Βραδάκι, γύρω στις 10 ξεκίνησε η εκδήλωση για την αναβίωση των εθίμων του κλύδωνα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Θραψανού στην κεντρική πλατεία του χωριού Οι ανύπαντρες κόρε πάνε στη βρύση να φέρουν το αμίλητο νερό που θα χρησιμοποιήσουν. Η αναπαράσταση ήταν πολύ ρεαλιστική. Και οι εικόνες πολύ όμορφες...

Λιγότερα λόγια και περισσότερες εικόνες στην ανάρτηση αυτή. Η πλατεία ξαναζωντάνεψε, φωτίστηκε, γέμισε παιδιά που έπαιζαν και μεγάλους που παρακολουθούσαν από κοντά την όμορφη εκδήλωση αναβίωσης του εθίμου του κλύδωνα.

Ο Γιώργος Μαυραντωνάκης εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου είχε και φέτος το γενικό πρόσταγμα. Απλός κατανοητός, προετοιμασμένος για την περίσταση. Το υλικό που είχε επιλέξει να ακουστεί πλούσιο και οι μαντινάδες που έλεγαν τα κορίτσια και τα αγόρια καθώς έβγαζαν από τη λαϊνα τα ριζικάρια, καυστικές...

Άναψαν φωτιές στην πλατεία, ανάμεσα στους ανθρώπους που είχαν καθίσει ήδη να απολαύσουν την εκδήλωση. Κι έκαψαν τα μαγιάτικα στεφάνια, κατά το έθιμο... Τα μικρά παιδιά παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τις διηγήσεις του Γιώργου. Κι εμείς, είναι αλήθεια, μείναμε με ανοιχτό το στόμα...

Δείτε με τι χαρά πηδάνε πάνω από τη φωτιά οι πιτσιρικάδες. Παιχνίδι αληθινό σαν τις δικές εποχές. Ωραία, αυθόρμητο,καθόλου στημένο”, πέτυχε το σκοπό του. Δυσκολεύτηκαν να πείσουν τα παιδιά να σταματήσουν. Μια αναπαράσταση ήταν μόνο... Που τη χαρήκαμε όσο τίποτα άλλο...

Έξω από την Παναγία τη Μεσοχωρίτισσα ειχε στηθεί το σκηνικό. Τα οργανα των μουσικών ήταν ακριβώς στην πόρτα της. Οι Θραψανιώτες τακτοποιούνται σιγά – σιγά στα τραπέζια τους. Φυσικά έχουν μαζί τους βίντεο και φωτογραφικές μηχανές για να απαθανατήσουν τις μοναδικές στιγμές του κλύδωνα.

Το παιχνίδι με τη φωτιά συνεχίζεται. Τα παιδιά τρελαίνονται... Σκεφθείτε τώρα, αφού αρέσει σε μας τους μεγάλους... Μπράβο στα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού. Έκαναν μια θαυμάσια δουλειά. Κι αυτό “πέρασε” στον κόσμο που χαίρονταν την κάθε στιγμή.

Εδώ διαβάζουν τις μαντινάδες με το καυστικό σατιρικό περιεχόμενο. Γελούν και οι ίδιοι. Να είσαστε από μια μεριά να δείτε την ανταπόκριση του κόσμου κάτω... Εκπληκτική. Σε κάθε συλλαβή πειραχτική ξεκαρδίζονταν στα γέλια. Το χρειαζόμασταν αυτό. Όσο τίποτα άλλο στις δύσκολες μέρες που περνάμε...

Η Κρητικοπούλα, παρεπιπτόντως η Μαρία κόρη της Στέλλας, έχει σκύψει πάνω από τη λαϊνα του κλύδωνα να βγάλει ένα ριζικάρι, φρούτο, να διαβάσουν τη μαντινάδα, να κάνουν τους συνειρμούς, να αφήσουν τα υπονοούμενα, να γελάσουν και εντέλει να ονειρευτούν. Μ' αυτά τα μικρά όνειρα ζούσαμε κάποτε...

Ύστερα ήρθαν μουσικοί. Θραψανιωτάκια τα παιδιά... Τσαγκαράκης, νομίζω, το όνομα του λυράρη. Με προωθημένα πράγματα στην κρητική μουσική. Δείτε αριστερά, πρώτη φορά είδα να εντάσσουν και την... ηλεκτρική κιθάρα στην μπάντα. Με μέτρο. Καθόλου προκλητική. Ο κόσμος διασκέδασε μέχρι τις πρωινές ώρες της Δευτέρας...

Δείτε τρεις κεραίες Wi-Fi που βρήκα στο χωριό και φωτογράφησα. Η πρώτη είναι στο μπαλκόνι του δημοτικού σχολείου Θραψανού, ανάμεσα σε ανήλικα παιδιά. Προφανώς ακίνδυνη για την υγεία τους. Η ακτινοβολία που εκπέμπει είναι μηδενική σχεδόν...

Δεύτερη κεραία απέναντι από την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στη στέγη ενός χώρου που οι χριστιανοί χρησιμοποιούν για τα μνημόσυνα και είναι και χώρος για το κατηχητικό σχολείο. Πάλι για ανήλικα παιδιά... Κανένας κίνδυνος από τους ειδικούς που τοποθέτησαν τις κεραίες...

Τρίτη κεραία πάνω από τα γραφεία της παλιάς Κοινότητας Θραψανού στο κέντρο του χωριού δίπλα στο Χριστό. Προφανώς κι άλλες κεραίες θα έχουν τοποθετηθεί και σε άλλα σημεία του χωριού... Τι να το κάνεις όμως που δεν “πιάνεις” σήμα ούτε κάτω από τις κεραίες για να μπεις στο internet...

Κρίμα! Να επενδυθεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, εδώ και χρόνια για να αποκτήσει το χωριό μας δωρεάν ασύρματη σύνδεση στο διαδίκτυο και να μη λειτουργεί το σύστημα...

Έκανα το τεστ. Το κινητό μου πιάνει μόλις μια ή το πολύ δύο γραμμές στα πέντε ακριβώς κάτω από τις κεραίες Wi-Fi κι αυτό δεν έχει σταθερότητα. Κάποια στιγμή χάνεται. Είναι τόσο ασταθές που το επηρεάζει ακόμα κι ο αέρας που φυσάει, όταν φυσάει... Εντέλει ουδείς μπορεί να εξυπηρετηθεί από αυτό το ασύρματο δίκτυο.

Είχα ρωτήσει τον τότε δήμαρχο Θραψανού, Μανόλη Λαδομένο, γιατί συμβαίνει αυτό. Μου είπε τότε, ότι έχουν χαμηλώσει την ένταση εκπομπής των κεραιών επειδή κάποιοι ευαίσθητοι για το περιβάλλον, αλλά απληροφόρητοι, κατήγγειλαν πως η ακτινοβολία τους είναι επιβλαβής στην υγεία των κατοίκων.

Λάθος μέγα!... Οι κεραίες Wi-Fi, είτε εσωτερικά στο σπίτι, είτε ενισχυμένες εξωτερικά δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τις κεραίες του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης ή των κεραιών κινητής τηλεφωνίας.

Η εκπομπή των συχνοτήτων είναι πολύ χαμηλή στο Wi-Fi και καθόλου επιβλαβής για την υγεία. Και, αναρωτιέμαι, δεν βρέθηκε ένας επιστήμονας να τους εξηγήσει με ιατρικούς όρους ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα από την εκπομπή τέτοιων συχνοτήτων; Όφειλαν να το κάνουν αυτό οι άνθρωποι του Δήμου. Να υπερασπιστούν ένα έργο που χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για των συμφέρων των πολιτών, όλων των συγχωριανών που έχουν μια κάποια σχέση με τις νέες τεχνολογίες...

Και δεν αναρωτήθηκε κανείς αν ήταν επιβλαβείς δεν θα τις τοποθετούσαν στη... βεράντα του δημοτικού σχολείου που φιλοξενεί καθημερινά τόσα παιδιά; Εν τέλει το σύστημα δεν λειτουργούσε ποτέ στην ουσία του.

Το ίδιο διαπιστώνω πως γίνεται ακόμα και σήμερα από τον διευρυμένο καλλικρατικό δήμο “Μίνωα”. Ουδεμία βελτίωση στο σύστημα εκπομπής Wi-Fi. Κάθε φορά που θέλω να μπω στο διαδίκτυο πρέπει να ψάξω να βρω μια καφετερία που να την έχουν παιδιά με ανοιχτό μυαλό και να ξέρουν τι είναι αυτό το Wi-Fi και πόσο θα εξυπηρετούσε τους πελάτες τους. Μια τέτοια καφετερία είχα βρει στο Αρκαλοχώρι, εννιά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό μου, την Sport Cafe. Εκεί πήγαινα μέχρι πέρσι. Στο χωριό ούτε λόγος... Όταν ρώτησα γιατί, μου είπαν πως δεν... χρειάζονταν. “Ήξεραν” αυτοί τις ανάγκες των πελατών τους.

Φέτος, για πρώτη φορά είδα στο καφέ του “Φωκίωνα”, κοντά στον Άι Γιώργη να έχουν στο μαγαζί τους Wi-Fi και το χάρηκα. Και το σπουδαιότερο: Ήξεραν τι είναι αυτό, πώς λειτουργεί και σε τι εξυπηρετεί...

Μήπως, λέω, μήπως ήρθε η ώρα κάποιοι από το Δήμο να πάνε και να ρωτήσουν τι είναι το Wi-Fi για να βάλουν μπροστά το υπάρχον δημόσιο δίκτυο και να λειτουργήσει. Είναι πραγματικά κρίμα να υπάρχει και να... κάθετε. Είναι σαν να πέταξαν από το παράθυρο λεφτά, δημόσιο χρήμα... Και ποιος έχει αυτό το δικαίωμα να το κάνει;

Η φωτογραφία είναι μέσα από το χώρο της φετινής Συνέλευσης Περιφέρειας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Είναι η ώρα που παρακολουθούν μέσα από τις Γραφές τους κάποιον ομιλητή στο βήμα...

Το ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Χερσόνησο, Creta Maris, στην τεράστια αίθουσα εκδηλώσεων του οποίου πραγματοποιήθηκαν οι τριήμερες εργασίες της Συνέλευσης. Υπέροχο, αλλά ακριβό για τα βαλάντια μας, ξενοδοχείο...

Άλλο ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο από το ξενοδοχειακό συγκρότημα Creta Maris στη Χερσόνησο. Η παροχή internet με Wi-Fi ήταν δωρεάν στους δημόσιους χώρους και στην αίθουσα της Συνέλευσης...

Έτυχε κι αυτή η χρονιά να συμπέσει μέσα στις καλοκαιρινές μου διακοπές και να ζήσω ένα πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό τριήμερο στο ξενοδοχείο Creta Maris, στη Χερσόνησο, ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να ξεπεράσουν τα όρια του εαυτού τους και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Με κεντρικό σύνθημα: “Να προστατεύετε την καρδιά σας” ξεκίνησαν την Παρασκευή και ολοκληρώθηκαν την Κυριακή οι εργασίες της ετήσιας Συνέλευσης Περιφέρειας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά... Προβληματισμοί, ομιλίες 49 τον αριθμό, τοποθετήσεις που στ' αλήθεια βοηθούν και γαληνεύουν την καρδιά...

Πάντα με ενδιέφερε να παρακολουθώ, να ζω και να αναλύω τη ζωή κάτω από μια οπτική που έχει βάθος και ουσία. Το ζήτημα δεν είναι απλό και εύκολο. Χρειάζεται εσωτερική δουλειά και διάθεση να αλλάξουμε μέσα μας διάφορα πράγματα που μας οδηγούν στο να βελτιώσουμε το χαρακτήρα μας.

Ο χώρος ιδανικός για πνευματικά συμπόσια και συζήτηση. Το περιβάλλον καλό, η αίθουσα εκδηλώσεων του αξιόλογου ξενοδοχειακού συγκροτήματος Creta Maris με την παροχή όλων των σύγχρονων εγκαταστάσεων που βοηθούν το ακροατήριο να συμμετάσχει καλύτερα στις εργασίες...

Τρεις μέρες μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον με ξεχωριστούς ανθρώπους είναι ένας θησαυρός. Τα θέματα που πραγματεύτηκαν είχαν μεγάλο ενδιαφέρον, βγαλμένα μέσα από τη ζωή και την καθημερινότητά της... Χαίρεσαι να τους ακούς να προσεγγίζουν καταστάσεις, χωρίς περίπλοκους ελιγμούς, αλλά με σαφήνεια και απλότητα.

Όλες τις μέρες η αίθουσα ήταν γεμάτη και ξεπερνούσαν τα 1.300 άτομα. Είναι εκπληκτική και η σοβαρότητα των ανθρώπων που συμμετέχουν. Ανοίγουν τις Γραφές τους και παρακολουθούν τους ομιλητές, κρατούν σημειώσεις, είναι προσεκτικοί, δεν συζητούν μεταξύ τους, προσέχουν, δίνουν την αίσθηση πως ξέρουν γιατί είναι εκεί...

Χαίρομαι να βλέπω τους ανθρώπους να είναι έτσι. Συνεπείς στους χρόνους τους, προσεκτικοί στις πράξεις τους και τις κινήσεις τους, με σεβασμό στο διπλανό τους. Φορούν κονκάρδες που λένε το ονοματεπώνυμό τους και την εκκλησία από την οποία προέρχονται...

Το καφέ του “Φωκίωνα” απέξω, χθες το απόγευμα, κατά τις επτά και κάτι...

Μπορεί να περνάμε δύσκολες ώρες γενικότερα ως Ελλάδα, αλλά χαίρομαι να βλέπω το χωριό να προοδεύει, να ανοίγεται και να επιχειρούν νέοι άνθρωποι...

Χθες έκανα μια βόλτα προς τον Αϊ Γιώργη και είδα ένα νέο καφέ, του “Φωκίωνα”. Θυμάμαι παλιά στον ίδιο χώρο και ήταν πιτσαρία και παλιά, πολύ παλιά, είχε εκεί ο Παναγής το παντοπωλείο του.

Δεν γνωρίζω τα παιδιά που το κάνουν, είναι πολύ νέα και δεν έχω εικόνα, κουβέντιασα μαζί τους και τα χάρηκα. Πιο πολύ γνώρισα την Αριστέα, μια ευγενική και καλοσυνάτη κοπέλα που ξέρει καλά τη δουλειά της. Και την κάνει με κέφι και διάθεση.

Καταρχήν χαμογελά! Σου μιλά και χαμογελά! Ε,δεν είναι και λίγο στις μέρες μας. Ύστερα είναι πολύ εξυπηρετική. Ρώτησα αν διαθέτει το μαγαζί Wi-Fi. “Βεβαίως” μου απάντησε και πρόθυμα μου έδωσε τα κλειδιά για να μπω. Το ωραίο είναι ότι συνειδητά το είχε εντάξει στις παροχές του μαγαζιού της...

Δεν θέλω να πω πολλά για το επίπεδο της εξυπηρέτησης γιατί με σκλάβωσε. Κυριολεκτικά. Παρήγγειλα και ήπια τρεις μπύρες των 330 ml στη διάρκεια σχεδόν έξι ωρών που κάθισα. Το τι μεζέδες συνοδευτικούς μου έφερε δε λέγεται. Τηγανητά συκωτάκια, λαδωμαμά (δυο φορές), τυρί φέτα κατσικίσιο, ζαμπόν μπριζολάκια, φρούτα, χόρτασα. Κι όλα αυτά για 6 ευρώ. Άσε που στο τέλος κέρασε και μια μπύρα εκείνη.

Μπράβο στα παιδιά που το δουλεύουν και μακάρι να “πιάσει”. Ρώτησα κι έμαθα. Δεν το έχουν πολύ. Από πέρσι τον Αύγουστο το λειτουργούν. Το ίδιο βράδυ το καφέ είχε κόσμο. Ήταν όμως και η βραδιά που έπαιζε η Εθνική Ελλάδας με τη Γερμανία στο EURO 2012 κι οι πιτσιρικάδες είχαν πιάσει από νωρίς στασίδι.

Κλασικό ελληνικό καφέ. Οι πελάτες φώναζαν, γελούσαν, νευρίαζαν, χειρονομούσαν ως κλασικοί κάφροι φίλαθλοι σε κάθε καλή ή κακή ενέργεια των παικτών της ελληνικής ή της γερμανικής ομάδας ή σε κάποια λάθος κίνηση του διαιτητή. Η κερκίδα στο καφέ του “Φωκίωνα”.

Δεν ξέρω αν φταίει η ήττα της Εθνικής μας με 4-2, αλλά κατά τις 12 τα πράγματα ηρέμησαν. Το καφέ άδειασε κι έφυγα κι εγώ. Άργησα κιόλας. Ξεπέρασα τα όρια μου, αλλά μου άρεσε εδώ. Μου φαίνεται θα το κάνω στέκι για τις δουλειές μου. Έκαναν κιόλας μπόλικη σήμερα. Θα δουλέψω και το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα θα φύγει για τη ΦΩΝΗ ένας μεγάλος όγκος δουλειάς.

Βρήκα το μέρος μου... Ούτε τρεξίματα, εννιά χιλιόμετρα μακριά, στο Sport Cafe, ούτε τίποτα. 100 μέτρα από το σπίτι της Στασούλας.

Να ΄ναι καλά τα παιδιά... Ευχαριστώ την Αριστέα για την περιποίηση της και το χαμόγελό της. Χρειάζονται κι αυτά για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες...

Από την περσινή εκδήλωση για τον κλύδωνα που είχε γίνει στην αυλή του δημοτικού σχολείου Θραψανού και είχα την τύχη να παρακολουθήσω και να καταγράψω για τις ανάγκες του Site. Τα φετινά θα τα διαβάσετε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης που θα γίνει αύριο βράδυ...

Ήμουν καθοδόν για τις καλοκαιρινές μου στο χωριό όταν μου ήρθε το μήνυμα στο Fecebook μέσω του κινητού μου τηλεφώνου που έχει μόνιμη σύνδεση στο internet ότι την Κυριακή 24/06/2012, ώρα 9.30 μ.μ, στην κεντρική πλατεία του χωριού, τη Μεσοχωρίτισσας θα γίνει εκδήλωση για τον κλύδωνα.

Η εκδήλωση διοργανώνεται και φέτος από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Θραψανού. Μ' αρέσει όταν βλέπω νέους ανθρώπους να επιζητούν να έχουν επαφή με τις ρίζες και την παράδοση.

Βεβαίως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους η αναβίωση τέτοιων εθίμων δεν έχουν να κάνουν με αυτό ακριβώς που ξέραμε και ζήσαμε εμείς, στην παιδική μας ηλικία. Φυσικά δεν έχω την απαίτηση να είναι στο πέρασμα των χρόνων, ακριβώς ίδιο πράγμα. Έτσι κι αυτό που γίνεται, όπως γίνεται, βοηθά στην κατεύθυνση να μπορέσουν οι νέοι να πιάσουν το νήμα με τις ρίζες τους...

Βλέπω επίσης την ανάγκη κάθε εκδήλωση να καταλήγει σε... γλέντι. Έτσι έγινε πέρσι. Θεμιτό. Οι δυσκολίες που περνάει ο κόσμος επιβάλουν να αναζητάει μικρά διαλείμματα χαράς και διασκέδασης. Άλλωστε οι τιμές που έχουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι που συνήθως διοργανώνουν τέτοιες εκδηλώσεις, είναι συνήθως χαμηλές, υποφερτές για τις τσέπες των χωριανών.

Θα πάμε λοιπόν, όπως θα πάμε και σε όλες τις εκδηλώσεις που θα γίνουν στο χωριό στη διάρκεια των φετινών διακοπών. Και σε σημείωμά μας εδώ θα μεταφέρουμε, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό ότι όμορφο πέσει στην αντίληψή μας. Έχω διαπιστώσει, άλλωστε, ότι τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού κάνουν φιλότιμες προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση για τη διαφύλαξη και προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ειδικά σε καιρούς δύσκολους σαν αυτούς που διανύουμε είναι πολύ σημαντικό που υπάρχουν και λειτουργούν τέτοιοι φορείς πολιτισμού. Αξίζει και πρέπει να τους ενθαρρύνουμε με την παρουσία μας. Το χειροκρότημα μας είναι το οξυγόνο ζωής τους. Ας τους το δώσουμε απλόχερα. Σε τέτοια ζητήματα δεν χρειάζονται τσιγκουνιές. Το αντίθετο. Το να είμαστε λαρτζ είναι πολύ καλύτερο.

Αφήστε την καρδιά σας να εκπέμψει αγάπη για τους συγχωριανούς. Ας χαμογελάσουμε ξανά. Το χρειαζόμαστε σαν άνθρωποι. Τώρα πιο πολύ από ποτέ...

Οι πρώτοι μου περίπατοι έγιναν με τα πόδια ή με τη μηχανή. Να δω λίγο το πατρικό μου, να πάω σε κάποια χωράφια, να κοιμηθώ. Ότι χρειάζομαι το έχω εδώ...

Η ηρεμία που νοιώθω στον τόπο μου είναι μοναδική. Δεν ξέρω πώς γίνεται, δεν είμαι ειδικός για να το ερμηνεύσω, αλλά μπορώ να πω τι νοιώθω και κυρίως πως το νοιώθω...

Λες και πατώ ένα διακόπτη, η φύση η ίδια έχει προνοήσει γι' αυτό... Λες και δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος της Αθήνας με το τρέξιμο, τις αγωνίες, τις ευθύνες. Λες και με χτυπά κατακέφαλα ένα μαγικό ραβδάκι και ρυθμίζει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που όλα κυλούν όμορφα...

Κι εγώ χαλαρώνω και κοιμάμαι και αισθάνομαι αυτή την ξεκούραση να... διαχέεται σε ολόκληρο το σώμα μου... Αν και δεν ταλαιπωρήθηκα στο καράβι καθότι είχα καμπίνα, το μεσημέρι κοιμήθηκα καμιά – δυο ώρες...

Είχαν προηγηθεί μερικές βόλτες στο χωριό, μια επίσκεψη στο πατρικό μου να δω τη δουλειά που έκαναν οι μαστόροι, να πάω στο Αρκαλοχώρι να πάρω ένα νέο ποντίκι που τα έφτυσε για το pc μου, να πιω ένα ποτό στην καφετερία της Sport Cafe και να χαιρετίσω τα παιδιά που γνωρίζω από προηγούμενες επισκέψεις μου.

Ύστερα, τ' απόγευμα έκανα μια βόλτα στον κήπο, το περδιγάρι με τις μπουρνέλες, στα στενόσοκα και πάλι νυστάζω νωρίς... Δεν είναι η έλλειψη του καφέ, τις προμήθειες μου τις έκανα κιόλας την πρώτη μέρα. Είναι μια άλλου τύπου χαλάρωση που χρειάζεται ο οργανισμός για να ξανάρθει στα ίσια του...

Πόσο θα μου πάρει αυτό; Δεν ξέρω. Κι ούτε που με ανησυχεί ο χρόνος. Όσο κι αν χρειαστεί θα κάνω. Ήρεμα, ψύχραιμα, απλά. Διότι είναι αναγκαίο να πιάσουμε επαφή, να δούμε και τις μικρές εκκρεμότητες στη ΦΩΝΗ. Αυτό μόνο. Όχι πως είναι και λίγο από μόνο του.

Η σύνδεση που έχω στο internet δεν είναι αυτή που περίμενα στο χωριό. Οι ταχύτητες του internet της WIND είναι εφάμιλλες της σύνδεσης από το σταθερό τηλέφωνο με μόντεμ. Κι αυτό δεν βοηθάει. Δεν πειράζει. Δεν θα μου τη χαλάσει αυτό... Τόσα χρόνια αντιμετώπιζα το πρόβλημα. Το ίδιο θα κάνω και τώρα.

Για την ώρα ας απολαύσω λίγο την πρώτη μου φετινή καλοκαιρινή επαφή με το χωριό και τους ανθρώπους του. Να δω τόπους, να μιλήσω με του χωριανούς, να πάω την Κυριακή στο κλύδωνα που θα κάνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού στην πλατεία της Μεσοχωρίτισσας, να ξαναπιάσω το νήμα. Ε, δεν είναι και τόσο δύσκολο αυτό για κάποιον που έχει ήδη όλη την καλή διάθεση να το κάνει...

Το σπουδαίο είναι ότι δεν αισθάνομαι καμιά είδους πίεση. Κι αυτό είναι πολύ καλός σύμβουλος για αρχή. Τα υπόλοιπα στις μέρες που θα έρθουν. Ήρεμα, ήσυχα κι απλά. Όπως αρμόζει στους ανθρώπους που είναι σε διακοπές, όπως εγώ...