Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Ένα Wi-Fi για... πέταμα

Posted in Κρήτη

Δείτε τρεις κεραίες Wi-Fi που βρήκα στο χωριό και φωτογράφησα. Η πρώτη είναι στο μπαλκόνι του δημοτικού σχολείου Θραψανού, ανάμεσα σε ανήλικα παιδιά. Προφανώς ακίνδυνη για την υγεία τους. Η ακτινοβολία που εκπέμπει είναι μηδενική σχεδόν...

Δεύτερη κεραία απέναντι από την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στη στέγη ενός χώρου που οι χριστιανοί χρησιμοποιούν για τα μνημόσυνα και είναι και χώρος για το κατηχητικό σχολείο. Πάλι για ανήλικα παιδιά... Κανένας κίνδυνος από τους ειδικούς που τοποθέτησαν τις κεραίες...

Τρίτη κεραία πάνω από τα γραφεία της παλιάς Κοινότητας Θραψανού στο κέντρο του χωριού δίπλα στο Χριστό. Προφανώς κι άλλες κεραίες θα έχουν τοποθετηθεί και σε άλλα σημεία του χωριού... Τι να το κάνεις όμως που δεν “πιάνεις” σήμα ούτε κάτω από τις κεραίες για να μπεις στο internet...

Κρίμα! Να επενδυθεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, εδώ και χρόνια για να αποκτήσει το χωριό μας δωρεάν ασύρματη σύνδεση στο διαδίκτυο και να μη λειτουργεί το σύστημα...

Έκανα το τεστ. Το κινητό μου πιάνει μόλις μια ή το πολύ δύο γραμμές στα πέντε ακριβώς κάτω από τις κεραίες Wi-Fi κι αυτό δεν έχει σταθερότητα. Κάποια στιγμή χάνεται. Είναι τόσο ασταθές που το επηρεάζει ακόμα κι ο αέρας που φυσάει, όταν φυσάει... Εντέλει ουδείς μπορεί να εξυπηρετηθεί από αυτό το ασύρματο δίκτυο.

Είχα ρωτήσει τον τότε δήμαρχο Θραψανού, Μανόλη Λαδομένο, γιατί συμβαίνει αυτό. Μου είπε τότε, ότι έχουν χαμηλώσει την ένταση εκπομπής των κεραιών επειδή κάποιοι ευαίσθητοι για το περιβάλλον, αλλά απληροφόρητοι, κατήγγειλαν πως η ακτινοβολία τους είναι επιβλαβής στην υγεία των κατοίκων.

Λάθος μέγα!... Οι κεραίες Wi-Fi, είτε εσωτερικά στο σπίτι, είτε ενισχυμένες εξωτερικά δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τις κεραίες του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης ή των κεραιών κινητής τηλεφωνίας.

Η εκπομπή των συχνοτήτων είναι πολύ χαμηλή στο Wi-Fi και καθόλου επιβλαβής για την υγεία. Και, αναρωτιέμαι, δεν βρέθηκε ένας επιστήμονας να τους εξηγήσει με ιατρικούς όρους ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα από την εκπομπή τέτοιων συχνοτήτων; Όφειλαν να το κάνουν αυτό οι άνθρωποι του Δήμου. Να υπερασπιστούν ένα έργο που χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για των συμφέρων των πολιτών, όλων των συγχωριανών που έχουν μια κάποια σχέση με τις νέες τεχνολογίες...

Και δεν αναρωτήθηκε κανείς αν ήταν επιβλαβείς δεν θα τις τοποθετούσαν στη... βεράντα του δημοτικού σχολείου που φιλοξενεί καθημερινά τόσα παιδιά; Εν τέλει το σύστημα δεν λειτουργούσε ποτέ στην ουσία του.

Το ίδιο διαπιστώνω πως γίνεται ακόμα και σήμερα από τον διευρυμένο καλλικρατικό δήμο “Μίνωα”. Ουδεμία βελτίωση στο σύστημα εκπομπής Wi-Fi. Κάθε φορά που θέλω να μπω στο διαδίκτυο πρέπει να ψάξω να βρω μια καφετερία που να την έχουν παιδιά με ανοιχτό μυαλό και να ξέρουν τι είναι αυτό το Wi-Fi και πόσο θα εξυπηρετούσε τους πελάτες τους. Μια τέτοια καφετερία είχα βρει στο Αρκαλοχώρι, εννιά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό μου, την Sport Cafe. Εκεί πήγαινα μέχρι πέρσι. Στο χωριό ούτε λόγος... Όταν ρώτησα γιατί, μου είπαν πως δεν... χρειάζονταν. “Ήξεραν” αυτοί τις ανάγκες των πελατών τους.

