Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Ξανά μπροστά η Ακαδημία Πλάτωνα

Posted in Επικαιρότητα

Το δημοσίευμα της «Κ» στις 4/8/2011. Ανάλογα δημοσιεύματα είχαμε και από άλλες αθηναϊκές εφημερίδες. μάλλον κάτι κινείται στην Ακαδημία Πλάτωνα.

Να είμαστε στον Αύγουστο, τον καιρό που υποτίθεται ότι οι ειδήσεις «βγαίνουν» με το... σταγονόμετρο, αφού κατά τον Ουμπέρτο Έκο δεν υπάρχουν και να ακούς καλές ειδήσεις για την Ακαδημία Πλάτωνα δεν είναι και λίγο. Για δείτε το κι αλλιώς...

Προσωπικά βέβαια δεν πιστεύω ότι τους έπιασε ο πόνος εκεί στο υπουργείο πολιτισμού και Τουρισμού για την περιοχή μας Μάλλον έπιασαν τόπο οι πιέσεις της ΕΚΑΠ και η συνεχή προβολής και παρακολούθηση του θέματος.

Δείτε τι λέει το σχετικό δημοσίευμα:
Ακαδημία Πλάτωνος, το νέο μεγάλο στοίχημα της Αθήνας
Του Δημητρη Pηγοπουλου

Ο κ. Παύλος Γερουλάνος ακουγόταν ειλικρινής. «Πηγαίνω στο εξωτερικό και ορισμένοι μάλιστα με άγαρμπο τρόπο μου υπενθυμίζουν τι θησαυρό έχουμε στα χέρια μας. Και πως αν ήταν οι ίδιοι στη θέση μας θα έβγαζαν αρκετά χρήματα από την αξιοποίηση ενός τόπου με τόσο έντονη ιστορική φόρτιση».

Όσοι έχετε φτάσει μέχρι την Ακαδημία Πλάτωνος θα ξέρετε
γιατί ακριβώς μιλάει ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού ο οποίος είδε προχθές με ανακούφιση να εγκρίνεται από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο η μελέτη μουσειακών αποθηκών και ενοποίησης τμημάτων του αρχαιολογικού χώρου. «Στο τέλος του μήνα ή στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ο δήμαρχος Αθηναίων θα παρουσιάσουν ένα ευρύτερο πρόγραμμα παρεμβάσεων για την αναζωογόνηση του κέντρου της Αθήνας και στο οποίο η ανάδειξη της Ακαδημίας Πλάτωνος αποτελεί μία από τις βασικές παραμέτρους».

Για όσους δεν έχουν περπατήσει στο πάρκο της Ακαδημίας, δύσκολα μπορούν να παρακολουθήσουν τον ειρμό της σκέψης του κ. Γερουλάνου. Σήμερα, δεν υφίσταται οργανωμένος αρχαιολογικός χώρος. Λείψανα του μεγαλείου του παρελθόντος βρίσκονται διάσπαρτα σε διαφορετικούς χώρους μέσα στο πάρκο, έναν φυσικό πνεύμονα 135 στρεμμάτων. Η φιλοδοξία της κυβέρνησης είναι να αποδώσει στην Ακαδημία Πλάτωνος την αξία που ανακαλούν μόνο και μόνο διαβάζοντας τις δύο αυτές λέξεις. Ακαδημία Πλάτωνος.

Και πρέπει να γίνουν πολλά για να πούμε ότι βλέπουμε, έστω και από μακριά, έναν τόσο φιλόδοξο στόχο.

