Ο μικρός Θοδωρής, είναι δεξιά στη φωτογραφία, πάνω στο βάθρο των νικητών με χάλκινο μετάλλιο για την Ελλάδα.

Ευτυχώς υπάρχουν και καλές ειδήσεις... Όπως αυτή με τον νεαρό γιο του Θανάση Χρυσανθόπουλο, τεχνικού του ΟΤΕ, του 17χρονου Θοδωρή που κατάφερε να ανεβεί στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων Νέων που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες στη Συγκαμπούρη.

Δείτε το βίντεο από την προσπάθειά του ΕΔΩ. Και θαυμάστε ένα παιδί που πήγε εκεί, χωρίς προπονητή, χωρίς καμιά βοήθεια κι αγόρασε δυο κοντάρια αξίας 1.500 ευρώ με το χαρτζιλίκι των γονιών του.

Αυτά τα παιδιά είναι που τιμούν την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου. Υπάρχουν ακόμα διαμαντάκια στον αθλητισμό. Να το χαίρονται οι γονείς του...

Στη δουλειά, χθες το βράδυ και μας ήρθε ταμπλάς η αψυχολόγητη αντίδραση φανατισμένων οπαδών του Πανιωνίου να μπουν αργά το βράδυ στο γήπεδο της ομάδας τους και να το... καταστρέψουν για να μην παίξει εκεί η ΑΕΚ με Νταντί Γιουνάιτεντ.

Φίλαθλοι – Βάνδαλοι χθες στο ποδόσφαιρο, παίκτες – βάρβαροι πριν λίγες μέρες σ' ένα “φιλικό” αγώνα μπάσκετ στα πλαίσια του “Ακρόπολις” με ήρωες διεθνείς ακριβοπληρωμένους που θα έπρεπε, τουλάχιστον μέσα στο γήπεδο να γίνονταν παράδειγμα ήθους για τα νέα παιδιά;

Κι αναρωτιέμαι αν δεν έχει ήθος ο αθλητισμός τότε σε τι εξυπηρετεί η ύπαρξή του; Μόνο μια δράκα ανεγκέφαλων οργανωμένων οπαδών που θα 'χουν πρόβλημα, πότε με τον προπονητή της ομάδας τους, πότε με τον πρόεδρό τους που είχε το... θράσος να ψηφίσει τον “μυαρό” αντίπαλο για πρόεδρο στη Σούπερ Λίγκα...

Έλεος!... Τι μέρες βιώνουμε; Φταίει το φεγγάρι, η πανσέληνος ή κάτι άλλο; Κι ήταν τόσο όμορφα χθες στην Ακρόπολη! Οι φωτογραφίες στις σημερινές εφημερίδες είναι φανταστικές.

Ευτυχώς που πέρα από τις κακές ειδήσεις των ημερών υπάρχουν και οι καλές. Οι ενθαρρυντικές. Ευτυχώς! Τις έχουμε τόσο ανάγκη!

Η φωτογραφία με το σπασμένο τζάμι, από τη μεριά του οδηγού, του αυτοκινήτου μου είναι παρμένη σήμερα το πρωί, λίγο πριν το πάω να το φτιάξω...

Μάλλον περάσανε οι εποχές που ένιωθες σιγουριά στο σπίτι σου. Έλεγες, έχω ένα χώρο που μπορώ να πάω να νοιώθω ασφαλής, να ηρεμήσω. Αμ δε... Περάσανε αυτά. Σήμερα πουθενά δεν αισθάνεσαι ασφαλής.

Το τηλεφώνημα, χθες βράδυ στην εφημερίδα, δεν ήταν για καλό. Όσο καλή διάθεση κι είχε ο Πάνος, η είδηση που μου μετέφερε δεν ήταν και η καλύτερη.

Άγνωστοι έσπασαν το τζάμι του οδηγού στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο μου που ήταν σταθμευμένο στη θέση πάρκινγκ στην πυλωτή της πολυκατοικίας μου. Για φαντάσου!...

Πήρα τον φίλο μου ασφαλιστή Φώτη στο τηλέφωνο. Να τον ρωτήσω αν με καλύπτει το συμβόλαιο για “θραύση υάλων”. Πού να θυμάται ο άνθρωπος τι περιέχουν τα συμβόλαια των πελατών του... Δικαιολογημένα.

Θα δω όταν τελειώσω τη δουλειά και πάω σπίτι. Και βεβαίως θα τρέξω να το φτιάξω. Έχω μπροστά μου ταξίδι την Παρασκευή για το χωριό και πρέπει να είμαι έτοιμος ώς τότε.

Ένα έξοδο επιπλέον εντελώς άδικο σε μια εποχή που πρέπει να μετράω το καθετί. Αλλά θα μου πεις, πού να το ξέρουν αυτό οι διαρρήκτες; Ευτυχώς με την πρώτη ματιά δείχνει να μην έχουν κάνει άλλες ζημιές στο εσωτερικό του αυτοκινήτου.

Τα ίδια ήταν και με τη δεύτερη ματιά. Δεν είχε άλλες βλάβες το αυτοκίνητο. Ούτε εμφανείς κλοπές. Αναρωτιέμαι ποιοι και γιατί το έκαναν...

Άλλη μια φωτογραφία με το σπασμένο τζάμι του αυτοκινήτου μου...

Δίπλα στη θάλασσα φτάνουν τα πεύκα στο Αγκίστρι...

Τα σαββατοκύριακα μαζεύεται κόσμος στη Σκάλα. Οι εκδρομείς του διημέρου, όπως εγώ, που καταφθάνουν με καραβάκια δεν έχουν όλοι μέσο για να κινηθούν. Κι έτσι παραμένουν στις κοντινές παραλίες. Άλλοι πάλι προτιμούν το ιδιωτικό ΚΤΕΛ ή το τουριστικό τρενάκι της Κοινότητας που με 3 ευρώ μπορεί να σε γυρίσει όλο το νησί...

Είπαμε λοιπόν, μιας και υπήρχε μηχανή να το κάνουμε τρικάβαλο και να πάμε στη Δραγονέρα. Σήμερα πρόσεξα πως σε κάποιες ταμπέλες τη λένε και Δραγουνέρα. Πήγαμε και προχωρήσαμε λίγο πιο μέσα από την καντίνα και τις ξαπλώστρες με τις τέντες για τον ήλιος. Διάβασα την... εξήγηση που δίνει ο ενοικιαστής για την τιμή των 8 ευρώ. Λέει σε τυπωμένο χαρτί πως αναγκάζεται να το κάνει αυτό επειδή φέτος η κοινότητα, για πρώτη φορά, διαχώρισε τις ξαπλώστρες από την καντίνα απαιτώντας διπλάσιο ενοίκιο.

Τώρα εξηγούνται όλα. Πώς τόσοι ελεύθεροι κατασκηνωτές, εν δυνάμει πελάτες των επιχειρήσεων τους είναι εκεί χωρίς πρόβλημα. Μέχρι και το... τρενάκι έχει εντάξει τη Δραγονέρα στους τουριστικούς προορισμούς και μάλιστα περιμένει 20 λεπτά του επιβάτες του να κάνουν το μπανάκι τους και μετά φεύγει.

Διαλέξαμε τον ίσκιο ενός μεγάλου πεύκου δίπλα στη θάλασσα να καθίσουμε. Πολύ κοντά έχουν στήσει σκηνές κατασκηνωτές. Ένας τύπος έχει φτιάξει πριν από χρόνια ένα... κάθισμα με ξύλα ψηλά πάνω στον γερμένο κορμό του προφανώς για να... αγναντεύει από ψηλά το πέλαγος. Λίγο πιο πάνω, στο πλάτωμα, έχουν φτιάξει ένα τραπέζι από μια μεγάλη πέτρα και γύρω της, μικρότερες πέτρες δίνουν την αίσθηση ότι εκεί κάνουν τις κοινωνικές συναθροίσεις τους.

Κι αυτές οι πινακίδες είναι το κάτι άλλο στην περιοχή. Ξεχωρίζω μια δίπλα στο σημείο που καθόμαστε: “Το Αγκίστρι είναι ένα λουλούδι από την ανθοδέσμη που λέγεται Ελλάδα”.

Ντάλα μεσημέρι κάναμε το μπανάκι μας. Η θάλασσα είναι υπέροχη. Δε σου κάνει κέφι να βγεις. Ξελογιάστρα. Αγνοώ τον ήλιο με τις όποιες συνέπειες. Ροδοκοκκίνισα στο πρόσωπο και την πλάτη...

Κάποιους τους έχει πάρει ο ύπνος... Ανθρώπινες καταστάσεις...

Κάτω, στο σαλόνι, είναι τελικά καλύτερα, πιο υποφερτά... Γρήγορα ξεχνάς τις μυρωδιές, ιδιαίτερα όταν, πάνω στο κατάστρωμα “κολλάς” ολόκληρος από τον ιδρώτα και την υγρασία. Στις 7 δεν νιώθω καλά έξω. Κάτι τέτοιες ώρες θες τον τεχνητά προσαρμοσμένο στα μέτρα μας αέρα καλύτερα από τον φυσικό που δεν αντέχεται...

Έχω ακόμα στ' αυτιά μου την κουβέντα που κάναμε με την Εύη το απόγευμα λίγο πριν φύγω για το λιμάνι. Με αφορμή την κουβέντα που κάναμε για την Ειρήνη και το πρόβλημα με τη δουλειά της. Πρόθυμη να βοηθήσει, ξέρει απ' αυτά. Με ένα κάρο χαρτιά για χρόνια άλλαζε δουλειές πριν έρθει στην τωρινή δουλειά της.

Θεώρησε λοιπόν φυσικό να προσφερθεί να βοηθήσει. Μου έδωσε χαρτί με διευθύνσεις στο internet όπου μπορεί να βρει στοιχεία που ενδεχομένως να την ενδιαφέρουν, αλλά πιο πολύ βάρος έριξε στην τεχνική και τον τρόπο της προσέγγισης. Το πιο όμορφο, ανθρώπινο που έκανε είναι που μου έδωσε τον αριθμό του κινητού της τηλεφώνου για να επικοινωνήσει η Ειρήνη μαζί της, όποτε το χρειαστεί...

Δεν ξέρω αν τελικά βοηθήσει, αλλά είναι πολύ όμορφο να διαπιστώνεις πως γύρω σου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι διαθέσιμοι να βοηθήσουν. Ένα βήμα χρειάζεται μόνο, να ανοίξουν την καρδιά τους και να δεχτούν να μοιραστούν μαζί σου το πρόβλημα.

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά καθώς για να περάσει η ώρα, αφού είμαι μόνος μου, χωρίς παρέα, έβγαλα το μπλοκ των σημειώσεων μου. Τελικά είναι ωραίο να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου.

Ρίχνω μια ματιά γύρω μου. Αρκετοί διαβάζουν περιοδικά εδώ, ο χώρος είναι σαφώς πιο κυριλέ. Άλλοι ασχολούνται με τα κινητά του τηλέφωνα. Να στείλουν SMS σε αγαπημένα τους πρόσωπα, να ξαναδούν τις ψηφιακές φωτογραφίες που τράβηξαν από τις διακοπές τους, να ξαναζήσουν στιγμές...

Για πολλούς, οι διακοπές ολοκληρώνονται αυτή ή την άλλη εβδομάδα. Για άλλους θα πάρουν μια μικρή παράταση ώς το Σεπτέμβρη, αρχές του δεύτερου δεκαήμερου που θα ανοίξουν τα σχολεία...

Αίγινα. Μια στάση για να πάρουμε ανθρώπους και αυτοκίνητα για τον Πειραιά...

Αξίζει τον κόπο αύριο βράδυ μια βόλτα στην Ακρόπολη να δούμε την πανσέληνο του Αυγούστου. Ευτυχώς, θα είναι ανοιχτή... Εντάξει και στη θάλασσα θα' ταν ωραία, δε λέω...

Αυτό που περίμεναν χιλιάδες θαυμαστές του αυγουστιάτικου φεγγαριού τελικά θα γίνει πραγματικότητα και φέτος. Η Ακρόπολη, το Σούνιο, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και το Νέο Μουσείο Ακρόπολης δεν θα μείνουν χωρίς το αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Ύστερα από την άρνηση των αρχαιοφυλάκων της Αθήνας να συμμετέχουν στον πανελλήνιο θεσμό και να ανοίξουν χωρίς έξτρα πληρωμή τους παραπάνω χώρους για Έλληνες και τουρίστες το βράδυ της 24ης Αυγούστου, το ΥΠΠΟΤ ψάχνει να βρει κονδύλια να τους πληρώσει. Και θα βρει, υποστηρίζει.

Σχόλια προκάλεσε χθες η επίσημη στάση του σωματείου των αρχαιοφυλάκων. Το ότι για πρώτη φορά, μετά τόσα χρόνια, το φεγγαράκι θα ατένιζε μια άδεια Ακρόπολη φαινόταν μίζερο και άδικο. Και η εικόνα γινόταν πιο παράλογη αφού 90 αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη, την ίδια ώρα θα ήταν γεμάτοι κόσμο.

Δηλαδή, κάποιοι άλλοι αρχαιοφύλακες είχαν δεχτεί να δουλέψουν εθελοντικά. Και δεν ήταν δουλοπρεπείς, αναξιοπρεπείς, ούτε πολύ περισσότερο... πλούσιοι. Βοηθούν και συντηρείται ο θεσμός της «πανσελήνου». Είναι πολύ δεμένοι με τον αρχαιολογικό τόπο που φυλάσσουν και θέλουν να φέρνουν κοντά στον κόσμο.

Ίσως πάνε και οι ίδιοι, αύριο βράδυ, να γιορτάσουν το ολόγιομο φεγγάρι ανάμεσα στα αρχαία μνημεία της πατρίδας τους.