Φέτος, για πρώτη φορά είδα στο καφέ του “Φωκίωνα”, κοντά στον Άι Γιώργη να έχουν στο μαγαζί τους Wi-Fi και το χάρηκα. Και το σπουδαιότερο: Ήξεραν τι είναι αυτό, πώς λειτουργεί και σε τι εξυπηρετεί...

Μήπως, λέω, μήπως ήρθε η ώρα κάποιοι από το Δήμο να πάνε και να ρωτήσουν τι είναι το Wi-Fi για να βάλουν μπροστά το υπάρχον δημόσιο δίκτυο και να λειτουργήσει. Είναι πραγματικά κρίμα να υπάρχει και να... κάθετε. Είναι σαν να πέταξαν από το παράθυρο λεφτά, δημόσιο χρήμα... Και ποιος έχει αυτό το δικαίωμα να το κάνει;

Τρεις όμορφες μέρες στη Χερσόνησο

Posted in Επικαιρότητα

Η φωτογραφία είναι μέσα από το χώρο της φετινής Συνέλευσης Περιφέρειας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Είναι η ώρα που παρακολουθούν μέσα από τις Γραφές τους κάποιον ομιλητή στο βήμα...

Το ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Χερσόνησο, Creta Maris, στην τεράστια αίθουσα εκδηλώσεων του οποίου πραγματοποιήθηκαν οι τριήμερες εργασίες της Συνέλευσης. Υπέροχο, αλλά ακριβό για τα βαλάντια μας, ξενοδοχείο...

Άλλο ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο από το ξενοδοχειακό συγκρότημα Creta Maris στη Χερσόνησο. Η παροχή internet με Wi-Fi ήταν δωρεάν στους δημόσιους χώρους και στην αίθουσα της Συνέλευσης...

Έτυχε κι αυτή η χρονιά να συμπέσει μέσα στις καλοκαιρινές μου διακοπές και να ζήσω ένα πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό τριήμερο στο ξενοδοχείο Creta Maris, στη Χερσόνησο, ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να ξεπεράσουν τα όρια του εαυτού τους και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Με κεντρικό σύνθημα: “Να προστατεύετε την καρδιά σας” ξεκίνησαν την Παρασκευή και ολοκληρώθηκαν την Κυριακή οι εργασίες της ετήσιας Συνέλευσης Περιφέρειας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά... Προβληματισμοί, ομιλίες 49 τον αριθμό, τοποθετήσεις που στ' αλήθεια βοηθούν και γαληνεύουν την καρδιά...

Πάντα με ενδιέφερε να παρακολουθώ, να ζω και να αναλύω τη ζωή κάτω από μια οπτική που έχει βάθος και ουσία. Το ζήτημα δεν είναι απλό και εύκολο. Χρειάζεται εσωτερική δουλειά και διάθεση να αλλάξουμε μέσα μας διάφορα πράγματα που μας οδηγούν στο να βελτιώσουμε το χαρακτήρα μας.

Ο χώρος ιδανικός για πνευματικά συμπόσια και συζήτηση. Το περιβάλλον καλό, η αίθουσα εκδηλώσεων του αξιόλογου ξενοδοχειακού συγκροτήματος Creta Maris με την παροχή όλων των σύγχρονων εγκαταστάσεων που βοηθούν το ακροατήριο να συμμετάσχει καλύτερα στις εργασίες...

Τρεις μέρες μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον με ξεχωριστούς ανθρώπους είναι ένας θησαυρός. Τα θέματα που πραγματεύτηκαν είχαν μεγάλο ενδιαφέρον, βγαλμένα μέσα από τη ζωή και την καθημερινότητά της... Χαίρεσαι να τους ακούς να προσεγγίζουν καταστάσεις, χωρίς περίπλοκους ελιγμούς, αλλά με σαφήνεια και απλότητα.

Όλες τις μέρες η αίθουσα ήταν γεμάτη και ξεπερνούσαν τα 1.300 άτομα. Είναι εκπληκτική και η σοβαρότητα των ανθρώπων που συμμετέχουν. Ανοίγουν τις Γραφές τους και παρακολουθούν τους ομιλητές, κρατούν σημειώσεις, είναι προσεκτικοί, δεν συζητούν μεταξύ τους, προσέχουν, δίνουν την αίσθηση πως ξέρουν γιατί είναι εκεί...

Χαίρομαι να βλέπω τους ανθρώπους να είναι έτσι. Συνεπείς στους χρόνους τους, προσεκτικοί στις πράξεις τους και τις κινήσεις τους, με σεβασμό στο διπλανό τους. Φορούν κονκάρδες που λένε το ονοματεπώνυμό τους και την εκκλησία από την οποία προέρχονται...

Αλλάζει το Θραψανό, εκσυγχρονίζεται

Posted in Κρήτη

Το καφέ του “Φωκίωνα” απέξω, χθες το απόγευμα, κατά τις επτά και κάτι...

Μπορεί να περνάμε δύσκολες ώρες γενικότερα ως Ελλάδα, αλλά χαίρομαι να βλέπω το χωριό να προοδεύει, να ανοίγεται και να επιχειρούν νέοι άνθρωποι...

Χθες έκανα μια βόλτα προς τον Αϊ Γιώργη και είδα ένα νέο καφέ, του “Φωκίωνα”. Θυμάμαι παλιά στον ίδιο χώρο και ήταν πιτσαρία και παλιά, πολύ παλιά, είχε εκεί ο Παναγής το παντοπωλείο του.

Δεν γνωρίζω τα παιδιά που το κάνουν, είναι πολύ νέα και δεν έχω εικόνα, κουβέντιασα μαζί τους και τα χάρηκα. Πιο πολύ γνώρισα την Αριστέα, μια ευγενική και καλοσυνάτη κοπέλα που ξέρει καλά τη δουλειά της. Και την κάνει με κέφι και διάθεση.

Καταρχήν χαμογελά! Σου μιλά και χαμογελά! Ε,δεν είναι και λίγο στις μέρες μας. Ύστερα είναι πολύ εξυπηρετική. Ρώτησα αν διαθέτει το μαγαζί Wi-Fi. Βεβαίως” μου απάντησε και πρόθυμα μου έδωσε τα κλειδιά για να μπω. Το ωραίο είναι ότι συνειδητά το είχε εντάξει στις παροχές του μαγαζιού της...

Δεν θέλω να πω πολλά για το επίπεδο της εξυπηρέτησης γιατί με σκλάβωσε. Κυριολεκτικά. Παρήγγειλα και ήπια τρεις μπύρες των 330 ml στη διάρκεια σχεδόν έξι ωρών που κάθισα. Το τι μεζέδες συνοδευτικούς μου έφερε δε λέγεται. Τηγανητά συκωτάκια, λαδωμαμά (δυο φορές), τυρί φέτα κατσικίσιο, ζαμπόν μπριζολάκια, φρούτα, χόρτασα. Κι όλα αυτά για 6 ευρώ. Άσε που στο τέλος κέρασε και μια μπύρα εκείνη.

Μπράβο στα παιδιά που το δουλεύουν και μακάρι να “πιάσει”. Ρώτησα κι έμαθα. Δεν το έχουν πολύ. Από πέρσι τον Αύγουστο το λειτουργούν. Το ίδιο βράδυ το καφέ είχε κόσμο. Ήταν όμως και η βραδιά που έπαιζε η Εθνική Ελλάδας με τη Γερμανία στο EURO 2012 κι οι πιτσιρικάδες είχαν πιάσει από νωρίς στασίδι.

Κλασικό ελληνικό καφέ. Οι πελάτες φώναζαν, γελούσαν, νευρίαζαν, χειρονομούσαν ως κλασικοί κάφροι φίλαθλοι σε κάθε καλή ή κακή ενέργεια των παικτών της ελληνικής ή της γερμανικής ομάδας ή σε κάποια λάθος κίνηση του διαιτητή. Η κερκίδα στο καφέ του “Φωκίωνα”.

Δεν ξέρω αν φταίει η ήττα της Εθνικής μας με 4-2, αλλά κατά τις 12 τα πράγματα ηρέμησαν. Το καφέ άδειασε κι έφυγα κι εγώ. Άργησα κιόλας. Ξεπέρασα τα όρια μου, αλλά μου άρεσε εδώ. Μου φαίνεται θα το κάνω στέκι για τις δουλειές μου. Έκαναν κιόλας μπόλικη σήμερα. Θα δουλέψω και το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα θα φύγει για τη ΦΩΝΗ ένας μεγάλος όγκος δουλειάς.

Βρήκα το μέρος μου... Ούτε τρεξίματα, εννιά χιλιόμετρα μακριά, στο Sport Cafe, ούτε τίποτα. 100 μέτρα από το σπίτι της Στασούλας.

Να ΄ναι καλά τα παιδιά... Ευχαριστώ την Αριστέα για την περιποίηση της και το χαμόγελό της. Χρειάζονται κι αυτά για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες...

Στον κλύδωνα με τον Πολιτιστικό Σύλλογο...

Posted in Κρήτη

Από την περσινή εκδήλωση για τον κλύδωνα που είχε γίνει στην αυλή του δημοτικού σχολείου Θραψανού και είχα την τύχη να παρακολουθήσω και να καταγράψω για τις ανάγκες του Site. Τα φετινά θα τα διαβάσετε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης που θα γίνει αύριο βράδυ...

Ήμουν καθοδόν για τις καλοκαιρινές μου στο χωριό όταν μου ήρθε το μήνυμα στο Fecebook μέσω του κινητού μου τηλεφώνου που έχει μόνιμη σύνδεση στο internet ότι την Κυριακή 24/06/2012, ώρα 9.30 μ.μ, στην κεντρική πλατεία του χωριού, τη Μεσοχωρίτισσας θα γίνει εκδήλωση για τον κλύδωνα.

Η εκδήλωση διοργανώνεται και φέτος από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Θραψανού. Μ' αρέσει όταν βλέπω νέους ανθρώπους να επιζητούν να έχουν επαφή με τις ρίζες και την παράδοση.

Βεβαίως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους η αναβίωση τέτοιων εθίμων δεν έχουν να κάνουν με αυτό ακριβώς που ξέραμε και ζήσαμε εμείς, στην παιδική μας ηλικία. Φυσικά δεν έχω την απαίτηση να είναι στο πέρασμα των χρόνων, ακριβώς ίδιο πράγμα. Έτσι κι αυτό που γίνεται, όπως γίνεται, βοηθά στην κατεύθυνση να μπορέσουν οι νέοι να πιάσουν το νήμα με τις ρίζες τους...

Βλέπω επίσης την ανάγκη κάθε εκδήλωση να καταλήγει σε... γλέντι. Έτσι έγινε πέρσι. Θεμιτό. Οι δυσκολίες που περνάει ο κόσμος επιβάλουν να αναζητάει μικρά διαλείμματα χαράς και διασκέδασης. Άλλωστε οι τιμές που έχουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι που συνήθως διοργανώνουν τέτοιες εκδηλώσεις, είναι συνήθως χαμηλές, υποφερτές για τις τσέπες των χωριανών.

Θα πάμε λοιπόν, όπως θα πάμε και σε όλες τις εκδηλώσεις που θα γίνουν στο χωριό στη διάρκεια των φετινών διακοπών. Και σε σημείωμά μας εδώ θα μεταφέρουμε, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό ότι όμορφο πέσει στην αντίληψή μας. Έχω διαπιστώσει, άλλωστε, ότι τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού κάνουν φιλότιμες προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση για τη διαφύλαξη και προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ειδικά σε καιρούς δύσκολους σαν αυτούς που διανύουμε είναι πολύ σημαντικό που υπάρχουν και λειτουργούν τέτοιοι φορείς πολιτισμού. Αξίζει και πρέπει να τους ενθαρρύνουμε με την παρουσία μας. Το χειροκρότημα μας είναι το οξυγόνο ζωής τους. Ας τους το δώσουμε απλόχερα. Σε τέτοια ζητήματα δεν χρειάζονται τσιγκουνιές. Το αντίθετο. Το να είμαστε λαρτζ είναι πολύ καλύτερο.

Αφήστε την καρδιά σας να εκπέμψει αγάπη για τους συγχωριανούς. Ας χαμογελάσουμε ξανά. Το χρειαζόμαστε σαν άνθρωποι. Τώρα πιο πολύ από ποτέ...

Πρώτη μέρα διακοπών στο χωριό

Posted in Κρήτη

Οι πρώτοι μου περίπατοι έγιναν με τα πόδια ή με τη μηχανή. Να δω λίγο το πατρικό μου, να πάω σε κάποια χωράφια, να κοιμηθώ. Ότι χρειάζομαι το έχω εδώ...

Η ηρεμία που νοιώθω στον τόπο μου είναι μοναδική. Δεν ξέρω πώς γίνεται, δεν είμαι ειδικός για να το ερμηνεύσω, αλλά μπορώ να πω τι νοιώθω και κυρίως πως το νοιώθω...

Λες και πατώ ένα διακόπτη, η φύση η ίδια έχει προνοήσει γι' αυτό... Λες και δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος της Αθήνας με το τρέξιμο, τις αγωνίες, τις ευθύνες. Λες και με χτυπά κατακέφαλα ένα μαγικό ραβδάκι και ρυθμίζει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που όλα κυλούν όμορφα...

Κι εγώ χαλαρώνω και κοιμάμαι και αισθάνομαι αυτή την ξεκούραση να... διαχέεται σε ολόκληρο το σώμα μου... Αν και δεν ταλαιπωρήθηκα στο καράβι καθότι είχα καμπίνα, το μεσημέρι κοιμήθηκα καμιά – δυο ώρες...

Είχαν προηγηθεί μερικές βόλτες στο χωριό, μια επίσκεψη στο πατρικό μου να δω τη δουλειά που έκαναν οι μαστόροι, να πάω στο Αρκαλοχώρι να πάρω ένα νέο ποντίκι που τα έφτυσε για το pc μου, να πιω ένα ποτό στην καφετερία της Sport Cafe και να χαιρετίσω τα παιδιά που γνωρίζω από προηγούμενες επισκέψεις μου.

Ύστερα, τ' απόγευμα έκανα μια βόλτα στον κήπο, το περδιγάρι με τις μπουρνέλες, στα στενόσοκα και πάλι νυστάζω νωρίς... Δεν είναι η έλλειψη του καφέ, τις προμήθειες μου τις έκανα κιόλας την πρώτη μέρα. Είναι μια άλλου τύπου χαλάρωση που χρειάζεται ο οργανισμός για να ξανάρθει στα ίσια του...

Πόσο θα μου πάρει αυτό; Δεν ξέρω. Κι ούτε που με ανησυχεί ο χρόνος. Όσο κι αν χρειαστεί θα κάνω. Ήρεμα, ψύχραιμα, απλά. Διότι είναι αναγκαίο να πιάσουμε επαφή, να δούμε και τις μικρές εκκρεμότητες στη ΦΩΝΗ. Αυτό μόνο. Όχι πως είναι και λίγο από μόνο του.

Η σύνδεση που έχω στο internet δεν είναι αυτή που περίμενα στο χωριό. Οι ταχύτητες του internet της WIND είναι εφάμιλλες της σύνδεσης από το σταθερό τηλέφωνο με μόντεμ. Κι αυτό δεν βοηθάει. Δεν πειράζει. Δεν θα μου τη χαλάσει αυτό... Τόσα χρόνια αντιμετώπιζα το πρόβλημα. Το ίδιο θα κάνω και τώρα.

Για την ώρα ας απολαύσω λίγο την πρώτη μου φετινή καλοκαιρινή επαφή με το χωριό και τους ανθρώπους του. Να δω τόπους, να μιλήσω με του χωριανούς, να πάω την Κυριακή στο κλύδωνα που θα κάνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού στην πλατεία της Μεσοχωρίτισσας, να ξαναπιάσω το νήμα. Ε, δεν είναι και τόσο δύσκολο αυτό για κάποιον που έχει ήδη όλη την καλή διάθεση να το κάνει...

Το σπουδαίο είναι ότι δεν αισθάνομαι καμιά είδους πίεση. Κι αυτό είναι πολύ καλός σύμβουλος για αρχή. Τα υπόλοιπα στις μέρες που θα έρθουν. Ήρεμα, ήσυχα κι απλά. Όπως αρμόζει στους ανθρώπους που είναι σε διακοπές, όπως εγώ...

Να τη χαιρόμαστε τη νέα κυβέρνηση

Posted in Δημοσιογραφικά

Από την ορκωμοσία του νέου πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Η κυβέρνηση του προέκυψε από τη συνεργασία με ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/06/2012

Ιδού λοιπόν η νέα κυβέρνηση Σαμαρά! Όλα ήταν απλά κι εύκολα αυτή τη φορά. Όχι όπως τον Μάη που παίρνανε τις διερευνητικές εντολές από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τις πηγαίνανε μια βόλτα για ένα διήμερο και τις επιστρέφανε άπρακτοι και χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Ξέρουν οι άνθρωποι τώρα. Έμαθαν. Άφησαν στην μπάντα τους μικροεγωισμούς και τα βρήκαν για να κυβερνηθεί ο τόπος και να 'χουν και οι δανειστές μας με κάποιον να μιλάνε υπεύθυνα.

Έτσι ο Αντώνης Σαμαράς κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, ο Βενιζέλος να διαλύσει ένα ιστορικό κόμμα που... τάραξε τα νερά όταν το δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου κι ένας σοβαρός αριστερός, ο Κουβέλης να δίνει χέρι βοήθειας για το καλό της πατρίδας...

Αυτό μας μάρανε, το καλό της. Είδαν άραγε κάπου εκεί στο βάθος τα μεγάλα προβλήματα που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες από τις καταστρεπτικές πολιτικές τους και την υπερφορολόγιση; Δεν νομίζω. Χαμπάρι δεν πήραν...

Γι' αυτό πολύ γρήγορα θα ξαναδούν στους δρόμους κόσμο που θα αγωνίζεται και θα αγωνιά να επιβιώσει και δεν θα τα καταφέρνει. Και θα λέει φωναχτά πως ήταν καλύτερη η περίοδος της ακυβερνησίας από το να έχουμε μια συντεταγμένη κυβέρνηση, δουλοπρεπή στους ξένους.

Στις πρώτες κυβερνητικές εξαγγελίες διακρίναμε ψείγματα λογικής που δείχνουν πως “κάτι άκουσαν” για τα δεινά που περνάμε... Θα περιμένουμε να δούμε πώς τα αντιλαμβάνονται αυτά στην πράξη. Να νιώσουμε πως θα σταματήσει το κακό, θα κινηθεί η αγορά, θα ξανανοίξουν οι δουλειές να απασχοληθεί ο κόσμος και να πληρώνεται αξιοπρεπώς, να ελπίζει πως θα υπάρχουν και αύριο υγιή ταμεία που θα προσφέρουν μια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ικανοποιητικού επιπέδου και συντάξεις για σκληρά εργαζόμενους μια ζωή και όχι επαίτες...

Ας ξέρουν όμως ότι αυτή τη φορά τα περιθώρια δεν είναι μεγάλα. Τα όποια θετικά αποτελέσματα θα πρέπει να γίνουν αισθητά γρήγορα στα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ανοχή. Ενδεχόμενη αποτυχία θα είναι το πολιτικό τέλος όλων αυτών των σαλτιμπάγκων που θα αντιληφθούν πια για τα καλά πως οι εποχές και οι καιροί δεν ευνοούν καθόλου τα πολιτικά παιχνίδια σε βάρος ενός ταλαιπωρημένου λαού.

Ας δουν την Κρήτη στον εκλογικό χάρτη της 17η Ιουνίου κι ας πάρουν μαθήματα. Μέσα σε ένα βράδυ έχασε το χρώμα της. Και το... κάστρο του ΠΑΣΟΚ απέμεινε με έναν μόνο βουλευτή σε ολόκληρο το νησί κι αυτόν στο Ηράκλειο, όπου χρειάστηκε να παραιτηθεί ο Βενιζέλος.

Τώρα ξέρω εκεί στην Ιπποκράτους έχουν άλλα προβλήματα, πιο επείγοντα να λύσουν. Τους κυνηγούν Θεοί και δαίμονες για τα λεφτά που χρωστάνε... Όταν όμως τελειώσουν μ' αυτό, ότι όνομα κι αν του δώσουν, τότε ας κουβεντιάσουν λίγο αυτό το πάθημα κι επιτέλους, για τον ιστορικό του μέλλοντος, ας αποδοθούν ευθύνες...Γιατί δεν μπορεί ξαφνικά να τσίμπησε τόσες χιλιάδες ψηφοφόρων μύγα τσε τσε και να τους επηρέασε. Κάτι άλλο φταίει, ας το βρουν...

Ας τους ψιθυρίσει κάποιος στ' αυτί πως δε γίνεται ένα σοσιαλιστικό κόμμα να εφαρμόζει τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Δε γίνεται, τουλάχιστον αδάπανα. Το έζησαν στο πετσί τους. Το κακό είναι ότι στο μεταξύ κατέστρεψαν έναν ολόκληρο λαό...

  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...

Ολοταχώς για τα 340.000 κλικ...

Posted in Επικαιρότητα

Την ώρα που πατούσα τα πόδια μου στην Κρήτη για τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μου το κοντέρ του μετρητή μου στη μπάρα δεξιά, έδειχνε να πλησιάζουμε να κλείσουμε τα 330.000 “χτυπήματα” από διαφορετικές Ι.Ρ. και να μπαίνουμε φορτσάτοι στο δρόμο για τα 340.000 κλικ... Ήδη μέχρι να κάνω αυτή την ανάρτηση έχουμε 800 επισκέψεις επί πλέον...

Οι τακτικοί αναγνώστες μου θα θυμούνται ότι την αρχή, κάθε 5.000 επισκέψεις, έκανα μια τέτοιου είδους ανάρτηση. Ήθελα να σα κάνω να γνωρίσετε το Site. Αργότερα συνέχισα να κάνω το ίδιο πράγμα, αλλά κάθε 10.000 “χτυπήματα”. Μεγάλωνε ο αριθμός των επισκέψεων, μεγάλωναν και οι ευθύνες να έχω ένα Site με υψηλά τα επίπεδα και τις προδιαγραφές του...

Συνέχισα να δίνω όλες μου τις δυνάμεις κάνοντάς το ζωντανό, διατηρώντας το με πλήθος πληροφοριών, αλλά και με κομμάτια της καθημερινής ζωής μου.

Το βέβαιο είναι ότι περιέχει αλήθειες και όχι ψέματα. Δεν μ' αρέσουν να τα λέω, ούτε και να τα ακούω. Μ' αρέσει η ζωή με τα πάνω της και τα κάτω της, με τα χαμόγελα και τις λύπες της, με τις ομορφιές της Κρήτης που λατρεύω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και που από το πρωί της Πέμπτης 21/06/2012 πατώ τα χώματα της που με γεμίζουν προσδοκίες ότι θα τα χαρώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

Έτσι μ' αρέσει η ζωή... Να ρουφώ την κάθε στιγμή της σαν να είναι η τελευταία. Με την ελπίδα και την πίστη ότι τίποτα απ' όσα αγαπήσαμε δεν πάει χαμένο. Επειδή τίποτα δεν μας χαρίστηκε και τίποτα δεν θεωρούμε δεδομένο, απλό και εύκολο...

Τη χαρά και τη δύναμη τη βρίσκουμε στα απλά καθημερινά, πράγματα. Κι αυτό θα κάνουμε και φέτος ένα ολόκληρο μήνα. Στο μεταξύ και σαν συντροφιά θα λειτουργήσουμε αυτό το σημειωματάριο. Εδώ θα τα με το δικό μας τρόπο. Είτε γελώντας, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο στο Facebook που νομίζετε πως είναι πιο απλό και πιο εύκολο.

Βέβαια αν δοκιμάζατε θα διαπιστώνατε ότι το ίδιο εύκολα είναι τα πράγματα κι εδώ. Δεν χρειάζονται και πολλά πολλά, ούτε εγκρίσεις. Το σχόλιο ανεβαίνει αμέσως... Όλα είναι πολύ απλά και εύκολα. Δεν σας θέλω απλά επισκέπτες και παρατηρητές. Θα μου άρεσε και να μιλάμε.

Αλλά δεν βιάζομαι... Σιγά – σιγά όλα θα γίνουν. Όπως βλέπετε έχω υπομονή...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA