Αυτή είναι η θάλασσα της Τέμενης. Στα νερά της δροσιστήκαμε χθες. Το ίδιο θα κάνουμε και σήμερα, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου...

Άλλη μια άποψη της παραλίας του παραθεριστικού κέντρου στην Τέμενη Αιγίου.

Η παραμονή του Δεκαπενταύγουστου μας βρήκε στην παραλία του παραθεριστικού κέντρου να κάνουμε μπάνιο. Είναι ζεστός ο καιρός, ιδανικός για μια βουτιά. Το μόνο αρνητικό είναι ότι η παραλία έχει από χοντρά βότσαλα έως πέτρες μέχρι να μπεις μέσα και... γεμάτη αχινούς. Και μην ακούω αηδίες περί καθαρής θάλασσας που συνδυάζεται με την ύπαρξη των αχινών...

Ο.Κ. καθαρή είναι... Αλλά χρειάστηκε να και πάρουμε ειδικά παπουτσάκια για να νιώθουμε ασφαλείς στο να μπούμε και να βγούμε από αυτήν.

Είναι βέβαια το κίνητρο καλό. Στους 30 αχινούς που θα πάνε στη Γραμματεία τα παιδιά δίνουν ένα παγωτό, αλλά μάλλον δεν τους κυνηγούν με... πάθος, αφού έχει πολλούς ακόμα διαθέσιμους...

Η θάλασσα όμως είναι υπέροχη. Δεν σου κάνει όρεξη να βγεις. Μένω μέσα, ώσπου να... παπουδιάσον τα χέρια μου. Ο ήλιος όμως την κάνει τη δουλειά του. Με ψιλοκοκκινίζει. Ας είναι, με όλα τα νάζια της, η θάλασσα είναι ωραία...

Μια ανάπαυλα το μεσημέρι για φαγητό και ύπνο, αφού πρώτα βγάλουμε την αρμύρα από πάνω μας. Κι ο ύπνος είναι γλυκός, χαλαρωτικός... Η θάλασσα τον κάνει τέτοιον άραγε; Μάλλον, αυτή είναι όλα τα λεφτά.

Απόγευμα κατά τις 6 ξανά στη θάλασσα. Ο ήλιος τώρα είναι πιο γλυκός καθώς πάει προς τη δύση του και η θάλασσα πιο όμορφη. Δεν καθόμαστε πολύ. Κάπου μια ώρα μόνο. Και ύστερα παίρνουμε σειρά για... ξέβγαλμα στο μπάνιο.

Αυτή η ώρα είναι η πιο όμορφη... Απογευματάκι γλυκό. Κάποια τζιτζίκια ακούγονται στο βάθος. Και μερικές παιδικές φωνές μακριά, μάλλον από το γήπεδο θα 'ναι...

Ο “Δεκαπενταύγουστος” με τη Γλυκερία, αφιερωμένο το τραγούδι σε όλους τους Παναγιώτες, τις Παναγιώτες και τις Μαρίες που γιορτάζουν σήμερα. Από το πρωί “χρόνια πολλά” ακούω παντού, γύρω...