Μια ακόμη όψη από το Αγκίστρι. Την άγρια και παρθένα πλευρά του...

Από τις 10 το πρωί ετοιμάζουμε τα πράγματα για την επιστροφή. Αρκετές δουλειές πρέπει να διευθετηθούν, από το να μαζέψουμε ότι πρέπει να πάρουμε στο γυρισμό από τα προσωπικά μας αντικείμενα μέχρι να εξοφληθεί το ενοίκιο και να κοπούν τα εισιτήρια για το πλοίο που θα μας φέρει πίσω στην Αθήνα.

Το κλίμα δεν είναι και το καλύτερο. Ποιος θέλει να αφήσει πίσω του την ανεμελιά, τα θαλασσινά μπάνια και την καλοκαιρινή ραστώνη για να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα της μεγαλούπολης.

Ευτυχώς φυσάει ένα όμορφο δροσερό αεράκι, αρκετά δυνατό ώστε να κάνει την τέντα της βεράντας να “χτυπιέται”... Μακάρι να έτσι και στην Αθήνα. Τουλάχιστον να υποφέρεται κάπως η κατάσταση από πλευρά ζέστης...

Στο δημόσιο δρόμο, απέναντι, κάνουν την εμφάνισή τους με σακίδια στις πλάτες οι νέοι εκδρομείς που έφτασαν πριν από λίγο στο λιμάνι. Και στο απέναντι μπαλκόνι, ένα νέο ζευγάρι ένοικοι έχουν φτιάξει το καφεδάκι τους και το πίνουν συζητώντας και καπνίζοντας.

Τελευταίες εικόνες από το Αγκίστρι αυτό το κυριακάτικο μεσημέρι στα τέλη του Αυγούστου. Η μέρα είναι γλυκιά, αλλά στη θάλασσα θέλει λίγη τόλμη να πλησιάσεις. Ο αέρας έβγαλε κυματάκι και το κύμα χαλάει την απόλυτη ηρεμία της και κάνει πιο δύσκολη την πρόσβαση στους μη μυημένους...

Σε λίγο θα αφήσουμε το δωμάτιο, κοντεύει 11.30 και πρέπει να παραδοθεί το δωμάτιο, να ετοιμαστεί και να δοθεί στους επόμενους που περιμένουν. Έτσι είναι αυτά. Ένας κύκλος. Σήμερα εμείς, αύριο εκείνοι...

Τελευταίες ώρες και λίγο πριν να σηκωθούμε να ροβολήσουμε κατά το λιμάνι περιμένοντας το πλοίο, έχουμε αράξει σε μια γωνιά, άλλος στο κρεβάτι, άλλη στη μικρή συμπαθητική βεραντούλα να διαβάζουν περιοδικά ή να κρατούν σημειώσεις , όπως εγώ, για μια ανάρτηση στο Site με την πρώτη ευκαιρία...

Ωραία ήταν εδώ κι εκείνοι που έμειναν ολόκληρη τη βδομάδα καλά πέρασαν. Μάλλον θα ξανάρθουμε. Το Αγκίστρι είναι πολύ κοντά στον Πειραιά και ενδείκνυται και για μια ανάσα το Σαββατοκύριακο...