Μια ιστορία που μας συγκλόνισε… Τα LIDL κατήγγειλαν άπορη γιαγιά 70 ετών, για 40 ευρώ!
Από προχθές κυριαρχεί στα social media, κυρίως αυτή η είδηση, διότι τα μπουκωμένα ΜΜΕ αρνήθηκαν να βάλουν το όνομα του σούπερ μάρκετ. Το διαφημιστικό μπάτζετ βλέπεις… Η επάνω φωτογραφία είναι μια πρώτη αντίδραση κατά του LIDL και κάτω την Παρασκευή τα ξημερώματα ο Ρουβίκωνας «ανέλαβε» δράση… Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ το βίντεο της επίθεσης.
Την Πέμπτη κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μια είδηση που ανέφερε ότι μια ηλικιωμένη γυναίκα έκλεψε τρόφιμα από ένα σούπερ μάρκετ στο Ίλιον. Στο σούπερ μάρκετ την κατάλαβαν και φώναξαν την αστυνομία.
Η γυναίκα ομολόγησε πως έκλεψε επειδή δεν είχε να φάει και παρότι οι αστυνομικοί ήθελαν να δείξουν επιείκεια, ο διευθυντής του καταστήματος ήταν ανένδοτος και προχώρησε στη μήνυση καθώς όπως είπε αυτή είναι η γραμμή της εταιρείας για τέτοια περιστατικά. Αργότερα και με επέμβαση τρίτων η εταιρεία απέσυρε την μήνυση και σταμάτησε τις διαδικασίες.
Αρχικά να πω πως η κλοπή δεν είναι αποδεκτή για κανένα λόγο. Αλλά πέρα από αυτό. Εσύ που βλέπεις τη φτώχεια ενός ανθρώπου που στην τελική ήθελε να φάει ένα κομμάτι ψωμί, τι κάνεις; Δεν ήρθε να σου κλέψει ούτε χρήματα ούτε τίποτα άσχετο. Λίγο φαγητό ήθελε.
Κάτι τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να βγάζουν προς τα έξω τον καλύτερο εαυτό της κοινωνίας. Το δημοσίευμα αναφέρει πως οι πελάτες που βρίσκονταν στο κατάστημα προσπάθησαν και αυτοί να αλλάξουν τη γνώμη του διευθυντή αλλά μάταια.
Μπροστά στο χρήμα και στη φήμη όλα πάνε στην άκρη. Ο άνθρωπος γίνεται χειρότερος από ζώο. Το ζώο μοιράζεται με την οικογένεια του το φαγητό. Γιατί στην τελική όλοι μια μεγάλη οικογένεια είμαστε. Άρα πρώτο συμπέρασμα. Η εταιρεία σας, όποια και να είναι, είναι χειρότερη από στάνη. Στη στάνη υπάρχει κατανόηση και αλληλοβοήθεια.
Πάμε παρακάτω. Βλέπεις ότι και να πας δικαστικά δεν πρόκειται να βγάλεις κάτι. Τι να σου δώσει η γιαγιά; Εδώ δεν είχε να φάει, θα έχει να σε αποζημιώσει; Και να σε αποζημιώσει για τι; Για την ψυχική οδύνη που θα έχανες ένα κιλό τυρί; Αλλά τόσο αξίζει η φτηνή η ματαιοδοξία σου.
Πάμε όμως στο πιο σημαντικό. Το ότι δέχθηκε πιέσεις η εταιρεία και αναγκάστηκε να αποσύρει τη μήνυση δεν σημαίνει κάτι. Σαν δύο παιδάκια που τσακώνονται και τα βάζει ο μπαμπάς να ζητήσουν συγγνώμη το ένα από το άλλο. Το λένε μόνο για τις συνέπειες, αλλά μέσα τους δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Η δύναμη του σούπερ μάρκετ είναι όπως η δύναμη του πολιτικού. Προέρχεται από το λαό. Μόλις πάψει ο κόσμος να ψωνίζει από εκεί, τότε θα μάθουν ποια είναι η γραμμή των ανθρώπων, (επειδή είπαμε πως εσείς δεν είστε), σε τέτοια περιστατικά.
