Από άλλο πανηγύρι το βίντεο. Ο Μπάμπης Τσέρτος τα καλοκαίρια "οργώνει" την Ελλάδα...

Τρίτη μέρα γλεντιού σήμερα Κυριακή βράδυ στο Ελληνικό. Ανήμερα του αϊ Γιαννιού. Ρηγολόγο τον λένε αλλού, μα εδώ δεν έχει πέραση. Η γουρουνοπούλα που δεν είναι και τόσο... νηστίσιμη είναι σε κάθε σπίτι. Όχι μόνο σήμερα, όλο το τριήμερο.

Στην πλατεία τα τραπέζια στρωθεί όπως χθες το βράδυ. Λαϊκή βραδιά θα 'ναι απόψε με τον Μπάμπη Τσέρτο. Κι όσες δοκιμές δεν έκανε χθες το βράδυ το συγκρότημα του Παναγιώτη Λάλεζα, πολύ περισσότερες έχουν κάνει σήμερα. Από το απόγευμα σχεδόν έχουν ξεκινήσει. Κοντεύει 8,30 το βράδυ, η νύχτα αρχίζει να πέφτει σιγά – σιγά και ο κόσμος αρχίζει και έρχεται.

Οι πρώτες νότες ξεχύνονται ένα γύρω. Το μπουζούκι είναι άλλο πράγμα.

Είναι φανερό πως σήμερα θα ξεκινήσουν πιο νωρίς τα όργανα. Και θέλω να πιστεύω ότι θα τελειώσουν και πιο νωρίς από χθες. Να κοιμηθούμε λίγο. Έχουμε ταξίδι το πρωί και θα ξυπνήσουμε νωρίς...

Δώδεκα παρά, ο κόσμος στην πλατεία είναι πραγματικά πολύς. Τίγκα όλα τα μαγαζιά. Εδώ μια τέτοια μέρα η διαδικασία έχει ως εξής: Αφού βρεις τραπέζι για να καθίσεις, αν δεν έχεις προνοήσει να κλείσεις από νωρίς, πας μέσα στην ταβέρνα και ένα ολόκληρο... συνεργείο είναι στις θέσεις του για να σε εξυπηρετήσει.

Έτοιμα τα βραστά κρέατα σε μερίδες μέσα σε αλουμινένιες συσκευασίες, οι σαλάτες, η φέτα, η γραβιέρα και φυσικά η γυρουνοπούλα και οι μπύρες, πεντάδες στο ψυγείο, έτοιμες, μέσα σε ναύλον σακούλες Όλα σε ένα δίσκο, στο ταμείο για να πληρώσεις και ένας νεαρός τα φέρνει στο τραπέζι σου. Λαδόκολλα τέλος. Τουλάχιστον στην ταβέρνα του Ταλούμη που πήγαμε εμείς.

Η ορχήστρα του Τσέρτου είναι καταπληκτική. Έχει ωραία τραγούδια, γνωστά, τα ξέρουν οι άνθρωποι και τα σιγοτραγουδάνε στα τραπέζια.

Ξεκίνησαν με ελαφρά λαϊκά, συνέχισαν με κάπως πιο βαριά, την αρχή τα δεύτερα ονόματα, μετά ανέβηκε κι ο ίδιος και πήρε το μικρόφωνο να τραγουδήσει και να παίξει μπουζούκι.

Ύστερα έκανε ένα μικρό διάλειμμα με δημοτικό τραγούδι. “Ξέρω, είπε, χθες είχατε μια ολόκληρη βραδιά με δημοτικό τραγούδι, αλλά δε γίνεται τέτοια βραδιά να μην έχει και λίγο δημοτικό τραγούδι”.

Κάτω ο κόσμος το αποδέχεται ευχάριστα. Εξάλλου ο ίδιος ο Τσέρτος τραγουδά και παίζει το... μπουζούκι του που, βεβαίως, μαζί με το κλαρίνο έχει τον πρώτο λόγο στη μουσική. Πολυτάλαντος, κάνει τη βραδιά μας όμορφη. Κοντεύει 12,30 Μόλις έχουν αρχίσει να σηκώνονται και να χορεύουν. Μέσα στο δρόμο. Κι άμα περάσει αυτοκίνητο, μεριάζουν να του κάνουν χώρο.

Δεν είχα ακούσει το Τσέρτο να τραγουδά δημοτικό τραγούδι. Τραγουδά πολύ ωραία. Στο κόσμο, κάτω, περνά πολύ θετικά...

Εικόνες από τον Λούσιο ποταμό με τα τρεχούμενα νερά, όλο δροσιά...

Τώρα, ύπνο δεν τον λες να έχεις ως τις 3.50 τέρμα τα όργανα, μέσα στ' αυτιά σου. Κάπως έτσι έγινε χθες το βράδυ Άρχισαν γύρω στις 11, καθυστερημένα κατά τον Λάλεζα που ζήτησε και συγνώμη για το απρόβλεπτο τεχνικό πρόβλημα. “Θα κάνω το παν για να σας αποζημιώσω” είπε και ξεκίνησαν...

Δεν πήγαμε στην πλατεία. Από το χαγιάτι ακούγαμε. Σε μια ευθεία 200 μέτρων. Κατά τις 12 κι αφού είχα φάει και πιει, “βάρυνα” και είπα να πάω να την πέσω. Έκλεισα πόρτες και παράθυρα, αλλά μάταιος κόπος. Η μουσική “τρυπώνει” από παντού. Από τις τους τοίχους, τη στέγη, την κλειστή πόρτα...

Νομίζω ότι στη... συνωμοσία να μην κλείσω μάτι, την ώρα που τα βλέφαρα μου ήταν βαριά, ήταν και τα κουνούπια ή σκνίπες, δεν ξέρω ακριβώς, που με τα συνεχή “βζν -βζν βζν” μέσα στο αυτί μου, ολοκλήρωσαν το παζλ της ταλαιπωρίας.

Κατά τις 7 το πρωί μια παρέα ξενυχτισμένων νεαρών έχει καθίσει στη “βρύση του Τάσου” και συζητά μεγαλόφωνα. Είναι πρωί, ησυχία και η δυνατή φωνή τους μου τρυπάει τ' αυτιά. Σηκώνομαι.

Κάποιοι ηλικιωμένοι έχουν ήδη ξεκινήσει για την εκκλησία. Μεγάλη γιορτή σήμερα. Τα μεγάφωνα της εκκλησίας με τις ψαλμωδίες τους ακούγονται ως εδώ, ενώ στο δρόμο ακούς ευχές για τη γιορτινή μέρα. “Χρόνια πολλά!”

Και σχόλια για τη χθεσινή βραδιά, με τα δημοτικά τραγούδια. “Ήταν πολύ ωραία χθες βράδυ” λέει μια κυρία και συμπληρώνει “τα τραγούδια ήταν υπέροχα”

Ευκαιρία για μια γρήγορη ενδοσκόπηση. Μεγάλωσα και παραξένεψα με το ξενύχτι των πανηγυριών; Ούτε και στην Κρήτη μου άρεσαν, το ίδιο πράγμα ένοιωσα και στη γιορτή του αγγειοπλάστη. Έτσι κι αλλιώς αυτού του είδους το γλέντι δεν με ξετρέλαινε ποτέ.

Έχει πάει 8.30. Η μέρα και σήμερα θα' ναι ζεστή. Οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπάνε δυνατά, οι ψαλμωδίες συνεχίζουν ν' ακούγονται από τα μεγάφωνα της εκκλησίας.

Οι άνθρωποι πρέπει να ξεκουραστούν. Το βράδυ έχει λαϊκό γλέντι με το Τσέρτο. Τουλάχιστον αυτός έχει ωραία τραγούδια και μουσική...

Ξημέρωμα στο Ελληνικό. Ο ήλιος ξεπροβάλει πάνω από το Μαίναλο...

Τα τραπέζια έχουν στηθεί από το μεσημέρι σε όλο το μήκος και το πλάτος της πλατείας του χωριού. Ταβέρνα, καφενεία, καφετέριες, όλοι σερβίρουν τα κλασικά. Γουρουνοπούλα στη λαδόκολλα, τοματοσαλάτα, φέτα και μπύρες.

Τα περισσότερα είναι ήδη “πιασμένα”. Μια καρέκλα πάνω στο τραπέζι το υποδηλώνει. Όλα πλαστικά. Τραπέζια, καρέκλες, πιάτα, ποτήρια. 9.15 το βράδυ αρχίζουν να έρχονται οι πρώτες παρέες. Λίγο νωρίτερα ήρθε στην πλατεία η λιτανεία της εικόνας του άι Γιάννη. Δυο – τρεις ψαλμοί και επιστροφή στην εκκλησία να συνεχίσουν τον εσπερινό.

Φυσικά πάντα υπάρχουν και οι... διαρροές. Αρκετοί είναι αυτοί που δεν επιστρέφουν με την εικόνα πίσω στην εκκλησία. Μ' αρέσει που σηκώνονται οι πελάτες των μαγαζιών όσο διαρκούν οι ψαλμωδίες στην πλατεία.

Είναι πολύ νωρίς ακόμα για το βραδινό γλέντι. Ο Λάλεζας με την ορχήστρα του θα αργήσει να βγει να τραγουδήσει. Αυτό δεν εμποδίζει τους πρώτους πελάτες των μαγαζιών να κάτσουν για φαγητό.

Ο Γιώργος φτιάχνει στο σπίτι κοντοσούβλι. Το ετοίμασε από το απόγευμα, άναψε τα κάρβουνα και θέλει ακόμα κάμποση ώα για να γίνει. Έχει καλή θράκα με κάρβουνα και ετοιμάζει δίπλα και εφεδρικά μήπως χρειαστούν. Πίνει ήδη κρασί από ένα δεκάκιλο ασκό. Εγώ προτιμώ μπύρα. Έχω ήδη πιει ένα ουίσκι φέιμους με πάγο στην καφετερία της πλατείας, αλλά ο Γιώργος θέλει, να ξεκινήσουμε με γουρουνοπούλα. Μαζί με το κοντοσούβλι και τις πατάτες στο ασημόχαρτο, στα κάρβουνα πήραν και λίγη γουρουνοπούλα που ζήτησε ο Λάμπρος.

Ο ίδιος κατέβηκε μια βόλτα στην πλατεία. Να “επιθεωρήσει” τα πράγματα και φυσικά να δει τους φίλους του. Έχει να τους δει από το μεσημέρι. Και πρέπει να οργανώσουν και το σημερινό βραδινό ξενύχτι...

Στο ραδιόφωνο έχει ωραία τραγούδια με αφιερώσεις. Κάτι τριζόνια ακούγονται μέσα στη σκοτεινιά από τον κήπο. Στην πλατεία δεν έχουν αρχίσει ακόμα τα όργανα...

Αν έχει τόση ζέστη εδώ το μεσημέρι, φαντάζομαι τι θα 'χει στην Αθήνα, αυτό το Σάββατο. Κατά την ΜΕΤΕΟ θα είναι το τελευταίο με καύσωνα αυτό το καλοκαίρι. Και πόσο να κρατήσει δηλαδή; Την άλλη εβδομάδα έρχεται ο Σεπτέμβρης, τα πρωτοβρόχια, η άκρη του χειμώνα καθώς λένε...

Αλλά η Στασούλα εκεί, απτόητη. Παρακολουθεί το σπίτι που γίνεται στο Θραψανό και κάθε τόσο με παίρνει τηλέφωνο για μια... λεπτομέρεια ουσιαστική που επεσήμανε, έτσι ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να είναι, όντως, καλό.

Αυτό που σκέφθηκε σήμερα και της επεσήμανε και ο Λευτέρης, ο γιος της που πήγε και είδε τα έργα που γίνονται εκεί, είναι ότι στην εσωτερική αυλή έχουν καθαρίσει από τον ασβέστη τους τρεις τοίχους που την περικλείουν. Όχι όμως και τον τέταρτο, τον τοίχο που είναι από τη μεριά του σπιτιού της Μαλάμως.

Σωστά, δεν μπορεί να μείνει έτσι. Η εξωτερική του πλευρά πρέπει να γίνει όπως και το υπόλοιπο. Ενιαίο θα είναι, όχι ξεχωριστό.

Καλά που μου το είπε, να το επισημάνω στον Μηνά. Το τι θα κάνουν τα παιδιά της στον εσωτερικό χώρο θα το αποφασίσουν εκείνα, όταν και αν, θα το φτιάξουν. Η εξωτερική πλευρά του όμως που “βλέπει” στη μικρή αυλή είναι κάτι άλλο. Θα το συζητήσω μαζί της, αλλά είμαι βέβαιος πως δεν θα έχει καμιά αντίρρηση να τον φτιάξω εγώ για να έχει το σπίτι μια ενιαία άποψη στην εξωτερική του όψη...

Δυο λόγια περιεκτικά, χωρίς πολλά – πολλά. Αυτή ήταν πάντα η Στασούλα μας. Ήξερε πώς να κάνει τις κατάλληλες επισημάνσεις και να... αποσύρετε.

Σκέψεις στο χαγιάτι, απογευματάκι του Σαββάτου. Έχει αρχίσει και φυσά ένα δροσερό αεράκι που κάνει πιο υποφερτή την ατμόσφαιρα. Λίγο επιπλέον νερό στη βεράντα κάτω, κάνει ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Μ' αρέσει αυτή η διαδικασία. Αν και μακριά, ζω την κάθε στιγμή της δημιουργίας του νέου σπιτιού...

Ένα βίντεο με τον Λάλεζα να τραγουδά την “Ιτιά”

Οι αφίσες που έχουν κολλήσει σε κάθε γωνιά του χωριού, αλλά και σε όλους του οικισμούς του Δήμου Τρικολώνων μας πληροφορούν ότι απόψε ο Δήμος προσφέρει μια παραδοσιακή βραδιά με δημοτικό τραγούδι και σταρ, αν κρίνω από το ύφος του καλλιτέχνη στην αφίσα, τον Λάλεζα. Κανένα επιπλέον στοιχείο. Μόνο το ονοματεπώνυμο και το κινητό τηλέφωνο του ατζέντη που του κλείνει τις συναυλίες.

Αλλά μπορεί και να μη χρειάζεται. Όλοι εδώ τον ξέρουν. Πρέπει να είναι φίρμα στο δημοτικό τραγούδι. Την ίδια αφίσα του έχω δει και σε άλλα πανηγύρια στην περιοχή.

Η μέρα είναι ζεστή. Κάποιοι ξύπνησαν νωρίς. Εγώ, με όλη την κούραση που κουβαλώ και την δροσερή ατμόσφαιρα που ένοιωσα το χθεσινό βράδυ, κοιμήθηκα ώς τις 9.

Έφτιαξα ένα καφεδάκι φραπέ και κάθισα στη βεράντα να γράψω. Απόψε θα έχει ξενύχτι στην πλατεία. Τα μαγαζιά γύρω από την πλατεία θα βγάλουν από το απόγευμα έξω τραπέζια, θα καταλάβουν όλο το οδόστρωμα και θα σερβίρουν ψητή γουρουνοπούλα στη λαδόκολλα, πατάτες τηγανητές σε πλαστικά πιάτα και μπύρες σε τσίγκινα κουτάκια.

Δεν υπάρχει ρεγάλο στα όργανα, όπως έκαναν παλιά για να δώσουν παραγγελία. Ο Λάλεζας έχει πληρωθεί από το Δήμο Τρικολώνων και θα παίζει με την κομπανία του ως τις πρώτες πρωινές ώρες για όλους. Όποιος θέλει μπορεί να σηκωθεί και να χορέψει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που θα τη ζήσω τη βραδιά. Την έχω δει άπειρες φορές και πρέπει να σας πω ότι δεν έχει εκπλήξεις. Όλοι όσοι θα πάνε το βράδυ εκεί ξέρουν το λόγο και... συμπεριφέρονται ανάλογα.

Ήδη έχει στήσει τον πάγκο του ένας έμπορος ασημικών και ένας παιχνιδιών να ψωνίσουν οι γονείς δώρα για τα παιδιά τους αν και οι... πανταχού παρόντες Κινέζοι έκαναν από χθες την εμφάνισή τους στην πλατεία με την πραμάτεια τους...

Για να πάρετε μια γεύση από την παράσταση δείτε αυτό το βίντεο...

Στο Ελληνικό έχουν πανηγύρι την Κυριακή. Τ' αϊ Γιαννιού. Και έτσι που έπεσε φέτος το κάνουν... τριήμερο. Έχουν κατέβει πολλοί Αθηναίοι, στα καφέ, δύσκολα βρίσκεις τραπέζι, αλλά το χθεσινό γεγονός της ημέρας ήταν μια θεατρική παράσταση – μιούζικαλ, αναδρομή στην πλατεία του χωριού.

Απόγευμα φτάσαμε χθες και είχαν αρχίσει να στήνουν τα σκηνικά στην πλατεία, έξω από το παλιό δημοτικό σχολείο. Ολιγομελής θίασος, αυτόνομος με το φορτηγάκι του, ένα βανάκι, τα ηχητικά του και τα φώτα του...

Κάθομαι απέναντι στην καφετερία και παρατηρώ τα παιδιά. Έχουν πέσει σαν σμήνη από μέλισσες πάνω τους και προσέχουν τη δουλειά τους και τους ίδιους του ηθοποιούς. Ώρα έναρξης είναι η 9. Θέλω να δω πώς υποδέχεται ο κόσμος στην επαρχία μια παράσταση σε ανοιχτό χώρο που, όπως είπαν, έκανε επιτυχία τον περσινό χειμώνα στο θέατρο ΘΥΜΕΛΗ Μοσχονησίων 32, πλατεία Αμερικής και θα επαναληφθεί και φέτος στον ίδιο χώρο.

Εννέα και 20 αρχίζει το έργο “Χθες – Σήμερα – Πάντα” με πρωταγωνίστρια τη Λόρνα. Είναι δίπλα της 4 παιδιά, δυο αγόρι και δυο κορίτσια που δίδουν αξιοπρεπώς τη μάχη τους σε δύσκολες ομολογουμένως συνθήκες.

Ο... αληθινός πρωταγωνιστής όμως “κρύβεται” στους ήχους και τα φώτα, ένας νεαρός, που ευτυχώς στο τέλος η Λόρνα τόνισε ιδιαίτερα το όνομά του και την προσφορά του. Παρούσα, διακριτικά και η εμπνευστής του έργου και σκηνοθέτης κ. Έλλη Βοζικιάδου

Το έργο χωρίζονταν σε τέσσερις ενότητες. Παλιά Αθήνα, Παρίσι, Χόλιγουντ και Ελληνικός Κινηματογράφος. Ελάχιστα λόγια, πιο πολλά τραγούδια ή μάλλον όλο τραγούδια κι ανάμεσά βίντεο που έβαζαν το θεατή στην εποχή. Πολύ καλά τα αποσπάσματα από τις ξένες κινηματογραφικές ταινίες, αλλά εκπληκτικότερο ήταν το ελληνικό ρεπερτόριο. Μια μεγάλη οθόνη στη σκηνή, ήταν η σπίθα ανάμεσα στα τραγούδια που έλεγε η Λόρνα και χορογραφούσαν τα νέα παιδιά ηθοποιοί.

Παρούσα, βεβαίως και η ηγεσία του τόπου. Ο παπά – Γιώργης μετά της συζύγου και του τέκνου του αγκαλιά, ο δήμαρχος Τρικολώνων που κάλυψε και τα έξοδα του θιάσου κ. Μπαρούτσας μετά της συζύγου, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αβραμόπουλος που το Ελληνικό είναι η γενέτηρά του, μόνος μ' ένα άνετο λευκό μακό καλοκαιρινό κοντομάνικο μπλουζάκι.

Όλοι, πρώτη σειρά φυσικά. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τον παπά – Γιώργη να σηκωθεί και να φύγει με την οικογένειά του την ώρα που στη σκηνή η... Εβίτα Περόν τραγουδούσε το περίφημο “γκουτ μπάι Αρτζεντίνα”, στο τρίτο μέρος της παράστασης, ενώ οι Αβραμόπουλος – Μπαρούτσας “άντεξαν” έως λίγο πριν από το τέλος. Σηκώθηκαν, εντελώς άκομψα, την ώρα που στη σκηνή τραγουδούσαν το “ρικο ρίκο ρίκοκοκο” και πήγαν απέναντι στην ταβέρνα του Ταλούμη.

Γενικά ο κόσμος εισέπραξε θετικά το θέαμα. Κάτι νεαρά παιδιά, δίπλα μου στις κερκίδες, έκαναν την πλάκα τους με χαμηλόφωνα και πάντως όχι προκλητικά σχόλια στα τραγούδια του Ατίκ, ενώ αποθέωσαν τη Λόρνα την ώρα που τραγουδούσε Σελίν Ντιόν και στην οθόνη έδειχνε αποσπάσματα του “Τιτανικού”. Αρνητικό το γεγονός ότι οι 250 θεατές, με τις συνεχείς διαρροές, έμειναν οι... μισοί μέχρι το τέλος της παράστασης.

Κι όμως άξιζε τον κόπο να το δουν όλο. Και μόνο για τα εκατοντάδες κοστούμια και την υπέροχη μουσική του, άξιζε...