Την Ελλάδα την κουβαλάμε μέσα μας. Δείτε εδώ αυτό το βίντεο. Είναι στην Οττάβα του Καναδά. Τι ψυχή και τι λεβεντιά... Μακάρι να 'χαμε λίγη από αυτή και μέσα στην χώρα μας. Σε τέτοιους καιρούς απαισιοδοξίας. Λίγη δύναμη τη χρειαζόμαστε...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/06/2012

Βρε τι κακό είναι τούτο που βρήκε την κυβέρνηση Σαμαρά αμέσως μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας; Ο ίδιος μπήκε στο νοσοκομείο με αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, ο υπουργός Οικονομικών και μέχρι χθες διοικητής της Εθνικής Τράπεζας κ. Ράπανος εισήχθη επίσης στο νοσοκομείο με σοβαρή βλάβη στην υγεία του, τέτοια που τον ανάγκασε να παραιτηθεί στη συνέχεια, ενώ το δρόμο της παραίτησης ακολούθησε και ο υφυπουργός Ναυτιλίας κ. Βερνίκος.

Νέος υπουργός Οικονομικών ορίστηκε ο κ. Στουρνάρας κατά πολλούς, ο συγγραφέας του 2ου και πιο σκληρού Μνημονίου που περιείχε και τα πιο κατάφορα μέτρα για μισθωτούς και συνταξιούχους. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση... Για τον υφυπουργό Ναυτιλίας δεν ξέρουμε ακόμα...

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου αργότερα, δεν έδωσαν τη λύση που περίμενε για να ανακουφιστεί λίγο ο ελληνικό λαός και τώρα τα χειρότερα είναι μπροστά μας και μάλλον θα πρέπει να τα περιμένουμε.

Δεν ξέρω πια αν έχει δύναμη μια κυβέρνηση που ο πρωθυπουργός αποφασίζει από το κρεβάτι της ανάρρωσης του αν και τα... παπαγαλάκια της εκάστοτε εξουσίας μας διαβεβαιώνουν ότι μια χαρά τα καταφέρνει κι από κει, λες κι είναι ο σύγχρονος Χάρρυ Πότερ της πολιτικής.

Εκτός κι αν, όπως είναι πιο φυσικό, η Διοίκηση δεν ασκείται από δω την Ελλαδίτσα μας, αλλά από τους φίλους εταίρους και δανειστές μας, οπότε η χώρα είναι στον αυτόματο πιλότο και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα...

Ωστόσο αυτοί οι ίδιοι ήταν που προεκλογικά μας απειλούσαν και μας τρόμαζαν ότι τα λεφτά στα δημόσια ταμεία φτάνουν μέχρι τα μέσα του Ιουλίου, ότι μετά θα υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας κ.λπ. Μας έλεγαν την αλήθεια ή μας πούλαγαν παραμύθια;

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δε σηκώνει αστεία. Δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια πια... Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω δράματα. Ανθρώπους να μην τα βγάζουν πέρα και να προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν μια δουλειά, άλλους πνιγμένους στα χρέη να φοβούνται να σηκώσουν το τηλέφωνο επειδή αυτοί που τους καλούν δεν είναι άλλοι από τις εισπρακτικές εταιρίες.

Ναι, ο κόσμος υποφέρει... Και το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει πουθενά λίγο φως ελπίδας πως θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Μια χαραμάδα άνοιξε από τη διακήρυξη των τριών κομμάτων που συμμετέχουν και στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά κι αυτή πολύ θεωρητική... Αναμένουμε να δούμε στην πράξη αν και πώς θα εφαρμοστούν. Εκεί είναι και παραμένει η ουσία.

Και για την ώρα κάθε κυβερνητικό έργο είναι στην... κατάψυξη. Καθόλου καλό, ακόμα και σε περίοδο καύσωνα, σαν αυτή που διανύουμε. Οι πολίτες βιάζονται να δουν έργα. Υποψιάζονται ότι θα έχουν μια από τα ίδια και... τρελαίνονται. Δεν υπάρχουν πια ούτε τα φυσιολογικά περιθώρια ανοχής. Όλοι περιμένουμε, εδώ και τώρα να γίνει κάτι θετικό και να μας αφορά. Να μας δώσει λίγη ελπίδα, λίγο κουράγιο, λίγη δύναμη ότι αξίζει να το παλέψει κανείς...

