9.40 μ.μ. υποδεχθήκαμε στη σκηνή το πρώτο συγκρότημα, τους “Κακώς Πρέπει”. Είναι όμορφη η βραδιά. Έχουν πίσω τους μια ανθισμένη βουκαμβίλια, ω, πόσο μ' αρέσει αυτό το φυτό... Το χειροκρότημα πέφτει βροχή από τους λιγοστούς θεατές στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού... Τους άξιζε κάτι καλύτερο...

Ζεσταίνει η ατμόσφαιρα στο δεύτερο τραγούδι τους. Τα παιδιά είναι υπέροχα. Και σαν σκηνική παρουσία και σαν συγκρότημα. Και το αγόρι και το κορίτσι... Λένε τα δικά τους τραγούδια, αλλά και ποίηση Καββαδία με δική τους ενορχήστρωση. Ο ήχος φτάνει γλυκός στ' αυτιά μας. Τι κρίμα να μην ήταν περισσότεροι εδώ να χαρούμε αυτό το υπέροχο, μοναδικό αποτέλεσμα. Γροθιά στην ιδιώτευση και την κατάθλιψη, είναι...

Πολιτικό τραγούδι από τους “Κακώς Πρέπει”. Είπαμε, τα παιδιά είναι εκπληκτικά. Παρασύρουν με το στίχο τους κι τη μουσική τους που είναι υπέροχη. Ποιος είπε πως ο κόσμος μπούχτισε από πολιτική; Αν υπάρχει σεβασμός στον ακροατή οι δημιουργοί κάνουν θαύματα. Με πήραν από το χέρι και με ταξίδεψαν...

Κι ύστερα, γύρω στις 10.40 βγήκαν στη σκηνή οι ¨Κυνηγοί Ονείρων” με ροκ μπαλάντες. Ήχος σκληρός μα βγάζει μια γλύκα φανταστική. Τους έλλειπαν, λέει τα πλήκτρα, μα εγώ που δεν είμαι ειδικός δεν κατάλαβα τίποτα από αυτή την απουσία. Τα παιδιά έχουν κέφια κι ας μην έχουν στις κερκίδες το αναγκαίο κοινό να τους χειροκροτήσει. Το παλεύουν όμως αξιοπρεπώς. Ακόμα κι εμένα μου αρέσει το ροκ τους...

Η βραδιά κυλάει όμορφα, έχει πάει κιόλας 11. Ο ήχος με τον Βασίλη στην κονσόλα, γνώριμος από τα παλιά, είναι πολύ καλός... Κι οι παρέες στις κερκίδες απολαμβάνουν την εκδήλωση. Η βραδιά όμορφη, αν εξαιρέσεις την υγρασία. Ναι, απ' όπου κι αν πάει, το καλοκαίρι θα έρθει στη ζωή μας. Απόψε εδώ, στο Λόφο Κολωνού το καλωσορίσαμε...

11.30 η συναυλία έφτασε στο τέλος της. Ήταν μια όμορφη βραδιά η αποψινή, ξεχωριστή. Την απόλαυσα. Είχα και την καλή παρέα του Μιχάλη από την ΕΚΑΠ. Ανταλλάξαμε σχόλια σαν καλοί θεατές που παρακολουθούν μια καλοκαιρινή συναυλία σ' ένα χώρο ξεχωριστό, όπως είναι το ανοιχτό θεατράκι Κολωνού. Και στην άλλη με το καλό...

Αυτόν τον καιρό που ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται μια ανελέητη επίθεση από τα εναπομείναντα ρετάλια του δικομματισμού μια αφίσα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να ειρωνευτεί αυτή την κατάσταση είναι κι αυτή. Υπέροχη, νομίζω...

Ιδού και η τηλεοπτική... ενίσχυση της τρομοκρατίας στην οποία έβαλαν και την Εθνική Τράπεζα. Και δεν τους έχουμε ακόμα καταχεριάσει. Και τους κοιτάζουμε απαθείς...

Η χώρα βαδίζει προς την κρίσιμη μέρα των εκλογών έχοντας καλυμμένο κάτω από το τραπέζι το σημαντικότερο ζητούμενο για το μέλλον της.

Οι πολιτικές παρατάξεις έχουν επικεντρωθεί από την αρχή σε έναν αγώνα με επίκεντρο το μνημόνιο των κακών ξένων και τον μπαμπούλα της δραχμής, ενώ υποβαθμίζουν ή δεν ασχολούνται καθόλου με τις αιτίες της σημερινής δυστυχίας και της αυριανής καταστροφής, που είναι ζωντανές, έχουν ονοματεπώνυμο και έχουν και τρόπο να αντιμετωπιστούν.

Η κάθαρση, όμως, από αυτές τις αιτίες και το γιάτρεμα από τη σαπίλα τους έχουν καθηλωθεί από τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα βλέπει τους ενόχους, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της λαίλαπας, που έχει πέσει πάνω στα κεφάλια των πολιτών. Οι οποίοι όχι μόνο παραμένουν ακαταδίωκτοι, αλλά συνεχίζουν να συμμετέχουν στα παιχνίδια της εξουσίας, διεκδικώντας μάλιστα και την επανεκλογή τους στη διακυβέρνηση αντί να κρύβονται από ντροπή και φόβο!

Καμία κυβέρνηση, όμως, δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτε προς όφελος των πολιτών αν δεν διαλύσει το υπάρχον φοροεισπρακτικό σύστημα με όλους όσους το αποτελούν. Γιατί ένας από τους βασικούς λόγους πού σφάζονται μισθοί, συντάξεις, αποδοχές και επιδόματα του λαού, αλλά και που δεν πληρώνονται τα οφειλόμενα από το κράτος σε όλους τους πολίτες είναι η άρνηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού να κάνει τη δουλειά, για την οποία πληρώνεται, έστω και περικομμένα, από το υστέρημα τώρα του κόσμου. Και η δειλία του πολιτικού συστήματος να συγκρουστεί με αυτή τη συντεχνία.

Ο λαός υποχρεώνεται σε μια απάνθρωπη αφαίμαξη γιατι, όπως αποκαλυπτικά είπε ο ένας από τους δημίους του, τέως υπουργός Φ Σαχινίδης καιρό πριν τις εκλογές «δεν έχουμε τα απαραίτητα έσοδα εξ αιτίας της αδυναμίας του εισπρακτικού μηχανισμού»! Δεν μας είπε,όμως ποιος προΐσταται του μηχανισμού .Ποιος είναι ο υπεύθυνος, πού πρέπει να διωχθεί για την άρνησή του να λειτουργήσει τον μηχανισμό. Και με ποιο θράσος αποδέχεται την απιστία των υφισταμένων του σαν ανεύθυνος, ενώ έχει διοικητική και ποινική ευθύνη!

Τα έσοδα αυτά, τα κλέβει έτσι ανεύθυνα και ατιμωρητί ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών από τις τσέπες των μισθωτών, συνταξιούχων, αέργων και πραγματικών αναπήρων κάθε μήνα, γιατί, όπως ανερυθρίαστα είπε σε συνέντευξή του ο προηγούμενος εγκληματίας του λαού Γ Παπακωνσταντίνου «αφού δεν μπορούμε να τα πάρουμε από όλους τα παίρνουμε από αυτούς πού βρίσκουμε πιο εύκολα»!

Και δεν βρέθηκε κανένα χέρι πολίτη να τον χαστουκίσει εκείνη τη στιγμή για την αναισθησία και την ιταμότητά του. Όπως δεν έχει βρεθεί και κανένα χέρι να περάσει χειροπέδες σε όλο αυτό το αληταριό, πού παριστάνοντας τους κυβερνήτες, καλοπερνάει τρώγοντας από το υστέρημα του λαού, κλέβοντάς τον με την ασυδοσία της παραγωγής ανήθικων νόμων από την κρεατομηχανή της Βουλής.

Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με το μνημόνιο, το έχω πει και γράψει χίλιες φορές. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα. Και είναι η κολυμπήθρα, μέσα στην οποία ξεπλένονται οι εγχώριοι απατεώνες, όσοι με τη μορφή υπουργών, υφυπουργών, γραμματέων, συμβούλων, διοικητών, συνδικαλιστών, επίορκων υπαλλήλων, δημάρχων, δημοτικών αξιωματούχων, διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα επί χρόνια και συνεχίζουν να το κάνουν ανενόχλητοι. Κλέβουν τους αδύναμους με πρόσχημα την οικονομική δυσπραγία του δημοσίου και παραμένουν σχετικά αλώβητοι στο στάτους τους!

Πίσω από το μνημόνιο είναι η νομιμοποίηση της βρωμερής διαπλοκής υπουργών, βουλευτών, νομαρχών, περιφερειαρχών, διοικητών, δημάρχων, συμβούλων, μηχανικών, γιατρών, φαρμακοποιών, δημοσιογράφων, δικηγόρων, υπαλλήλων, πού σπατάλησαν και σπαταλάνε ακόμα ατιμώρητοι το δημόσιο χρήμα, αυτό που οι κλέφτες υπουργοί παίρνουν κάθε μήνα από τις τσέπες των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αέργων και των πραγματικά αναπήρων για να πληρωθεί το τίμημα της δικής τους ανικανότητας!

Πίσω από το μνημόνιο είναι η θεατρική αποκάλυψη μιάς παρονυχίδας από τις κομπίνες και τις απάτες με το δημόσιο χρήμα για μαϊμού παροχές με αντίτιμο ψήφους και οπαδούς.

Το μνημόνιο είναι η ουσιαστική τους ατιμωρησία από ένα σύστημα που είναι διαλυμένο και απρόθυμο,με άλλοθι το μνημόνιο!

Η άρνηση των πολιτικών παρατάξεων, που θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν αυτό το σιχαμερό κράτος, να αρθρώσουν μία λέξη γι αυτό, είναι ο θρίαμβος του μνημονίου. Και η διαιώνισή του.

Πίσω από το μνημόνιο είναι το ξέπλυμα των φοροφυγάδων ανάμεσα στους ελεύθερους επαγγελματίες, που εξακολουθούν ανενόχλητοι να μη συμμετέχουν στα φορολογικά βάρη, με αποτέλεσμα να πληρώνουν και το δικό τους μερίδιο οι μισθωτοί, συνταξιούχοι,άνεργοι και ανάπηροι!

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι εργοδότες,που έχουν εξασφαλίσει από τους εγκληματίες πολιτικούς τέτοιους νόμους ώστε να πληρώνουν τους εργαζόμενους με τα φτηνότερα μεροκάματα του ευρωπαϊκού νότου, διατηρώντας την αξία για τα προϊόντα που παράγουν στα ίδια περίπου ύψη πού ήταν και πρίν.

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι Έλληνες τραπεζίτες, πού σώρευσαν δισεκατομμύρια κέρδη την τελευταία δεκαετία, χωρίς να έχουν εκτεθεί σε ομολογιακούς κινδύνους όπως οι ξένοι συνάδερφοι τους (με δύο μόνο εξαιρέσεις μεσαίου μεγέθους) και ζουν πλουσιοπάροχα, χωρίς να συνεισφέρουν στις τράπεζες από τις περιουσίες που κέρδισαν! Περιμένοντας να χρεωθεί ο λαός τα νέα δάνεια που θα τους δοθούν για να στηρίξουν τις τράπεζες τους!

Πίσω από το μνημόνιο είναι όλοι οι κλέφτες και απατεώνες μεσάζοντες, πού με τους κάθε είδους προμηθευτές του δημοσίου ροκάνιζαν και ροκανίζουν ακόμα ανενόχλητοι το δημόσιο χρήμα, υπερτιμολογώντας τις υπηρεσίες και τις εργασίες – όταν παρέχουν οι υπηρεσίες και εργασίες – ή πουλώντας αέρα κοπανιστό μόνο και μόνο για να μοιραστούν με επίορκους υπαλλήλους αυτά που καλούνται να πληρώνουν κάθε λίγο οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι και ανάπηροι από τους πολίτες.

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι αντικοινωνικές συντεχνίες και τα συνδικάτα, που ρουφάνε ακόμα επιδόματα από την πίσω πόρτα, και πού διατηρούν αλώβητα τα πολλαπλάσια έσοδά τους από ένα διεφθαρμένο σύστημα,που τους τάϊζε για να μπορεί να μοιράζεται μαζί τους τη νομή της εξουσίας. Την ώρα που ο λαός σφαγιάζεται στο βωμό της κατάρρευσης των κρατικών εσόδων.
Πίσω από το μνημόνιο είναι το χρήμα που έχουν σωρεύσει χιλιάδες πολιτικοί και υπαλληλικοί αξιωματούχοι μαζί με διαπλεκόμενους ιδιώτες εδώ και χρόνια, χωρίς να έχουν αποδώσει ούτε σέντσι στο δημόσιο ταμείο. Το οποίο ρουφάνε ακόμα και οι καταδιωκόμενοι, αφού βλέπουν ότι κάθε σύλληψη και δίωξη είναι μία ακόμα παράσταση στο θέατρο της ανυπαρξίας κάθε έννοιας κράτους. Πολύ περισσότερο κράτους δικαίου.

Πίσω από το μνημόνιο είναι η άρνηση κάθε δημόσιας υπηρεσίας να εκσυγχρονιστεί και να δώσει λόγο και φως στα πεπραγμένα της. Γιατί κάθε απαρχαιωμένη μέθοδος καλύπτει πλήθος από απατεωνιές, πού δεν μπορούν να διασταυρωθούν. Πλήθος από άχρηστες θέσεις λούφας και κομπίνας, την ώρα που από τα νοσοκομεία λείπουν χιλιάδες νοσηλευτές για τους αρρώστους και τους ανήμπορους. Πλήθος από μικροεξουσιαστές γραφειοκράτες δικτατορίσκους του κάθε πολίτη, την ώρα που από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς λείπουν χιλιάδες μάτια και από τις υπηρεσίες εξυπηρέτησης του πολίτη λείπουν χιλιάδες ψυχές.

Πίσω από το μνημόνιο είναι η αργόσυρτη και υπερπροστατευμένη δικαιοσύνη, πού επιτρέπει με τους ρυθμούς της να καταδικάζονται με ταχύτητα περισσή τα κλεφτρόνια και τα πρεζόνια, αλλά να διαφεύγουν οι καταχραστές του μόχθου του λαού και οι κλέφτες των δημόσιων ταμείων.
Πίσω από το μνημόνιο, είναι πάνω απ' όλα τα πλήθη όλων αυτών των διεφθαρμένων, και είναι πολλοί, πού καταριώνται το μνημόνιο, όχι για τη δολοφονική του μανία κατά των πολιτών, αλλά γιατί απειλεί από την άλλη πλευρά να διαλύσει όλο αυτό το καλοστημένο πάρτι και να μεταφέρει τα κλεψιμέϊκα από τα δικά τους χέρια στα χέρια ξένων αρπακτικών και μεγαλόσχημων εγχώριων κερδοσκόπων.

Αλλά, για όλο αυτό το μνημόνιο, πού είναι και η βασική αιτία πού καταλήξαμε στο Μνημόνιο, δεν μιλάει κανείς φωναχτά όσο πρέπει. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια ποιος από το μέγα πλήθος επαναστατεί επειδή απειλείται η παλιά διαφθορά από μία νέα χωρίς αυτόν, και ποιος επαναστατεί γιατί πραγματικά θέλει μια χώρα δικαιοσύνης και ισοπολιτείας για όλους.

Έτσι, η μόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει τη χώρα και να την κάνει από την αρχή, γιατί είναι φρέσκια και άφθαρτη σε σχέση με τους μέχρι τώρα απατεώνες, παραμένει σ αυτό το θέμα υποτονική, χωρίς να χωρίζει την ήρα από το σιτάρι.

Η αριστερά δεν είναι σαν όλες τις άλλες δυνάμεις. Έχει μία μόνο ευκαιρία να δοκιμαστεί. Επειδή είναι ακόμα καθαρή στη συνείδηση του κόσμου. Ο οποίος δεν θα της συγχωρήσει κανένα στραβοπάτημα,που θα μοιάζει με όσα ζει μέχρι σήμερα.

Αν δεν θέλει να κολλήσει κι αυτή την αρρώστια της σαπίλας, που σκοτώνει τη χώρα, έχει μόνο έναν δρόμο: Να διαχωρίσει τη θέση της από όλο αυτό το πολιτικό και κοινωνικό αληταριό. Και να το διαλύσει. Με οποιοδήποτε κόστος. Και να το οδηγήσει σε ειδικά δικαστήρια. Γιά όλα του τα εγκλήματα κατά του κοινωνικού συμφέροντος της πλειοψηφίας του λαού. Για να αποδώσει Δικαιοσύνη.

Γιατί μόνο πάνω σε καθαρό τοπίο μπορεί να χτίσει μια καθαρή χώρα των Πολιτών. Για να το κάνει αυτό, όμως, χρειάζεται να δει το κρυμμένο ελληνικό μνημόνιο. Αυτό πού έχτισαν οι Έλληνες Εφιάλτες. Και να το ξεριζώσει σύγκορμο. Σε ένα άρρωστο χωράφι δεν μπορείς να καρπίσεις υγιή φυτά.

• Το κείμενο αυτό το πήρα από τον τοίχο του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη, το χαρακτηρίζει πείραμα και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...
• Και η Εθνική Τράπεζα επιστρατεύεται στην τρομοκρατία των ψηφοφόρων... Δείτε ΕΔΩ τι θα συμβαεί αν πάμε στη δραχμή...
  

Δείτε το ξανά αυτό... Το Βουστάσιο του οποίου τα εγκαίνια είχε κάνει προεκλογικά ο τότε δήμαρχος Αθηναίων κ. Κακλαμάνης άνοιξε επιτέλους τις πόρτες του για να υποδεχθεί το 6o ειδικό σχολείο...

Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, δίπλα μας φύσει απαισιόδοξοι που αρνούνται να μπουν στη διαδικασία αγωνιστικής διεκδίκησης και κοινής δράσης διότι... τίποτα δεν γίνεται και όλα συνεχίζουν μαγικά όπως κάποιοι όρισαν...

Τα γεγονότα, ωστόσο, τους διαψεύδουν κατηγορηματικά. Στην ΕΚΑΠ δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή να παλεύουμε για το θέμα του Βουστασίου. Ένα τέτοιο κόσμημα, μετά την ανακαίνιση του έπρεπε να δοθεί στους ανθρώπους και να το χαίρονται...

Το λέγαμε από την εποχή των εγκαινίων του. Με ξενάγησε τότε ο ίδιος ο Λευτέρης Σκιαδάς στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο. Όλα τότε ήταν έτοιμα. Σας το βεβαιώνω εγώ που τα είδα με τα μάτια μου. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες είχαν πιάσει τόπο. Ύστερα ήρθαν οι εκλογές της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο κ. Κακλαμάνης έχασε τις εκλογές και η διοίκηση Καμίνη ανέλαβε να διεκπεραιώσει μια υπόθεση με το γνωστό... γρήγορο ρυθμό της.

Το Βουστάσιο παρέμενε κλειστό, επειδή δεν υπήρχαν κονδύλια για το προσωπικό που θα προσλαμβάνονταν. Και στο μεταξύ το 6o ειδικό σχολείο στη γειτονιά μας κινδύνευε με έξωση... Κινητοποιηθήκαμε ξανά. Ενημερώθηκαν οι δημοτικές παρατάξεις και ω... του θαύματος, το ειδικό σχολείο εδώ και τρεις εβδομάδες μεταφέρθηκε και λειτουργεί στο Βουστάσιο...

Είναι μια τεράστια κατάκτηση που αξίζει να την πανηγυρίσουμε. Το δίδαγμα που βγαίνει είναι πως όταν όλοι οι φορείς της περιοχής παλεύουν προς μια κατεύθυνση, τότε, αναμφίβολα θα υπάρχει αποτέλεσμα.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφθείτε πως οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα γυρίστε τα βλέμματα στο Βουστάσιο. Και αλλάξτε άποψη...

Η αφίσα του “Πολύτροπο Τέχνης” που μας καλεί στην αποψινή του εκδήλωση με ελεύθερη είσοδο. Να πάρουμε γνωστούς και φίλους και να πάμε...

Είναι κάτι ξεχωριστό και αξίζει τη στήριξή μας. Απόψε το βράδυ στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού η Τέχνη και ο Πολιτισμός μας προσκαλούν σε ένα ξεχωριστό ραντεβού.

Το “Πολύτροπο Τέχνης” οργανώνει μια βραδιά με πολύ μουσική και χορό. Και κάπου εκεί, ανάμεσα η αναγγελία ενός φωτογραφικού διαγωνισμού για την περιοχή μας.

Πρόκληση; Ναι, αν αγαπούμε το φωτογραφικό φακό κι έχουμε τη δυνατότητα να αφιερωθούμε σ' αυτή την όμορφη ενασχόληση...

Λοιπόν εμείς θα πάμε και σας καλούμε να έρθετε κι εσείς. Και να πάρετε και τους φίλους σας. Θα 'ναι μια βραδιά βγαλμένη από τα παλιά, τότε που το θέατρο του Λόφου Κολωνού δίδονταν στους Συλλόγους Γονέων και στα παιδιά, να δείξουν τη δουλειά που έκαναν στη χρονιά που πέρασε.

Ναι, ήταν όμορφα χρόνια τότε. Και πιο ανέφελα. Ήταν και η Ένωση Συλλόγων Γονέων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων της οποία την ευθύνη είχαμε εμείς που στήριζε τέτοιες εκδηλώσεις. Τα τελευταία χρόνια, όλα αυτά τείνουν να εκλείψουν. Και πολύ λυπάμαι γι' αυτό...

Η αποψινή όμως βραδιά είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε και να ξαναζήσουμε στιγμές ξεχωριστές πίνοντας νερό από τα καθαρά νερά του πολιτισμού.

Το “Πολύτροπο Τέχνης” δημιουργήθηκε με αγάπη για τον Πολιτισμό και τον Άνθρωπο. Πριν πολλά χρόνια... Και να που, παρά τις δυσκολίες παραμένει όρθιο και προσφέρει το καλύτερο που μπορεί.

Να πάμε λοιπόν. Το χειροκρότημα μας είναι το λιγότερο που έχουμε να δώσουμε σ' αυτή την όμορφη προσπάθεια.

• Δείτε ΕΔΩ αναλυτικά το πρόγραμμα της αποψινής εκδήλωσης στο ανοιχτό θεατράκι Κολωνού...
• Κι ΕΔΩ δείτε μερικά ακόμα πράγματα για τη δράση του "Πολύτροπου Τέχνης".
  

Τη φωτογραφία που εμφανίζομαι κι εγώ στην πορεία την ώρα που περνάει μπροστά από τη Βουλή τη βρήκα σε ένα Site τυχαία... Δίπλα μου είναι η Βάσω, κάποτε προϊσταμένη της φωτοσύνθεσης της "Κ". Είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε λίγο...

Ένοιωσα την ανάγκη να συμμετέχω στη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση των ανθρώπων του Τύπου. Μακάρι να ένοιωθαν την ίδια ανάγκη κι άλλοι συνάδελφοι. Αλλά ήμασταν λίγοι. Υπερβολικά λίγοι. Τι στο καλό συμβαίνει; Τι άλλο περιμένουμε να μας συμβεί για να αντιδράσουμε;

Τόπος συνάντησης η Ακαδημίας 20, έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ. Ντάλα μεσημέρι μ' έναν ήλιο που τσακίζει κόκαλα. Μπορεί η απεργία στα ΜΜΕ να θεωρείται επιτυχημένη, αλλά νομίζω ότι δεν αρκεί αυτό. Χρειάζεται και η φυσική παρουσία στους δρόμους για να δυναμώσει ο αγώνας...

Η πορεία έχει φτάσει στη Σταδίου, στο υπουργείο Εργασίας και οι συνάδελφοι έχουν πιάσει έναν ίσκιο να ξαποστάσουν. Η αλήθεια είναι πως άλλο κόστος έχει το γράψιμο κι άλλο η αγωνιστικότητα. Από αυτό μάλλον πάσχει ο κλάδος. Το έζησα σήμερα από μέσα το πρόβλημα.

Μικρές σύντομες ομιλίες, λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία. Δεν είναι για πολλά – πολλά. Ο ήλιος είναι πολύ δυνατός. Στη βήμα ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρης Τρίμης, κάνει τις δικές του διαπιστώσεις. Και είναι σκληρές, το ξέρουμε, το ζούμε στο πετσί μας...

Τα ίδια ζητήματα αντιμετωπίζουν και οι διοικητικοί υπάλληλοι. Η πρόεδρος του, συν. Τζαβάρα. Με την ομιλία της από το απεργιακό βήμα τάραξε τα νερά. Τίποτα πια δεν είναι όπως το ξέραμε. Οι αλλαγές είναι ραγδαίες και σε βάρος μας...

Όχι πως στους υπαλλήλους Χάρτου τα πράγματα είναι καλύτερα. Ο πρόεδρος του συν. Είναι απόλυτος: Είναι ώρα να διαλέξουμε με ποιον θα πάμε. Με τα αφεντικά ή με τους εργάτες, είπε αφήνοντας να διαφανεί πως η απάντηση είναι καθαρή: Με τους εργάτες, βέβαια...

Ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ συν. Γιώργος Σαββίδης χαιρετίζει από το βήμα της συγκέντρωσης τους απεργούς. Αμέσως μετά ξεκίνησε η πορεία προς το υπουργείο Εργασίας. Είχα την ευκαιρία να δω παιδιά από την “Κ” και να μιλήσω μαζί τους.

Κλείνουμε σε λίγο τα 330.000 χτυπήματα – επισκέψεις από μοναδικές Ι.Ρ. Σ' αυτό το Site. Αριθμός ρεκόρ αν αναλογιστεί κανείς πως όποιος φτάνει ώς εδώ δε έρχεται από καμιά διαφήμιση, αλλά συνειδητά, γνωρίζοντας ότι κάτι θα βρει ενδιαφέρον, για να μάθει ή να βοηθηθεί να κατανοήσει καλύτερα τον κόσμο που ζει και κινείται.

Ναι, τόσο απλά είναι τα πράγματα. Χωρίς περικοκλάδες ή δύσκολα ζητήματα που χρειάζονται εξειδίκευση... Αυτό είναι και το... μυστικό μας όπλο. Η απλότητα. Τη χρειαζόμαστε τόσο στις μέρες μας που όλα παρουσιάζονται πολύπλοκα.

Ιδού λοιπόν εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Χωρίς εντάσεις, ωστόσο. Όλα είναι πιο καθαρά αυτή τη φορά. Έχουν χαμηλώσει οι υψηλοί τόνοι και οι κομπορρημοσύνες των δύο πρώην μεγάλων μνημονιακών κομμάτων. Οι μόνοι που επιμένουν να τρομοκρατούν είναι οι καλοί εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα εδώ τσιράκια τους που νομίζουν ότι δημοσιογραφούν στα ΜΜΕ που εργάζονται.

Και επιμένουν τόσο ξετσίπωτα την ώρα που του έχει πάρει χαμπάρι ο ελληνικός λαός και τους φτύνει κατάμουτρα το σάπιο προϊόν που του σερβίρουν.

Αναγκαστικά αυτόν τον καιρό το Site παίρνει μια πολιτική χροιά. Δεν το θέλει, αλλά όταν ο κόσμος καίγεται δεν έχει το δικαίωμα στα χα χα χούχα. Η σοβαρότητα είναι αναγκαία και η επαφή με την πραγματικότητα επίσης.

Το παλεύουμε, όσο μπορούμε, με τις μικρές μας δυνάμεις. Τουλάχιστον να είμαστε ήσυχοι με τη συνείδησή μας ότι δεν συνεισφέρουμε σ' αυτό το αίσχος της κοροϊδίας των πολιτών.

Μετά τις εκλογές της 17 Ιουνίου, τα πράγματα θα αλλάξουν. Εγώ σχεδιάζω, όπως κάθε χρόνο να κατέβω στο χωριό για ένα ολόκληρο μήνα και θα 'ναι φυσικό τα δημοσιεύματα μου εδώ να πάρουν άλλου χρώμα, πιο ανθρώπινο, πιο αισιόδοξο.

Τις περιμένω πώς και πώς αυτές τις μέρες. Στο χωριό είναι αλλιώς τα πράγματα. Οι άνθρωποι μπορούν ακόμα να χαμογελούν και να ονειρεύονται. Αυτό το τόσο απλό πράγμα που εδώ και καιρό έχουν ξεχάσει οι άνθρωποι της πόλης.

Έτσι, πετραδάκι – πετραδάκι χτίζουμε αυτή τη διαδικτυακή επαφή. Και μ' αρέσει γιατί η εμπιστοσύνη χαλυβδώνεται πια και από τις δύο πλευρές. Ποιος δεν μπορεί να το διακρίνει πια δια γυμνού αφθαλμού;