Χθες,
ας πούμε, ότι έγινε ένα πρώτο βήμα. Σημαντικό. Και αφορά στην «τακτοποίηση», την οργάνωση του αρχαιολογικού χώρου που θα παραμείνει ανοιχτός, χωρίς εισιτήριο, αλλά θα κλείνει το βράδυ. Το σημαντικότερο από όσα ανακοινώθηκαν είναι ότι καταργούνται τέσσερις παλιές αποθήκες που βρίσκονται στις οδούς Κρατύλου και Μοναστηρίου εντός του αρχαιολογικού χώρου και περιέχουν πληθώρα ευρημάτων από παλιότερες ανασκαφές. Χωρίς αυτές τις αποθήκες το πάρκο «κερδίζει» τέσσερα επιπλέον στρέμματα. Τα αντικείμενα που φυλάσσονταν εκεί θα μεταφερθούν σε νέα κατασκευή εκτός αρχαιολογικού χώρου, στις οδούς Δράκοντος και Ιφιγενείας. Επίσης, προβλέπεται ένα στέγαστρο 50 τ.μ. με περιμετρική περίφραξη, που θα φιλοξενεί μαρμάρινες σαρκοφάγους Ελληνιστικής Εποχής από την Ακαδημία Πλάτωνος, καθώς και άλλες περιοχές της Αθήνας.

Οι αρχαιολόγοι θεωρούν αξιοσημείωτο το γεγονός ότι με τις μελλοντικές παρεμβάσεις ενοποιούνται τα σημαντικά αρχαία κατάλοιπα, όπως είναι το Γυμνάσιο, η παλαίστρα και το Περιστύλιο. Στο ίδιο το αρχαιολογικό πάρκο που ούτως ή άλλως ταυτίζεται με τον χώρο πρασίνου θα γίνουν επιχωματώσεις, φυτεύσεις, διαδρομές, πλατώματα, καθιστικά και σταθμός πληροφόρησης του κοινού. Το μισό περίπου τμήμα του αρχαιολογικού χώρου θα αναβαθμιστεί με περίφραξη, φυλάκιο, τουαλέτες, βελτίωση διαδρομών και ενημερωτικές πινακίδες. Ο προϋπολογισμός του έργου υπολογίζεται στο ένα εκατομμύριο ευρώ και η προχθεσινή έγκριση επιταχύνει τις διαδικασίες για την ένταξή του στο ΕΣΠΑ.

Στο Υπουργείο Πολιτισμού αντιμετωπίζουν τα
έργα αναβάθμισης της Ακαδημίας Πλάτωνος σε σχέση με τη διαμόρφωση ενός αρχαιολογικού περιπάτου που θα συνδέει την περιοχή με τον Κεραμεικό και κατ’ επέκτασιν με τον «πυρήνα» της αρχαίας Αθήνας.

Σαν κερασάκι στην τούρτα, ο κ. Παύλος Γερουλάνος μας ενημερώνει ότι τον Νοέμβριο προγραμματίζεται η προκήρυξη αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το
νέο Μουσείο της Πόλης των Αθηνών
στα πρότυπα του διαγωνισμού για το Μουσείο της Ακρόπολης. Εκεί θα βρουν στέγη πολλά από τα εκατοντάδες χιλιάδες αρχαιολογικά ευρήματα που βρίσκονται σήμερα κλειδωμένα στις αποθήκες των τοπικών εφορειών αρχαιοτήτων.

Υπερβολές; Πολιτικές καντρίλιες του υπουργείο πάνω σε ένα υπαρκτό θέμα; Ο χρόνος θα δείξει. Εμείς πάντως δεν πρόκειται να το αφήσουμε έτσι. Θα το κυνηγήσουμε όσο γίνεται κι ακόμα περισσότερο...

  • Δείτε ΕΔΩ το Blog της ΕΚΑΠ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ την παρουσίαση του θέματος από τους φίλους που διαθέτουν μια ευαισθησία για το θέμα. Και δεν το κάνουν για πρώτη φορά. Ίσα - ίσα... Και για να μην ξεχνιόμαστε, ιδού το όραμα το δικό μας για την Ακαδημία Πλάτωνα δια χειρός Κώστα Κίτσιου.

Όταν εκπλήττομαι θετικά από τους νέους...

Posted in Επικαιρότητα

Αυτή είναι η πρώτη σελίδα από το Blog του Βασίλη. Αν θέλετε να κάνετε μια... βόλτα από κει και να το δείτε πατήστε ΕΔΩ.

Το μεσημέρι της Πέμπτης, λίγο πριν κατέβω στην εφημερίδα μπαίνω στο Facebook να ρίξω μια τελευταία ματιά. Και ξαφνικά ανοίγει, δεξιά στη βάση, μια μπάρα διαλόγου και μου στέλνει τα χαιρετίσματά του ένας νεαρός μαθητής Λυκείου από το Αλιβέρι της Εύβοιας, όπως βλέπω στο προφίλ του.

