Η... γειτονιά που μένουμε... Όχι πολύ μακριά για να είναι κουραστικό να φτάσεις μέχρι την τραπεζαρία ή το σούπερ μάρκετ, αλλά αρκετά, ώστε να έχουμε ησυχία το βράδυ, είναι η... γειτονιά που βρίσκεται ο οικίσκος μας. Το ξημέρωμα της πρώτης νύχτας μας βρήκε πολύ ήσυχο, όπως αρμόζει σε παραθεριστές καλοκαιρινών διακοπών.

Το μικρό σούπερ μάρκετ όπου μπορείς να βρεις, σε καλές τιμές, ότι χρειάζεσαι για το σπίτι. Από φρούτα μέχρι εφημερίδες, καφέδες, είδη υγιεινής, τσιγάρα Είναι ανοιχτό ώς τις 11 το βράδυ και άρα προσιτό σε όλους τους παραθεριστές..

Το εστιατόριο... Εδώ βρίσκεις καθημερινά, μεσημέρι – βράδυ, ποικιλίες φαγητών για να διαλέξεις τι σου αρέσει σε προσιτές τιμές. Υπάρχουν, βέβαια, στιγμές που έχει ουρά, καθώς διαλέγεις και βάζεις στο δίσκο σου ότι θέλεις, αλλά αυτό το κοντρολάρεις.

Το καφέ είναι κυριολεκτικά πάνω στην παραλία. Εσύ απολαμβάνεις το ποτό σου και δίπλα σου κάποιος έχει βουτήξει στη θάλασσα. Είναι κι αυτές οι... γοργόνες, χάρμα οφθαλμών. Πώς το 'λεγε ο... ποιητής; Εδώ είναι που χρειάζεται το κολλύριο... Φυσικά οι περισσότεροι θαμώνες είναι νέα παιδιά που έρχονται να πιουν τη φραπεδιά τους και να παίξουν τα παιχνίδια τους.

Οι αθλητικές εγκαταστάσεις... Χθες είδαμε παιδιά να παίζουν μόνα τους. Μπάσκετ, βόλεϊ, ποδόσφαιρο, πινγκ - πονγκ. Απ' ότι μου είπαν υπάρχει και γυμναστής που τα καθοδηγεί, αλλά αυτά έχει τον καιρό να τα μάθει ο Λάμπρος στις δυο βδομάδες που θα μείνει εδώ...

Μέσα από τα έλατα του Μαινάλου η διαδρομή είναι καταπληκτική. Πήρα τη μηχανή και καθώς οδηγούσα με χαμηλή ταχύτητα τράβηξα αυτή τη φωτογραφία. Για μια περίπου ώρα ήμασταν μέσα εδώ. Δροσιά ατέλειωτη το καλοκαίρι...

Σ' αυτή την υπέροχη βρύση, λίγο πριν την Ελάτη, σε υψόμετρο 1.200 μ. καθίσαμε να δροσιστούμε λίγο. Το νερό της λες και βγαίνει από ψυγείο. Άνετα θα μπορούσες να φτιάξεις φραπέ. Αλλά και μόνο του, πίνετε... Άσε που λένε πως το νερό στα Εφτά Ψωμιά είναι χωνευτικό...

Το ποδήλατο φορτωμένο πίσω στο αυτοκίνητο, στην ειδική σχάρα που πήραμε για τη μεταφορά του. Όλη τη διαδρομή, μέσα από κακοτράχαλους αγροτικούς δρόμους δεν παρουσιάστηκε κανένα πρόβλημα. Μια χαρά τα πήγαμε...

Ήταν ομολογουμένως μια μικρή Οδύσσεια μέχρι να φτάσουμε στην Τέμενη από τη Βυτίνα και τον περιφερειακό δρόμο της Πάτρας. Είχαμε οδηγό το GPS... Και τι μ' αυτό, άμα το 'χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες... Λίγο πριν την Κλειτωρία, χάσαμε δυο φορές το δρόμο. Κι αυτό μας τον ξανάβρισκε, για να τον... ξαναχάσουμε.

Άσε, που ανεβήκαμε από κάτι κατσικόδρομους, ο Θεός να τους κάνει αληθινούς δρόμους. Κουράστηκα να οδηγώ. Και παρ' όλο που στο χάρτη φαινότανε πιο κοντά, από το να πηγαίναμε από Τρίπολη -Κόρινθο κι από κει Αίγιο, κάναμε τα 220 χιλιόμετρα σε τρεις ολόκληρες ώρες.

Πήραμε το δρόμο για τη Βυτίνα και κάναμε μια διαδρομή πολύ όμορφη, ανάμεσα στα έλατα. Στην πηγή, στα Εφτά Ψωμιά κάναμε μια στάση και ήπιαμε νερό. Λένε πως είναι ιδιαίτερα χωνευτικό. Μόλις είχαμε φάει το μεσημεριανό φαγητό και μετά ξεκινήσαμε...

Γενικά αν και κουραστική, η διαδρομή ήταν όμορφη. Τα δάση του Μαινάλου διαδέχτηκαν οι φαλακρές οροσειρές της Αχαΐας. Κάπου απογοητευτήκαμε, νομίζοντας ότι είχαμε χάσει το δρόμο, αλλά όταν πια φτάσαμε στα Καλάβρυτα, ήξερα πώς να φτάσω στο Διακοφτό. Κι από την ώρα που είδα τη θάλασσα του Κορινθιακού από ψηλά, ήμουν πια σίγουρος ότι θα φτάσουμε στον προορισμό μας.

Φτάσαμε γύρω στις 6 το απόγευμα στο παραθεριστικό κέντρο. Πήραμε τα κλειδιά του 305 κι αρχίσαμε να τακτοποιούμε τα πράγματα. Ύστερα βγήκαμε μια βόλτα να γνωρίσουμε το χώρο... Το ποδήλατο του Λάμπρου είναι σωτήριο εδώ. Είχε δίκιο ο Δήμος. Καλά κάναμε και πήραμε την ειδική σχάρα για τη μεταφορά του.

Η πρώτη νύχτα στο κάμπινγκ ήταν ήσυχη. Τις επόμενες μέρες θα προσαρμοστούμε...

Αυτό είναι το... δικό μας διαμέρισμα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε σήμερα το πρωί, λίγο μετά τις επτά, την ώρα που έπινα τον καφέ μου στη βεράντα και χάραζα αυτές τις γραμμές...

Καλοκαίρι 2011! Όμορφες εικόνες από την κρητική φύση που κουβαλάμε μέσα μας και θα συντροφεύουν το όνειρο της επιστροφής, άμποτε τα καταφέρουμε..

Το Site αυτό απολαμβάνει της εκτίμησής σας κι αυτό είναι για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Έτσι κι αλλιώς ηθική είναι η αμοιβή, δεν υπάρχει κανένα οικονομικό όφελος, για την πλάκα μου το κάνω και γιατί μ' αρέσει αυτή η μορφή επικοινωνίας μαζί σας.

Και να, που σε λίγο “χτυπάμε” τα 160.000 κλικ” από διαφορετικές I.P.

Το θέμα δεν είναι απλό, αν σκεφτεί κανείς ότι, πέρα από τις ταυτότητες των εντύπων που βγάζω, δεν υπάρχει πουθενά διαφημισμένο. Και γιατί να το διαφημίσω, άλλωστε; Είπαμε, το κέφι μας κάνουμε...

Αλλά οι κανόνες είναι σαφείς: Δεν κοροϊδεύουμε αυτούς που μας εμπιστεύονται, δεν υπερβάλουμε για να αρέσουμε, δεν χαϊδεύουμε αυτιά για να γίνουμε αρεστοί.

Παρακολουθούμε την επικαιρότητα και την προσεγγίζουμε με τη δική μας ματιά, “ανεβάζουμε” κάθε Παρασκευή τη στήλη που έχουμε στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, “Ρέθεμνος” και προβάλουμε τις δουλειές που κάνουμε στην εφημερίδες, κυρίως; συνδικαλιστικές ή τις δημιουργικές συμμετοχές σε τοπικά έντυπα που βγαίνουν με πρωτοβουλία των Εξωραϊστικών Συλλόγων ή από ενεργούς πολίτες.

Γενικώς ψαχνόμαστε. Δεν στέκουμε στην είδηση. Συχνά προχωρούμε και μετά από αυτήν και διερευνούμε τις συνέπειες που μπορεί να έχει στη ζωή μας. Μερικές φορές γινόμαστε καυστικοί απέναντι σ' αυτούς που διαχειρίζονται την εξουσία για λάθη και παραλήψεις του, αλλά αυτός πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι ο ρόλος μας.

Χωρίς καμιά ανταγωνιστικότητα, αν δούμε κάποιο Blog ή Site που αξίζει τον κόπο να το δείτε κι εσείς, το προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Και προβάλλουμε τα θετικά το στοιχεία του γιατί πιστεύουμε πως αξίζει τον κόπο να προβάλλονται σωστά τα καλά του internet.

Ναι, αρκετές επιθέσεις έχει δεχτεί ο χώρος από ανθρώπους που απλά δεν τον ξέρουν. Κι όμως οι δυνατότητες που προσφέρει στο να γνωρίσουμε τον κόσμο, είναι τεράστιες. Αρκεί να το χρησιμοποιήσουμε σωστά, αρκεί να το δούμε σαν εργαλείο που μπορεί να πλουτίσει τις γνώσεις μας και να βοηθήσει στην επικοινωνία.

Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε να με εμπιστεύεστε...

Το είχα πει.. Όλες τις φωτογραφίες που τράβηξα εκείνο το μεσημέρι της 19/7, όταν είχαμε πάει να δούμε τις Μινωϊκές Φρυκτωρίες με τον αρχαιολόγο Νίκο Παναγιωτάκη θα τις δημοσιεύσω. Και ιδού άλλη μια...

Εικόνα από την ανατολή του ήλιου στο Ελληνικό. Μόλις που αχνοφαίνεται το Μαίναλο στο βάθος...

Και η διαφημιστική πινακίδα του ξενοδοχείου, στον αυλόγυρο της καφετέριας του Βέγγου. Το βράδυ έχουν πάρτι...

Ξημέρωμα Σαββάτου στο Ελληνικό Γορτυνίας... Πρωινό ξύπνημα, όπως πάντα,χωρίς ρολόγια, μόνο με το φως του ήλιου...

Η μέρα είναι όμορφη, ζεστή. Χθες βράδυ την είχε τη δροσούλα του. Το χρειαζόσουν το μπουφάν, αν αποφάσιζες να μείνεις λίγο παραπάνω έξω. Δεν έμεινα. Κατά ένα περίεργο τρόπο, εδώ, με πιάνει μια υπνηλία, άλλο πράγμα.

Έτσι και χθες κοιμήθηκα νωρίς και δεν είδα τις Περσίδες. Μια φορά που σηκώθηκα, ανάμεσα στον ύπνο μου, κατά τις 2, κοίταξα ψηλά στον ουρανό, αλλά δεν είχα το χρόνο, δεν... φορούσα τα γυαλιά μου και δεν πρόσεξα αστέρια να πέφτουν...

Πρόσεξα όμως στου Βέγγου τη χειρόγραφη πινακίδα για garden party απόψε το βράδυ. Αφορά δράση του ξενοδοχείου, το οποίο παρεπιπτόντως άνοιξε από την προηγούμενη εβδομάδα και λειτουργεί κανονικά... Καλά κάνουν οι άνθρωποι και εφευρίσκουν τρόπους για να πολλαπλασιάσουν τη δουλειά τους, μέρες που είναι...

Το Σάββατο το πρωί είναι ωραία στο χαγιάτι. Πίνω το καφεδάκι μου, γράφω τις σημειώσεις μου και σε λίγο θα ανοίξω τον υπολογιστή μου να δακτυλογραφήσω τα κείμενά μου.

Μέχρι το μεσημέρι που θα ετοιμαστούμε να φύγουμε για την Τέμενη Αιγίου... Μας περιμένουν νωρίς το απόγευμα εκεί. Και πρέπει να δούμε τα πράγματα του Λάμπρου, όταν με το καλό ξυπνήσει. Άργησε πάλι χθες. 3.30 ήρθε για ύπνο. Οι μικρές “επαναστάσεις” των εφήβων στο χωριό...

Να δω πώς μπαίνει στο αυτοκίνητο και η σχάρα του ποδηλάτου, γιατί θα το πάρουμε μαζί μας. Θα το χρειαστεί εκεί που θα πάει, αφού θα μείνει 15 μέρες. Για τις βόλτες του...

Εδώ θα βρεθούμε το απόγευμα. Στο παραθεριστικό κέντρο της ΟΜΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου...

• Η άλλη όψη της ζωή... Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Η ανθρώπινη κατάντια... Και η Πολιτεία; Παντελώς απούσα... Αυτή έχει δουλειές, μαζεύει τα λεφτά για τους τόκους των δανείων...

Σε διαδρομές νυχτερινές... Κι ας ταξιδέψαμε μέρα μεσημέρι για την Πελοπόννησο...

Έφυγα λίγο πιο νωρίς από την ΠΕΤΟΤΕ έχοντας μπροστά μου το ταξίδι για την ορεινή Γορτυνία. Τα ραδιόφωνα στα δεκάλεπτα δελτία ειδήσεων μιλάνε για μεγάλη έξοδο των “τελευταίων” εκδρομέων. Παιδιά βγάλτε την... κασέτα. Η φετινή χρονιά διαφέρει λίγο από τις άλλες, δεν το ξέρετε;... Ξαναγράψτε τις ειδήσεις...

