους χωρίς σοβαρά προβλήματα οικονομικά ή άλλα; Παντού πόνος και δυστυχία. Δείτε το δημοσίευμα της σημερινής ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ που έχω ένθετο. Κατέχουμε την τέταρτη θέση παγκοσμίως, όπου ο λαός αισθάνεται δυστυχής...

Φοβερό!... Απ' όποια μεριά κι αν το δεις η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Πραγματικά, όλα δείχνουν ότι ζούμε τους τελευταίους καιρούς ενός συστήματος που καταρρέει, χωρίς καμιά ελπίδα επιστροφής σε άλλες καλύτερες μέρες...

Μη με πείτε απαισιόδοξο. Η φύση του χαρακτήρα μου δεν δικαιολογεί έναν τέτοιον χαρακτηρισμό. Προσπαθώ να βλέπω χωρίς παρωπίδες και να λέω την αλήθεια, υπερασπιζόμενος αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης που έχουμε αναπτύξει...

Έτοιμη η εφημερίδα της Ομοσπονδίας των συνταξιούχων ΟΣΕ. Την είδαμε σήμερα το πρωί, κάναμε τις διορθώσεις και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Ελπίζω μέχρι την Παρασκευή να είναι τυπωμένη και να ταχυδρομηθεί. Ωστόσο από ΕΔΩ μπορείτε να τη διαβάσετε από τώρα...

Κι αυτή είναι η εφημερίδα του Συλλόγου των απανταχού κατοίκων του Ελληνικού Αρκαδίας. Δεν είμαι από κει, αλλά μ' αρέσει και το χωριό και οι άνθρωποι του. Ιδιαίτερα τα παιδιά του Συλλόγου είναι πολύ δραστήρια. Διαβάστε τη όπως κυκλοφορεί τυπωμένη, πατώντας ΕΔΩ.

Χρειάστηκε να πάω την περασμένη Τρίτη στον ΕΔΟΕΑΠ, τον ιατροφαρμακευτικό φορέα των δημοσιογράφων. Πήρα τις απαντήσεις από το Μικροβιολογικό και περίμενα να δω τον γιατρό που τις παρήγγειλε. Στην αναμονή του γιατρού, καθισμένος στα παγκάκια του 3ου ορόφου, ο ΕΔΟΕΑΠ μου θυμίζει ολίγον από... ΙΚΑ: ή επί το σύγχρονο.... ΕΟΠΥΥ. Αρκετοί που περιμένουν, όπως εγώ, με τα χαρτάκια προτεραιότητας στο χέρι... Περιμένω μια ολόκληρη ώρα. Και ο γιατρός που περιμένω εγώ, με προειδοποίησαν, θα φύγει σε λίγο, δεδομένου ότι τελειώνει το ωράριο του. Είναι από τις 8 το πρωί ο άνθρωπος στο πόστο του...

Δεκάξι χρόνια είμαι σφαλισμένος για την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη σ' αυτό το Ταμείο και πρώτη φορά βλέπω τέτοια κινητικότητα. Τι έγινε; πληθύναμε ως ασθενείς ή η κρίση έχει και τις συνέπειες της στην υγεία;

Το τελευταίο, σίγουρα έχει κάποια βάση. Το βλέπω στα σκυθρωπά πρόσωπα των συνανθρώπων μας...

Περιμένουν υπομονετικά, όπως υπομονετικός είναι και ο γιατρός. Καμιά βιασύνη... Αυτό μπορεί να είναι και καλό, καθώς κάθε περίπτωση ασθενούς είναι μοναδικό και χρειάζεται το χρόνο της. Ο παθολόγος δεν υποδύεται τυπικά το ρόλο του γιατρού. Δεν υπογράφει απλά συνταγές, δεν διεκπεραιώνει ζητήματα, εξετάζει προσεκτικά το ιστορικό του κάθε ασθενούς του.

Όσο κι αν γι' αυτούς που περιμένουν υπομονετικά είναι μια επιπλέον ταλαιπωρία, εντούτοις μ' αρέσει αυτή η αντιμετώπιση. Γιατρός και “ασθενείς” ή αληθινοί ασθενείς στον πραγματικό τους ρόλο.

Έξω κάνει κρύο, παγωνιά... Δεν βρέχει κι έτσι η πρόσβαση μέχρι τα ιατρεία είναι εύκολη με τη μηχανή. Ευτυχώς, μπορώ να περιμένω. Έχω να του δείξω κάποιες εξετάσεις που μου παρήγγειλε να κάνω . Δεν είναι κάτι βιαστικό, αλλά θα μπορούσα να το αποφύγω να ξαναέρθω μια άλλη στιγμή, αύριο, ας πούμε. Τελικά ήμουν τυχερός. Πέρασα και με είδε ως τον τελευταίο πριν τελειώσει η βάρδια του...

Άλλο ένα μικρό ρεκόρ καταγράφουμε σε τούτο το Site. Και γιατί στεκόμαστε λίγο, κάθε 10.000”κλικ”; Μα γιατί, το γεγονός ότι επιστρέφετε, κάθε τόσο, να δείτε το περιεχόμενο του, σημαίνει ότι μάλλον το εμπιστεύεστε...

Η αλήθεια είναι ότι δε βρίσκει κανείς πολλά Site που επιμένουν με σταθερότητα και σιγουριά, να υπηρετούν την αλήθεια. Εμείς το κάνουμε εδώ και πέντεμιση χρόνια. Και με μια εμπειρία δυο χρονών στην πλάτη μας από το Blog που προϋπήρξε... Χωρίς φωτογραφίες πια μα με τα κείμενα του και πάντως όχι με δική μας ευθύνη... Ας είναι, συμβαίνουν αυτά στο χώρο του διαδικτύου, ιδιαίτερα την εποχή που μαθαίνει κανείς...

Και να, τώρα που περάσαμε τα 440.000 “χτυπήματα”, επισκέψεις δηλαδή από διαφορετικές Ι.Ρ. κι ανοίγουμε πανιά για τα 450.000 “κλικ”. Όπως γράφω κάθε φορά που το Site σημειώνει τέτοια ρεκόρ, για μένα αποτελεί ένα ακόμα λιθαράκι ευθύνης, απέναντι σε σας που είσαστε πιστοί συνταξιδιώτες...

Μοιάζει, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Εγώ γράφω μόνος μου και μοιράζομαι μαζί σας καθετί το οποίο εκτιμώ ότι αξίζει σχολιασμού. Την ώρα μάλιστα που εκατομμύρια πληροφορίες κατακλύζουν το διαδίκτυο, είναι πολύ σημαντικό να βρεις και να αναδείξεις, μια φορά τουλάχιστον την ημέρα, ένα θέμα αξιόλογο...

Συχνά έχετε δει ότι βάζω, εκτός από τις δικές μου φωτογραφίες συνήθως τραβηγμένες με το κινητό μου και πρωτοσέλιδα, επιλεγμένων τίτλων από τις εφημερίδες, που αξίζουν έναν ιδιαίτερο σχολιασμό. Τα επισημαίνω για να τα δούμε μαζί και με αφορμή το δικό μου σχόλιο να κάνετε κι εσείς το δικό σας. Συχνά επίσης σας λέω να χρησιμοποιείτε την ειδική φόρμα που υπάρχει κάτω από όλα τα θέματα για να κάνετε τα δικά σας σχόλια. Αν το δοκιμάσετε θα διαπιστώσετε πως εκτός από το θέμα που κάνετε το σχόλιο αυτό, τα τελευταία οκτώ τουλάχιστον δημοσιεύονται και στη μπάρα δεξιά. Και μάλιστα χωρίς καμιά έγκριση. Μόνο αν αυτά είναι υβριστικά τα κατεβάζω, αλλιώς και στα πιο καυστικά, απαντάω...

Στην ίδια αυτή μπάρα θα βρείτε πολλά θέματα διαχρονικά ή επίκαιρα που εκτιμώ πως έχουν μια σοβαρότητα που αξίζει να μοιραστώ μαζί σας. Ιδιαίτερα στο post it με το κίτρινο φόντο συχνά βλέπετε ένα σχόλιο επικαιρότητας, το οποίο δεν είναι κατ' ανάγκη δικό μας. Συμφωνώ όμως με το πλαίσιο του...

Κι ενώ στην κεντρική σελίδα εδώ, που διαβάζετε αυτό το θέμα, ανεβαίνουν τα σχόλια επικαιρότητας, λίγο πιο κάτω από τα “Περισσσότερα Άρθρα...” σας έχω ένα βίντεο για να γνωρίσετε το χωριό μου, μια αναφορά στο πατρικό μου και στην προσπάθεια που κάνω δυο χρόνια τώρα για να το αναστηλώσω και να ζήσω εκεί το καλοκαίρι κι αν τα καταφέρω αργότερα, μετά τη συνταξιοδότηση μου, τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου.

Σε πολλά σημεία του Site κάνω αναφορές στις εφημερίδες που βγάζω και αρκετά τεύχη τους μπορείτε να τα διαβάσετε σε PDF, όπως ακριβώς κυκλοφορούν τυπωμένα...

Προσπάθησα να σας δώσω μια μικρή εικόνα του τρόπου με τον οποίο έχω δομήσει ευτό το Site. Κι αυτό γιατί δεν θέλω να περάσει η εντύπωση πως γίνεται κάτι πρόχειρο εδώ... Το αντίθετο: Είναι κάτι πολύ σοβαρό, έχοντας υπόψη σε ποιους απευθύνεται...

• Η νέα τεχνολογία μας αφορά. Δείτε ΕΔΩ ένα ενδιαφέρον άρθρο...