Το περίμεναν και ήρθε! Για το χιόνι λέω, που είδαμε να έχει απλωθεί και στο σπίτι του φίλου μας Ηλία, στην Αναστασιά των Σερρών... Είναι ακόμα στις πρώτες τους ώρες. Τότε που χορταίνει το μάτι σου να βλέπει όλη αυτή την ομορφιά. Τι γίνεται όμως αυτό παγώσει; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.


Η κυκλοφορία ανθρώπων και οχημάτων δεν είναι εύκολη... Χρειάζεται προσοχή. Κι αλίμονο σε εκείνον που δεν έχει προνοήσει να έχει επαρκή τρόφιμα, αλλά και ξύλα για το τζάκι του. Οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Και οι ζημιές από τις χαμηλές θερμοκρασίες στο δίκτυο ύδρευσης, επίσης πολύ μεγάλες.


Τα μέρη αυτά τα θυμόμαστε. Σ’ αυτό το σημείο, ο Ηλίας και η Κατερίνα, παίρνουν τον καφέ τους το καλοκαίρι. Τώρα είναι όλα θαμμένα κάτω από το χιόνι. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ, τους ίδιους τόπους πως τους έχουμε αποτυπώσει μέσα από φωτογραφίες που μας έχουν στείλει οι ίδιοι, σε άλλες, καλύτερες εποχές.


Παντού χιόνια... Και πολλά χιόνια. Και η κακοκαιρία με διάφορα πρόσωπα και ονόματα παραμένει. Θα μου πεις: Στην καρδιά του χειμώνα είμαστε, δεν είναι λογικό να συμβαίνει έτσι; Ναι, έτσι είναι, αλλά αυτή την ώρα δοκιμάζεται κυρίως η Βόρειος Ελλάδα. Εμείς νότια, μόνο κρύο έχουμε για την ώρα...


Η εξώπορτα του σπιτιού του Ηλία, φωτογραφημένη από μέσα, όχι από το δρόμο. Το μονοπάτι που οδηγεί στο σπίτι έχει θαφτεί στο χιόνι, αλλά ο Ηλία το χαίρεται σαν παιδί. Τον καταλαβαίνουμε... Το περίμενε πως και πως, όλο αυτό το σκηνικό. Άργησε και λίγο να πάει, σε σχέση με άλλους τόπους.


Μέχρι και ο σκύλος του, η Βαλεντίνα, δείχνει να το χαίρετε όλο αυτό το χειμωνιάτικο σκηνικό. Αντί να κουρνιάσει στο σπιτάκι του, προτιμά να είναι έξω και να παίζει με το αφεντικό του. Τι, μόνο στους ανθρώπους αρέσει το χιόνι; Μάλλον και τα ζώα τα ξεσηκώνει, αυτό το νέο που κρατάει τόσο λίγο.