Ο νεαρός δείχνει να με ξέρει. Μου λέει από πού. Η μητέρα του ήταν καθηγήτρια του Λάμπρου στο 54 Γυμνάσιο τη χρονιά 2009-2010, χημικός, αναπληρώτρια. Του είχε μιλήσει για μένα και παρακολουθούσε το Site μου.

Μου άρεσε, δεν το κρύβω... Είναι ωραίο να λένε καλά λόγια για τη δουλειά σου. Τα νέα παιδιά είναι το μέλλον και βλέπουν μπροστά...

Ο Βασίλης είναι πολύ δραστήριος και δημιουργικός. είδα και το προσωπικό του Blog. Ιδιαιτέρως αξιόλογο. Χάρηκα διπλά. Νέα παιδιά που δεν «καίγονται» στο πλέι στέισον, αλλά χρησιμοποιούν δημιουργικά τον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή.

Είπαμε κι άλλα... Όμως αυτά δεν έχουν τόση σημασία. Το σπουδαίο είναι πως αυτό το μηχάνημα, το PC, αν το χρησιμοποιήσεις σωστά και αξιοποιήσεις θετικά τις δυνατότητες που σου δίνει, τότε η ζωή μπορεί να γίνει καλύτερη.

Αντιπαθώ όσους, χωρίς επιχειρήματα απορρίπτουν συλίβδειν καθετί που έχει σχέση με το internet και τις νέες τεχνολογίες. Είναι δίπλα μας, υπάρχουν και λειτουργούν, δεν ωφελεί σε τίποτα να τα απορρίπτουμε ασυζητητεί.

Ακόμη κι εμείς οι μεγαλύτεροι είναι ωραίο να μαθαίνουμε καινούρια πράγματα... Εγώ τουλάχιστον το προσπαθώ. Δεν παραδίδω τα όπλα, δε λέω δεν είναι είναι της γενιάς μου, δεν κλείνω τα μάτια... Υπάρχει, είναι εκεί γεμάτο νέες εμπειρίες και μας καλεί να τις γνωρίσουμε.

Κι αν αυτό το τολμώ εγώ που περπατώ στην έκτη δεκαετία της ζωής μου, πόσο σπουδαίο φαντάζει να 'ναι τόσο προχωρημένος ένας μαθητής Λυκείου...

Ήταν για μένα μια όμορφη στιγμή. Δεν έχουμε ποτέ ειδωθεί με το Βασίλη κι όμως μιλούσαμε σαν παλιοί γνώριμοι. Ευχαριστώ Βασίλη για την τιμή...

Ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό...

Posted in Επικαιρότητα

Το εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του περιοδικού ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ κι ΕΔΩ θα δείτε περισσότερα πράγματα από το Site τους.

Έπεσε στα χέρια μου το «Ελληνικό Πανόραμα» / Ιούλιος - Αυγουστος 2011, τ. 82, ένα επετειακό τεύχος με 15 χρόνια περιήγησης στην Ελλάδα. Το ξεφύλλισα με πολύ αγάπη. Μ' αρέσουν τα περιοδικά που ασχολούνται με τη γνωριμία νέων τόπων. Κι όταν αυτοί οι τόποι δεν είναι άλλοι από την πανέμορφη Ελλάδα, τότε μ' αρέσει ακόμα περισσότερο.

Είναι σα να το ζω. Οι φωτογραφίες σε καλό χαρτί και με καλή απόδοση των χρωμάτων είναι εκπληκτικές. Και συνοδεύονται κι από υπέροχα κείμενα.

Το συγκεκριμένο τεύχος μπορείτε να το βρείτε στα περίπτερα με 6,8 ευρώ. Η ιστορία ξεκινάει το 1994. Οι άνθρωποι που εκδίδουν αυτό το περιοδικό σημειώνουν με έμφαση ότι το ΠΑΝΟΡΑΜΑ δεν υπάρχει ακόμα ούτε στη σκέψη τους εκείνη την περίοδο. Η μόνη εκδοτική δημιουργία τους ηταν το «MUST της διασκέδασης», μια ετήσια έκδοση πρωτοποριακή για την εποχή της. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφορεί το 2ο MUST. Ήταν μια έκδοση πολύ πιο πλούσια, πολύ πιο «σοφιστικέ» που χαρακτηρίστηκε συλλεκτική... Οι Θεσσαλονικείς ήταν οι τυχεροί που μπορούσαν να
απολαύσουν το τεύχος.

