"Δουλεύεται" στο τυπογραφείο η ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από την περασμένη Παρασκευή βάλαμε μπροστά για το επόμενο... Στείλαμε στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται". Και η Μάχη, ανασκουμπώθηκε...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Τα πήραν και φέτος τα σταφύλια για το κρασί του σπιτιού... Μια όμορφη ιστορία συνεχίζεται

Posted in Κρήτη

krasostafila1.180920
Η σταθερότητα με την οποία συνεχίζεται, κάθε χρόνο, η συλλογή των σταφυλιών που είναι για το κρασί του σπιτιού, είναι κάτι το πολύ όμορφο και εκπληκτικό. Μπορεί να μην είναι το ποικιλιακό σταφύλι που θα δώσει την ιδιαίτερη γεύση, βγάζει όμως το ίδιο και καλύτερο κάθε φορά κρασί.

krasostafila2.180920
Η Στασούλα έχει πάει να μαζέψει στις κλούβες τα κρασοστάφυλα και ο Αγησίλαος να τα φορτώσει στην καρότσα του τρακτέρ του, για να τα πάει στο πατητήρι... Θα μαζέψουν και μερικά ακόμα που έχουν, και μετά θα μπουν στη διαδικασία του μούστου, του κρασιού, της ρακής. Τι ευλογίες για το σπίτι τους!

krasostafila3.180920
Αυτό είναι το αμπέλι από το οποίο, πήραν τον καρπό. Την κατάλληλη ώρα. Όταν αυτό έχει ζαχαριάσει και μπορεί να ανεβάσει τα γράδα. Θυμάμαι που ο πατέρας μου χρειαζόταν να προσθέσει και νερό για να χαμηλώσουν λίγο οι βαθμοί του και το κρασί να... πίνεται. Και ο Αγησίλαος, βγάζει καλό κρασί.

krasostafila4.180920
Κάπως έτσι ήταν τα σταφύλια πάνω στο αμπέλι ή τις κουρμούλες, όπως τις λένε στην Κρήτη, πριν τα κόψει η Στασούλα. Τα φροντίζουν και τα καλλιεργούν με το σωστό τρόπο. Γι' αυτό και εκείνα δίνουν στην ώρα τους την παραγωγή που είναι απαραίτητη για το κρασί τους.

krasostafila5.180920
Μετά, όλα είναι θέμα χρόνου... Θέλει χρόνο ο μούστο ςνα γίνει κρασί, το ίδιο και τα στράφυλα για να είναι έτοιμα να πάνε να γίνουν ρακή. Εδώ οι άνθρωποι δεν πετούν απολύτως τίποτα. Δείτε ΕΔΩ πριν δυο χρόνια όταν ήμασταν κι εμείς στο χωριό που ο Αγησίλαος έβγαλε στο καζάνι τη ρακή του.

Δυο καλοί αδελφοί και φίλοι από το Αίγιο, έφυγαν από τη ζωή, με μια μόλις μέρα διαφορά!

Posted in Τα δικά μου

daniil.alexudis1
Τα κακά νέα τα μάθαμε την περασμένη Δευτέρα... Και συγκλονιστήκαμε. Κοιμήθηκε ο καλός φίλος και αδελφός, Δανιήλ Αλεξούδης, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγο του Γαρυφαλλιά και τα τέσσερα παιδιά τους. Αιτία; Μια σπάνια μορφής καρκίνου... Εδώ, σε μια περσινή φωτογραφία με τη σύζυγο του...

karagianis2
Την επομένη μέρα, κοιμήθηκε και ο καλός του φίλος, Κώστας Καραγιάννης... Φοβερό! Δεν το χωρά ο νους του ανθρώπου. Με διαφορά μιας ημέρας... Ήταν τόσο δεμένοι στη ζωή κι έφυγαν μαζί... Έτσι η εκκλησία του Αιγίου είναι πια, πιο φτωχή... Και τους δυο τους γνωρίζαμε καλά, οπότε νιώσαμε την ανάγκη να πούμε δυο πράγματα.

daniil.alexudis2
Ο Δανιήλ μας είχε φιλοξενήσει σπίτι του, τότε που πήγαμε στη βάφτιση της Ρουθ, Στη Συνέλευση Περιοχής που έγινε στην Κυλλήνη, όπως της είχαμε υποσχεθεί.,, Και γνωριστήκαμε καλύτερα καθώς μας άνοιξε την φιλόξενη καρδιά του, αλλά γνωρίσαμε καλύτερα και την εξαιρετική σύζυγο του και τα παιδιά του... Είχαμε κάνει πολλές συζητήσεις, τότε...

karagianis5
Ο Κώστας ήταν ο άνθρωπος που μας είχε κάνει εντύπωση από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίσαμε, καθώς όταν μέναμε στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη, πηγαίναμε στις συναθροίσεις της εκκλησίας του Αιγίου. Εκεί είχαμε γνωρίσει και πολλούς άλλους αδελφούς μας. Εδώ μαζί του στο "Νησί", στο Αίγιο που εκείνος μας γνώρισε.

daniil.alexudis3
Ο Δανιήλ και ο Κώστας ήταν μεταξύ τους, πολύ καλοί φίλοι. Μάλιστα επειδή ο Κώστας έμενε μόνος του στο Αίγιο, τον είχαν, όπως χαριτωμένα έλεγε, "υιοθετήσει", θεωρώντας τον μέλος της οικογένειας του. Και ο Κώστας ένιωθε πολύ όμορφα μαζί τους, είναι αλήθεια. Και περνούσαν ατέλειωτες ώρες, κουβεντιάζοντας οι δυο τους.

diakofto6.2017
Και οι δυο, είναι στη μνήμη του Ιεχωβά, έχοντας εξασφαλίσει το εισιτήριο τους για το νέο κόσμο, Σε μας μένει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, γι' αυτό. Και στη Γαρυφαλλιά, που χρειάζεται την αγάπη μας και τη στήριξη μας για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής. Ξέρει ότι είμαστε κοντά της και την αγαπάμε. Εδώ με τον Κώστα, στην ταβέρνα του "Κώστα" στο Διακοπτό.

Κλείσαμε κιόλας έξι μήνες από τότε που μπήκαμε σε Lockdown... Επιστρέφουν οι φόβοι...

Posted in Δημοσιογραφικά

kontranews170920
Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας KONTRA της 17/9/2020 με αυτόν ακριβώς τον προβληματισμό, ύστερα από τις ανησυχητικές αυξήσεις στα κρούσματα και, κυρίως στους διασωληνομένους ασθενείς του κορονοϊού Covid-19. Η κατάσταση ξαναγίνεται πολύ δύσκολη...

eleftheriora170920
Την ίδια ώρα κυκλοφορούν εφημερίδες που υιοθετούν άκριτα τέτοιες απόψεις και τις προβάλλουν έντονα. Εδώ είναι ένα κομμάτι της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΩΡΑΣ, που εκτός από... προφητείες του Παϊσιου, προβάλλει και το κίνημα κατά των μασκών... Προσέξτε παρακαλώ αυτό το δημοσίευμα.

agwn170920
Ο ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, μια περιφερειακή εφημερίδα της Ηπείρου μάλλον καλύπτει το θέμα πολύ καλύτερα από πολλές αθηναϊκές εφημερίδες. Όντως αν συνεχίσει το πράγμα όπως πάει, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα, όπως και σε όλο τον κόσμο άλλωστε.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/09/2020

Κλείσαμε κιόλας έξι μήνες ζώντας το φόβο και την αγωνία αυτού του αόρατου εχθρού, του κορονοϊού Cpvid-19. Μέχρι την περασμένη Τετάρτη είχαμε 313 θανάτους και 13.730 κρούσματα από τους οποίους 67 ήταν σε κρίσιμη κατάσταση.

Κι αυτό δεν αφορά μόνο εμάς εδώ, στην Ελλάδα, αλλά ολόκληρο τον κόσμο… Εντάξει, δεν είναι εύκολο να κάνουμε πάντα αυτό που πρέπει, ειδικά εδώ όπου από παιδιά μας γαλουχούν με ένα ανυπότακτο πνεύμα.

Και τώρα τι; Το ενδεχόμενο ενός δεύτερου κύματος της COVID-19 στοιχειώνει την παγκόσμια κοινότητα, καθώς ο νέος κορωνοϊός, προκάλεσε πρωτόγνωρες αλλαγές στην καθημερινότητά μας, περισσότερους από 415.000 θανάτους και τουλάχιστον 7,2 εκατομμύρια επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Και ζωή που γνωρίζαμε, μέσα σε αυτό το εξάμηνο, μεταβλήθηκε ραγδαία: Δρακόντεια περιοριστικά μέτρα, κοινωνική αποστασιοποίηση, κλειστά σύνορα, τραγικές απώλειες για τους ηλικιωμένους, η παγκόσμια οικονομία στο χείλος της αβύσσου.

Δυστυχώς, κατά πώς μας λένε οι επιστήμονες, τώρα φαντάζει πιο πιθανή από ποτέ η πιθανότητα ενός δεύτερου κύματος COVID-19 που θα ευνοηθεί από τη όποια χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων.

Ήδη στο Ιράν, που πλήρωσε εξαιρετικά βαρύ τίμημα, και προχώρησε σε σταδιακή χαλάρωση των μέτρων από τον Απρίλιο, στις αρχές του μήνα καταγράφηκε κατακόρυφη αύξηση των νέων κρουσμάτων και οι Αρχές καλούν τον κόσμο να μην εφησυχάζει γιατί ο «ιός είναι πάντα εδώ».

Στις ΗΠΑ, τουλάχιστον 14 Πολιτείες καταγράφουν δραματική αύξηση των κρουσμάτων και των νοσηλειών που οφείλονται στη χαλάρωση των μέτρων, αλλά και στο Σαββατοκύριακο της 25ης Μαΐου όπου σημειώθηκε μεγάλη συνάθροιση ατόμων σε διάφορες εκδηλώσεις.episimansis.neo

Εκτός όμως από τον φόβο μιας νέας έξαρσης, οι ειδικοί έκαναν σημαντικές διαπιστώσεις το εξάμηνο της πανδημίας, ανάμεσα στις οποίες ότι ήμασταν εντελώς ανέτοιμοι για τη μεγάλη υγειονομική πρόκληση. «Αυτή η πανδημία ήταν πολύ χειρότερη από οτιδήποτε είχαμε προβλέψει» επισημαίνει ο Μάρτιν Χίμπερτ, καθηγητής Αναδυόμενων Λοιμωδών Νόσων στη Σχολή Υγιεινής και Τροπικών Ασθενειών του Λονδίνου.

Και η αλήθεια είναι, πως όταν εμφανίστηκε πολλοί πίστεψαν ότι επρόκειτο για μία απλή αναπνευστική λοίμωξη, που προσέβαλε το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα. Τώρα είναι σαφές ότι αυτή η εκτίμηση είναι εσφαλμένη.

Ο νέος κορωνοϊός προκαλεί ασθένεια στα ιγμόρεια, επηρεάζει το ενδοθήλιο των αιμοφόρων αγγείων πυροδοτώντας τη δημιουργία θρόμβων. Επίσης συνδέεται με καταλυτική κόπωση, νεφρικές βλάβες και καρδιακές προσβολές, ακόμα και σε σχετικά νέους ασθενείς. Σίγουρα είναι μία νόσος που δεν επιτρέπεται να υποεκτιμήσουμε.

Ένα σημαντικό μάθημα που πήραμε από την COVID-19, το περασμένο εξάμηνο, είναι ότι οφείλουμε να μάθουμε να συμβιώνουμε μαζί της, για πολύ μεγάλο διάστημα ακόμα. Είναι επιτακτική η αναζήτηση τρόπων ελέγχου της εξάπλωσής της, χωρίς την επιβολή λόκνταουν, που προκαλούν βαθιά οικονομικά και ψυχικά τραύματα. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Ένα άλλο θέμα που προκαλεί πονοκέφαλο στους επιστήμονες είναι η ανοσία που αποκτούν όσοι προσβλήθηκαν από τον κορωνοϊό. Όπως επισημαίνουν, συγκρατημένες εκτιμήσεις υποδεικνύουν ότι τα αντισώματα μπορεί να δρουν προστατευτικά επί μερικούς μήνες μέχρι δύο χρόνια.

Είναι αναγκαίο να μάθουμε τη διάρκεια της ανοσίας, γιατί επηρεάζει τη μετάδοση της νόσου στην κοινωνία. Όσο πιο μακρόβια είναι η ανοσία, τόσο θα επιβραδύνεται η μετάδοση της νόσου. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ερευνητές μελετούν τις συγκεντρώσεις αντισωμάτων στους πρώην ασθενείς.

Όμως υπάρχει χώρος για αισιοδοξία. Μπορεί να απέχουμε από το εμβόλιο, αλλά διαθέτουμε ικανοποιητικές αντιιικές θεραπείες. Ας εμπιστευόμαστε λοιπόν τους ειδικούς και ας μην κάνουμε του κεφαλιού μας. Το να είμαστε υποτακτικοί στις οδηγίες τους, θα βοηθήσει πολύ στην αντιμετώπιση της νόσου.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στο Σάββατο 19/9/2020 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου, "Επισημάνσεις".

Το Ρέθυμνο που αγάπησα και κάποτε σχεδίαζα να ζήσω εκεί για πάντα. Ναι, συνέβη κι αυτό!

Posted in Επικαιρότητα

rethenos1.160920
Σήμερα θα σας δείξω το Ρέθυμνο που αγάπησα μέσα από τα μάτια της Ioanna Maroulaki. Και την ευχαριστώ πολύ που μου θύμισε όμορφα πράγματα τα οποία έχω περάσει εκεί και υπέροχους ανθρώπους με τους οποίους έχω μοιραστεί πολλά. Πάντα μου άρεσε αυτή η πόλη της Κρήτης.

rethenos2.160920
Δέθηκα περισσότερο μαζί της από τότε που εγώ δούλευα ακόμα σε εφημερίδες, εδώ στην Αθήνα και στην ΠΕΤ ΟΤΕ, αλλά καθώς ώθησα τον φίλο μου Νίκο Καραγιαννάκη να βγάλει την εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, του υποσχέθηκα ότι θα έγραφα σε κάθε φύλλο. Και το τηρώ, ανελλιπώς, 17 χρόνια τώρα...

rethenos3.160920
Στην παραλία της, έκανα σχέδια και όνειρα, καθώς ο τόπος δεν βγάζει μόνο καλούς ανθρώπους, αλλά και έναν απατεώνα που έβαλε φωτιά στα όνειρα μου... Ας είναι, η τιμωρία του ήταν βαριά για τα ψέματα που είπε στους "συνεργάτες του". Έφυγε από τη ζωή, σε σχετικά μικρή ηλικία...

rethenos4.160920
Το Ρέθυμνο όμως θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου... Έχω σοβαρούς λόγους να το σκέφτομαι και να αναπολώ στιγμές που έχω ζήσει εκεί με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Ακόμα θυμάμαι τις μεγάλες δημοσιογραφικές έρευνες που έκανα στα πρώτα χρόνια έκδοσης του ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

rethenos5.160920
Δεν θα ξεχάσω ποτέ που αναρωτιόντουσαν ποιος είναι αυτός ο Θεοδωράκης, που δεν μένει στην πόλη και όμως γνωρίζει τόσα πολλά για το Ρέθυμνο και τα θέματα του; Και η αλήθεια είναι πως δεν έκανα ποτέ σκανδαλοθηρία. Ότι δημοσίευα, στηρίζονταν στην έρευνα που έκανα, έχοντας πολλαπλά στοιχεία, στη διάθεση μου.

rethenos6.160920
Ναι, αυτή η πόλη της Κρήτης μ' αρέσει, ιδιαίτερα η παλιά πόλη... Έχω περάσει ατέλειωτες ώρες στα καφέ της και στις ταβέρνες της και έχω κάνει τις πιο όμορφες συζητήσεις. Όλα τούτα είναι που με κάνουν να την αγαπώ και όταν κατεβαίνω στην Κρήτη, να προσπαθώ να πηγαίνω μια βόλτα από εκεί.

Στην άκρη του δρόμου είναι που συναντάς τα ωραία! Δείτε ένα δέντρο κι ένα λουλούδι...

Posted in Επικαιρότητα

akakia1
Να περπατάς, λέει και να... πέσεις πάνω σε ένα τέτοιο δέντρο... Στην άκρη του δρόμου, χωρίς ιδιαίτερη περιποίηση αλλά να που μεγαλώνει από μόνο του. Είναι ακακία και είναι πολύ ωραίο. Μπορείς να απολαύσεις καθώς κοντοστέκεσαι, για λίγο... Ομορφιές που όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.

stin akri.tou.dromu1.140920
Τέτοια πράγματα θα συνεχίζουν να μας ξαφνιάζουν... Όπως ένα πολύ όμορφο φυτό, άγριο, στην άκρη του δρόμου. Το είδε ο φίλος μου Πέτρος Πατσαλαρήδης και, όπως κάνει πάντα, σταμάτησε, προκειμένου να του δώσει την πρέπουσα προσοχή... Ένα τόσο όμορφο λουλούδι στην άκρη του δρόμου.

akakia2
Επιστροφή στην ακακία... Στο μεγάλο και επιβλητικό δέντρο. Τα χρώματα του εντυπωσιάζουν και παραπέμπουν στο φθινόπωρο που υποθέτω πως κάποια στιγμή θα έρθει, δεν γίνεται να μην έρθει, εκτός και αν μια μέρα ξυπνήσουμε και έχει μπει, απότομα, ο χειμώνας. Όλα είναι πιθανά, στην εποχή που ζούμε.

stin akri.tou.dromu2.140920
Συνεχίζει, ωστόσο, να μας εντυπωσιάζει αυτό το πανέμορφο αγριολούλουδο... Και δεν μπορούμε να αποφύγουμε λογικές σκέψεις: Ποιος το έσπειρε σ' αυτό το μέρος; Ποιος το καλλιέργησε, ποιος το φρόντισε για να έχει αυτή την ανάπτυξη και ομορφιά; Απαντήσεις, δεκτές...

akakia3
Σκόπιμα βάλαμε το μικρό, δίπλα στο μεγάλο. Το ταπεινό λουλούδι, στο επιβλητικό δέντρο. Κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή; Όλα είναι μπροστά μας. Κι εμείς χρησιμοποιώντας τη λογική μας, μπορούμε να διαλέξουμε τι μας αρέσει κάθε φορά, ανάλογα με τις ανάγκες μας.

Ελάτε, να σας γνωρίσουμε ένα κομμάτι της Βουκουρεστίου, στο κέντρο της Αθήνας...

Posted in Επικαιρότητα

vukurastiu1
Η Βουκουρεστίου είναι ένας μεγάλος δρόμος στο κέντρο των Αθηνών... Ξεκινάει από τη Σταδίου, μερικά μέτρα από την πλατεία Συντάγματος και φτάνει ψηλά ώς τον Λυκαβηττό, την οδό Στρατιωτικού Συνδέσμου. Και μετά, με σκαλάκια, ως πάνω στον όμορφο πράσινο λόφο των Αθηνών.

vukurastiu2
Σε ένα κομμάτι της, δηλαδή από τη Σταδίου μέχρι και την Ακαδημίας, είναι πεζόδρομος, με πολλά μαγαζιά και καφέ για να ψωνίσεις αν θες, αλλά και να ξεκουραστείς να χαλαρώσεις. Εμείς στις φωτογραφίες που σας δείχνουμε περιοριζόμαστε σε ένα τετράγωνο μόνο. Από τη Σταδίου ώς την Πανεπιστημίου.

vukurastiu3
Είναι πολύ όμορφο, αυτό το μικρό σχετικά, σημείο της Βουκουρεστίου. Εδώ θα βρείτε το ΠΑΛΛΑΣ που βλέπετε και στη φωτογραφία, αλλά και το όμορφο CITY LINK που αξίζει να το επισκεφτείτε ένα βράδυ. Δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα που είναι καλό να τη ζήσετε. Αποτελεί από μόνη της, μια εμπειρία.

vukurastiu4
Συχνά, αν είναι Κυριακή, που δεν υπάρχει μεγάλη κίνηση στα μαγαζιά τις πρωινές ώρες, μπορείτε να δείτε παρκαρισμένα αυτοκίνητα, για λίγο φαντάζομαι, πάνω στον πεζόδρομο. Τις άλλες μέρες, δεν το κάνουν, γιατί ξέρουν πως τα πρόστιμα για παράνομη στάθμευση είναι πολύ μεγάλα.

vukurastiu5
Το ωραίο είναι ότι σ' αυτό το δρόμο θα δείτε να δένει το παλιό με το νέο. Αυτό είναι το κτίριο του Μετοχικού Ταμείου, όπου ένα πολύ μεγάλο μέρος του καλύπτεται από τα καταστήματα ΑΤΤΙΚΑ... Αλλά την είσοδο του μαγαζιού, θα τη βρείτε από την Πανεπιστημίου.

Με όμορφα λουλούδια ας πάμε στη νέα εβδομάδα. Επειδή θα έχουμε τράβαλα με τα σχολεία

Posted in Επικαιρότητα

luludia.sept3
Καιρό έχουμε να βάλουμε λουλούδια στον ιστότοπο μας. Κι ένοιωσα την ανάγκη να το κάνω σήμερα, καθώς ξεκινάει μια νέα εβδομάδα πολύ δύσκολη. Διότι στην εποχή που ζούμε και πέρα από τους τηλεοπτικούς πανηγυρισμούς για το άνοιγμα των σχολείων, η αγωνία μας είναι τι θα προκύψει άμεσα στο μέλλον.

luludia.sept4
Θα περιμένουμε λοιπόν να δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα στην Ελλάδα της τελευταίας στιγμή και της παντελούς έλλειψης προγραμματισμού. Και θα προσευχόμαστε τα πράγματα να πάνε καλά, αν και αμφιβάλλουμε, καθώς μεγαλώνει το κίνημα της αμφισβήτησης για τη μάσκα.

luludi1.260620
Θα θέλαμε να είναι αλλιώς τα πράγματα, αλλά δεν εξαρτάται από εμάς... Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε (και το κάνουμε...) είναι να είμαστε προσεκτικοί και να έχουμε υποτακτικό πνεύμα, για να ακολουθούμε τις οδηγίες που δίνονται από τους ειδικούς.

kipos.ilia3.160620
Πραγματικά, εδώ δεν χωρούν πειραματισμοί... Όταν ο αόρατος εχθρός, ο κορονοϊός Covid-19 έχει να κάνει με τη ζωή μας, δεν παίζουμε. Διότι η ζωη είναι δώρο από τον Θεό και δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα. Το σιντριβάνι, του φίλου μας Ηλία από την Αναστασιά των Σερρών, το επιβεβαιώνει.

luludi.300620
Ψύχραιμα, ήρεμα, θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Να, πέρασαν κιόλας έξι μήνες! Δεν ήταν εύκολο για κανέναν μας όλο αυτό, καθώς έρχεται χειμώνας, όσο κι αν κρατάνε ακόμα οι ζέστες και πολύ φοβόμαστε ότι θα ξαναζήσουμε πολύ δύσκολες στιγμές στην καθημερινότητα μας.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA