Στα Καλυβάκια μέσα στη στάνη ο βοσκός έχει ετοιμάσει τα αρνιά για το φετινό Πάσχα που θα μπουν αύριο στις σούβλες... Στη σειρά τα φωτογράφισα...

Ένα σπίτι που μου άρεσε στον Ατσίχολο. Κλασικό δίπατο σπίτι.... Πάνω τα αφεντικά, κάτω τα ζώα. Άδειο τώρα από κατοίκους, όπως και τα περισσότερα στα χωριά...

Μια ανθισμένη μηλιά στον κήπο του σπιτιού. Μέσα σ' αυτόν τον παλιόκαιρο έχει πετάξει τα ανθάκια της... Ξεχωριστή ομορφιά σ' αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο...

Φυσικό ήταν να αναβληθεί και ο παραδοσιακό ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ ... που είχε προγραμματιστεί για τις 6 το απόγευμα. Πού να παίξουν οι άνθρωποι μ' αυτόν τον παλιόκαιρο...

Άστατος ο καιρός το Μ. Σάββατο. Η ομίχλη έχει κατέβει χαμηλά στις βουνοπλαγιές του Μαινάλου κι εδώ πιο χαμηλά κάπου στα μεσοδιαστήματα του ήλιου πέφτει ένα ψιλόβροχο, όλο λασπουριά...

Βγήκαμε μια βόλτα με τον Γιώργο και τον Λάμπρο... Ξεκινήσαμε από τα Πάνω Καλυβάκια, πηγαίνοντας αργά σε αγροτικούς δρόμους και σταματώντας όπου βρίσκαμε σπαράγγια ορατά στη διαδρομή μας.

Φτάσαμε ώς τα καλυβάκια έτσι... Πήραμε το αρνί που ο βοσκός έδωσε στο Γιώργο. Και τρία λίτρα γάλα για να φτιάξουν γαλατόπιτα. Ένα παραδοσιακό γλυκό των ημερών. Ψιλοβρέχει συνεχώς... Αλλά εμείς έχουμε δρόμο... Επιστρέφουμε στο Ελληνικό, αφήνουμε τα πράγματα, αλλάζουμε αυτοκίνητο, παίρνουμε του Γιώργου και συνεχίζουμε για Ατσίχολο...

Ακολουθούμε τη διαδρομή από το Λούσιο ποταμό. Περνάμε το ιστορικό γεφύρι και συνεχίζουμε για το χωριό που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη...

Έχουν ειδοποιηθεί και μας περιμένουν. Είναι ένας βοσκός, ο Γιώργος και έχει ετοιμάσει τρεις παραγγελίες. Δυο αρνιά και ένα κατσίκι... Αλλά δεν έχουν μόνο αυτά ετοιμάσει. Η γυναίκα του, μια προκομμένη Ρουμάνα, η Βέτα, έχει βάλει δυο τηγανιές κρέας, άλλες δυο πατάτες, μια ντοματοσαλάτα και τυρί γραβιέρα... Έχει και κόκκινο δικό του κρασί. Μούστο το παίρνει από τη Νεμέα και το κάνει ο ίδιος... Λεπτή γεύση, ελαφρύ, καλό...

Στο μεταξύ έχουν προστεθεί στην παρέα ο Γιώργος ο τσοπάνος που έχει επιστρέψει σπίτι του, ένας φίλος του και ο πατέρας του. Έξι άντρες στο τραπέζι με κρασομεζέδες και ιστορίες που φέρνουν γέλια. Μ' αρέσει πολύ αυτή η κατάσταση. Και τους χαίρομαι τέτοιους ανθρώπους.

Δυο ώρες γεμάτες καθίσαμε. Είχα αρχίσει να χαλαρώνω, να ψιλοκλείνουν τα μάτια μου, βοηθούντος και του οινοπνεύματος, όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Ελληνικό.

Βρέχει πιο δυνατά τώρα, αλλά αυτό δεν εμποδίζει κάποια παιδιά να πετάνε κροτίδες... Κι ο Άρης όπως και όλα τα ζώα, φοβούνται. Ο Γιώργος τον βάζει μέσα...

Πάω κατευθείαν στο κρεβάτι μου. Δυο ώρες ύπνος είναι σωτήριος και μου δίνει την αίσθηση ότι θα αντέξω το βράδυ. Αν φτιάξει λίγο ο καιρός και δεν συνεχίσει να βρέχει έτσι ταχτικά, όπως τώρα. Αλλιώς, μην τον είδατε το Παναή... Εδώ θα κάνουμε Ανάσταση...