Στα Καλυβάκια μέσα στη στάνη ο βοσκός έχει ετοιμάσει τα αρνιά για το φετινό Πάσχα που θα μπουν αύριο στις σούβλες... Στη σειρά τα φωτογράφισα...

Ένα σπίτι που μου άρεσε στον Ατσίχολο. Κλασικό δίπατο σπίτι.... Πάνω τα αφεντικά, κάτω τα ζώα. Άδειο τώρα από κατοίκους, όπως και τα περισσότερα στα χωριά...

Μια ανθισμένη μηλιά στον κήπο του σπιτιού. Μέσα σ' αυτόν τον παλιόκαιρο έχει πετάξει τα ανθάκια της... Ξεχωριστή ομορφιά σ' αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο...

Φυσικό ήταν να αναβληθεί και ο παραδοσιακό ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ ... που είχε προγραμματιστεί για τις 6 το απόγευμα. Πού να παίξουν οι άνθρωποι μ' αυτόν τον παλιόκαιρο...

Άστατος ο καιρός το Μ. Σάββατο. Η ομίχλη έχει κατέβει χαμηλά στις βουνοπλαγιές του Μαινάλου κι εδώ πιο χαμηλά κάπου στα μεσοδιαστήματα του ήλιου πέφτει ένα ψιλόβροχο, όλο λασπουριά...

Βγήκαμε μια βόλτα με τον Γιώργο και τον Λάμπρο... Ξεκινήσαμε από τα Πάνω Καλυβάκια, πηγαίνοντας αργά σε αγροτικούς δρόμους και σταματώντας όπου βρίσκαμε σπαράγγια ορατά στη διαδρομή μας.

Φτάσαμε ώς τα καλυβάκια έτσι... Πήραμε το αρνί που ο βοσκός έδωσε στο Γιώργο. Και τρία λίτρα γάλα για να φτιάξουν γαλατόπιτα. Ένα παραδοσιακό γλυκό των ημερών. Ψιλοβρέχει συνεχώς... Αλλά εμείς έχουμε δρόμο... Επιστρέφουμε στο Ελληνικό, αφήνουμε τα πράγματα, αλλάζουμε αυτοκίνητο, παίρνουμε του Γιώργου και συνεχίζουμε για Ατσίχολο...

Ακολουθούμε τη διαδρομή από το Λούσιο ποταμό. Περνάμε το ιστορικό γεφύρι και συνεχίζουμε για το χωριό που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη...

Έχουν ειδοποιηθεί και μας περιμένουν. Είναι ένας βοσκός, ο Γιώργος και έχει ετοιμάσει τρεις παραγγελίες. Δυο αρνιά και ένα κατσίκι... Αλλά δεν έχουν μόνο αυτά ετοιμάσει. Η γυναίκα του, μια προκομμένη Ρουμάνα, η Βέτα, έχει βάλει δυο τηγανιές κρέας, άλλες δυο πατάτες, μια ντοματοσαλάτα και τυρί γραβιέρα... Έχει και κόκκινο δικό του κρασί. Μούστο το παίρνει από τη Νεμέα και το κάνει ο ίδιος... Λεπτή γεύση, ελαφρύ, καλό...

Στο μεταξύ έχουν προστεθεί στην παρέα ο Γιώργος ο τσοπάνος που έχει επιστρέψει σπίτι του, ένας φίλος του και ο πατέρας του. Έξι άντρες στο τραπέζι με κρασομεζέδες και ιστορίες που φέρνουν γέλια. Μ' αρέσει πολύ αυτή η κατάσταση. Και τους χαίρομαι τέτοιους ανθρώπους.

Δυο ώρες γεμάτες καθίσαμε. Είχα αρχίσει να χαλαρώνω, να ψιλοκλείνουν τα μάτια μου, βοηθούντος και του οινοπνεύματος, όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Ελληνικό.

Βρέχει πιο δυνατά τώρα, αλλά αυτό δεν εμποδίζει κάποια παιδιά να πετάνε κροτίδες... Κι ο Άρης όπως και όλα τα ζώα, φοβούνται. Ο Γιώργος τον βάζει μέσα...

Πάω κατευθείαν στο κρεβάτι μου. Δυο ώρες ύπνος είναι σωτήριος και μου δίνει την αίσθηση ότι θα αντέξω το βράδυ. Αν φτιάξει λίγο ο καιρός και δεν συνεχίσει να βρέχει έτσι ταχτικά, όπως τώρα. Αλλιώς, μην τον είδατε το Παναή... Εδώ θα κάνουμε Ανάσταση...

Αμάθητος ο Ρήγας στην επαρχία, παρότι από δω τον πήραμε πριν ένα χρόνο τέτοιον καιρό, μωρό, του αρέσει να λουφάζει μέσα στα ρούχα του κρεβατιού. ιδιαίτερα τη μέρα, όπως καλή ώρα τώρα και να τον ρίχνει στον ύπνο... Το βράδυ τριγυρνάει όλο το σπίτι. Φυσιολογικό, λεει η κτηνίατρος που τον παρακολουθεί. Έτσι είναι τα αιλουροειδή...

Χθες όμως Μ. Παρασκευή απόγευμα, είπα να τον πάω μια βόλτα. Μια απόφαση που ξεκινούσε από καλά κίνητρα... Να βρεθεί για λίγο κοντά στη φύση και να νιώσει πιο ελεύθερος... Τον πήγα στη Βρύση του Τάσου. Κάνει ψύχρα στις 7 το απόγευμα. Φυσάει κι ένα ελαφρό αεράκι. Θέλει τόλμη να είσαι τέτοια ώρα έξω. Τα κάναμε όμως παρεούλα οι δυο μας...

Ανέβηκε στον πλάτανο. Για την ακρίβεια τον ανέβασα εγώ. Ο πλάτανος δεν έχει αυτή την εποχή μεγάλα φύλλα. Κάθισε εκεί χωρίς να δείχνει να ενθουσιάζεται. Το είχε ξανακάνει και πιο μικρός, αλλά ήταν φανερό πως δεν είχε και μεγάλες θύμισες από τούτη την έξοδο. Τον παρακολουθούσα. Δεν έκανε και πολλά βήματα. Ίσα λίγο πιο μπροστά στο κλαδί και επέστρεψε στη θέση του...

Ύστερα, όταν τον κατέβασα, αφού περπάτησε λίγο στο πλακόστρωτο, πήρε μόνος του το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Εξάλλου δεν ήταν και μακριά. Δίπλα ήταν... Του άνοιξα την πόρτα και μπήκε. Προηγουμένως είχε δοκιμάσει να το κάνει πηδώντας το φράκτη. Δεν τα κατάφερε... Κι ύστερα, μιας και έλλειπε ο Άρης που είχε πάει βόλτα με τον παππού, βάλθηκε να περιεργάζεται το χώρο. Σιγά και προσεκτικά...

Η...εκδρομή του τέλειωσε, άρον – άρον όταν διαισθάνθηκε ότι πλησίαζε ο Άρης από τη δική του βόλτα. Του άνοιξα την πόρτα και μπήκε σφαίρα στο σπίτι. Ωραία ήταν, έστω και για λίγο έξω. Θα το επαναλάβουμε αύριο... Σε καλύτερες, ίσως, συνθήκες. Άσε που τώρα έχει και την εμπειρία...

Για την ώρα δείτε ζεστά, όσοι μείνετε στην Αθήνα την πρόταση της ΕΚΑΠ και του Συνεργατικού Καφενείου και πηγαίνετε στο πάρκο μας. Δυο αρνιά σας περιμένουν εκεί, ανήμερα του Πάσχα...

Τα σημερινά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τον Πειναλέων του Μποστ. Στα ΝΕΑ η σκιτσογράφος Έφη Ξένου τον ξανάφτιαξε χάριν της εικονογράφισης. Και προεκλογικός παρακαλώ,αφού το ζητάει το κλίμα των ημερών...

Η ΒΡΑΔΥΝΗ αγνοεί ότι έχουμε μπροστά μας τέσσερις όλες κι όλες εβδομάδες εκ των οποίων η μια, λόγω Πάσχα, είναι λευκή. Πολύ φυσικό να αναδεικνύεται πρώτο θέμα ο πολύ μεγάλος αριθμός των ανέργων. Εκτός κλίματος πάντως αν οι εμπνευστές του τίτλου ήθελαν να έχει σχέση με την ημέρα. Ο Γολγοθάς τέλειωσε χθες και σήμερα είναι η ταφή...

Πολύ λογικές οι εκτιμήσεις της ομογενειακής εφημερίδας ΚΗΡΥΚΑΣ σε ότι αφορά τον τρόμο που προκαλεί η ανεργία. Και μόνο όσοι τον ζουν μέσα στο σπίτι τους μπορεί να αντιληφθούν το μέγεθος του κακού...

Η ΑΥΓΗ βρίσκει το κατεστημένο να είναι σε πανικό. Μακάρι να ήταν αλήθεια, αλλά πολύ αμφιβάλω. Σαν την εφτάψυχη γάτα βρίσκει τον τρόπο να ξανασηκώνεται, όσο κι αν είναι λαβωμένο και να βρίσκει τους ρυθμούς του. Για να συνεχίσει να “βασιλεύει” και να μας εκμεταλλεύεται...

Στο ίδιο τέμπο και ο ΛΟΓΟΣ. Η ανεργία είναι όντως εφιαλτική. Ρωτήστε όποιον, χωρίς τη θέληση του, την έζησε να σας πει την εμπειρία του... Κι άντε τώρα εσύ, σ' αυτό το κλίμα και σ' αυτή την ατμόσφαιρα που κυριαρχεί γύρω, να κάνει γιορτές...

Λοιπόν οι εκλογές μπορούν να περιμένουν λίγο και μάλλον αυτό θα γίνει. Ποιος έχε τώρα, μέσα στην Πασχαλιά τη διάθεση να μπει στη διαδικασία των εκλογών;

Και δεν λέω για τους μικρούς κομματικούς σχηματισμούς, αυτοί είχαν και έχουν τον τρόπο τους να κινηθούν. Για τους μεγάλους λέω. Πότε θα βρουν το χρόνο να τυπώσουν υλικό, να βγάλουν αφίσες, να βγουν να μιλήσουν οι υποψήφιοι βουλευτές, πιο πολύ εκείνοι οι ήδη εκλεγμένοι που είχαν ενεργό ρόλο στη ψήφιση των Μνημονίων που προβλέπουν σκληρά μέτρα σε βάτος του ελληνικού λαού...

Θα του που άραγε, αν ερωτηθούν, γιατί δεν διάβαζαν αυτά που ψήφιζαν. Ήταν μόνο η κομματική πειθαρχία ή πιο επικίνδυνα, η άγνοια; Θα απολογηθούν άραγε γι' αυτό; Άσε που αναρωτιέμαι πόσο τολμηροί είναι... Νομίζουν ότι δεν θα φάνε φούμο από τους ψηφοφόρους που θα κληθούν στις κάλπες στις 6 Μαϊου;

Αυτές οι εκλογές μου δίνουν την αίσθηση του πολιτικού φάστ φούντ. Ούτε προγράμματα, ούτε ιδιαίτερες δεσμεύσεις... Και γιατί να το κάνουν άλλωστε, αυτοί έχουν δεσμευτεί απέναντι στους δανειστές μας, την τρόικα

Άσε που σιγά - σιγά ”βγαίνουν” ότι κάποιοι και όχι έτσι αορίστως, αλλά συγκεκριμένοι με ονοματεπώνυμο θα τους περιποιηθούμε δεόντως που με την ψήφο μας και την απαράδεκτη ανοχή μας πήραν πολύ περισσότερα μέτρα σε βάρος μας κι απ' αυτά που τους επέβαλαν...

Εκλογές; Ναι, θα μπούμε στο κλίμα, αμέσως μετά τις εκλογές. Για την ώρα έχουμε μπροστά μας τις γιορτινές μέρες. Ας αφήσουμε την πολιτική στους επαγγελματίες του είδους.

Εμείς, οι υπόλοιποι, θα είμαστε ηθελημένα, αλλού. Στον παράδεισο της ελληνικής επαρχίας που έχει τόσα πράγματα να μας προσφέρει...

Σημερινή φωτογραφία κατά τις 10.30 το πρωί, όταν κατέβαινα στην ταβέρνα να κάνω αυτή την ανάρτηση.Όμορφο που είναι το χωριό Ελληνικό Αρκαδίας αυτή την εποχή...

Στενά δρομάκια, τα φιλαράκια στα δεντρα τώρα προσπαθούν να ανοίξουν. Ο ήλιος και το νερό, η άνοιξη, τους δίνει το πιο γερό σπρώξιμο...

Αλλη μια εικόνα σημερινή από το χωριό. Ξεκουράζεται το μάτι, γαληνεύει η ψυχή... Το βράδυ θα βγάλουν το επιτάφιο. Για την ώρα οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα...

Και να, που όλα γίνονται και γίνονται και γρήγορα... Οι επισκέψεις στο Site ξεπέρασαν τις 300.000 από διαφορετικές Ι.Ρ. Και τώρα βουρ για τις 310.000... Πόσο θα χρειαστεί; 15 μέρες; Ένας μήνας; Εδώ θα είμαστε και θα καταγράφουμε την επικαιρότητα όπως τη ζούμε και τη βιώνουμε...

Να όμως τώρα, Μεγάλη Παρασκευή, θλιμμένη,δύσκολη,με τον επιτάφιο να γυρίζει το χωριό και τους ανθρώπους να τον ακολουθούν με τα κεράκια αναμμένα στο χέρι... Στο χωριό η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική. Έχει ένα χρώμα διαφορετικό τέτοιες μέρες. Βλέπω πιο αργά internet. Δεν υπάρχει η δυνατότητα από το σπίτι και χρειάζεται να πάω στην ταβέρνα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να είμαι συνέχεια εκεί. Και δεν το θέλω κιόλας...

Το θέμα είναι κάνω τις αναρτήσεις μου και μια “βόλτα” στο Facebook και στο Twitter.

Κατά τα άλλα μ' αρέσει αυτό το ρέμπελο των ημερών... Περισσότερος ύπνος, βόλτες στην ανθισμένη φύση, αν βοηθάει ο καιρός και βοηθάει με την ηλιοφάνεια που έχει...

Το βράδυ όμως κάνει ψυχρούλα. Η σόμπα ανάβει. Το ίδιο και οι ταβέρνες και τα μαγαζιά που έχουν τζάκι. Στο 720 μ. υψόμετρο όταν πέσει ο ήλιος, δεν είναι να “παίζεις”...

Ας ξαναγυρίσω όμως στο θέμα μου... 300.000 επισκέψεις δεν είναι και λίγο. Κατά βάθος σημαίνει μια καταξίωση όλων όσων συμβαίνουν και μας αφορούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο...

Έχω κι άλλα Blog που... συντηρώ. Όχι με το ίδιο πάθος και την ίδια διάθεση που έχω με τούτο το Site. Εδώ μ' αρέσει αυτό το πασπαρτού. Θέλεις να πεις για τις εκλογές που έρχονται, υπάρχει χώρος. Θες για τη ζωή μέσα από το μικροσκόπιο ενός ανθρώπου με καταγωγή το Θραψανό, εδώ θα τα βρεις όλα... Γιατί είναι ο καθρέφτης της ζωής... Η εικόνα της κοινωνίας χωρίς παραμορφώσεις.