Αυτή είναι η αίσθηση που κυριαρχεί. Το ακούω στα καφενεία από απλούς ανθρώπους που ξέρουν πόσο δύσκολα βγαίνει το ψωμί και τι αγώνας χρειάζεται γι' αυτό. Το Βλέπω στο δρόμο, στις κουβέντες με τους ανθρώπους του μόχθου που είδαν το εισόδημά τους να καταβαραθρώνεται και δεν ξέρουν τι μέρα τους ξημερώνει αύριο.

Ναι, δεν είχαμε καμιά ψευδαίσθηση πως το αποτέλεσμα των εκλογών θα έφερνε τη λύση, περιμέναμε όμως, όποιος τελικά αναλάμβανε, να είχε τη βιασύνη να κάτι και γρήγορα. Οι καιροί ου μενετοί. Το ξέρουμε εμείς οι μη ειδικοί, δεν το γνωρίζουν αυτοί, οι κατά τα άλλα λαλίστατοι σωτήρες;

• Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...
  

• Δείτε ΕΔΩ τι αποφάσισαν από κοινού οι τρείς Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ για να συνεργαστούν στην κυβέρνηση.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από τη σημερινή εφημερίδα ΕΘΝΟΣ που ανήκει στο Μπομπολέϊκο και παρά το γεγονός ότι στηρίζει το ΠΑΣΟΚ δεν είναι και πολύ φανατικά ενάντια στον Σαμαρά. Επομένως το κείμενο έχει μια επιπλέον αξία:

Οι λέξεις «επικαιροποίηση» και «τροποποίηση» κυριαρχούν στην επιστολή που απέστειλε στους ηγέτες των χωρών-μελών της ΕΕ ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Από το κείμενο, το οποίο κομίζει στη Σύνοδο Κορυφής ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, είναι σαφές ότι στόχος του πρωθυπουργού είναι να καθησυχάσει τους εταίρους μας και δη τους δανειστές της Ελλάδας ότι οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί θα τηρηθούν απαρέγκλιτα. «Θα τιμήσουμε την υπογραφή της χώρας» διαβεβαιώνει ο κ. Σαμαράς και προσθέτει ότι η κυβέρνησή του συμφωνεί απόλυτα με τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν τεθεί.

Κάνει αναφορές στην ανάγκη εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης, στη διαμόρφωση ενός μικρού και ευέλικτου κράτους που θα τεθεί στην υπηρεσία των πολιτών, αλλά και στην ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων, χωρίς όμως να παρουσιάζει κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα.

Αναφέρεται στην πάταξη της φοροδιαφυγής, κάτι που ενδιαφέρει απόλυτα τόσο τη Γερμανία όσο και το ΔΝΤ, και επισημαίνει την απόφασή του να θεσπίσει ένα πιο απλό και πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα.

Ο πρωθυπουργός, πέραν αυτών των διαβεβαιώσεων, αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της γραπτής παρέμβασής του στην ανάγκη να υπάρξει άμεσα ένα «αναπτυξιακό πακέτο» για όλο τον ευρωπαϊκό Νότο. Για την Ελλάδα ειδικότερα, σημειώνει ότι η ύφεση ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη, ακόμη και των εκπροσώπων των δανειστών μας, και ζητά να υπάρξει τροποποίηση ορισμένων όρων του Μνημονίου, έτσι ώστε και τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα να ανακουφιστούν και οι στόχοι που έχουν τεθεί να επιτευχθούν. Αναφέρεται, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στην επιμήκυνση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και στη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων και των ανέργων.

Ο κ. Σαμαράς κλείνει την επιστολή του με τη διαβεβαίωση ότι η χώρα μας παραμένει σταθερά προσηλωμένη στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, μεταξύ των οποίων είναι και η αλληλεγγύη, μια και στις πρόσφατες εκλογές ο ελληνικός λαός στήριξε με μεγάλη πλειοψηφία την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.

Αυτές τις θέσεις παρουσίασε -κωδικοποιημένα- ο κ. Σαμαράς και στους ξένους ηγέτες με τους οποίους συνομίλησε χθες τηλεφωνικά. Συγκεκριμένα, έχει επαφές με τους κ. Μπαρόζο, Ολάντ και Μόντι.

Ειδικά με τον Ιταλό πρωθυπουργό έθεσε και το θέμα της συγκρότησης ενός ενιαίου μετώπου του ευρωπαϊκού Νότου και υπογράμμισε ότι πολύ σύντομα θα επισκεφθεί τη Ρώμη για επίσημες συνομιλίες.

• Του Γιάννη Σαραντάκου από το ΕΘΝΟΣ

Στην Ακαδημία Πλάτωνα γιορτάζουν τον κλύδωνα... Τι μόνο εμείς νομίζτε κάνουμε προσπάθειες να διατηρήσουμε το έθιμο. Η “Περπερούνα” να δείτε τι αγώνες δίνει στην περιοχή μας, μαζί με τους κατοίκους...

Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε το περιοδικό μας όπως θα κυκλοφορήσει σε λίγο, τυπωμένο...

Είναι υπέροχο συναίσθημα να είμαι στο χωριό μου και να δουλεύω κάτω από ιδανικές συνθήκες διακοπών τις τελευταίες εκκρεμότητες της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ.

Έχουμε καταφέρει να βρούμε τον καλύτερο τρόπο συνεργασίας τόσο με τους υπεύθυνους της ΠΕΤ ΟΤΕ, όσο και με τα παιδιά του τυπογραφείου της ΚΑΜΠΥΛΗΣ που τα δουλεύουν.

Εν προκειμένω, η Αμαλίτσα που τα δουλεύει είναι ένα εξαιρετικό κορίτσι, σπάνιο σε ποιότητα και ήθος και πολύ καλή επαγγελματίας.

Δουλέψαμε συντονισμένα και το αποτέλεσμα δεν άργησε να φανεί. Φαίνεται υπερβολικό από το Site μου να διαφημίζω τη δουλειά μου, αλλά δεν είναι έτσι. Πρόκειται για ένα περιοδικό με πολύ καρδιά και ψυχή μέσα του.

Το σπουδαίο είναι πως ο Νεκτάριος που έχει την πολιτική ευθύνη της έκδοσης, είναι φοβερός. Ξέρει τι θέλει και κυρίως έχει τον τρόπο του να το διεκδικήσει. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί του. Το αποτέλεσμα είναι φυσικό να είναι πολύ όμορφο.

Όπως ακριβώς και στο Site μας που ανανεώνεται κάθε φορά που υπάρχει θέμα, έτσι κι εδώ. Δημοσιογραφική κι αυτή έπαλξη των τεχνικών του ΟΤΕ που εκδίδει το Συνδικάτο και υπηρετεί πραγματικά το ρόλο που έχει αναλάβει να παίξει πολύ σωστά και υπεύθυνα...

Τα θέματά του, όπως θα δείτε κι εσείς αν το ξεφυλλίσετε είναι ζωντανά, αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο την επικαιρότητα και παίζει αυτόν τον πολύ σημαντικό ρόλο της σωστής και υπεύθυνης ενημέρωσης σε μια εποχή στείρας υπερπληροφόρησης όπου όχι μόνο δε μαθαίνεις, αλλά ξεχνάς κι αυτά που ξέρεις...

Εδώ λοιπόν, στην ΠΕΤ ΟΤΕ, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα έξω και πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη τους για να ενημερώσουν σωστά τον κόσμο που καλύπτουν συνδικαλιστικά. Όλα αυτά είναι που κάνουν τη ΦΩΝΗ, φύλλο με φύλλο, 31 χρόνια τώρα που έχω εγώ τη δημοσιογραφική ευθύνη της, να γίνεται καλύτερη...

Θέλουμε να είναι χρήσιμο εργαλείο στα χέρια τους. Ούτε στιγμή δε πέρασε από το μυαλό μας ότι είναι “πεταμένα” λεφτά τα χρήματα που διατίθενται για την έκδοση.

Κάτι μου λέει πως το επόμενο φύλλο που θα βγει εκεί γύρω στο Σεπτέμβρη θα είναι ακόμα καλύτερο. Δεν πρόκειται για ένστικτο. Είναι το αποτέλεσμα μιας σκληρής συντονισμένης δουλειάς που γίνεται με αγάπη και διάθεση για προσφορά...

Η κεντρική είσοδος του χωριού όπως μπαίνουμε από το Ηράκλειο. Είναι απογευματάκι η πιο όμορφη ώρα της μέρας... Και στο Θραψανό, για ευνόητους λόγους, διπλά πιο όμορφη...

Ζέστη σήμερα, καύσωνας. Φυσάει ένα ελαφρό αεράκι που όμως δεν είναι σε θέση να δροσίσει τα ζωντανά, ανθρώπους και ζώα. Διαβάζω ότι στην Αθήνα είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα. Δεινοπαθούν στ' αλήθεια όσοι είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον.

Απόγευμα κατά τις επτάμισι βγήκα μια βόλτα με τη μηχανή μου. Ροβόλησα κατά Αι Αντώνη μεριά όπου χθες είχα εντοπίσει μια μπουρνελιά με τους τελευταίους καρπούς της στα ψηλά κλαδιά, Ότι καλύτερο για μένα. Έκοψα κι έφαγα πέντε – έξι. Εγκαταλειμμένες μου φαίνονται. Τροφή για τα πουλιά θα καταλήξουν...

Κάθισα στο περβάζι του Αι Αντώνη, λίγο πιο πάνω από το κοιμητήριο του Θραψανού. Έχει πυκνό ίσκιο από τα θηλυκά κυπαρίσσια που έχουν φυτέψει στην άκρη του δρόμου. Φυσάει κι ένα ελαφρύ αεράκι, όμορφα είναι... Μοναδική φυσική δροσιά...

Εδώ χαράζω αυτές τις γραμμές. Δε υπάρχει ψυχή ανθρώπινη ένα γύρω... Μόνο τα τζιτζίκια ακούγονται που τραγουδούν και κάπου μακριά μερικές κότες που κακαρίζουν και σκυλιά που αλυχτούν...

Αυτός ο δρόμος οδηγεί στο Καστέλλι. Ο πιο κοντινός, αλλά χωματόδρομος. Θυμάμαι μια φορά που ήμουν μικρός με κοντά παντελονάκια, εκεί κάπου στα τρία θάταν, και η μητέρα μου με είχε βάλει στο γαϊδουράκι να πάμε στο Καστέλλι, να ταχυδρομήσουμε ένα δέμα για τον αδερφό μου Κωστή που ήταν φαντάρος εκείνη την περίοδο. Ήταν χειμώνας κι είχε βρέξει. Σε πολλά σημεία ο δρόμος είχε λιμνασμένα νερά. Σε κάποιο από αυτά, όταν είχαμε απομακρυνθεί πολύ από το χωριό, κάπου κοντά στους Βαρβάρους, ο γάιδαρος μ' έριξε κάτω, βράχηκα. Η μάνα μου το έβλεπε ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω. Κι αθώα όπως ήταν θεώρησε πολύ φυσιολογικό να με αφήσει σε κάποιους άγνωστους ανθρώπους που μάζευαν εκεί ελιές, να πάει στο Καστέλλι να ταχυδρομήσει το δέμα και να περάσει να με πάρει, στην επιστροφή...

Όχι δεν ήταν ανευθυνότητα, αθωότητα ήταν. Σίγουρα. Τώρα έχουν ρίξει τσιμέντο στο δρόμο, αν και σε κάποια σημεία είναι ο κλασικός αγροτικός δρόμος που διευκολύνει την πρόσβαση για τις δουλειές τους στα χωράφια.

Στο πλάι των δρόμων τα χόρτα έχουν πάει τα πάνω τους... Ξερά πια λόγω εποχής, αλλά όμορφα κι έτσι... Οι περισσότερες περιουσίες όμως, κυρίως οι ελιές, είναι οργωμένες και μάλιστα με δεύτερο αλέτρι και φρέζα. Αρχίζω να βγαίνω... Τέλειωσα τη ΦΩΝΗ μέσα στους χρόνους που ήθελα και τώρα χρειάζομαι να γνωρίσω λίγο καλύτερα τους ανθρώπους του τόπου μου, να μάθω γι' αυτούς, να βγω και να αναπνεύσω καθαρό αέρα... Ξεκίνησα κιόλας...

• Δείτε ΕΔΩ αυτό υπέροχο βίντεο. Κι ύστερα κλείστε τα μάτια και ταξιδέψτε...

Δεν υπάρχουν όχθες στη λίμνη του Θραψανού φέτος, τη Λειβάδα, όπως τουλάχιστον την ξέραμε μέχρι σήμερα. Τα νερά είναι πολλά... “Δυο φορές ξεχείλισε” το φετινό χειμώνα, μου λέει η Στασούλα...

Ωστόσο ο ρομαντισμός είναι πάντα ρομαντισμός. Η κοπέλα κάθεται στην όχθη της λίμνης και κοιτάζει μακριά. Αυτή την αίσθηση δε δίνει; Κι όμως. Όταν πήγα από κοντά διαπίστωσα πως κάτω ακριβώς ήταν δικοί της άνθρωποι, ψαράδες...

Ψαρεύουν στη λίμνη της Λειβάδας; Ναι, φαίνεται ότι ψαρεύουν. Μικρά χρυσόψαρα είναι, διακοσμητικά. Ο... ψαράς που με χαιρετά έρχεται εδώ για να περνά η ώρα του. Τι να κάνει, άνεργος είναι, μου λέει...

Άλλη μια φωτογραφία με τη λίμνη της Λειβάδας γεμάτη από τα νερά της. Ένας όμορφος παράδεισος είναι. Ιδανικός να πας να κάτσεις, να ξαποστάσεις. Ευτυχώς οι νέοι την έχουν εντάξει στο πρόγραμμά τους...

Προπέρσινη φωτογραφία της ίδιας λίμνης για να δείτε το επίπεδο των νερών της. Όντως, είναι μεγάλη η διαφορά στο επίπεδο των νερών της επιφάνειας...

Η λίμνη της Λειβάδας έχει μια σταθερή ανάπτυξη στην καρδιά μου. Και όχι μόνο στη δική μου. Το ίδιο έχω διαπιστώσει ότι κάνει και η Στέλλα που λείπει κι αυτή χρόνια από το χωριό, αλλά και πολλοί άλλοι που μένουν εδώ και έχουν την ευκαιρία να την επισκεφθούν πιο συχνά, ιδιαίτερα τις όμορφες απογευματινές ώρες...

Ναι, το μέρος είναι υπέροχο και εξαιρετικά ενεργειακό. Κάθεσαι και θαυμάζεις τη φύση, ακούς τα πουλιά, είναι ένας σπάνιας ομορφιάς υδροβιότοπος... Αξίζει τον κόπο να απολαύσεις το τοπίο, τις πάπιες, τα ήρεμα νερά της...

Συχνά το κάνω. Δεν είναι άλλωστε μακριά από το χωριό και η πρόσβαση με τη μηχανή είναι εύκολη. Κι εγώ, δε χάνω την ευκαιρία... Εδώ μ' αρέσει ακόμα και μόνος μου... Αφήνω το μυαλό μου να ταξιδέψει στους δικούς του δρόμους, στα δικά μου μονοπάτια, περίπλοκα, αλλά όμορφα... Μ' αρέσει ακόμα γιατί εδώ δε νοιώθω μοναξιά... Κάτι συμβαίνει, έτσι, εσωτερικά και χωρίς να μιλάς αισθάνεσαι καλά.

Είναι αυτή η εσωτερική γαλήνη και ησυχία που χρειαζόμαστε κάποτε -κάποτε. Η σιωπή που αισθάνεσαι πως λειτουργεί ευεργετικά και δεν επιβαρύνει τον οργανισμό. Το αντίθετο θα έλεγα, τον ξεφορτώνει από βάρη και έγνοιες...

Ναι, η λίμνη μ' αρέσει κι ας έχω άσχημες μνήμες,τότε που πνίγηκε το παλικάρι του Μαθιό του Κουκούλα, ενώ κολυμπούσε στα νερά της... Από την άλλη, χωρίς να το επιδιώκω, πάντα στην κορυφή έρχονται καλές ιστορίες που ακούω από τους γύρω μου, όπως τότε που η γιαγιά μου και η μάνα μου έφερναν εδώ τα ρούχα για να τα πλύνουν,

Δεν είναι δικές μου μνήμες, εγώ ήμουν μικρός τότε, αλλά μου λέει η Στασούλα, πως εκείνη τα έζησε κι ας είναι μόλις 10 χρόνια μεγαλύτερή μου.

Μ' αρέσει η λίμνη της Λειβάδας... Είναι διαμορφωμένη σ' ένα φυσικό βιότοπο με έργα υποδομής που την καθιστούν ασφαλή, αλλά και χώρους ειδικά διαμορφωμένους που προσφέρονται για να καθίσεις και να απολαύσεις όμορφες στιγμές.

Δεν υπάρχει περίπτωση να κατέβω στο χωριό και να μην πάω μια βόλτα στη λίμνη της Λειβάδας. Και κει συναντώ παρέες που κάνουν το ιδιο... Ενθαρρυντικό και όμορφο συνάμα...

Βραδάκι, γύρω στις 10 ξεκίνησε η εκδήλωση για την αναβίωση των εθίμων του κλύδωνα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Θραψανού στην κεντρική πλατεία του χωριού Οι ανύπαντρες κόρε πάνε στη βρύση να φέρουν το αμίλητο νερό που θα χρησιμοποιήσουν. Η αναπαράσταση ήταν πολύ ρεαλιστική. Και οι εικόνες πολύ όμορφες...

Λιγότερα λόγια και περισσότερες εικόνες στην ανάρτηση αυτή. Η πλατεία ξαναζωντάνεψε, φωτίστηκε, γέμισε παιδιά που έπαιζαν και μεγάλους που παρακολουθούσαν από κοντά την όμορφη εκδήλωση αναβίωσης του εθίμου του κλύδωνα.

Ο Γιώργος Μαυραντωνάκης εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου είχε και φέτος το γενικό πρόσταγμα. Απλός κατανοητός, προετοιμασμένος για την περίσταση. Το υλικό που είχε επιλέξει να ακουστεί πλούσιο και οι μαντινάδες που έλεγαν τα κορίτσια και τα αγόρια καθώς έβγαζαν από τη λαϊνα τα ριζικάρια, καυστικές...

Άναψαν φωτιές στην πλατεία, ανάμεσα στους ανθρώπους που είχαν καθίσει ήδη να απολαύσουν την εκδήλωση. Κι έκαψαν τα μαγιάτικα στεφάνια, κατά το έθιμο... Τα μικρά παιδιά παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τις διηγήσεις του Γιώργου. Κι εμείς, είναι αλήθεια, μείναμε με ανοιχτό το στόμα...

Δείτε με τι χαρά πηδάνε πάνω από τη φωτιά οι πιτσιρικάδες. Παιχνίδι αληθινό σαν τις δικές εποχές. Ωραία, αυθόρμητο,καθόλου στημένο”, πέτυχε το σκοπό του. Δυσκολεύτηκαν να πείσουν τα παιδιά να σταματήσουν. Μια αναπαράσταση ήταν μόνο... Που τη χαρήκαμε όσο τίποτα άλλο...

Έξω από την Παναγία τη Μεσοχωρίτισσα ειχε στηθεί το σκηνικό. Τα οργανα των μουσικών ήταν ακριβώς στην πόρτα της. Οι Θραψανιώτες τακτοποιούνται σιγά – σιγά στα τραπέζια τους. Φυσικά έχουν μαζί τους βίντεο και φωτογραφικές μηχανές για να απαθανατήσουν τις μοναδικές στιγμές του κλύδωνα.

Το παιχνίδι με τη φωτιά συνεχίζεται. Τα παιδιά τρελαίνονται... Σκεφθείτε τώρα, αφού αρέσει σε μας τους μεγάλους... Μπράβο στα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού. Έκαναν μια θαυμάσια δουλειά. Κι αυτό “πέρασε” στον κόσμο που χαίρονταν την κάθε στιγμή.

Εδώ διαβάζουν τις μαντινάδες με το καυστικό σατιρικό περιεχόμενο. Γελούν και οι ίδιοι. Να είσαστε από μια μεριά να δείτε την ανταπόκριση του κόσμου κάτω... Εκπληκτική. Σε κάθε συλλαβή πειραχτική ξεκαρδίζονταν στα γέλια. Το χρειαζόμασταν αυτό. Όσο τίποτα άλλο στις δύσκολες μέρες που περνάμε...

Η Κρητικοπούλα, παρεπιπτόντως η Μαρία κόρη της Στέλλας, έχει σκύψει πάνω από τη λαϊνα του κλύδωνα να βγάλει ένα ριζικάρι, φρούτο, να διαβάσουν τη μαντινάδα, να κάνουν τους συνειρμούς, να αφήσουν τα υπονοούμενα, να γελάσουν και εντέλει να ονειρευτούν. Μ' αυτά τα μικρά όνειρα ζούσαμε κάποτε...

Ύστερα ήρθαν μουσικοί. Θραψανιωτάκια τα παιδιά... Τσαγκαράκης, νομίζω, το όνομα του λυράρη. Με προωθημένα πράγματα στην κρητική μουσική. Δείτε αριστερά, πρώτη φορά είδα να εντάσσουν και την... ηλεκτρική κιθάρα στην μπάντα. Με μέτρο. Καθόλου προκλητική. Ο κόσμος διασκέδασε μέχρι τις πρωινές ώρες της Δευτέρας...