Γιατί εγώ κίνηση δεν είδα καθόλου. Όλο το ταξίδι ήταν χωρίς προβλήματα. Βατοί οι δρόμοι, χωρίς κανένα μποτιλιάρισμα σε όλη τη διαδρομή. Μόνο που 'ναι μεσημέρι και κάνει ζέστη... Ευτυχώς στην επαρχία έχει δροσιά.

Μια μικρή στάση στην Αλέα της Τρίπολης. Μια τουαλέτα κι ένα κρύο νερό είναι ότι χρειάζεται ο ταξιδιώτης. Βλέπω πολλούς που το κάνουν. Γιατί όχι...

Επόμενη στάση στη Μεγαλόπολη. Να πάρουμε από το σούπερ μάρκετ κάποια χρειαζούμενα πράγματα για το χωριό. Ο ήλιος “παίζει” με τα σύννεφα. Κι έτσι και καταφέρει να φανεί αμέσως κάνει αισθητή την παρουσία του. Χρειάζεται οπωσδήποτε ένας ίσκιος, επειγόντως... Ευτυχώς που τα σύννεφα καραδοκούν και τον... βάζουν κάθε τόσο στη θέση του.

Παρέα με το Δεύτερο Πρόγραμμα του κρατικού ραδιοφώνου. Ακούω τον Κώστα Θωμαϊδη που έχει κέφια σήμερα τόσο στα σχόλια, όσο και στις μουσικές επιλογές του. Να γιατί μ' αρέσει το Δεύτερο, γιατί εδώ θα βρεις ποιοτικές μουσικές που δεν θα τις βρεις αλλού..

Απόψε θα ξεκουραστούμε στο Ελληνικό κι αύριο το μεσημέρι θα την... κάνουμε για Τέμενη. Θέλω να φτάσουμε μετά τις 3 μ.μ. για να παραλάβουμε καθαρό το δωμάτιο...

• Τα ΜΜΕ επιμένουν... Η περίφημη έξοδος είναι πρώτο θέμα... Δείτε ΕΔΩ.
  

Ευχή σαν ρόδο... Να μιλάμε όμορφα, να θυμόμαστε όμορφα πράγματα, αυτή είναι ζωή...

Δεκαπενταύγουστος. Για να πάρετε μια γεύση από την ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, Διάρκεια: 106'

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/08/2011

Οι τελευταίοι εκδρομείς ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους, εφόσον φυσικά έχουν τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Αποτελεί πρόκληση το τριήμερο που ανοίγεται μπροστά μας βοηθούντος και του Δεκαπενταύγουστου. Είναι και ο καιρός ιδανικός για εξόρμηση... Λίγη καλή διάθεση χρειάζεται και κάποιο ρευστό στη τσέπη για να ενδώσεις στον πειρασμό.

Προσωπικά δεν μου πέφτει λόγος αφού έκαμα ήδη το κουμάντο μου για τις φετινές διακοπές, νωρίς - νωρίς, στο έμπα του καλοκαιριού. Αλλά και μόνο στη σκέψη ότι υπάρχει η πιθανότητα να σας αφήσουμε για δυο εβδομάδες χωρίς την ευθύνη της τακτικής παρουσίας από τούτη τη φιλόξενη γωνιά, μέσα στο καλοκαίρι, λειτουργεί λυτρωτικά.

Και μη μου πείτε ότι δεν θα... αντέξετε χωρίς την παρουσία μας. Όλα γίνονται και το ξέρουμε... Το μόνο που δεν ματαγίνεται είναι οι χαμένες στιγμές. Αυτές που αφήσαμε να μας φύγουν μέσα από τα χέρια μας, ενώ οφείλαμε να τις εκμεταλλευτούμε θετικά.

Οι εικόνες που θα έχουμε αυτές τις μέρες θα είναι εικόνες μιας έρημης πόλης που οι κάτοικοί της τρέχουν στα πανηγύρια, ανά την Ελλάδα. Και υπάρχει παντού μια Παναγιά και κάποιος κοντινός μας τόπος που θα 'χει πανηγύρι, τέτοιες μέρες.

Έχετε δει την κινηματογραφική ταινία «Δεκαπενταύγουστος», μια ελληνική τριλογία που ασχολείται μ' αυτή ακριβώς την εποχή όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα, ακόμη και τα πιο απίθανα κι όπου οι κλέφτες κάνουν πάρτι στις άδειες πολυκατοικίες;

Αλλά φέτος είναι λόγο διαφορετικά τα πράγματα. Υπάρχουν και είναι πολλοί αυτοί που θα 'θελαν, αλλά δεν μπορούν να φύγουν, Μετρούν τα χρήματα τους, υπολογίζουν τις ανάγκες τους και το... ξανασκέπτονται το πράγμα. Ωραία θα ήταν, αλλά πώς;

Είναι κι αυτό το αύριο... Τόσο σκοτεινό, τόσο άδηλο, χωρίς καμιά σιγουριά για να κάνεις όνειρα. Όχι μακροπρόσθεσμα, πού τέτοιες «πολυτέλειες»... Για τα κοντινά λέω, τα άμεσα, τα χειροπιαστά.

Αυτά που κάποτε, όχι πολύ παλιά, τα κάναμε και τα υποστηρίζαμε για να υλοποιηθούν.
Όσοι επιμένουν να βλέπουν ειδήσεις στην τηλεόραση, πέρα από το γεγονός ότι χρειάζονται επείγοντος γιατρό και δεν το ξέρουν, είναι οι πιο επίφοβοι για κατάθλιψη. Και ξέρετε δα πού μπορεί να οδηγήσει αυτό το... κακό.

Σύσταση της στήλης το απλό, δοκιμασμένο και αποτελεσματικό όπλο της χαλάρωσης. Δεν θέλει ιδιαίτερη τεχνική, παρά μόνο να βρεις τον τρόπο να βγάλεις από πάνω σου μερικά από τα βάρη που κάνουν δύσκολη την καθημερινότητα. Φίλοι χρειάζονται, μοίρασμα, μια καλή παρέα, παραγωγική συζήτηση κι ένα ποτό στα γλυκά βράδια του Αυγούστου.

Και θα διαπιστώσετε, έκπληκτοι, πως δεν χρειαζόμαστε πολλά για να νιώσουμε καλά. Μια καλή κουβέντα αρκεί για να μας ενθαρρύνει, ένα χάδι για να μας χαλαρώσει, μια θετική σκέψη για να δούμε αλλιώς τα πράγματα. Δοκιμάστε το και θα δείτε τη διαφορά.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην τακτική μου στήλη "Επισημάνσεις".
  

Κι άλλο ένα τρέιλερ από την ταινία με την Καστάνη να δίνει τα ρέστα της... Ο “Δεκαπενταύγουστος” είναι μια μαγική ταινία δρόμου μέσα στο θερμό καλοκαιρινό τοπίο της Ελλάδας. Ο κόσμος φεύγει για τις τελευταίες διακοπές. Μια απόδραση. Μαζική. Γιορτάζοντας την Κοίμηση της Θεοτόκου. Καιρός για τάματα. Καιρός θαυμάτων και αναγέννησης. Και η στιγμή που οι διαρρήκτες κάνουν θραύση. Άδεια διαμερίσματα και σπίτια λεηλατούνται. Αυτό το Σαββατοκύριακο εκατοντάδες αφήνουν βαρύ φόρο αίματος στους δρόμους. Βαρύς ο φόρος. Δεκαπενταύγουστος. Τελειώνει το καλοκαίρι. Καλό χειμώνα πια. Κρυπτοσκάει μύτη η θανάσιμη ρουτίνα του χειμώνα. Για μια ακόμη φορά προσπαθείς να αλλάξεις τη ζωή σου. Φέτος το καλοκαίρι θα γυρίσεις αλλιώς. Οι χαρακτήρες της ταινίας, οι ένοικοι μιας τριώροφης πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας, μας μιλάνε για την αγάπη. Για την έλλειψη αγάπης. Εκεί που η αγάπη καταρρέει. Μας λένε για την ανάγκη που νιώθουν να αρχίσουν πάλι από το μηδέν. Από την αρχή. Για θαύματα που προσεύχονται να γίνουν. Μας μιλάνε για καθημερινά πράγματα και πόθους καθημερινούς. Και μέσα από τα μάτια του νεαρού διαρρήκτη... μαθαίνουμε επίσης την πιο σκοτεινή πλευρά. Τις άλλες επιθυμίες. Τις αντιφατικές. Παραβιάζει τα μυστικά τους και μια αλλαγή συντελείται στη ζωή εκείνων και στη δική του. Και στην αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού, τα όνειρα και οι επιθυμίες τους γίνονται πραγματικότητα.