Έτσι θα το παλέψουμε και στο μέλλον... Όσο αντέξουμε κι όσο έχουμε αυτή τη διάθεση για δημιουργία. Ε,δεν είναι και λίγο. Μαζί και στα 400.000 “κλικ”....

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/04/2012

Ναι, πρέπει να την χαρούμε τούτη δω την Πασχαλιά που μας έρχεται... Αρκετά μελαγχολήσαμε με όλα όσα ζούμε, αρκετά έχουμε υποστεί από τις επιθέσεις που μας κάνουν, αρκετά τους έχουμε ανεχτεί να μιλάνε και να συμπεριφέρονται με όρους εκλογών, ενώ επίσημα μόλις το βράδυ της Μ. Τετάρτης ανακοινώθηκε...

Αρκετά όλα αυτά... Οι μέρες το θέλουν να αλλάξουμε λίγο τη διάθεση μας. Να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα με λίγη περισσότερη αισιοδοξία και χαμόγελο.

Μη ρωτήστε να σας πω τη συνταγή. Δεν την έχω. Το ψάχνω κι εγώ. Προσπαθώ να βρω τη χρυσή τομή, να πείσω ότι δεν ωφελεί να κλεινόμαστε κάθε μέρα και πιο πολύ στον εαυτό μας, δεν ωφελεί αυτά που μας καίνε να τα κρατάμε μέσα μας. Η μοιρολατρία δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν...

Ευτυχώς γύρω μου ανακαλύπτω ότι οι άνθρωποι ελπίζουν ακόμα. Είναι η ανθρώπινη φύση που επιμένει να θέλει να ζήσει... Δεν εξηγείται διαφορετικά. Είναι που πρέπει να συνεχίσουμε να αναπνέουμε, να κάνουμε σχέδια, έστω και κοντοπρόθεσμα, να χαιρόμαστε το ξεκίνημα κάθε καινούριας μέρας, να θέλουμε να κάνουμε μια νέα αρχή...

Στο χωριό που θα πάμε για τις γιορτές ξεκίνησαν εδώ και καιρό τις προετοιμασίες τους. Παρήγγειλαν το κατσίκι, αυτό μας αρέσει εμάς κι ας θέλει το έθιμο αρνί, ετοίμασαν τα χόρτα που θα χρειαστούν για τη μαγειρίτσα, τα υλικά για το κοκορέτσι. Όλα δηλαδή ότι έκαναν, όπως το έκαναν και τα προηγούμενα χρόνια.

Αναρωτιέμαι αν πραγματικά πιστεύουν κι αγαπούν αυτό που κάνουν, όπως το κάνουν ή είναι η δύναμη της συνήθειας αυτή που οδηγεί τα βήματά τους. Όπως και να' χει μ' αυτές τις μικρές υπερβολές, θέλοντας και μη, μπαίνουμε στο κλίμα των ημερών.

Προσωπικά τίποτα από αυτά δεν έχει αξία, όσο το γεγονός ότι για λίγες μέρες θα βρεθούμε μέσα σε μια φύση που αγκομαχά να ανθίσει, όπου επελαύνει η άνοιξη και με το μάτι, το μυαλό, τη σκέψη να ξεφεύγει για λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Γιατί συγκλονιστήκαμε την περασμένη εβδομάδα με τον άδικο χαμό του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού, Δημήτρη Χριστούλα, που αυτοπυροβολήθηκε στην πλατεία Συντάγματος, δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα πως κάποια στιγμή, όχι μακριά, θα ξεσηκωθούμε όλοι για να τιμωρήσουμε αυτούς που μας καταδικάζουν με τις πολιτικές που ασκούν σε βάρος μας.

Κι άντε τώρα να φορέσεις τη χαρούμενη μάσκα και να υποκριθείς πως ζεις στο κλίμα των ημερών της Ανάστασης. Να πεις χρόνια πολλά σε φίλους και αγαπημένους και να ευχηθείς ένα καλύτερο αύριο που το ξέρεις πως είναι πια πολύ δύσκολο να 'ρθει...

Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Είναι σκληρή η αλήθεια για τη λες φωναχτά και τόσο δυνατά όσο να την ακούς τουλάχιστον εσύ που λες ότι την ξέρεις. Η ζωή αλλάζει μόνο με αγώνες. Οι ευχές κάνουν πιο ευχάριστες κάποιες στιγμές. Δυστυχώς, μόνο αυτό...

• Το κομμάτι αυτό είναι αυτό, λόγω γιορτών, δημοσιεύεται ήδη στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
  

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου αρ. 101 που ολοκληρώσαμε την Μ. Τετάρτη το μεσημέρι. Πατήστε ΕΔΩ για να τον διαβάσετε όπως θα κυκλοφορήσει τη βδομάδα, αμέσως μετά το Πάσχα...

Μεγαλοβδομαδιάτικα ολοκληρώσαμε το 101 φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα άκρως προεκλογική κι ας μην είχαν ακόμα, ώς το μεσημέρι της Μ. Τετάρτης επίσημα ορίσει την ημερομηνία των εκλογών.

Κι αυτό το φύλλο είχε τις ιδιορρυθμίες του... Κατ' αρχήν είναι το πρώτο φύλλο στη μετά Μ. Φωτόπουλου εποχή του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ.

Στις εκλογές που έγιναν τον προηγούμενο μήνα ο Μανώλης διάλεξε το Μουσείο, δημιούργημά του, για να προσφέρει και δεν ήταν καν υποψήφιος. Νέος πρόεδρος είναι ο συνεργάτης του και γενικός γραμματέας του, Ευθύμης Ρουσιάς.

Φυσικά όλοι ξέρουν πως ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ υπήρξε παιδί του. Δεκαοκτώ χρόνια πάνε από τότε που τον “γεννήσαμε” μαζί , τον κανακέψαμε, τον ταΐσαμε γάλα να μεγαλώσει και τώρα, παλικάρι πια, τον παρέδωσε στη νέα ηγεσία του Σωματείου να τον πάει δυο βήματα παρακάτω... Διακριτικά λοιπόν ήταν κοντά μας. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Είπαμε, παιδί του είναι ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ...

Κι έτσι όλα έγιναν στους χρόνους που εμείς είχαμε συνηθίσει και ξέραμε. Πήρα έγκαιρα την ύλη, την έκανα σελίδες, την έστησα, τις είδαμε μόλις τα παιδιά του τυπογραφείου τις έκαναν, κάναμε τις διορθώσεις και και να, που μέσα στην πασχαλιάτικη εβδομάδα είμαστε έτοιμοι και φύγαμε για πιεστήριο...

Μια μικρή καθυστέρηση είχε να κάνει με το σκάνερ του τυπογραφείου. Μια μηχανική βλάβη του μας πήγε λίγο πιο πίσω. Μια καθυστέρηση ωστόσο που δεν μας ανέτρεψε τα σχέδια καθώς ήταν αδύνατον όλα όσα αφορούν την εκτύπωση να γίνουν μέχρι τη Μ. Παρασκευή. Έτσι κι αλλιώς θα πηγαίναμε μετά το Πάσχα.

Εμείς όμως φύγαμε ήσυχοι... Η δουλειά προχώρησε. Το τυπικό θέμα λύθηκε το απογευματάκι της Μ. Τετάρτης. Οι φωτογραφίες μπήκαν στη θέση τους έγκαιρα. Και η εφημερίδα θα είναι στην ώρα της στα σπίτια των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ.