Ξαναπήγαμε στον Διομήδειο Βοτανικό Κήπο. Κι αυτή τη φορά η Σούλα με το κινητό της τηλέφωνο εστίασε πάνω σε δέντρα και λουλούδια που της έκαναν εντύπωση για την ομορφιά τους. Όπως αυτό εδώ. Σπάνιο, δεν ξέρουμε πώς το λένε, αλλά πραγματικά είναι ξεχωριστό.


Όπως κι αυτό εδώ... Εξαιρετικό σε ομορφιά. Μικρό, θαμνώδες, αλλά πολύ ιδιαίτερο... Εδώ στο Διομήδειο Βοτανικό Κήπο που κλείνει με τη δύση του ήλιου (το 8 του καλοκαιριού, τώρα έχει γίνει 7:30) θα συναντήσεις πάρα πολλά όμορφα φυτά και δέντρα, σχεδόν από όλο τον κόσμο.


Μικρές κίτρινες μαργαρίτες... Οικίες, σε όλους μας. Παλιά, δεν υπήρχε κήπος σπιτιού στα χωριά που να μην είχε τέτοιες. Σχετικά εύκολο φυτό, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση και έχει υψηλές αντοχές, ενώ η αισθητική του προσθέτει στο χώρο που θα το βάλεις.


Κι αυτό το φυτό άρεσε πολύ στη Σούλα. Πράσινο και πυκνό στη βλάστηση του. Γεμίζει το χώρο και το απολαμβάνεις με όλες σου τις αισθήσεις. Προσωπικά μου αρέσει πολύ. Κι εκεί θα βρεις ολόκληρη φυτεία, ώστε να χορτάσει το μάτι, που, συνήθως δεν χορταίνει εύκολα.


Κι αυτό το λουλουδάκι είναι πολύ όμορφο, δεν είναι; Κοιτάξτε πόσο πολύ κάνει έντονη την παρουσία του το άνθος του καθώς ξεχωρίζει μέσα σ' αυτό τον μικρό παράδεισο... Επάνω αριστερά, όπως βλέπουμε τη φωτογραφία, ετοιμάζεται ένα ακόμα να κάνει αισθητή την παρουσία του.


Να και μια μικρή τριανταφυλλιά... Μετρώ τα άνθη της, έξι τον αριθμό! Και μυρίζουν πολύ έντονα... Τι ομορφιά! Πάντα μου άρεσαν τα τριαντάφυλλα. Δείχνουν ότι από ένα φυτό με αγκάθια, μπορεί να προκύψει κάτι πολύ καλό. Ας παίρνουμε μαθήματα, κάθε φορά που απογοητευόμαστε.