Τελευταίος σταθμός στην εκδρομή της περασμένης Κυριακής στην πόλη της καρδιάς μας
Μύθος ή ιστορία, όπως και να το κάνεις, ωραίο το έχουν διατηρήσει οι άνθρωποι που ζουν από την εκμετάλλευση του ονόματος του… Ότι κι αν πεις για το Ναύπλιο είναι λίγο… Γι’ αυτό και επιστρέφουμε σήμερα με ένα ακόμα τελευταίο γι’ αυτή τη φορά σημείωμα μας σχετικά με την πρώτη πρωτεύουσα της ελεύθερης σύγχρονης Ελλάδας που συνεχίζει να κρατά κάτι από την ομορφιά της, αγνοώντας επιδεικτικά τις σειρήνες του εκσυγχρονισμού των μεγαλουπόλεων. Δείχνει να γνωρίζει τα όρια της και να τα σέβεται, σημάδι πως ξέρει καλά πού πατούν και που πηγαίνουν οι άνθρωποι της. Γι’ αυτό και κρατάνε μια σταθερή, ανοδική, πορεία στον τουρισμό... Στη φωτογραφία μας το φρούριο του Παλαμιδίου.
Η περιήγηση στην Παλαιά Πόλη είναι μια γοητευτική περιπέτεια, μια και είναι συγκεντρωμένα όλα τα πολιτιστικά στοιχεία-αξιοθέατα, από την Αρχαία αλλά και τη Νεότερη Ελληνική Ιστορία. Η περιήγηση μπορεί να αρχίσει από την περίφημη Πύλη της Ξηράς, που οικοδομήθηκε την ίδια εποχή με το Παλαμήδι, αν όμως αρέσει η περιπλάνηση, τότε η Βασιλέως Κωνσταντίνου, ο «Μεγάλος Δρόμος», είναι η αφετηρία για την αυθεντική ανακάλυψη του Ναυπλίου. Είναι ο πρώτος δρόμος που κατασκευάστηκε με τις κλασικές προδιαγραφές στην Ελλάδα, πρωτοβουλία του Ιωάννη Καποδίστρια, που ήθελε δρόμους και πόλεις ίδιες με τις προδιαγραφές των ευρωπαϊκών. Στη φωτογραφία, το άγαλμα του Όθωνα.
Στην αρχή του μεγάλου δρόμου, εκεί που σήμερα συναντάται το Άγαλμα του Όθωνα, χτίστηκε το σπίτι του και είναι γνωστό ως «παλατάκι». Κάηκε το 1929. Στη συμβολή του «Μεγάλου Δρόμου» με την οδό Τερζάκη, βρίσκεται η πρώτη Στρατιωτική Σχολή στην Ελλάδα, ενώ στο τέλος του, στην Πλατεία Συντάγματος, υπάρχει ένα σπουδαίο κτίριο, το βενετσιάνικο οπλοστάσιο, που χτίστηκε το 1713. Από το 1930, φιλοξενεί το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου. Στη γωνία των οδών Συγγρού και Πλαπούτα, βρίσκεται το σπίτι του Άρμανσπεργκ, του επικεφαλή της Τριανδρίας των Αντιβασιλέων επί Όθωνος. Στη συνέχεια συναντάται το θαυμάσιο Δικαστικό Μέγαρο, ενώ νοτιότερα υπάρχει η οικία του Νικηταρά.
Ενδιαφέρον περιηγητικό έχει μια επίσκεψη στην Πλατεία των Τριών Ναυάρχων (Κορδικτόν, Δεριγνύ και Χέυδεν). Στον ίδιο χώρο της πλατείας βρίσκεται το μνημείο του Δ. Υψηλάντη και γύρω της το κτίριο του πρώτου Ελληνικού Γυμνασίου, που χτίστηκε το 1833 και το πρώτο Φαρμακείο. Στην ίδια περιοχή υπάρχει και το κτίριο της πρώτης Ελληνικής Σχολής Ευελπίδων, ιδρυθέν το 1829. Με χιλιάδες τόμους βιβλίων, έχει εγκατασταθεί η Βιβλιοθήκη του Πολιτιστικού Συλλόγου «Παλαμήδης» στην οδό Αμαλίας. Ο δρόμος από τη βιβλιοθήκη οδηγεί στην Πλατεία Συντάγματος, όπου βρίσκονταν οι οικίες πολλών αγωνιστών του 1821. Ο περίπατος σ΄αυτή την πλευρά του Ναυπλίου είναι μια φοβερή εμπειρία. Εμείς είχαμε τη χαρά να τον απολαύσουμε...
Στην ίδια περιοχή υπάρχουν διατηρητέα, το κτίριο του Παλαιού Βουλευτικού που σήμερα φιλοξενεί το Ωδείο, το Τζαμί, το Μουσείο του Ναυπλίου (πρώην ενετικό κτίσμα) και οι φυλακές Λεονάρδου. Μια επίσκεψη στο Μουσείο του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, στην Μητρόπολη του Ναυπλίου, όπου δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας από τους Μαυρομιχάληδες το 1831, και στην Πινακοθήκη, θα γεμίσουν με εικόνες θαυμασμού κάθε επισκέπτη. Στη φωτογραφία μας η Πινακοθήκη, ένα υπέροχο κτίριο στο Ναύπλιο. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να μπούμε και να θαυμάσουμε τους θησαυρούς της.
Η περιδιάβαση στην Παλαιά αλλά και τη Νέα Πόλη του Ναυπλίου, έχει τη γοητεία του απροσδόκητου, του απρόβλεπτου, που όμως δένονται με μια αρμονική συνύπαρξη του παρελθόντος και του παρόντος, αφήνοντας συνεχώς ένα ελπιδοφόρο μέλλον, σ' αυτό το κράμα της ομορφιάς και της αρμονίας, που κυριαρχεί στο Ανάπλι, από τη μια άκρη του ως την άλλη! Πραγματικά ήταν μια πολύ όμορφη εμεπιρία που θα θέλαμε να την επαναλάβουμε. Και θα το κάνουμε. Γιατί στα ωραία αξίζει να τους δίνεις χώρο στην καρδιά σου...
Εντάξει ήταν ίσως λίγο υπερβολικό, να δώσω τέτοια χώρο σε έκταση για μια ημερήσια εκδρομή... Κοντά μια εβδομάδα μας κράτησε συντροφιά σ' αυτό το Site, μια εβδομάδα όμως δύσκολη, όπου τα πολιτικά πάθη κυριαρχούσαν, λες και δεν είχαμε άλλα πάθη στη ζωή μας… Κάποιοι τα έβαζαν πολύ ψηλά, δίνοντας δυσανάλογο βάρος, λες και πρόκειται να αλλάξει τη ζωή μας... Οπότε ξαναβλέποντας ψύχραιμα τα πράγματα, μάλλον καλά κάναμε...
Ωστόσο το ξέρουμε καλά πως δεν πρόκειται για υπερβολή… Δεν αλλάζουν με την κάλπη οι ζωές των ανθρώπων, χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό μας για να προσεγγίσουμε την αλήθεια που μας αφορά, ώστε να δώσουμε ελπίδα παντοτινή, όχι πρόσκαιρη... Αρκετά πονέσαμε, προσφέραμε, δώσαμε από την ψυχή μας για μάταιες αιτίες... Καιρός να αλλάξουμε ρότα, να βάλουμε άλλες προτεραιότητες. Να δούμε πιο αισιόδοξα τα μεγάλο προνόμιο της ζωής… Μπορούμε; Ας το δοκιμάσουμε, τουλάχιστον… Κάτι θα ‘ναι κι αυτό. Μια καλή αρχή…
