Αρχίσαν τα όργανα με... παπούτσια
Συνέβη στη Θεσσαλονίκη σήμερα στο περιθώριο της ΔΕΘ. Τα κανάλια έδειξαν κάποιες εικόνες. Αγανακτισμένος πολίτης πέταξε το παπούτσι του στον πρωθυπουργό. Δεν τον πέτυχε, βέβαια, αλλά έδωσε ιδέες...
Μετά την πανσέληνο της «Φράουλας», πρόκειται για τη δεύτερη πανσέληνο του καλοκαιριού και σύμφωνα με τις δοξασίες ο συμβολισμός του «Ελαφιού» προέρχεται από τους ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής, οι οποίοι πίστευαν ότι τον Ιούλιο τα κέρατα των ελαφιών άρχιζαν να μεγαλώνουν ξανά.
Συνέβη στη Θεσσαλονίκη σήμερα στο περιθώριο της ΔΕΘ. Τα κανάλια έδειξαν κάποιες εικόνες. Αγανακτισμένος πολίτης πέταξε το παπούτσι του στον πρωθυπουργό. Δεν τον πέτυχε, βέβαια, αλλά έδωσε ιδέες...
Τελικά μάλλον πρέπει να την εμπιστευόμαστε την ΕΜΥ. Από χθες μίλαγε και προειδοποιούσε για ακραία καιρικά φαινόμενα. Και να, που σήμερα το μεσημέρι, απόγευμα κατά τις 4 ξεκίνησε η μεγάλη βροχή.
Μαύρισε ο τόπος. Και η βροχή ήταν πολύ δυνατή. Δεν έβλεπες μπροστά σου. Και τα αστραπόβροντα ήταν τόσο δυνατά που πραγματικά φοβόσουν.
Για δες πώς εξελίχθηκε το Σάββατο. Ούτε που περίμενα μια τέτοια κατάσταση. Όλη μέρα ο καιρός ήταν ζεστός. Χρειάστηκε να περπατήσουμε στο κέντρο της Αθήνας, να κάνουμε τα τελευταία ψώνια για το γάμο και δεινοπαθήσαμε. Τρεις ώρες στο κέντρο, κουράστηκα.
Γύρισα πριν δύο ώρες περίπου στο σπίτι. Αλλά, ειλικρινά, με τίποτα δεν περίμενα μια τέτοια εξέλιξη στον καιρό. Τόσο γρήγορα, τόσο δραματική αλλαγή...
Ακούω τη δυνατή βροχή από το μπαλκόνι μου. Χτυπούν οι μεγάλες σταγόνες της βροχής πάνω στην τέντα και ο θόρυβος είναι πολύ έντονος. Οι δρόμοι έχουν γίνει ποτάμια. Ο ουρανός έχει μαυρίσει επικίνδυνα κι εγώ βρίσκω την ευκαιρία να μπω λίγο στον υπολογιστή μου. Ο πόλεμος στις Φυλετικές Μάχες άρχισε. Έχασα ήδη ένα χωριό μου...
11/9 μια ημερομηνία σταθμός. Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο. Μέσα από τις τηλεοράσεις, παρακολουθούμε έντρομοι δύο αεροσκάφη να πέφτουν πάνω στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη και να φέρνουν την καταστροφή.
Ήμουν στο γραφείο μου, στη Μενάνδρου, εκείνη τη μέρα. Είχα πάει να ξεκουραστώ λίγο από την ΠΕΤ ΟΤΕ, πριν πάω στην εφημερίδα, που ήταν τότε στη Σωκράτους. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη λίγο αργότερα στην “Κ” σε σχέση με όσα συνέβησαν.
Άλλαξε ο κόσμος μέσα σε μια μέρα. Κι όλοι θυμόμαστε τι ακολούθησε...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/09/2010
Ανεξάρτητα από το γεγονός της εντελώς πρωτότυπης κίνησης ανασχηματισμού στις 1,35 τα ξημερώματα εμείς, με γνώμονα τα τοπικιστικά... απωθημένα μας, διακρίναμε για πρώτη φορά στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ένα ειδικό βάρος στους παραμελημένους νομούς του Ρεθύμνου, του Ηρακλείου και του Λασιθίου.
Υπουργοί ο Όθωνας, ο Κεγκέρογλου, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ ο Καχριμάκης. Πότε είχαμε ξαναδεί τέτοιες ομορφιές; Αν ήταν και λίγο αλλιώτικη η κυβέρνηση, αν δεν υπήρχε η Τρόικα να επιβάλει πολλαπλές λαχτάρες για τους πολίτες και μεγάλα πισωγυρίσματα στις κατακτήσεις των εργαζομένων, όλα θα ήταν αλλιώς.
Προσπαθώ να δω τη θετική πλευρά του πράγματος. Το 'χω ανάγκει, το χρειάζομαι... Όπως και τόσα εκατομμύρια Έλληνες τον τελευταίο καιρό. Δεν είναι εύκολο...
Από παντού μαυρίλα... Τι να σου κάνει η μικρή χαραμάδα που άνοιξε. Αυτό το Σαββατοκύριακο θα ' ναι δοκιμασία στη ΔΕΘ για την νέα κυβέρνηση. Χιλιάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, για να διαδηλώσουν την απόφασή τους, να αντιπαλέψουν τις αντεργατικές επιλογές που οδηγούν τα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Πώς να τα αφήσεις όλα αυτά στην άκρη και να μιλήσεις μόνο για τους στόχους της νέας κυβέρνησης. Κι όμως θα 'θελα να κουβεντιάσω με τον Όθωνα. Τον εκτιμώ και το ξέρει. Και τον Κεγκέρογλου τον αγαπούσε πολύ ο πατέρας μου. Εγώ δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω από κοντά.
Χάρηκα, δεν το κρύβω, για την αναβάθμιση των άξιων στελεχών. Αγαπούν την Κρήτη, τους ανθρώπους της και είναι βέβαιο ότι θα ασχοληθούν με τα προβλήματα της. Κάποτε τα μετρούσαν πολύ αυτά τα στοιχεία.
Θυμάμαι την μόνιμη απογοήτευση στα χείλη των συμπατριωτών μου όταν διαπίστωναν, με πίκρα, πόσο λίγοι Κρητικοί συμμετείχαν στα κυβερνητικά σχήματα. Ακόμα και την εποχή του Ανδρέα. Με πολύ φειδώ χρησιμοποιούσε Κρήτες στα κυβερνητικά σχήματα που έκανε όσο καιρό κυβερνούσε. Και δεν ήταν καθόλου λίγα...
Μακάρι να μη διαψευσθώ, αλλά δεν ξέρω μέχρι πιο βαθμό οι άνθρωποι μπορούν να βάλουν την προσωπική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Έχω την αίσθηση ότι υπηρετούν συγκεκριμένες πολιτικές και δεν είναι εύκολο να... αποδεσμευτούν ακόμα και αν διαφωνούν.
Όμως δεν είναι η ώρα για γκρίνιες. Ας μη βγω από το κάδρο που θέλει το Ρέθεμνο να νιώθει, επιτέλους καλά, που το κυβερνητικό κόμμα αξιοποίησε σε μια θέση ευθύνης τον μοναδικό βουλευτή του. Ένας άνθρωπος που έχει δείξει διαχρονικά ότι σε όποιες θέσεις τοποθετήθηκε κατά καιρούς, έβγαλε ασπροπρόσωπους το κόμμα που τον εμπιστεύτηκε και τους ψηφοφόρους του.
Να του ευχηθώ κι εγώ μαζί με τους φίλους του, να 'χει τη δύναμη, το κουράγιο, τη ζωντάνια και τις αντοχές να ανταποκριθεί στα νέα του υπουργικά καθήκοντα. Αλλά να ξέρει πως από τούτη τη στήλη θα έχει κριτική στο έργο του αν οι συνθήκες το απαιτήσουν. Έτσι κάναμε πάντα, έτσι θα κάνουμε και τώρα. Ελεύθερα και αδέσμευτα με απόλυτα δημοσιογραφικά κριτήρια.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τη Γεωργία. Και μας την έστειλε με e-mail με το παρακάτω σχόλιο:
“Θαυμάστε έναν πίθηκο σε πρώτο πλάνο που ζητά να τον ψηφίσουμε.
Το συγκεκριμένο διαφημιστικό κουτάκι είχε μέσα 5 μικρά μολύβια και το άφησαν στο γραφείο της Μαρίας τον Αύγουστο στην τράπεζα .
Σας χαιρετώ και καιρός είναι να ξεκινήσουμε τούς νέους αγώνες μας.
Γεωργία”
Και μια πρόσκληση από την ΕΚΑΠ
Θα ήταν καλό να μαζευτούμε άμεσα γιατί πρέπει να κάνουμε κάτι μέσα στον Σεπτέβρη. Τι θα λέγατε να βρισκόμαστε στο καφενείο των παιδιών την τρίτη το βράδυ στις 20.30 με 21.00 ; Υπάρχει μια πρόταση από τη Μαρία Γανωτή για μιά εκδήλωση, το ίδιο και από τα παιδιά έτσι όπως έγινε και τον περασμένο Σεπτέμβριο στο πάρκο. Θα πρέπει να δούμε πώς διαχειριζόμαστε και τις εξελίξεις.
Ότι κι αν πεις, οι άνθρωποι του ΠΑΜΕ έχουν φαντασία...
Συμβολική κινητοποίηση στο Λευκό Πύργο πραγματοποίησαν μέλη του ΠΑΜΕ της Θεσσαλονίκης. Κρεμώντας ένα τεράστιο πανό στο μνημείο - σύμβολο της πόλης, τα μέλη της οργάνωσης επιχείρησαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στα κυβερνητικά μέτρα και κάλεσαν τους πολίτες να συμμετάσχουν στο αυριανό συλλαλητήριο.
Στην είσοδο του Λευκού Πύργου, οι συγκεντρωμένοι φώναζαν συνθήματα κατά των οικονομικών μέτρων, χωρίς να έχουν αποκλείσει την πρόσβαση στο μουσείο. Διακριτική ήταν η παρουσία ομάδας των αστυνομικών δυνάμεων, που παρέμεινε στο χώρο, καθ’ όλη τη διάρκεια της κινητοποίησης. Τελικά, τα μέλη του ΠΑΜΕ αποχώρησαν από το χώρο του πολιτιστικού μνημείου, αφού, πρώτα, ξεκρέμασαν το τεράστιο πανό που είχαν αναρτήσει.
Ένα διακεκριμένο μέλος της αποχαιρέτησε η δημοσιογραφική οικογένεια. Ο δημοσιογράφος - σκιτσογράφος Βασίλης Χριστοδούλου, «έφυγε» προχθες σε ηλικία 93 ετών και η κηδεία του έγινε χθες στο Κοιμητήριο του Ν. Ηρακλείου.
Ο Βασίλης Χριστοδούλου γεννήθηκε το 1917 στον Πειραιά. Το 1936, σε ηλικία μόλις 19 χρόνων δημοσίευσε την πρώτη του γελοιογραφία στην εφημερίδα «Ηχώ της Ελλάδας», που είχε εκδώσει ο Κωστής Μπαστιάς, φανερώνοντας το πηγαίο ταλέντο του. Από τότε, και έως την αποχώρησή του από την ενεργό δημοσιογραφία, σταδιοδρόμησε στον αθηναϊκό ημερήσιο και περιοδικό Τύπο ως σκιτσογράφος και γελοιογράφος με θετικές επιδόσεις και επιτυχημένες παρουσίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Για περισσότερα από πενήντα χρόνια εργάστηκε στις εφημερίδες «Εφημερίς των Ελλήνων», «Αθηναϊκή», «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», «Η Βραδυνή», «Η Μεσημβρινή» κ.ά. Επίσης, συνεργάστηκε στα περιοδικά «Θησαυρός», «Πάνθεον», «Εικόνες», «Ρομάντζο», «Παγκόσμιος Τύπος», «Σαββατοκύριακο», «Πρώτο» και σε διάφορα άλλα εβδομαδιαία δεκαπενθήμερα και μηνιαία έντυπα. Υπήρξε ακόμη, τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ» και της συνδικαλιστικής επιθεώρησης «Πρωτεργάτης». Ως γελοιογράφος συνεργάστηκε και με την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία», στην οποία διαδέχθηκε τον Φωκίωνα Δημητριάδη.
Ως πολιτικός γελοιογράφος πρωτοεμφανίστηκε στην εφημερίδα «Αθηναϊκή» του Γιάννη Παπαγεωργίου από την αρχή της έκδοσής της το 1951 μέχρι το 1962. Στη συνέχεια ανέλαβε πολιτικός γελοιογράφος στην εφημερίδα «Η Βραδυνή» των αδελφών Αθανασιάδη, στην οποία παρέμεινε επί 20 και πλέον χρόνια.
Έτσι, οι γελοιογραφίες του, που δημοσιεύθηκαν πρωτοσέλιδες και στις δύο εφημερίδες, με βασικά γνωρίσματα το πηγαίο σκωπτικό πνεύμα και την προσωπική σκιτσογραφική έκφραση, ταυτίστηκαν με την μεταπολεμική πολιτική ζωή της Ελλάδας και επέδρασαν στη διαμόρφωση τάσεων, ροπών και συναισθημάτων μεταξύ της κοινής γνώμης.
Σειρές από γελοιογραφίες και σκίτσα του έχουν εικονογραφήσει αναγνώσματα, ρεπορτάζ και διάφορα δημοσιογραφικά και φιλολογικά κείμενα, που δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας. Διεκδικεί ίσως παγκόσμιο ρεκόρ παραγωγικότητας, αφού υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 120 χιλιάδες οι γελοιογραφίες του. Έχει λάβει μέρος σχεδόν σε όλες τις μεταπολεμικές, πανελλήνιες και διεθνείς εκθέσεις γελοιογραφίας και σκίτσου.
Σε ανακοίνωσή του, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ χαρακτηρίζει τον εκλιπόντα «σεμνό, ευπρεπή και ευγενή συνάδελφο, που άφησε σπουδαίο έργο ως γελοιογράφος και σκιτσογράφος, δίδαξε ήθος και έμεινε πιστός στις αρχές του δημοσιογραφικού λειτουργήματος» και συλλυπείται τους οικείους του.
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!