Η Κίνα είναι η χώρα με τους 1,4 δισεκατομμύρια κατοίκους, πρώτη στον κόσμο από άποψη πληθυσμού, ακολουθούν η Ινδία με 1.283.200.000, δεν είναι τόποι κατάλληλοι για αγοραφοβικούς. Ο ΟΗΕ ανακοίνωσε το 2009 ότι σύμφωνα με τις υπάρχουσες προβλέψεις, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα φτάσει τα 8 δισεκατομμύρια το έτος 2025 έναντι 6,8 δισεκατομμυρίων το 2009 και 7 δισεκατομμυρίων στις αρχές του 2012. Ο πλανήτης μας δοκιμάζεται σκληρά από υπερπληθυσμό που είναι άτακτα διεσπαρμένος στη γη…


Όπως θα ακούσατε στις ειδήσεις, πριν από δύο μήνες περίπου, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας έθεσε τέλος στην πολιτική του ενός παιδιού -που εφαρμόζεται στην Κίνα την τελευταία τριακονταετία-επιτρέποντας στα ζευγάρια να αποκτούν δύο παιδιά εφόσον το θέλουν. Μας κάνει εντύπωση κάτι τέτοιο, έτσι δεν είναι; Στη φωτογραφία Κινέζοι προσπαθούν να ξεφύγουν από την καλοκαιρινή ζέστη, παίρνοντας μερικές ανάσες δροσιάς σε δημοφιλές τουριστικό θέρετρο.


Η πολιτική του ενός παιδιού εφαρμόστηκε ως προσωρινό μέτρο το 1979, προκειμένου να μπει «φρένο» στην ανεξέλεγκτη πληθυσμιακή έκρηξη που άγγιζε το 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους. Η έκτασή της Κίνας είναι 9.596.961 τ. χλμ.. Πρωτεύουσα της είναι το Πεκίνο. Γεωγραφικά είναι η μεγαλύτερη χώρα στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά τη Ρωσία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Εδώ μία γυναίκα προσπαθεί να πάρει το ποδήλατο από ένα πάρκινγκ έξω από σταθμό του μετρό στο Πεκίνο.


Η εφαρμογή του εν λόγω μέτρου προκάλεσε πολλές αντιδράσεις αφού, από τη μία θεωρήθηκε ευθεία παρέμβαση του κράτους στον ιερό θεσμό της οικογένειας και από την άλλη διατάραξε τις σχέσεις των δύο φύλων μιας και οι οικογένειες επέλεγαν πλέον να κάνουν αρσενικά παιδιά. Στη φωτογραφία μεταπτυχιακοί φοιτητές ετοιμάζονται να λάβουν μέρος σε μία τριήμερη εξέταση στην πόλη Χεφέι, στην επαρχία Ανούι. Στις εξετάσεις που έγιναν το 2013 δήλωσαν συμμετοχή 18 εκατομμύρια άνθρωποι.


Με την ακύρωση του μέτρου γίνεται μία προσπάθεια να βελτιωθούν τα δημογραφικά στοιχεία της χώρας και να αυξηθεί ο ρυθμός των γεννήσεων. Η Κίνα συνορεύει με 14 κράτη: Βιετνάμ, Λάος, Βιρμανία, Ινδία, Μπουτάν, Νεπάλ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιζία, Καζακστάν, Ρωσία, Μογγολία και Βόρεια Κορέα. Από την ίδρυση της, το 1949, κυβερνάται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ). Φοιτητές περιμένουν στην ουρά για να μπουν σε ένα επιχειρηματικό φεστιβάλ ευρέσεως εργασίας στην πόλη.


Όπως και να 'χει όμως, αυτή τη στιγμή ο πληθυσμός της Κίνας, όπως αναφέραμε, αγγίζει το 1,4 δις. ανθρώπους και οι φωτογραφίες του REUTERS αποδεικνύουν πόσο τρομακτικά πυκνοκατοικημένη είναι έτσι κι αλλιώς αυτή η χώρα. Η Κίνα είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγαθών. Η Κίνα είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη χώρα, με μεσαίο κατά κεφαλήν εισόδημα. Το πιο σημαντικό λιμάνι τις χώρας είναι η Σαγκάη Μεγάλο πλήθος ανθρώπων συμμετέχει σε θρησκευτική γιορτή για να γιορτάσει την έλευση του νέου έτους στο Πεκίνο.


Το ΑΕΠ της χώρας είναι 10,119 τρισεκατομμύρια δολάρια και το κατά κεφαλήν είναι 7.544 αμερικάνικα δολάρια. Ο ρυθμός ανάπτυξης της Κινεζικής οικονομίας είναι υψηλός και το 2011 ήταν 9,2%. Ο ρυθμός αυτός ανάπτυξης είναι σταθερός από το 1978 με μέσο όρο 8%, οπότε και η οικονομία απελευθερώθηκε και η ανεργία άρχισε να μειώνεται. Παρά αυτήν την ανάπτυξη όμως, μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού παραμένει φτωχό. To 47% του ΑΕΠ προέρχεται από τη βιομηχανία, το 43% από τις υπηρεσίες και το 10% από γεωργικές εργασίες. Φοιτητές κρεμούν τα πλυμένα τους ρούχα έξω από τους κοιτώνες τους στο πανεπιστήμιο της πόλης Γουχάν, στην επαρχία Χουπέη.


Σε μια διαμάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Κίνα προβάλλει κυριαρχικά δικαιώματα για την Ταϊβάν και κάποια γειτονικά νησιά, από τη διεκδίκηση των οποίων η Κίνα δεν παραιτήθηκε ποτέ. Στη φωτογραφία χιλιάδες επιβάτες περιμένουν να μπουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Τσεντσόου κατά τη διάρκεια της «χρυσής εβδομάδας», μίας γιορτής όπου τιμάται η επέτειος της ίδρυσης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Κάποια στιγμή, όχι πολύ μακρινή, θα επανέλθουμε επειδή υπάρχουν κι άλλες εντυπωσιακές φωτογραφίες…

• Πηγή: www.lifo.gr, ειδησεογραφικό πρακτορείο REUTERS.
• Τα στοιχεία για την Κίνα πάρθηκαν από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια WIKIPEDIA.

Με λουλούδια διακοσμώ το σημερινό δημοσίευμα… Όμορφα και με πολύ αγάπη, επειδή μοιράζομαι μαζί σας μια κουβέντα μου με αγαπημένη αδελφή που ζει και εργάζεται στη Γερμανία.


Βλέπουμε στην πράξη, πόσο μικρός είναι ο κόσμος γύρω μας… Πως η γη γίνεται ένα μικρό χωριό κι εμείς που μάθαμε να επικοινωνούμε, μας αρέσει να το κάνουμε αυτό με πολύ - πολύ αγάπη…


Μιλάτε κι εσείς μεταξύ σας; Να το κάνετε στην κάθε ευκαιρία. Είναι πολύ όμορφο να μοιραζόμαστε πράγματι σκέψεις, απόψεις, ιδέες, εμπειρίες… Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ με τη διαδικτυακή του παρουσία συνέβαλε και θα συνεχίσει να συμβάλει σ’ αυτό.

Συμβαίνει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που αγαπάτε… Συχνά πολλοί άνθρωποι επικοινωνούν μαζί μας, είτε με εσωτερικά μήνυμα στα κοινωνικά δίκτυα, είτε με e-mailστο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Συμβαίνει να παίρνουν το θάρρος από κάποιο δημοσίευμα ή να θέλουν να μοιραστούν μια εμπειρία τους. Συνήθως αυτά είναι ιδιωτικά. Και δεν μ’ αρέσει να δημοσιοποιώ πράγματα που μου εμπιστεύονται…

Όμως όταν δεν είναι έτσι τα πράγματα αλλά από τη αλληλογραφία βγαίνει μια κάποια ενθάρρυνση που μπορεί να βοηθήσει και άλλους το διαχειρίζομαι διαφορετικά. Έτσι δίνω, με σεβασμό, στη δημοσιότητα την αλληλογραφία μας με την αδελφή Ελένη:

Αγαπημένε μου αδελφέ Νίκο,

Θέλω να σε ευχαριστήσω για τον κόπο σου, ώστε να μπορούμε να ακούμε τις ομιλίες των συνελεύσεων. Άκουσα όλες τις ομιλίες ξανά και ξανά.

Ο Ιεχωβά να σε δίνει δύναμη και να βοηθήσεις ανθρώπους στον τομέα τις δημοσιογραφίας, να γνωρίσουν την αλήθεια. Ο Αντώνης Σρόιτερ, είπε πρόσφατα ότι τα πρότυπα του είναι δημοσιογράφοι πίσω από την αυλαία της τηλεόρασης.

Ο καλύτερος τομέας μου είναι στην εργασία μου. Δουλεύουμε για την αστυνομία. Έρχονται για εξετάσεις στο ιατρείο της αστυνομίας στην Στουτγάρδης. Όλοι η συνεργάτες μου ξέρουν τι πιστεύουμε. Αρχικά αισθανόμουν μόνη μπροστά σε λιοντάρια. Τώρα όμως με την βοήθεια του Ιεχωβά κέρδισα τον σεβασμό τους.

Έχω πολλές ευχάριστες εμπειρίες. Το έργο μου δίνει μεγάλη χαρά.

Σε χαιρετώ η αδελφή σου

Ελένη

Η δική μου απάντηση…

Μού άρεσε πολύ αυτή επικοινωνία και μου αρέσει επίσης να γνωρίζω ανθρώπους… Έτσι απάντησα αμέσως:

Καλή μου Ελένη,

Πήρα το e-mail σου και σε ευχαριστώ για τα όμορφα και ενθαρρυντικά λόγια σου… Πρέπει να σου πω όμως ότι δεν θεωρώ ότι κάνω περισσότερα από οποιονδήποτε αδελφό μας. Απλά προσπαθώ να αξιοποιήσω τα ταλέντα που ο Ιεχωβά μου έδωσε για να βοηθήσω κι άλλους ανθρώπους να σταθούν δίπλα του. Κι αυτό σε διαβεβαιώνω θα συνεχίσω να το κάνω όσο Εκείνος μου δίνει τη δύναμη.

Χαίρομαι που οι ομιλίες από τη Συνέλευση σε βοήθησαν… Όλους μας βοηθούν και μας ενθαρρύνουν σε δύσκολες ώρες.

Μακάρι να μπορέσω να βοηθήσω ανθρώπους στον τομέα της δημοσιογραφίας. Δεν είναι εύκολος ο τομέας, όπως και ο δικός σου, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να το κάνουμε προς αίνο του ονόματος του Ιεχωβά…

Το έργο έχει πολλές μορφές. Και παρεπιπτόντως είναι προς τιμήν του Αντώνη Σρόιτερ που το παραδέχεται ότι αν υπάρχει σωστή δημοσιογραφία είναι πάρα πολύ δύσκολο να τη βρεις στην τηλεόραση. Έτσι όπως την κατάντησαν οι καναλάρχες, μόνο σκουπίδια σε μεγάλη ποσότητα μπορείς να βρεις…

Χαίρομαι επίσης για τις πολλές και ευχάριστες εμπειρίες σου κι αν ήθελες ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ που προσπαθεί να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους σε όλη τη γη θα ήταν πολύ ευγνώμων αν μου έστελνες κάτι από τη ζωή εκεί που μπορεί να δημοσιευθεί καθώς θα συνοδεύεται από φωτογραφίες σε όχι και τόσο υψηλή ανάλυση…

Περιμένω με ανυπομονησία

Με αδελφική αγάπη

Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Τα πρώτα ενθαρρυντικά νέα από την Στουτγάρδη…

Δεν άργησα να πάρω απάντηση. Κι αυτή η απάντηση με τις εμπειρίες της στο έργο με έκανε να δημοσιεύσω αυτή την ανταλλαγή e-mail. Σίγουρα δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί καθημερινά. Έτσι, δεν είναι;

Καλημέρα αδελφέ Νίκο,

Ζώντας με έναν μη ομόπιστο σύζυγο, από τότε που γνώρισα την αλήθεια, βρήκα σοφό να μιλώ στους ανθρώπους στην ώρα των διαλειμμάτων στην εργασία μου. Αλλά επίσης και στις γειτόνισσες μου.

Διέκρινα ότι κάποια συνάδελφος μου Γερμανίδα ήταν ιδιαίτερη περίεργη. Είπε πρώτη φορά ακούω, για το πιστεύω να μην γιορτάζεται γενέθλια. Της εξήγησα γραφικά τους λόγους και από τότε άρχισε να παίρνει τα περιοδικά.

Όταν η κόρη της έπρεπε για το σχολείο να κάνει έρευνα για τον καιρό, την έδωσε σκέψεις από το ΞΥΠΝΑ. Η 9χρονη ήθελε να ξέρει ποιος είναι ο Ιεχωβά, η συνάδελφός είπε: "έτσι λένε οι Μάρτυρες τον Θεό" την ρωτάει τι να κάνω να το γράψω; Κάνε όπως νομίζεις, της λέω… Αφού το λέει η Γραφή θα το γράψω, λέει εκείνη.

Το πρόβλημα είναι η ευημερία των ανθρώπων. Οι περισσότεροι στηρίζονται στα λεφτά τους. Εδώ στην Στουτγάρδη υπάρχουν 170 διαφορετικοί λαοί. Με το να δίνουμε να διαβάζουν ή να ακούν οι άνθρωποι ο καθένας στην γλώσσα του, είναι κάτι ξεχωριστό. Νιώθεις ότι το έργο είναι του Ιεχωβά.

Οι καινούργιοι συγκάτοικοι είναι από την Ινδία. Όταν έβαλα να ακούσουν στην γλώσσα τους, γιατί δεν γιορτάζουμε Χριστούγεννα είπε: "σούπερ". Από την χαρά τους εκείνο το πρωί, με φέρανε ινδικό πρωινό… Ευχαριστώ τον Ιεχωβά που με χρησιμοποιεί.

Μόνο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χαίρονται με τους μετανάστες. Βλέπουμε ότι είναι διαθέσιμοι να ακούσουν την αλήθεια. Ποιος θα τολμούσε στην χώρα τους να τους δώσει μαρτυρία; Οι άνθρωποι, όταν ακούνε τα καλά νέα, κλαίνε. Είναι πάρα πολύ συγκινητικό.

Σε χαιρετώ με αγάπη η αδερφή σου

Ελένη

Συνεχίζουμε σήμερα το δημοσίευμα από τη βόλτα μας στην Πεντέλη, την περασμένη Τετάρτη, με σκοπό να τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, αν κι εμείς πήγαμε εκεί ψηλά επειδή είναι υπέροχα για να θαυμάσουμε το τοπίο. Και παρεμπιπτόντως ο Άρης που είναι μάστορα βρήκε και… ραδίκια. Ας δούμε όμως λίγο τη συνέχεια της ιστορίας του τόπου… Όσοι δεν κατορθώνουν να κτίσουν σπίτι, κατασκηνώνουν στα πευκοδάση της, με αποτέλεσμα 10.000 άτομα να επισκέπτονται με τις σκηνές τους την ορεινή κοινότητα. Μέχρι και σήμερα λειτουργούν οι κατασκηνώσεις Παίδων, Υπαλλήλων της Αγροτικής Τράπεζας και του ΠΙΚΠΑ.


Η φυματίωση, που για την εποχή εκείνη ήταν μια σοβαρή, θανατηφόρα ασθένεια, ήταν η βασική αιτία που οδήγησε αρκετούς φορείς να δημιουργήσουν πνευμονολογικά κυρίως νοσοκομεία και αναρρωτήρια στην Πεντέλη (όπως επίσης και στα Μελίσσια). Από τις αρχές της δεκαετίας αυτής λειτούργησαν το Στρατιωτικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος, γνωστό σήμερα ως "414 ΣΝΕΝ", το αναρρωτήριο του "ΠΙΚΠΑ Πεντέλης" και το "Παίδων". Στις δεκαετίες που ακολουθούν, με τον οικιστικό κορεσμό των Αθηνών, η κοινότητα Πεντέλης με τους λιγοστούς κατοίκους και τις γραφικές ταβερνούλες γίνεται σημείο συνάντησης κατά τους θερινούς μήνες για το ιδιαίτερα δροσερό και καθαρό κλίμα (καθώς είναι οικοδομημένη σε μεγάλο υψόμετρο).


Χαρακτηριστική είναι η ζώνη του Αγίου Τιμόθεου με τις ταβέρνες, (εδώ βρηκλαμε κι εμείς την ταβέρνα του «Τέλη» που φάγαμε…) καθώς και η πλατεία Αγίας Τριάδας που γίνεται σημείο εστίασης τα Σαββατοκύριακα με τις καφετέριες και τα λούνα παρκ, ενώ καλλιτέχνες κάνουν παραστάσεις στον υπαίθριο χώρο. H ευρύτερη περιοχή των βορειοανατολικών προαστίων κατοικείται από "εσωτερικούς μετανάστες", κυρίως της Πειραϊκής, κατά βάση ηθοποιούς και καλλιτέχνες. Το 1995, το όρος δέχεται το δεύτερο μεγάλο πλήγμα, την πυρκαγιά που ξεσπάει και αφανίζει ατελείωτα στρέμματα πρασίνου. Κάτοικοι της περιοχής και των όμορων περιοχών (Βριλήσσια, Μελισσία, Νέα Μάκρη κ.α.) διαδηλώνουν κατά του πιθανολογούμενου εμπρησμού και συμμετέχουν σε πρωτοβουλία αναδάσωσης με την ενεργό συμμετοχή των παιδιών.


Κι ενώ το ταλαιπωρημένο βουνό προσπαθεί να κλείσει τις πληγές του, υφίσταται το τρίτο μεγάλο πλήγμα από νέα πυρκαγιά το 1998. Εννιά χρόνια αργότερα, το 2007 κι ενώ η Πεντέλη έχει αρχίσει να πρασινίζει εκ νέου, κυρίως χάρη στη φυσική αλλά και στην τεχνητή αναδάσωση, δέχεται τον Αύγουστο νέο πλήγμα πυρκαγιάς, η οποία ξεκίνησε σε μεγάλο υψόμετρο, πλησίον της Μονής Αγίου Παντελεήμονα και ταχύτατα επεκτάθηκε στη Νέα Πεντέλη και στα Μελίσσια αφανίζοντας εκατοντάδες στρέμματα πεύκων και καταστρέφοντας ακόμα και κατοικίες στις περιοχές αυτές. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, γειτονικές περιοχές που αποτελούν έως τότε μικρούς οικισμούς για την κάλυψη στεγαστικών αναγκών επαρχιωτών και προσφύγων, επεκτείνονται σταδιακά εις βάρος του Πεντελικού Τοπίου.


Δήμοι της Ανατολικής Αττικής γίνονται τα νέα "βόρεια προάστια", ενώ έως τότε τα σύνορα τελείωναν στο ύψος της Εκάλης, της Νέας Ερυθραίας και της Κηφισιάς. Συγκεκριμένα, ο πολεοδομικός ιστός Ροδόπολης, Διονύσου, Σταμάτας κοντεύουν να αγγίξουν τις ανατολική πόλεις του Μαραθώνα και της Νέας Μάκρης, ενώ η πιο αμφιλεγόμενη δόμηση παρατηρείται σε αυτοδημιουργούμενους οικισμούς του Πικερμίου, της Ραφήνας και της Νέας Μάκρης που κοντεύουν να γειτνιάσουν επί του ορεινού τοπίου. Συγκεκριμένα, ο οικισμός στο Ντράφι παρόλο που βρίσκεται σε ιδιαίτερα μεγάλο υψόμετρο και επί των ορεινών όγκων κατόρθωσε να ενταχθεί στο σχέδιο πόλεως μετά την ολοκλήρωση του ρυμοτομικού του σχεδίου.


Το ίδιο επιχειρήθηκε να γίνει και σε γειτονικό ορεινό όγκο στην περιοχή της "Διώνης" (σε ακόμη μεγαλύτερο υψόμετρο), όπου τα έργα πάγωσαν και η ρυμοτομία αποτελείται από αποκομμένους χωματόδρομους. Ομοίως, οι οικισμοί της Καλλιτεχνούπολης Ραφήνας και Νέου Βουτζά Νέας Μάκρης κατά καιρούς επεκτείνονται σε αμφιλεγόμενες ζώνες. Εγκαθίστανται σύγχρονες μονάδες πυρασφάλειας πλέον στο κέντρο του δήμου. Οι περιοχές αυτές δέχονται και το 4ο μεγάλο πλήγμα από πυρκαγιά το 2005, όταν απειλούνται πλέον τα σπίτια, καθώς και η Μονή Νταού με τα παιδιά και τους εργαζόμενους που κινδυνεύουν από τις ανεξέλεγκτες φλόγες. Η τοπική κοινωνία της Πεντέλης συγκλονίζεται και αποφασίζει πλέον να πάρει το ζήτημα στα χέρια της.


Μετά το συντονισμό δήμων και κοινοτήτων του πεντελικού ιδρύεται ο "Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων για την Προστασία και Ανάπλαση του Πεντελικού" (ΣΠΑΠ) με μέλη Κηφισιάς, Ν. Ερυθραίας, Αμαρουσίου, Μελισσίων, Βριλησσίων, Αγ. Στεφάνου, Χαλανδρίου, Ν. Πεντέλης, Πεντέλης, Εκάλης, Δροσιάς, Διόνυσου και Άνοιξης και νεότερα μέλη Αρτέμιδα, Ραφήνα, Κρυονέρι, Γαλάτσι, Πικέρμι, Ανθούσα, Ροδόπολη, Σταμάτα και Γέρακα με πρόεδρο του συνδέσμου των 23, το δήμαρχο Πεντέλης. Στη χρονιά που ακολουθεί η Πεντέλη και η Νέα Μάκρη πραγματοποιούν ενταντική πρωτοβουλία αναδάσωσης, πέριξ του αστικού ιστού (χαρακτηριστικός ο νέος πνεύμονας πρασίνου επί των περιφερειακών Διονύσου από την Πεντέλη έως και τη Νέα Μάκρη).


Το 2005 αρχίζει η σταδιακή ένταξη της Πεντέλης στο σχέδιο πόλεως. Πλέον ενσωματώνεται με την Αθήνα, διατηρώντας όμως τα χαρακτηριστικά εξοχής. Η στρατιωτική βάση κλείνει μετά την αστικοποίηση της περιοχής (καθώς ολοένα και περισσότεροι Αθηναίοι επιθυμούσαν να κάνουν τη στρατιωτική τους θητεία στην εξοχική Πεντέλη και τα Βριλήσσια), ενώ πολλοί από τους παραδοσιακούς οικισμούς παραμένουν ακόμη και σήμερα εκτός πολεοδομικού σχεδίου. Πλέον απαγορεύεται η βόσκηση στις πλαγιές, ενώ εξωραϊστικοί σύλλογοι ξεκινούν την ουσιαστική ανάπλαση της περιοχής που αποτελεί κόσμημα για την πρωτεύουσα της Αττικής ("Θησέας" για τα έργα τοπικής αυτοδιοίκησης και "Σύνδεσμος Δήμων & Κοινοτήτων για την Προστασία και Ανάπλαση του Πεντελικού (Σ.Π.Α.Π.)" για θέματα αναδάσωσης και πολεοδομικού ενδιαφέροντος).

• Τα στοιχεία, όπως και στο πρώτο δημοσίευμα για την Πεντέλη είναι από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Wikipedia.

Όπως είναι φυσικό το θέμα αφορά την κοινωνία κι έτσι φυσιολογικά είναι πρωτοσέλιδο στις περισσότερες εφημερίδες… Εδώ η ΑΥΓΗ της 6/1/2016. Δείτε πώς υπερασπίζεται το ζήτημα όπως το φέρνει η κυβέρνηση…


Στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ βλέπουμε μια άλλη αλήθεια. Αυτός ο κόσμος δεν είναι για τους νέους. Εκείνοι μάλλον δεν πρόκειται να πάρουν καθόλου σύνταξη. Εμείς, ίσως καταφέρουμε να πάρουμε κάτι…


ΤΑ ΝΕΑ προτάσσουν το γεγονός ότι η τρόικα που τώρα τη λένε κουαρτέτο, θα έχει τον πρώτο λόγο σε σχέση με τις μελλοντικές συντάξεις. Δείχνει αυτό το κράτος να έχει μια στοιχειώδη αξιοπιστία;


Στο ΕΘΝΟΣ διατείνονται ότι έχουν του κρυφούς κώδικες του νέου ασφαλιστικού. Αυτό είναι που μας ανησυχεί… Ότι όλα τα έχουν έτοιμα, αλλά κάνουν κι έναν… διάλογο για τα μάτια του κόσμου.


Την αλήθεια λένε στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μιλώντας για… ψίχουλα που μας ετοιμάζουν σχετικά με τις νέες συντάξεις… Αυτή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κάθε μέρα δείχνει πόσο "σέβεται" την ψήφο του λαού και «κρατάει» το λόγο της.


Μ’ αυτό τον τρόπο η ΑΚΡΟΠΟΛΗ υποδέχεται στο πρωτοσέλιδο της το ασφαλιστικό που μας ετοιμάζουν αυτοί που μας κυβερνούν και τάχα μου ενδιαφέρονται για το καλό μας…


Στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ λένε κάτι κοινότυπο στο πρωτοσέλιδο τους. Θεωρούν το ασφαλιστικό αιτία πολέμου για τον λαό… Αχ, πώς κοροϊδεύουν… Πώς γίνεται νένας πόλεμος χωρίς τη συμμετοχή του κόσμου…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/1/2016

Με επικοινωνιακά φτιασιδώματα επιχειρεί η Κυβέρνηση να «σερβίρει» το «πικρό ποτήρι», λίγο πριν ρίξει στην ελληνική κοινωνία την βαπτισμένη ως μεταρρύθμιση «ταφόπλακα» του ασφαλιστικού. Αγνοώντας, για πολλοστή φορά, τους κοινωνικούς εταίρους και ειδικότερα τους εργαζόμενους, τους ασφαλισμένους και τους θεσμικούς εκπροσώπους τους, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί έναν κατ΄ επίφαση διάλογο για να περάσει προειλημμένες αποφάσεις. Αγνοεί μάλιστα τους θεσμούς κοινωνικής διαπραγμάτευσης με προκλητικό τρόπο.

Οι δανειστές τελικά τα κατάφεραν και πέρασε το δικό τους για συντάξεις - φιλοδωρήματα. Και ξεκινάμε από την εγγυημένη, ύψους 384 ευρώ, η οποία θα δίνεται με τέτοιες προϋποθέσεις που μεγάλες κατηγορίες δικαιούχων – κυρίως ΑμεΑ με αναπηρία μικρότερη του 80% και όσοι/ες φύγουν με μειωμένη σύνταξη πριν την ηλικία των 67 ετών - θα την δουν με το κιάλι, αφού πλέον θα παίρνουν πολύ λιγότερα και από αυτό το ποσό.

Από την μεριά της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έκρυψε όσο μπορούσε και σε όλα τα επίπεδα τις παγίδες για το ασφαλιστικό. Για παράδειγμα προσπάθησε όσο μπορούσε να μας μπερδέψει με τα νέα εισοδηματικά κριτήρια που εισάγει το σχέδιο νόμου… Ουσιαστικά όμως θέτει σε εφαρμογή την κατάργηση του ΕΚΑΣ ως το 2019. Υπολογίζεται ότι για φέτος θα το χάσουν περί τα 120.000 άτομα, στην πλειοψηφία τους όσοι παίρνουν τα 30 ευρώ, αλλά και ορισμένοι από όσους λαμβάνουν τα 230 ευρώ.

Την ίδια ώρα το αναλογικό τμήμα της σύνταξης υπολογίζεται με τέτοιο τρόπο, λόγω του ότι ο συντάξιμος μισθός καθορίζεται με το μέσο όρο των μηνιαίων αποδοχών στο σύνολο του εργασιακού βίου και οι συντελεστές αναπλήρωσης μειώνονται δραστικά, ώστε η τελική σύνταξη να είναι μειωμένη για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά την 1/1/2016 από 15% έως 30%. Σε ότι αφορά τις κύριες συντάξεις, οι οποίες ήδη καταβάλλονται, αναφέρεται ότι θα επαναϋπολογιστούν με βάση τα όσα ισχύουν για τους «νέους» συνταξιούχους και ότι όταν προκύπτει μείωση, αυτή θα δίνεται ως προσωπική διαφορά, η οποία όμως θα βαίνει μειούμενη μετά το 2018 που λήγει το μνημόνιο, με συνέπεια τη μείωση των συντάξεων και των νυν συνταξιούχων.

Η ελληνική κυβέρνηση ωστόσο συνεχίζει να προβάλει ακόμη ως «κόκκινη» γραμμή την προστασία των κύριων συντάξεων, με το ΔΝΤ όμως να ξεκαθαρίζει ότι δεν συζητά λύσεις για το ασφαλιστικό μόνο για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια και ζητά από την κυβέρνηση να προτείνει μία μακροπρόθεσμη λύση 30 ετών και όχι ένα πλάνο για όσο διαρκεί μία θητεία, ώστε να μπει το πρόβλημα κάτω από το χαλί.

Στις επικουρικές συντάξεις εφαρμόζεται για όλους/ες η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, που μετονομάζεται σε κανόνα βιωσιμότητας και προβλέπει συνεχείς μειώσεις τους, ενώ για τις ήδη καταβαλλόμενες επικουρικές αναφέρεται ότι μετά την 31/7/2018 θα ισχύσουν και για αυτές οι μειώσεις. Για τις εφάπαξ παροχές καθιερώνεται νέος μαθηματικός τύπος, σύμφωνα με τον οποίο οι μειώσεις θα κυμανθούν από 10% έως 15%, ενώ αυτές για τα μερίσματα του μετοχικού ταμείου πολιτικών υπαλλήλων θα φτάσουν στο 30%.

Εν τω μεταξύ αυξάνονται δραστικά οι ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών και, κυρίως, των αγροτών που τριπλασιάζονται από 7% σε 20%. Και για το τέλος αφήνουμε το καλύτερο. Ο λόγος για τις αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές όπου αυξάνονται και αυτές κατά μια ποσοστιαία μονάδα για τους εργοδότες και κατά 0,5% για τους εργαζομένους, σε ένα εργασιακό περιβάλλον που φουντώνει μέρα με τη μέρα η αδήλωτη εργασία.

Είναι προφανές ότι ακόμα και οι δηλώσεις διαφόρων κυβερνητικών στελεχών ότι τάχα «μιλούν απευθείας με την κοινωνία» ή ότι «έχουν τη στήριξη της κοινωνίας», έρχονται ως συνέχεια αντίστοιχων αλαζονικών – υπερβατικών δηλώσεων του περασμένου καλοκαιριού, τότε δηλαδή που σύσσωμοι… «συνομιλούσαν με την ιστορία», προωθώντας ένα εξόχως παραπλανητικό και διχαστικό δημοψήφισμα, με καταστροφικά αποτελέσματα και συνέπειες για κοινωνία, οικονομία και κοινωνική ασφάλιση. Η αλήθεια είναι ότι δε «συνομιλούν με την ιστορία» όμως κυρίως δε συνομιλούν με την κοινωνία.

Ακολουθώντας μάλιστα την προσφιλή τακτική των διαρροών, εμφανίζονται ως σκληρά διαπραγματευόμενοι με τους δανειστές, με τελικό στόχο να παρουσιάσουν ως «σωτήρια λύση», το ήδη αποφασισμένο πακέτο σκληρών και αδιέξοδων μέτρων.

Το ασφαλιστικό όμως δεν λύνεται με επικοινωνιακά τερτίπια και συνεχείς περικοπές. Λύνεται με ανάπτυξη και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, για τα οποία ούτε πρόθεση, ούτε σχέδιο έχει η κυβέρνηση… Η λύση δεν είναι στην εξαθλίωση των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων, των νέων της χώρας. Αυτό το κατάφεραν δυστυχώς, αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Χθες εκμεταλλευτήκαμε τον καλό καιρό καιν πήγαμε με τους φίλους μας μια βόλτα στην Πεντέλη. Ανεβήκαμε ψηλά στο βουνό και βρήκαμε ραδίκια να μαζέψουμε, ο Άρης δηλαδή γιατί εμείς δεν έχουμε ιδέα από αυτά. Και επειδή έχει ενδιαφέρον το σχετικό ρεπορτάζ θα έχουμε την ευκαιρία τις επόμενες μέρες να δείτε τις σχετικές φωτογραφίες. Όπως και τη φύση που είναι εξαιρετικές και έκαναν θραύση στα κοινωνικά δίκτυα που πρωτοδημοσιεύτηκαν. Ας δούμε μερικά στοιχεία για την περιοχή…


Η Πεντέλη είναι δημοτική κοινότητα του Δήμου Πεντέλης ο οποίος απαρτίζεται επίσης από τη Νέα Πεντέλη και τα Μελίσσια, όπου βρίσκεται η έδρα. Ο αγρο-κτηνοτροφικός οικισμός που αναπτύσσεται στην περιοχή στα προσεχή έτη είναι γνωστός ως "Κουφός", προσελκύοντας Σαρακατσαναίους βοσκούς και Μαραθωνείς αγρότες. Στη νεότερα χρόνια, η ευρύτερη περιοχή προσελκύει λατόμους που έρχονται από όλη την Ελλάδα για να εκμεταλλευθούν το ξακουστό μάρμαρο του όρους.


Η νεοελληνική ιστορία της Πεντέλης στιγματίζεται από μια διακεκριμένη προσωπικότητα που αγαπάει αυτόν τον τόπο και περνάει εδώ τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Το 1785 γεννιέται στη Φιλαδέλφεια της Αμερικής η Σοφία Ντε Μαρμπουά, Δούκισσα της Πλακεντίας, κόρη Γάλλου διπλωμάτη. Επηρεασμένη από το Φιλελληνισμό που επικρατεί εκείνη την εποχή στο Παρίσι, έρχεται στην Ελλάδα και εγκαθίσταται το 1830 στο Ναύπλιο, ενώ βοηθάει τον αγώνα των Ελλήνων για την απελευθέρωση.


Στα χρόνια που ακολουθούν, η κόρη της Ελίζα καταπονείται από φυματική νόσο. Έπειτα από ένα μεγάλο ταξίδι στην Ανατολή, η κόρη πεθαίνει στη Βηρυττό. Καθώς επιθυμία της Ελίζας ήταν να ταφεί στην Ελλάδα, η Δούκισσα τη βαλσαμώνει και έρχεται στην Αθήνα, όπου ζει στο παλάτι της στο κέντρο της πόλης μαζί με το άψυχο κορμί της κόρης της. Το 1840, μαζί με το νέο της σύντροφο αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη συζητούν με τους μοναχούς της Ιεράς Μονής Πεντέλης και συμφωνούν την οικοδόμηση νέου δουκάτου, μετά από επέμβαση της κυβέρνησης.


Οικοδομούνται τρία σπίτια στην Πεντέλη, το ένα επί της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου (επέκταση της λεωφόρου Πεντέλης), ένα στην πλατεία Χαραυγής και το μεγαλοπρεπές ανάκτορο «Καστέλο της Ροδοδάφνης». Πολλοί υποστηρίζουν πως η δούκισσα περνάει τα τελευταία της χρόνια μιλώντας συχνά στη βαλσαμωμένη της κόρη περιτριγυρισμένη από άνθη, με παρέα τα αγαπημένα της σκυλιά, έως το 1847 που ξεσπάει πυρκαγιά στο παλάτι της στην Αθήνα και μαζί με το σπίτι καίγεται και το βαλσαμωμένο κορμί της πολυαγαπημένης της κόρης. Το 1854 πεθαίνει πλέον και η ίδια πικραμένη στο ανάκτορό της στην Πεντέλη.


Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής οι κάτοικοι της Πεντέλης προσφέρουν καταφύγιο στους Αθηναίους αντάρτες και υφίστανται τα αντίποινα από τους Γερμανούς, με πιο χαρακτηριστική τη σύλληψη των ανδρών του χωριού Νταού και την εκτέλεσή τους στο λόφο Λεφίδη στην Παλλήνη ως αντίποινο για την εκτέλεση του Γερμανού Φρουράρχου στη Ραφήνα. Στις πλαγιές του βουνού έδρασαν αντάρτες, Σαρακατσαναίοι βοσκοί που τρέφονταν με την παραγωγή τους και προσέφεραν ένα κομμάτι ψωμί στους Αθηναίους στην περίοδο της πείνας.


Γνωστή είναι η Σπηλιά του Λήσταρχου Νταβέλη για την οποία έχουν γραφτεί τόσα. Λίγο πριν το τέλος της κατοχής το πεντελικό τοπίο υφίσταται και το πρώτο μεγάλο πλήγμα από την πυρπόληση του βουνού κατά την αποχώρηση των Γερμανών. Μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, οι Σαρακατσαναίοι αυτόχθονες αγκαλιάζουν τους νησιώτες που έρχονται από τα κυκλαδίτικα νησιά ως εργάτες στα λατομεία, καθώς εκείνη την εποχή ανθεί το λατομείο της Ραπεντώσσας, που βρίσκεται σήμερα στα διοικητικά όρια του Διονύσου. Αργότερα έρχονται ως δασοφύλακες κάτοικοι από την Πελοπόννησο, καθώς και Ηπειρώτικες οικογένειες που δημιουργούν τη μικρή τοπική αγορά.


Μετά την απελευθέρωση εγκαθίσταται λίγο πιο έξω από την κοινότητα μονάδα του Ελληνικού Στρατού, όπως επίσης και Νατοϊκή Ναυτική Νάση που τίθεται αργότερα στα διοικητικά όρια των γειτονικών Βριλησσίων. Το 1936 ιδρύεται στην κορυφή του Λόφου Κουφού το Αστεροσκοπείο της Πεντέλης. Το 1950 ξεσπάει στην Αθήνα η φυματίωση. Η Πεντέλη και τα Μελίσσια γίνονται πόλος έλξης των ασθενών για το καθαρό τους κλίμα κυρίως κατά το καλοκαίρι. Στα Μελίσσια λειτουργούν σανατόρια, ενώ στην Πεντέλη οικοδομούνται παραθεριστικές κατοικίες για τους φυματικούς και τα επισκέπτονται κυρίως κατά τους θερινούς μήνες.

• Η συνέχεια για την Πεντέλη τις επόμενες μέρες…
• Οι πληροφορίες είναι από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Wikipedia.

Το σημείωμα που έγραψε ο νεαρός Βασίλης Καραφάτσας, όταν βαφτίστηκε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Υπάρχει και μπορείτε να το δείτε στο Μπέθελ, στο Μαρούσι προστατευμένο σε βιτρίνα. Αποτελεί κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας στη χώρα μας…


Με τις θυσίες τέτοιων ανθρώπων μπορούμε σήμερα να κάνουμε έργο στη χώρα μας αινώντας τον Ιεχωβά Θεό για τις ευλογίες του σήμερα και για τον νέο, όμορφο κόσμο που μας υπόσχεται και είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι θα το κάνει…


Ένα λιμάνι της βορειοανατολικής Ελλάδας ήταν η πύλη από όπου εισήλθε στην Ευρώπη κάποιος Χριστιανός κήρυκας του πρώτου αιώνα. Στη διάρκεια του δεύτερου ιεραποστολικού του ταξιδιού, ο απόστολος Παύλος αποβιβάστηκε στη Νεάπολη (σημερινή Καβάλα) και άρχισε το κήρυγμά του στην Ελλάδα από τη γειτονική πόλη των Φιλίππων. Το έργο του ήταν καρποφόρο, αν και μερικές φορές η συγκομιδή των νέων πιστών γινόταν εν μέσω σφοδρής εναντίωσης.

Τον πρώτο αιώνα, η Ελλάδα παρέμεινε εστία έντονης Χριστιανικής δράσης, αλλά μετά το θάνατο των αποστόλων, το ευαγγελιστικό έργο που άρχισε εκεί ο Παύλος σταμάτησε. Ωστόσο, 18 αιώνες αργότερα, αυτό το έργο αναβίωσε. Κήρυκες σαν τον Παύλο μεταδίδουν σήμερα τα καλά νέα της Γραφής στα ίδια μέρη όπου κήρυξε εκείνος στους κατοίκους της Ελλάδας τον πρώτο αιώνα.

Το 1905, όταν ο Γεώργιος Κόσσυφας, που είχε γνωρίσει τη Γραφική αλήθεια στις Ηνωμένες Πολιτείες, γύρισε στην Ελλάδα, σπάρθηκαν ξανά οι σπόροι της αλήθειας, και το 1922 ιδρύθηκε γραφείο τμήματος στην Αθήνα, στην οδό Λομβάρδου. Το έργο κηρύγματος απέφερε καρπούς—μια σοδειά μαθητών οι οποίοι, όπως οι μαθητές του πρώτου αιώνα, είναι μάρτυρες υπέρ του Ιεχωβά. Το φθινόπωρο του 2005, οι Μάρτυρες συμμετείχαν σε μια εκστρατεία για τον εορτασμό της 100 ετούς δράσης τους, διανέμοντας ένα ειδικό φυλλάδιο με τίτλο 100 Χρόνια Σύγχρονης Ιστορίας των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα. Ποια ήταν μερικά κύρια χαρακτηριστικά αυτής της ιστορίας;

Ζηλωτές Παρά τις Δυσκολίες

Πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και μετά, εξαιτίας της παραπληροφόρησης και της προκατάληψης, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα αντιμετώπισαν περιόδους έντονου διωγμού. Πολλοί συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν, άλλοι έχασαν την εργασία τους, παιδιά αποβλήθηκαν από σχολεία, αρκετοί έπεσαν θύματα οχλοκρατικής βίας και βασανιστηρίων, μερικοί θανατώθηκαν. Εκείνους τους δύσκολους καιρούς, οι Μάρτυρες πήγαιναν «εκδρομές» στην εξοχή για να διεξάγουν τις συνελεύσεις τους. Η εναντίωση εντάθηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο που ακολούθησε, καθώς και υπό δικτατορικά καθεστώτα. Προϊόν ενός τέτοιου καθεστώτος ήταν ο νόμος περί προσηλυτισμού του 1938, ο οποίος οδήγησε σε χιλιάδες συλλήψεις, δίκες και καταδίκες. Από το 1938 ως το 1992, έγιναν 19.147 συλλήψεις νομοταγών ανθρώπων, που το μόνο έγκλημά τους ήταν ότι κήρυτταν το Γραφικό άγγελμα, και επιβλήθηκαν συνολικά ποινές κάθειρξης 753 ετών.

Το 1993 υπήρξε μια εξέλιξη αποφασιστικής σημασίας. Έπειτα από 60 και πλέον συλλήψεις, 18 δίκες και έξι και πλέον χρόνια φυλάκισης και εξορίας, ο Μίνως Κοκκινάκης προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο στις 25 Μαΐου 1993 υποστήριξε το δικαίωμά του για ελεύθερη διακήρυξη των πεποιθήσεών του. Ο δρόμος ήταν πλέον ανοιχτός για να αγωνιστούν οι Μάρτυρες υπέρ της θρησκευτικής τους ελευθερίας ενώπιον αυτού του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Το Δικαστήριο έλαβε ευνοϊκές αποφάσεις και σε άλλες υποθέσεις, προστατεύοντας τα ανθρώπινα και τα θρησκευτικά τους δικαιώματα. Έπειτα από αυτές τις νομικές νίκες, το έργο των Μαρτύρων είναι πιο ελεύθερο, γεγονός που έχει συμβάλει σε πολύ καλό θερισμό στον ελληνικό αγρό. Ας εξετάσουμε, όμως, μερικές εμπειρίες από τα παλιότερα χρόνια.

Ένα παράδειγμα είναι το χωριό Ελευθεροχώρι Τρικάλων. Η αλήθεια ρίζωσε εκεί τη δεκαετία του 1920. Σύντομα ξέσπασε σφοδρή εναντίωση. Οι ιερείς έλεγαν στους ανθρώπους ότι τα έντυπα των Μαρτύρων ήταν φθοροποιά και ότι έπρεπε να τα αποφεύγουν σαν την πανούκλα. Οι συλλήψεις, ο εκφοβισμός και οι ξυλοδαρμοί έγιναν καθημερινά φαινόμενα. Ο διωγμός κλιμακώθηκε κατά τον εμφύλιο πόλεμο, στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Ένας αξιωματικός ορκίστηκε μάλιστα να εξαφανίσει τους Μάρτυρες από την περιοχή. Η απειλή του έπεσε στο κενό, καθώς τον σκότωσαν οι ίδιοι του οι άντρες. Σύντομα, οι Μάρτυρες έγιναν γνωστοί ως εντελώς ουδέτεροι και, παρά τις δυσκολίες, οι σπόροι της αλήθειας παρήγαγαν καλό καρπό στο Ελευθεροχώρι. Επί χρόνια, σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά!

«Θα Υπηρετώ τον Θεό μου Κάτω από Δύσκολες Συνθήκες»

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1970, μετά το βάφτισμά του, ο Βασίλης Καραφάτσας έγραψε ένα πρόχειρο σημείωμα με τα παραπάνω λόγια, εκφράζοντας την απόφασή του να υπηρετεί τον Θεό ακόμη και σε αντίξοους καιρούς. Μόλις 10 μήνες αργότερα, βασανίστηκε μέχρι θανάτου εξαιτίας της απόφασής του να μη “μάθει τον πόλεμο”. (Ησαΐας 2:4) Ήταν μόνο 20 χρονών.

Ο Βασίλης ήταν ένας ταπεινός αγρότης με διόλου εντυπωσιακό ανάστημα. Το πνευματικό του ανάστημα, όμως, ήταν πολύ υψηλό. Ενόσω επικρατούσε δικτατορία, ενέμεινε γενναία στην απόφασή του ακόμη και όταν αντιμετώπισε απειλές, σωματικές επιθέσεις και κτηνώδη βασανιστήρια. Τελικά, νεκρός ή μισοπεθαμένος, ο Βασίλης ρίχτηκε στις γραμμές του τρένου έτσι ώστε ο θάνατός του να φανεί σαν τυχαία πτώση από τρένο ή αυτοκτονία. Ο δικηγόρος της οικογένειάς του είπε χρόνια αργότερα: «Όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες τώρα, θυμάμαι πάντα τον Βασίλη που, αν και ήταν μόλις 1,5 μέτρο, είχε το σθένος να παραμείνει πιστός μέχρι θανάτου, και αναλογίζομαι τα λόγια του Ιησού: “Πάρτε θάρρος! Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο”».—Ιωάννης 16:33.

Ένας 37χρονος πατέρας τεσσάρων παιδιών, ο Χρήστος Μουλώτας, συνελήφθη στις 5 Μαρτίου 1948 από μια ομάδα ενόπλων. Για να τον εκφοβίσουν, βασάνισαν μέχρι θανάτου έναν από τους κρατουμένους τους και κατόπιν διέταξαν τον Χρήστο να ενταχθεί στις τάξεις τους. Είπαν ότι, αν αρνιόταν τον Ιεχωβά, έκανε το σταυρό του και έπαιρνε όπλο, θα τον άφηναν ελεύθερο. Ο Χρήστος απάντησε ότι όσο ήταν ζωντανός θα υπηρετούσε μόνο τον Ιεχωβά και, αν πέθαινε, ο Ιεχωβά θα τον ανάσταινε. Μη μπορώντας να διαρρήξουν την ακεραιότητά του, τον σκότωσαν.

Τον ίδιο περίπου καιρό, αντάρτες συνέλαβαν τον Γιάννη Τσούκαρη και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια για να τον εξαναγκάσουν να γίνει μέλος τους. Κατόπιν, κυβερνητικά στρατεύματα επιτέθηκαν στους αντάρτες και συνέλαβαν τον Γιάννη. Με τη σειρά τους, οι αρχές τον διέταξαν να πάρει όπλο. Ο Γιάννης υπέστη και πάλι βασανιστήρια, πέρασε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Καθώς περίμενε να εκτελεστεί έδινε μαρτυρία στους συγκρατουμένους του, κερδίζοντας το σεβασμό των φρουρών του για την καλή διαγωγή του και τη σταθερή στάση του. Οδηγήθηκε πάνω από μία φορά στον τόπο της εκτέλεσης, μόνο και μόνο για να δει την εκτέλεση άλλων καταδίκων. Ήθελαν να τον εκφοβίσουν αναγκάζοντάς τον να τους βλέπει να πεθαίνουν, αλλά ο Γιάννης παρέμεινε αταλάντευτος μέχρι τη δική του εκτέλεση, στις 9 Φεβρουαρίου 1949. Ο καλύτερος επίλογος στη θαρραλέα πορεία του γράφτηκε από έναν συγκρατούμενό του, πρώην πολιτικό κρατούμενο: «Η πιστότητά του έγινε καλό παράδειγμα σε πολλούς και ιδιαιτέρως σε εμένα που γνώρισα την αλήθεια από τότε και υπηρετώ τον Ιεχωβά».

Στις 2 Μαρτίου 1949 εκτελέστηκε και ο Γιώργος Ορφανίδης ως αντιρρησίας συνείδησης. Ένας μητροπολίτης προσπάθησε, μάταια, να του αλλάξει γνώμη. Ο Γιώργος παρέμεινε ακλόνητος, και η στάση του εντυπωσίασε το μητροπολίτη που τον περιέγραψε ως “από πολλών πλευρών αξιοθαύμαστον νέον, [ο οποίος] προτίμησε τον μαρτυρικόν θάνατον” παρά το συμβιβασμό, προσθέτοντας: «Η ψυχή μου θα χρειασθή πάρα πολλά έτη διά να παρηγορηθή εκ του τραγικού τέλους του Γιώργου τον οποίον τρεις ώρες μόνον είδον εις το κελλί του, αλλά τον ηγάπησα σαν να ήτο παιδί μου και τον εγνώριζα χρόνια».

Η στάση αυτών των τηρητών ακεραιότητας, τους οποίους κάποιος Έλληνας συγγραφέας περιέγραψε ως «όρθιες ψυχές», ώθησε μέλη της βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων να γράψουν μια επιστολή διαμαρτυρίας με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 1949, στην οποία ανέφεραν ότι «δεν δυνάμεθα ειμή να σεβασθώμεν και να θαυμάσωμεν την ειλικρίνειαν και την πιστότητά των». Ωστόσο, έως το 1997, 3.173 αντιρρησίες είχαν καταδικαστεί σε 12.773 χρόνια φυλάκισης, από τα οποία τα 7.256 εκτίθηκαν πραγματικά. Άλλοι 26 καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη και 68 σε εξορία, ενώ 42 καταδικάστηκαν σε θάνατο, εκ των οποίων 2 εκτελέστηκαν. Πέντε ακόμη βασανίστηκαν μέχρι θανάτου. Εντούτοις, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, το Ελληνικό Κράτος έλαβε πρόνοια ώστε οι αντιρρησίες συνείδησης να προσφέρουν κοινωνική υπηρεσία αντί της στρατιωτικής υπηρεσίας. Έκτοτε, τέτοια άτομα, περιλαμβανομένων και των Μαρτύρων, μπορούν να επιλέξουν την εργασία σε δημόσιους φορείς προσφέροντας κοινωνική υπηρεσία.

Το ευχάριστο είναι ότι η σύγχρονη ιστορία των Μαρτύρων στην Ελλάδα περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από παθήματα και διωγμό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ιστορία που φέρνει μεγάλη χαρά.

Άλλα Χαρακτηριστικά ενός Συναρπαστικού Αιώνα

Το 1940 υπήρχαν μόνο 178 Μάρτυρες στην Ελλάδα. Αλλά παρ’ όλα όσα υπέμειναν, στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ο αριθμός τους είχε εκτοξευτεί στους 1.770! Όταν η στρατιωτική χούντα κατέλαβε την εξουσία το 1967, οι Μάρτυρες αριθμούσαν 10.940. Όταν έπεσε εκείνο το καθεστώς, το 1974, παρά τις δυσκολίες που υπέμειναν, είχαν αυξηθεί σε 17.073.

Ακολούθησαν πνευματικά ορόσημα. Ένα από αυτά ήταν η κυκλοφορία της Μετάφρασης Νέου Κόσμου στην ελληνική—των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών το 1993 και ολόκληρης της Γραφής το 1997. Αυτή η σύγχρονη Αγία Γραφή έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό και δάκρυα χαράς. Και πόσο χάρηκαν οι Μάρτυρες όταν έμαθαν το 2001 ότι το Κράτος είχε δηλώσει επίσημα πως τα κεντρικά τους γραφεία (τώρα στεγάζονται στο Μαρούσι) «είναι χώρος ιερός και καθαγιασμένος, αφιερωμένος στη λατρεία του Θεού»!

Ένα άλλο εξέχον χαρακτηριστικό είναι η οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας, όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συναθροίζονται για να λατρέψουν τον Θεό. Ως τη δεκαετία του 1990, οι Μάρτυρες σπανίως διέθεταν κατάλληλους χώρους συναθροίσεων. Συγκεντρώνονταν σε χώρους αναδιαμορφωμένους γι’ αυτόν το σκοπό—καταστήματα, σπίτια και ούτω καθεξής. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1990, άρχισε ένα οικοδομικό πρόγραμμα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Μέχρι στιγμής έχουν οικοδομηθεί 107 Αίθουσες Βασιλείας που εξυπηρετούν 241 εκκλησίες, και συνεχίζονται οι προσπάθειες για την οικοδόμηση των περίπου 60 Αιθουσών Βασιλείας που είναι ακόμη απαραίτητες.

«Μια Όμορφη Ανθοδέσμη σε Κάθε Τοπική Κοινωνία»

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποσπούν πολλές φορές το σεβασμό και το θαυμασμό των συνανθρώπων τους για την καλή διαγωγή και τη στάση τους. Χαρακτηριστικά είναι τα ακόλουθα σχόλια από τέτοια άτομα.

«Μια όμορφη ανθοδέσμη σε κάθε τοπική κοινωνία»—έτσι περιέγραψε κάποιος τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ένας άλλος είπε: «Η κοινωνία μας έχει πάθει αμνησία. Ξέχασε τι σημαίνει ανθρωπιά, σεβασμός, ευγένεια, ήθος. Καλά κάνετε λοιπόν και μας υπενθυμίζετε με τα λόγια και τις πράξεις σας ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που εκδηλώνουν αυτές τις δυσεύρετες ιδιότητες». Ένας αστυνομικός διοικητής ανέφερε: «Ειλικρινά χαιρόμαστε που έχουμε τόσο πολλούς Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή μας, γιατί εσείς είστε οι μόνοι που δεν μας απασχολείτε». Και κάποιος εισαγγελέας δήλωσε: «Είστε έντιμοι άνθρωποι, καλοί οικογενειάρχες, καλοί πολίτες, και ουδέποτε έχω ασχοληθεί ποινικά μαζί σας».

Όταν μια εφημερίδα σε κάποιο νησί του Αιγαίου έγραψε ευνοϊκά σχόλια για τους Μάρτυρες, ο διευθυντής της έλαβε ένα απειλητικό τηλεφώνημα από το μητροπολίτη. Ο διευθυντής απάντησε: «Εμείς δεν δεχόμαστε από κανέναν μητροπολίτη ούτε από κάποια θρησκεία όπως την επικρατούσα να μας κατευθύνει». Έπειτα συνεχάρη τους Μάρτυρες, λέγοντας: «Μπράβο σας για το θάρρος που έχετε και το έργο που επιτελείτε στη χώρα μας, κάτω από τέτοιου είδους αντίξοες συνθήκες».

Ένας περιφερειάρχης παρότρυνε τους Μάρτυρες να εμμείνουν στο έργο τους. Ο προϊστάμενος προσωπικού στην ίδια υπηρεσία δέχτηκε το φυλλάδιο 100 Χρόνια Σύγχρονης Ιστορίας των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα και ζήτησε να βοηθήσει τους Μάρτυρες να διανείμουν τα υπόλοιπα αντίτυπα στους υπαλλήλους. Σε ένα νησί, ο αντιδήμαρχος μίλησε επαινετικά για κάποιον νεαρό Μάρτυρα που πρόσφερε κοινωνική υπηρεσία εκεί. Του ζήτησαν να παραμείνει μόνιμος επειδή, όπως είπε ο αντιδήμαρχος, «τέτοια εμπιστοσύνη δεν είχαμε ούτε στους υπαλλήλους μας. Ακόμη και τώρα υπάρχουν υπεύθυνες θέσεις στις οποίες δεν έχουμε ποιον να βάλουμε». Σε ένα επίσημο έγγραφο, ο δήμαρχος ανέφερε ότι ο νεαρός επιτελούσε την εργασία του «με εξαιρετική συνέπεια, υπευθυνότητα, εργατικότητα, πάντα με καλή διάθεση και ξεχωριστό ήθος. Ήταν για μας ένας πολυτιμότατος συνεργάτης που δυστυχώς τον αποχωριστήκαμε».

Στο ίδιο νησί, μια πυρκαγιά προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο σπίτι κάποιας Μάρτυρας του Ιεχωβά. Δεκάδες ομόπιστοί της έσπευσαν να βοηθήσουν. Μερικοί, μάλιστα, πήραν άδεια από την εργασία τους. Άλλοι δώρισαν υλικά, πράγμα που υποκίνησε ακόμη και μη ομοπίστους να συνεισφέρουν, περιλαμβανομένου και κάποιου ιερέα που πρόσφερε ένα σεβαστό ποσό. Ο μητροπολίτης επαίνεσε τους Μάρτυρες για το σκληρό τους έργο και τη βοήθειά τους, και είπε στο ποίμνιό του να παραδειγματιστεί από αυτούς. Σύντομα, το σπίτι είχε επισκευαστεί πλήρως. Το όλο περιστατικό εντυπωσίασε τους γείτονες και βοήθησε να απαλειφθεί η προκατάληψη. Μια κυρία συμπέρανε: «Εσείς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αγαπάτε μόνο με λόγια αλλά και με έργα».

Ναι, τα περασμένα 100 χρόνια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα έχουν δημιουργήσει ένα λαμπρό υπόμνημα ανάμεσα στους συμπατριώτες τους, αν και ενίοτε κάτω από θύελλες εναντίωσης. Μια νεαρή έγραψε τα εξής όταν δύο κοπέλες από τους Μάρτυρες της μετέδωσαν τα καλά νέα: “Όλα αυτά τα χρόνια πίστευα ότι δεν υπάρχει Θεός ή, και αν υπήρχε, σίγουρα εμένα δεν με γνώριζε. [Έπειτα από τη συζήτηση μαζί σας], πρώτη φορά διέκρινα με αποδείξεις από τη Γραφή ότι υπάρχει Θεός που ενδιαφέρεται για τον καθένα προσωπικά”.

Έτσι λοιπόν, καθώς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα έχουν ήδη εισέλθει στο δεύτερο αιώνα της σύγχρονης ιστορίας τους, είναι ευγνώμονες στον Ιεχωβά που έχει ευλογήσει τόσο άφθονα τη σθεναρή δράση τους. Συμμερίζονται τα αισθήματα του ψαλμωδού καθώς λένε στον Θεό: «Στεφάνωσες [αυτά τα 100 χρόνια] με την αγαθότητά σου».—Ψαλμός 65:11.

• Αναδημοσίευση από το ΞΥΠΝΑ Δεκεμβρίου 2006
• Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ άλλα δύο δημοσιεύματα για τον Βασίλη Καραφάτσα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που γράφτηκαν για να ενισχύσουν την πίστη μας…