Αμάθητος ο Ρήγας στην επαρχία, παρότι από δω τον πήραμε πριν ένα χρόνο τέτοιον καιρό, μωρό, του αρέσει να λουφάζει μέσα στα ρούχα του κρεβατιού. ιδιαίτερα τη μέρα, όπως καλή ώρα τώρα και να τον ρίχνει στον ύπνο... Το βράδυ τριγυρνάει όλο το σπίτι. Φυσιολογικό, λεει η κτηνίατρος που τον παρακολουθεί. Έτσι είναι τα αιλουροειδή...

Χθες όμως Μ. Παρασκευή απόγευμα, είπα να τον πάω μια βόλτα. Μια απόφαση που ξεκινούσε από καλά κίνητρα... Να βρεθεί για λίγο κοντά στη φύση και να νιώσει πιο ελεύθερος... Τον πήγα στη Βρύση του Τάσου. Κάνει ψύχρα στις 7 το απόγευμα. Φυσάει κι ένα ελαφρό αεράκι. Θέλει τόλμη να είσαι τέτοια ώρα έξω. Τα κάναμε όμως παρεούλα οι δυο μας...

Ανέβηκε στον πλάτανο. Για την ακρίβεια τον ανέβασα εγώ. Ο πλάτανος δεν έχει αυτή την εποχή μεγάλα φύλλα. Κάθισε εκεί χωρίς να δείχνει να ενθουσιάζεται. Το είχε ξανακάνει και πιο μικρός, αλλά ήταν φανερό πως δεν είχε και μεγάλες θύμισες από τούτη την έξοδο. Τον παρακολουθούσα. Δεν έκανε και πολλά βήματα. Ίσα λίγο πιο μπροστά στο κλαδί και επέστρεψε στη θέση του...

Ύστερα, όταν τον κατέβασα, αφού περπάτησε λίγο στο πλακόστρωτο, πήρε μόνος του το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Εξάλλου δεν ήταν και μακριά. Δίπλα ήταν... Του άνοιξα την πόρτα και μπήκε. Προηγουμένως είχε δοκιμάσει να το κάνει πηδώντας το φράκτη. Δεν τα κατάφερε... Κι ύστερα, μιας και έλλειπε ο Άρης που είχε πάει βόλτα με τον παππού, βάλθηκε να περιεργάζεται το χώρο. Σιγά και προσεκτικά...

Η...εκδρομή του τέλειωσε, άρον – άρον όταν διαισθάνθηκε ότι πλησίαζε ο Άρης από τη δική του βόλτα. Του άνοιξα την πόρτα και μπήκε σφαίρα στο σπίτι. Ωραία ήταν, έστω και για λίγο έξω. Θα το επαναλάβουμε αύριο... Σε καλύτερες, ίσως, συνθήκες. Άσε που τώρα έχει και την εμπειρία...