Η έντονη ουκρανική ανησυχία των τελευταίων 24ώρων, φαίνεται να δικαιολογείται αλλά και συνάμα να τροφοδοτείται από την τεράστια κινητοποίηση της ρωσικής πολεμικής μηχανής, αλλά και την συγκέντρωση στρατευμάτων και οπλικών συστημάτων στα σύνορα με την Ουκρανία.

Μετά από το διάλειμμα του Σαββάτου όπου δεν βγήκε το καθιερωμένο άρθρο μας, ερχόμαστε σήμερα Τετάρτη να μπούμε δυναμικά. Παρατηρούμε τις τελευταίες εβδομάδες την κρίση στα σύνορα Ρωσίας και Ουκρανίας. Και με αυτό θα ασχοληθούμε λίγο σήμερα.

Η Ρωσία έχει συγκεντρώσει πολλά στρατεύματα της στα σύνορα με την Ουκρανία. Αυτό όπως και να το ερμηνεύσει κάποιος, σίγουρα περιλαμβάνει ένα απειλητικό μήνυμα προς την Ουκρανία. Η Ρωσία πάλι, αρνείται πως έχει σκοπό μια επίθεση κατά της Ουκρανίας. Αρκετές χώρες καλούν τους πολίτες τους που είναι στην Ουκρανία να εγκαταλείψουν άμεσα τη χώρα. Όλα δείχνουν πως μια σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.

Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί; Ή απάντηση είναι απλή. Η Ρωσία δεν θέλει να αφήσει την Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μια στρατιωτική συμμαχία της οποίας προεδρεύουν οι ΗΠΑ. Δεν θέλει να γειτονεύει με χώρα που ανήκει στο ΝΑΤΟ, καθώς όπως λέει ο Πούτιν, οι αυξανόμενοι δεσμοί της Ουκρανίας με τη συμμαχία θα μπορούσαν να την καταστήσουν "έδρα" εκτόξευσης πυραύλων του ΝΑΤΟ με στόχο τη Ρωσία και ότι η Μόσχα πρέπει να θέσει "κόκκινες γραμμές " για να το αποτρέψει αυτό. Από την άλλη η ΗΠΑ προωθούν τα δικά τους σχέδια με αλαζονεία.

Στην ουσία η Ουκρανία είναι ένα μπαλάκι του τένις πάνω στα κλασσικό τσακωμό ΗΠΑ και Ρωσίας. Αλλά ένα ερώτημα είναι το με πόσο θράσος επιβάλεις σε μια άλλη χώρα την πορεία που θα ακολουθήσει; Δηλαδή μπορώ να πάω εγώ στο γείτονα μου και να του κάνω κουμάντο στο σπίτι του; Προφανώς και όχι. Εκεί καταλαβαίνεις το θράσος της Ρωσίας. Απλά εκμεταλλεύεται το ότι προμηθεύει με φυσικό αέριο όλη την Ευρώπη και σου λέει με έχεις ανάγκη άρα θα κάνεις ό,τι πω.

Εκεί φαίνεται και το μίσος που έχουν οι πολιτικοί ηγέτες. Είναι πραγματικά θηρία. Και οι μεν και οι δε. Δεν τους ενδιαφέρουν οι άνθρωποι αλλά καθαρά τα οικονομικά τους συμφέροντα. Οι πολίτες μια χώρας τρέμουν τον πόλεμο και είναι σε σύγχυση απλά επειδή έτσι το θέλουν μερικά "μεγάλα κεφάλια".

Πολλοί πολίτες ήδη αρχίζουν να σκέφτονται να φύγουν από την Ουκρανία. Άρα οι κυβερνήσεις και οι μεν και οι δε, είναι υπεύθυνες για ένα μεγάλο ξεριζωμό και με τη προοπτική του πολέμου κάνεις δεν ξέρει αν θα γυρίσει πίσω στο σπίτι του και πότε. Κι εμείς συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τα γεγονότα.