Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
«Ανάσα» με μια βόλτα στη Γκιώνα με τα μάτια φίλων μας, μια πραγματικά υπέροχη διαδρομή
Σήμερα κυριακάτικα θέλουμε να κάνουμε ένα διάλειμμα, να πάρουμε μια ανάσα… Γι’ αυτό επωφεληθήκαμε από την ανάρτηση του καλού μας φίλου Χρήστου που του αρέσουν τα ταξίδια. Τον «ακολουθήσαμε» σε ένα τέτοιο ταξίδι του στην Γκιώνα. Ένα βουνό που δεν το έχω περπατήσει ακόμα, αλλά θέλω να το κάνω όταν μπορέσω…
Η Γκιώνα είναι το υψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας, τοποθετημένο στην Φωκίδα ανάμεσα στον Παρνασσό και τα Βαρδούσια. Με υψηλότερη κορυφή την Πυραμίδα στα 2.510 μέτρα, η Γκιώνα είναι το υψηλότερο βουνό νότια του Ολύμπου και το πέμπτο συνολικά στην Ελλάδα. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Ασέληνον όρος. Τις πληροφορίες τις αντλήσαμε από το Wikipedia.
Η Γκιώνα, με χαρακτήρα καθαρά αλπικό, βρίσκεται στο κέντρο του νομού Φωκίδας βορειοδυτικά από την κοιλάδα της Άμφισσας, αποτελεί τμήμα της νότιας απόληξης της οροσειράς της Πίνδου και ενώνεται με τον Παρνασσό ανατολικά, με τα Βαρδούσια όρη δυτικά και με την Οίτη στα βόρεια. Στα νότια ενώνεται με το χαμηλό σύμπλεγμα λόφων που ονομάζονται Όρη Λιδωρικίου. Είναι ένα βουνό με αδρό και ξεκάθαρο ανάγλυφο, με βαθιές χαράδρες, ρεματιές και ασβεστολιθικές ορθοπλαγιές που το κάνουν δύσβατο ενώ διαθέτει την μεγαλύτερη ορθοπλαγιά των Βαλκανίων, την Πλάκα της Συκιάς, με υψομετρική διαφορά 1.100 μέτρα περίπου.
Οι πλευρές της προς το Λιδωρίκι είναι κατάφυτες από έλατα και κέδρους (αρκεύθους), στις χαράδρες παρατηρούνται σφεντάμια, ενώ στα ξέφωτα υπάρχουν αγριολούλουδα και αγριοτριανταφυλλιές. Στα δάση της ζουν άγρια ζώα, λύκοι (είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσής τους στην Ελλάδα),αγριογούρουνα, ζαρκάδια και αγριόγιδα, ενώ στις απόκρημνες πλαγιές της πετούν αρπακτικά πουλιά όπως γυπαετοί και χρυσαετοί. Επίσης διαθέτει και πολλά λιβάδια που συντηρούν αιγοπρόβατα.
Παρότι ο συνδυασμός των λιβαδιών με τις κάθετες ορθοπλαγιές κυρίως στα δυτικά, συνθέτουν ξεχωριστή αισθητική τοπίου και αποτελούν καταφύγιο για την άγρια ζωή, στη βόρεια, ανατολική και νότια πλευρά του βουνού υπάρχουν μεταλλεία εξόρυξης βωξίτη που επηρεάζουν την εικόνα του βουνού. Εμείς μένουμε στο υπέροχο πράσινο που βλέπεις παντού όπου κι αν γυρίσεις το μάτι σου…
Η Γκιώνα χωρίζεται στα δύο από τη βαθιά χαράδρα της Ρεκάς που εισχωρεί στον κύριο όγκο του βουνού από τα ανατολικά, ενώ η ρεματιά του Λάζου διατρέχει το βουνό από βορρά προς νότο, παράλληλα με το Μόρνο, στα δυτικά. Η Γκιώνα, συγκριτικά με τα Βαρδούσια απέναντι της, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνυδρο βουνό. Δεν έχει ποτάμια, οι πηγές είναι σχετικά λίγες και απ' αυτές αρκετές το καλοκαίρι στερεύουν, ειδικά στα ανατολικά και νότια.
Στα ψηλότερα σημεία του βουνού δεν υπάρχουν πηγές γιατί όλες εμφανίζονται στο σημείο επαφής του πορώδους ασβεστόλιθου με το αδιάβροχο στρώμα του φλύσχη. Οι βοσκοί εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις πηγές και τα ρέματα. Όμορφες πληροφορίες και πολύ κατατοπιστικές. Αλλά αυτό που εμάς μας μάγεψε είναι το υπέροχο πράσινο…
Άλλες υψηλές κορυφές της Γκιώνας είναι η Πέρδικα (2.484 μ.), το Τραγονόρος (2.456 μ.), η Πλατυβούνα (2.317 μ.), ο Προφήτης Ηλίας (2.298 μ), το Κάστρο (2.176 μ.), η Βράϊλα (2.177 μ.), το Παλιοβούνι (2.122 μ.), ο Πύργος (2.066 μ.), η Λυρίτσα (2007 μ.), ο Μπότσικας (1.945 μ.), το Κοκκινάρι (1.908 μ.), το Τυχιούνι (1.842 μ.) και ο Αηλιάς (1.806 μ.). Χρήστο, ευχαριστούμε για τις υπέροχες φωτογραφίες.
Σε καταλαβαίνω, Σαλώμη… Το ζω κι εγώ και ο καθένας που είμαστε κάτοικοι της πόλης και που ώρες – ώρες μας «πνίγει»… Χρειαζόμαστε λίγο καθαρό αέρα…
Και τότε, δημοσιεύσεις σαν αυτές μας μεταφέρουν, έστω και με τη φαντασία μας, αλλού.
Βεβαίως το...
Σε καταλαβαίνω, Σαλώμη… Το ζω κι εγώ και ο καθένας που είμαστε κάτοικοι της πόλης και που ώρες – ώρες μας «πνίγει»… Χρειαζόμαστε λίγο καθαρό αέρα…
Και τότε, δημοσιεύσεις σαν αυτές μας μεταφέρουν, έστω και με τη φαντασία μας, αλλού.
Βεβαίως το ιδανικό θα ήταν να ήμασταν εκεί με τους ανθρώπους μας, ανάμεσα στο έλατα, να περπατάμε σ’ αυτές τις βουνοπλαγιές με καλή παρέα, ν’ αγναντεύουμε το υπέροχο τοπίο και να δοξάζουμε τον Ιεχωβά Θεό γι’ αυτή την υπέροχη δημιουργία… Κάπως έτσι το οξυγόνο θα ήταν πιο ωφέλιμο, όχι μόνο για τα πνευμόνια μας, αλλά και για την ψυχή μας…
There are no comments posted here yet
Σχόλια (2)