Και ξαφνικά, δυο χρόνια μετά, παραμονές Χριστογέννων τους προκύπτει ένα ταξίδι στους ορεινούς όγκους της Δράμας, στο Καρά Ντερέ. Δείτε πώς το γράφουν:

«Όσο κι αν οι διηγήσεις μας ήταν γλαφυρές, κανείς δεν θα είχε τη δυνατότητα ν' αντιληφθεί το μέγεθος της ωραιότητας του τόπου, τα μορφολογικά του χαρακτηριστικά. Πώς θα μπορούσαμε λοιπόν να παρακινήσουμε κι άλλους φυσιολάτρες ν' ακολουθήσουν τα βήματά μας;

-Να βγάλουμε ωραίες φωτογραφίες, πρότεινε η Άννα.

-Και να τις υποστηρίξουμε με ελκυστικές περιγραφές, συμπλήρωσα εγώ.

Ξαφνικά ο πυρετός μας είχε ανέβει κατακόρυφα. Οι ιδέες γεννιούνται με ρυθμούς ασθματικούς. Ήταν φανερό ότι μόνον ένα προσεγμένο έντυπο θα μπορούσε να μεταφέρει τις περιηγητικές μας εμπειρίες σ' ένα κύκλο φυσιολατρών αναγνωστών»

Εικόνες, όχι με τη ματιά του τουρίστα, αλλά του ταξιδευτή και ερευνητή. Ένα ζευγάρι συνεργατών επισκέπτεται τον Όλυμπο, ενώ το θαλασσινό θέμα γίνεται μ' ένα δανεικό κότερο. Το πρώτο τεύχος του ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ είναι έτοιμο...

Οι περιγραφές τους είναι απίθανες. Γράφουν απλά, όπως νοιώθουν... Βάζουν τον αναγνώστη στο τρυπάκι να δουλέψει τη φαντασία του. Να «δει» αυτό που του λένε και να «ζήσει» τη στιγμή. Αυτό το γράψιμο μου αρέσει. Αυτό επιχειρώ κι εγώ καθημερινά σ' αυτό το Site. Κι αν κρίνω από τους φίλους που το επισκέπτονται καθημερινά, ακόμα και τώρα, τον Αύγουστο, αυτό είναι που αρέσει.

Δείτε ένα κομμάτι που βάζουν στο τεύχος 5, Απρίλη του '97 για την Αρκαδία:

«Μερικές μέρες μετά, βρεθήκαμε στον Ατσίχωλο Αρκαδίας. Σε μας ήταν τελίως άγνωστο το χωριό. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων μας πρόσφερε φιλοξενία για τη νύχτα. Τζάκι στο πάτωμα, παλιό, με κούτσουρο από πουρνάρι και ξερόκλαδα ελιάς. Κάποια στιγμή σηκώνεται ο κυρ-Αντώνης, μας ζητάει να τον ακολουθήσουμε. Βγαίνουμε μαζί του στην μπαλκονόπορτα. Το νυχτερινό βοριαδάκι μας χτυπάει ψυχρό, σηκώνουμε του γιακάδες.

-Απόψε φυσάει βοριάς, με λίγη προσοχή ίσως καταφέρετε να ακούσετε τον Λούσιο.

Στήνουμε αυτί και αφουγκραζόμαστε. Στην αρχή τίποτε, τ' αυτιά είναι αμάθητα στους ψίθυρους της νύχτας. Τα δευτερόλεπτα κυλούν, αρχίζω να βλέπω με συμπαθεια τον ρομαντισμό του κυρ Αντώνη. Κι ύστερα, ξαφνικά, μια πνοή αέρα φέρνει κάτι σαν μακρινό μουρμουρητό, Ή μήπως είναι ψευδαίσθηση; Όμως όχι. Καθώς δυναμώνει το αεράκι, κάτι ακούγεται απ' το βάθος της χαράδρας. Σηκώνει το δάκτυλό του ο κυρ Αντώνης και δείχνει προς το μέρος του ποταμού. Ύστερα μας κοιτάζει ερωτηματικά. Κουνάμε καταφατικά το κεφάλι μας. Ο αγαθός άνθρωπος χαμογελά ικανοποιημένος.

-Χαίρομαι που ακούσατε την ανάσα του ποταμού. Δεν μιλάει ο Λούσιος σ' όλους τους ανθρώπους.

Εκείνη τη βραδιά, στο ταπεινό σπιτάκι του Ατσίχολου, πήραμε την απόφαση να γνωρίσουμε την Αρκαδία. Μέρες πολλές, χιλιόμετρα ατελείωτα σε τόπους υπέροχους, άλλους αθέατους κι άλλους γνωστούς. Φαράγγι Λούσιου, Μονές θρυλικές Αιμυαλών, Τιμίου Προδρόμου και Φιλοσόφου, πολιτείες ιστορικές, Καρύταινα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα. 55 σελίδες γεμάτες Αρκαδία, με φωτογραφικό υλικό εξαιρετικό, που ακόμα και σήμερα θεωρείται σημαντικό».

Κάπως έτσι γράφονται οι ιστορίες στον Τύπο...

Βόλτες καλοκαιρινές και μακάρι να μην ήταν μόνο στην άδεια... Θα ήταν ωραίο να μπορούσε κανείς κι άλλες ώρες...

Μπόρα καλοκαιρινή στην Αθήνα...

Posted in Επικαιρότητα


Καλοκαιρινή σιέστα. Δύο αρσενικά στο ίδιο δωμάτιο. Μαζί με τον Άρη που νιώθει τη δροσιά από το πλακάκι και του αρέσει να είναι εκεί το μεσημέρι. Ήσυχη παρέα. Δεν μουρμουράει, δεν κάνει φασαρία...


Αυτά τα βότσαλα είναι από την παραλία της Αρβανιτιάς. Φωτογραφημένα απόγευμα Κυριακής, όταν σταματήσαμε κατά την επιστροφή να κάνουμε ένα μπάνιο. Καλοκαίρι 2011!

Μόνο αυτό που δεν περίμενα... Από τη ζέστη ο καιρός το γύρισε στη βροχή, το μεσημέρι της Τρίτης. Ο ουρανός συννέφιασε και κατά τις 3.30 το μεσημέρι, την ώρα που έφευγα από την ΠΕΤ-ΟΤΕ με έπιασε η βροχή πάνω στη, μηχανή.

Την αρχή ήταν σιγανή, ποτιστική. Μεγάλες σταγόνες, αλά ήπιες... Ύστερα άλλαξε τακτική. Από την πλατεία Μεταξουργείου ώς τον Αϊ Γιώργη του Κολωνού... αγρίεψε. Μπόρα κανονική πια. Καταιγίδα καλοκαιρινή. Κανονική...

Έκανα στην άκρη και βρήκα ένα πλατύ στεγασμένο πεζοδρόμιο. Και κει περίμενα υπομονετικά να περάσει η ώρα και να ξεκόψει ο καιρός για να φύγω...

Ξέρω πως οι καλοκαιρινές μπόρες δεν κρατάνε πολύ. Αλλά τούτη εδώ είναι η πρώτη το φετινό καλοκαίρι Τι να πεις... Θα περιμένω...

Η σκόνη στο δρόμο γίνεται λασπόνερα με τη βροχή. Τα λιγοστά αυτοκίνητα τρέχουν και πιτσιλούν δεξιά και αριστερά τα νερά. Δέκα λεπτά μετά, συνεχίζει να βρέχει. Με πιο ήρεμους ρυθμούς τώρα...
Βλέπω και μηχανόβιους να κυκλοφορούν, έχοντας όμως πάρει τα απαραίτητα μέτρα και φορώντας αδιάβροχα.

Ο ουρανός συνεχίζει να είναι μαυρισμένος μα η βροχή ελαττώθηκε για τα καλά. Μάλλον θα την κάνω κι εγώ. Στο σπίτι με περιμένουν βραστά χόρτα. Μια μικρή στάση πριν την εφημερίδα δεν είναι κι άσχημα...

Στο πλάι του δρόμο σχηματίστηκε ένας μικρός... ποταμός με τα βρώμικα νερά και τις γόπες που παρασύρει στο διάβα του. Ο ήλιος ξαναέκανε την εμφάνισή του. Κι ας συνεχίζει να βρέχει, πιο απαλά πια...

Άλλος κόσμος στον Πειραιά, λίγη ώρα μετά... Δεν έχει πέσει ούτε σταγόνα βροχής... Καλοκαιρινές, τοπικές, μπόρες...

Το βράδυ που γύρισα Αθήνα δεν υπήρχε πια ούτε μια σταγόνα στους δρόμους έτσι για... δείγμα. Ευτυχώς το χθεσινό βράδυ είχε μια δροσιά ξεχωριστή... Και ο ύπνος ήταν όμορφος...

Δείτε αυτό το βίντεο όπου όλα είναι σύγχρονα και προγραμματισμένα. Θα σας άρεσε μια τέτοια ζωή; Μπορεί και να μην είναι πολύ μακριά η μέρα που θα τα ζήσουμε όλα αυτά. Το ζήτημα είναι να μην αλλάξουμε εμείς, οι άνθρωποι. Να παραμείνουμε απλοί...

Ανασαίνω, τη μυρωδιά της Ζωής λαίμαργα

Posted in Επικαιρότητα

Στης μνήμης το κλαδί... Ένα όμορφο τραγούδι της Χαρούλας Βερίγου και την ερμηνεία του Νίκου Ανδρουλάκη.

Kάτω απ' τα σκονισμένα φτερά βαριά η ψυχή κι αυτή κατασκόνιστη.
O καιρός, σέρνεται μαζί μ' εμένα... στου καιρού την ακονόπετρα ο νους
και η χαμένη αθωότητα αλίμονο, πως να διατηρήσω το φως
εκεί που δεν υπάρχει χρόνος
εδώ που η καρδιά σφίγγεται περισσότερο
άλλοτε βουβή  σωπαίνοντας κι άλλοτε αγριεμμένη
πολεμώντας με γέφυρες... το χάος.

Παγωμένη κι αλύγιστη η νύχταπάνω απ' τις στέγες
....η αγάπη φυλακισμένη στ' όνειρο κι ο τροχός της λήθης αυτοκινούμενος 
στο πυκνό σκοτάδι εχθρός..

Έξω από την επίπλαστη εικόνα του κόσμου,παραμύθι η σκέψη Σου
με μια κρυφή μεθυστική χαρά εγκαταλείποντας τις μισοτελειωμένες ιδέες  του πραγματικού
κουβαλώ τη  στάχτη  μακριά στην εσχατιά  του σύμπαντος και της φαντασίας
Αύριο... μ' Εσένα.
Αύριο... μη μου στερήσεις την ελπίδα.
Αύριο... να μ' απορρίψεις στο σύνορο  του άδη, πάλι θα φωνάξω
γιά την Αγάπη ο δρόμος ... Φως. δυνατά να χτυπά η καρδιά
και να μεθάς στο κόκκινο της παπαρούνας μέχρι η Αγάπη να γίνει πυρκαγιά κι επανάσταση

από καρδιάς  Χαρούλα Βερίγου

Καράβια μοιάζουν οι ψυχές... Δίσκος με τραγούδια της Χαρούλας από το 2003.

Επιστροφή στην Αθήνα

Posted in Επικαιρότητα


Εδώ, στην κορυφή του Κωλοσούρτη, ήταν παλιά δυο ταβέρνες... Δεξιά και αριστερά του δρόμου. Όλη η ανάβαση, πριν γίνει η σήραγγα του Αρτεμισίου ήταν μια ταλαιπωρία κι εδώ μπορούσες να κάνεις μια στάση και να φας γίδα βραστή ή σουβλάκι... Τώρα οι ταβέρνες είναι έρημες, εγκαλειμμένες με κούφια πορτοπαράθυρα, αφημένες στην τύχη τους.


Η θάλασσα είναι ζεστή κι ας κοντεύει 7.30 μ.μ. κι ο ήλιος σε λίγο θα πέσει. Είμαι στο κέντρο της φωτογραφίας μέσα στο νερό, αλλά μην ψάξετε να με βρείτε, δεν θα με εντοπίσετε. Κάτι μεγαλύτερο από την κουκίδα είμαι... Και τι μ' αυτό; Το μπάνιο, έστω και λίγο, ένα μισάωρο μόνο, βάλσαμο ήταν...

Τα κυριακάτικα καλοκαιρινά απογεύματα η επιστροφή στην Αθήνα, είναι δύσκολη. Έχει κίνηση πάντα. Παρ' όλα αυτά κάπου ο δρόμος κινείται και κάπου το μποτιλιάρισμα θέλει το χρόνο του για να απελευθερωθεί λίγο το οδόστρωμα και να προχωρήσουν τα αυτοκίνητα.

Έτσι κι αυτή την Κυριακή... Αφού κάναμε μια στάση στο Ναύπλιο για μια βουτιά στην παραλία της Αρβανιτιάς. Πήγαμε από τον Κωλοσούρτη και τον Αχλαδόκαμπο. Ξανακάναμε εκείνη την παλιά διαδρομή από την Τρίπολη. Και νωρίτερα περάσαμε μέσα από το Μαίναλο με τα έλατα.

Το Ναύπλιο ήταν για μένα, μακριά, η πιο όμορφη πόλη της Ελλάδας. Αλλά αυτή τη φορά δεν είχαμε το χρόνο να την περπατήσουμε. Περάσαμε μόνο για μια βουτιά. Και η παραλία της Αρβανιτιάς είναι μοναδική. Γεμάτη βότσαλο, μεγάλο, όμορφο...

Κοντά στην Ελευσίνα χρειάστηκε να υποστούμε λίγο το μποτιλιάρισμα. Φτάσαμε αργά στην Αθήνα., αφού πρώτα αφήσαμε τη Ντίνα στο σπίτι της στο Περιστέρι και δώσαμε το δέμα στον Βασίλη που ετοίμασε η μητέρα του...

Δεν είναι η πόλη χειρότερη απ' ότι την αφήσαμε την Παρασκευή. Είμαστε κουρασμένοι. Ένα μπάνιο, δυο χαδάκια στον Ρήγα που πέρασε μόνος του στη βεράντα το Σαββατοκύριακο και μετά ύπνο. Αποχαιρετήσαμε με το δικό μας τρόπο τον Ιούλη... Ξημερώνει Δευτέρα και Αύγουστος. Κάποιοι στη δουλειά επιστρέφουν από την άδεια τους...

Λευκή σελίδα...Ένα υπέροχο τραγούδι με μεγάλες αλήθειες μέσα του...

Διάβασα στο περιοδικό της «Κ»

Posted in Επικαιρότητα

Ιδού το δημοσίευμα του περιοδικού της κυριακάτικης «Καθημερινής», «Κ» που αναφέρεται στην κινηματογραφική προβολή της ταινίας με τη Γρέτα Γκάρμπο μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα.

Μου αρέσει όταν βλέπω να προβάλετε θετικά η δράση μας στην περιοχή της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Μόλις είχα επιστρέψει από την καλοκαιρινή μου άδεια, αλλά η προβολή της ταινίας ήταν τέτοια ώρα που είχε απαγορευτικό για μένα, αφού την ίδια ώρα έπρεπε να είμαι στην εφημερίδα.

Έμαθα όμως ότι την παρακολούθησαν περισσότερα από 300 άτομα. Κι όταν μια μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα αποφασίζει να δώσει χώρο στο περιοδικό της για την προβολή μιας τέτοιας δράσης, τότε πρέπει να αισιοδοξούμε ότι κάτι καλό συμβαίνει...

Ευχαριστούμε «Καθημερινή».

Μια διαφορετική καλοκαιρινή μουσική... Την είδα στο μπλογκ του Πιτσιρίκου, μου άρεσε και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας... Το τραγούδι κρατάει 11 λεπτά, χρειάζεται λίγη υπομονή...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA