Εντάξει, ας μην το παρακάνουμε κι όλας και να έχουμε απαιτήσεις από την κυβέρνηση σα να ήταν ο Τζέημς Μπόντ...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/10/2009

Να το πούμε από την αρχή: Μπορεί να άλλαξε κάπως το κλίμα μετά τις εκλογές, επειδή κάποιοι έφυγαν και κάποιοι ήρθαν με την ψήφο του ελληνικού λαού, αλλά δεν πετάμε και στα σύννεφα να πιστεύουμε ότι όλα θα γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, όπως θα το θέλαμε.

Ξέρουμε ότι είναι πολλά και ισχυρά τα συμφέροντα. Που φυσικά, όπως κάνουν πάντα, θα ασκούν πιέσεις για να κινηθούν τα πράγματα προς την πλευρά τους. Ξέρουμε ακόμα πως κανένα σύστημα δεν είναι διατεθειμένο να παραδώσει «αμαχητί» τα προνόμια του. Και ξέρουμε ότι αυτό που λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα, από τον ίδιο αυτό χώρο, ισχύει πάντα: Μόνο με την καθημερινή δημιουργική δράση μας ως ενεργοί πολίτες μπορούμε να ανατρέψουμε καταστάσεις που δρομολογούνται σε βάρος μας. Αυτό ας μην το ξεχνάμε. Αφορά μια μεγάλη αλήθεια.

Ωστόσο θα πρέπει να πω τις εντυπώσεις μου από την κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου. Μου άρεσε που είδα νέα ονόματα, άγνωστα τα περισσότερα, μέσα από τον προσωπικό κύκλο «γνωριμιών» του και έξω από το ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε ως διαχειριστή της εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια.

Μου άρεσαν ακόμα αυτά που είπε και ο τρόπος που τα είπε στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο την περασμένη Τετάρτη. Ένα προσωπικό ρίσκο του ίδιου είναι και δεν ξέρω αν το αισθάνεστε κι εσείς, αλλά σαν πιο ώριμος μου φαίνεται ο γιος του Ανδρέα. Μακάρι να τα καταφέρει. Ποιος δεν θα ήθελε να δει ο ίδιος και χώρα του μια άσπρη μέρα;

Φυσικά θα μας ζητήσουν μια μικρή περίοδο χάριτος για να προλάβουν να κάνουν έργο που θα φανεί στον απλό πολίτη. Ας τους τη δώσουμε. Έτσι κι αλλιώς θα παρακολουθούμε κάθε βήμα και θα φανεί γρήγορα αν αυτά που λένε, είναι λόγια του αέρα ή τα εννοούν πραγματικά.

Από την άλλη μεριά, η Νέα Δημοκρατία είναι να την κλαίνε οι… ρέγκες. Με πρώτο τον Κ. Καραμανλή που πρέπει να ζει τη δική του προσωπική πολιτική τραγωδία, παρά το γεγονός ότι πήρε στις πλάτες του όλο το βάρος της προεκλογικής εκστρατείας. Κι ενώ ο χώρος είναι ήδη ένα ρημαδιό (δείτε τι χουνέρι έπαθε στο νομό Ρεθύμνου…) ειλικρινά λυπάμαι τους καθαρούς ανθρώπους που καλούνται να σηκώσουν το σταυρό του μαρτυρίου και να «απολογούνται» για τις λάθος επιλογές ανθρώπων και στελεχών του κρατικού μηχανισμού.

Το σοκ είναι μεγάλο, το «χτύπημα» δυνατό, θέλουν το χρόνο τους να συνέλθουν. Τους καταλαβαίνω. Και δεν φταίνε και σε τίποτα. Αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Αρνήθηκαν να πάνε στις κάλπες, άθλος για τους παραδοσιακά συντηρητικούς ψηφοφόρους και δεν έδωσαν εκδικητικά την ψήφο τους στον Καρατζαφέρη. Θα τα καταφέρουν να σηκώσουν κεφάλι και να σταθούν όρθιοι για να ζητήσουν ευθύνες από αυτούς που τους πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους.

Για όλους τους άλλους Έλληνες δεν έχουμε παρά να περιμένουμε. Όχι αδρανείς, απαθείς, παρατηρητές, αλλά σε θέση μάχης με δυναμικές απαντήσεις όπου αυτές είναι χρήσιμες και αναγκαίες.

Η εποχή των χειροκροτητών πέρασε ανεπιστρεπτί. Σήμερα χρειάζεται καλόπιστη αντικειμενική κριτική για να πάει δυο βήματα μπροστά ο τόπος, για να καλυτερέψει η ζωή μας. Κι αυτό δεν μπορεί να το κάνει από μόνη της καμιά κάλπη. Εμείς, ατομικά ο καθένας αλλά κυρίως μέσα από συλλογικές ενέργειες θα θέσουμε τα θέματα και θα διεκδικήσουμε λύσεις. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτό το έχουμε κατανοήσει πια.

• Τo κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη.