"Δουλεύεται" στο τυπογραφείο η η ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από την περασμένη Παρασκευή βάλαμε μπροστά για το επόμενο... Στείλαμε στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται". Και η Μάχη, ανασκουμπώθηκε...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

H ανεργία στο 26% τον Σεπτέμβριο...

Posted in Επικαιρότητα

Μια τριετία “φωτιά” για την ανεργία, δείτε εδώ έναν συγκεντρωτικό πίνακα που δείχνει τη δραματική εξέλιξη της ανεργίας...

Εντυπωσιακός ο τίτλος της ομογενειακής εφημερίδας ΚΗΡΥΚΑΣ που θεωρεί ότι πρέπει να ανεβάσει ψηλά το 26% της καταγραμμένης ανεργίας...

Ο τίτλος από τον ΛΟΓΟ... Ορθά έχει επιλέξει ως πρώτο θέμα την ανεργία. Και προσέξτε, ότι υπάρχει εδώ σε ποσοστό είναι απλά η καταγραμμένη ανεργία...

Μία πόλη με πληθυσμό ανάλογο της Θεσσαλονίκης, βρέθηκε στην ανεργία την περίοδο της κρίσης, δηλαδή από τις αρχές του 2010 έως και τον Σεπτέμβριο, διάστημα κατά το οποίο χάθηκαν επιπλέον 777.000 θέσεις εργασίας. Την ίδια ώρα ώρα η Ελλάδα έχει δύο αρνητικές πρωτιές στην Ευρωζώνη, αλλά και στην Ε.Ε. Έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας, αλλά και την μεγαλύτερη ύφεση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat.

Αδύνατο μοιάζει να αναχαιτιστεί η ανεργία στην Ελλάδα. Κάθε μήνα σημειώνει και νέο αρνητικό ρεκόρ, οξύνοντας το κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί ως απόρροια της κρίσης και εμβάθυνσης της ύφεσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες η Ελληνική Στατιστική Αρχή, η ανεργία διαμορφώθηκε τον Σεπτέμβριο στο 26%, με τον αριθμό των ανέργων να προσεγγίζει το 1,3 εκατ. άτομα.

Μάλιστα οι εκτιμήσεις κάθε άλλο παρά ευοίωνες είναι, αφού θεωρείται ότι για τους επόμενους μήνες, έως το τέλος του έτους, τα στοιχεία για τους οποίους θα ανακοινωθούν αργότερα, θα είναι ακόμη χειρότερα και δεν αποκλείεται η ανεργία να προσεγγίσει ακόμη και το 30%.

Σε μέσα επίπεδα το 2012 (Ιανουάριος - Σεπτέμβριος) διαμορφώνεται στο 23,7%.

Ιλιγγος
Δραματικά είναι τα στοιχεία για την περίοδο που η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Από τις αρχές του 2010 έως και το Σεπτέμβριο του 2012, έχασαν την δουλειά τους 777 χιλιάδες εργαζόμενοι. Οι αριθμοί τρομάζουν και προκαλούν ίλιγγο. Η ανεργία σε αυτό το διάστημα των 33 μηνών αυξήθηκε κατά 150%, δηλαδή έχαναν την δουλειά τους κάθε μήνα, 23.560 άτομα ή 785 την ημέρα.

Σε ό,τι αφορά τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., η ανεργία έφτασε το 26%, από 18,9% τον αντίστοιχο μήνα του 2011 και 25,3% τον Αύγουστο. Ο συνολικό αριθμός των ανέργων ανήλθε στους 1.295.203 άτομα και είναι αυξημένοι κατά 356.495 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2011 (αύξηση 38%) και κατά 34,670 άτομα, σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012.

Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 325.495 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2011 (μείωση 8,1%) και κατά 21.626 άτομα σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012 (μείωση 0,6%).

Μη άνεργοι
Οι οικονομικά μη ενεργοί, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται και ούτε αναζητούν εργασία, αυξήθηκαν κατά 283 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2011 (μηδενική μεταβολή) και μειώθηκαν κατά 3.119 άτομα σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012 (μείωση 0,1%).

Η ανεργία για τις γυναίκες εκτοξεύθηκε στο 30,1%, ενώ για τους άνδρες ήταν στο 22,9%.

Στους νέους ηλικίας έως 24 ετών, η ανεργία έφτασε το 56,4%, για όσους είναι ηλικίας 25 έως 34 ήταν 34,3%, για ηλικίες 35 - 44 στο 21,9% και από 45 - 54 ετών 19,5%.

Αναφορικά με τη γεωγραφική κατανομή της ανεργίας παρατηρήθηκε αύξηση σε όλες τις περιοχές και αυτό εξηγείται από την ολοκλήρωση της τουριστικής περιόδου και την αφαίρεση θέσεων εργασίας.

Συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας εμφανίζεται στην Ήπειρο - Δυτική Μακεδονία με 28% και ακολουθεί η Αττική με 27,6%, η Μακεδονία - Θράκη με 26,3%, η Θεσσαλία - Στερεά Ελλάδα με 26,1%, η Πελοπόννησος - Δυτική Ελλάδα και Ιόνια Νησιά με 24,4%, τα νησιά του Αιγαίου με 22,6% και τέλος το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στην Κρήτη 20%.

Αύξηση 150%
Από τις αρχές του 2010 έως και τον Σεπτέμβριο του 2012, έχασαν την δουλειά τους 777 χιλιάδες εργαζόμενοι. Οι αριθμοί τρομάζουν και προκαλούν ίλιγγο. Η ανεργία σε αυτό το διάστημα των 33 μηνών αυξήθηκε κατά 150%, δηλαδή έχαναν τη δουλειά τους κάθε μήνα, 23.560 άτομα ή 785 την ημέρα.

Στα ύψη
Τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., η ανεργία έφτασε το 26%, από 18,9% τον αντίστοιχο μήνα του 2011 και 25,3% τον Αύγουστο.

Γυναίκες και νέοι
Η ανεργία για τις γυναίκες εκτοξεύθηκε στο 30,1%, ενώ για τους άνδρες ήταν στο 22,9%. Στους νέους ηλικίας έως 24 ετών η ανεργία έφτασε το 56,4%, για όσους είναι ηλικίας 25 έως 34 ήταν 34,3%, για ηλικίες 35 - 44 στο 21,9% και από 45 - 54 ετών 19,5%.

  • Του Θανάση Παπαδή από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ.

Σκέψεις για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο...

Posted in Επικαιρότητα

Η κεντρική φωτογραφία των ΝΕΩΝ σήμερα τραβηγμένη από τη χθεσινή διαδήλωση για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Δυο πάνοπλοι αστυνομικοί των ΜΑΤ, η γιαγιά στη μέση και στο βάθος το σύνθημα που ανατρέπει τα πάντα...

Από την ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ ένα τοπίο γεμάτο φωτιές... Εικόνα που παραπέμπει σε επεισόδια. Η εφημερίδα μάλιστα ευθαρσώς αναφέρει ότι μ' αυτόν τον τρόπο δεν τιμάται η μνήμη του Γρηγορόπουλο...

Στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ , ένα βήμα πιο πέρα και επικέντρωσαν στα επεισόδια που γίνονταν ώς αργά τη νύχτα στην πλατεία των Εξαρχείων μετά τις οργανωμένες πορείες.

Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση των διαδηλώσεων προς τιμήν του Γρηγορόπουλου, από την εφημερίδα “6 μέρες” η οποία πάει ένα βήμα πιο πέρα και μιλάει για την κρίση στην Παιδεία που και μεγάλη είναι και σοβαρή...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/12/2012

Την Πέμπτη που μας πέρασε ο χρόνος μέτρησε τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και οι πιτσιρικάδες το έχουν πια, άτυπα, καθορίσει ως μέρα που θα κάνουν κατάληψη στο σχολείο τους. Έχουν την αίσθηση ότι μ' αυτόν τον τρόπο τιμούν τη μνήμη ενός παιδιού στην ηλικία τους που “έπεσε” κάτω από τους πυροβολισμούς ενός ειδικού φρουρού, μια νύχτα σαν κι αυτή το Δεκέμβρη του 2008.

Τη θυμάμαι σαν τώρα... Ήμουν στο κομπιούτερ σπίτι μου, όταν είδα το Facebook και το Twitter να παίρνουν φωτιά με βίντεο, εικόνες και πύρινα κείμενα κατά των αστυνομικών και της εξουσίας που αντιπροσωπεύουν...

Κι ύστερα, τις επόμενες μέρες, πυροδοτήθηκε μια κατάσταση εκτός ελέγχου... Νέα παιδιά με κουκούλες, βγήκαν στους δρόμους κι άρχισαν να καταστρέφουν βιτρίνες και μαγαζιά.

Εκδικούνταν” το σύστημα και όσους το υπηρετούν. Ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης εκδηλώθηκε αστραπιαία, σαρώνοντας το γενικό κλίμα παραίτησης και πολιτικής απάθειας στο οποίο φαινόταν να ζει η νεολαία, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σ' ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο Site Protagon, ένα χρόνο πριν το γεγονός, στην πρώτη του επέτειο δηλαδή...

Στην πραγματικότητα, από την αρχή κοντράρονταν δύο λογικές: Η μία ήταν του “μεμονωμένου ατυχούς γεγονότος” και η άλλη η σπίθα που άναψε το εύφλεκτο υλικό, τα συσσωρευμένα αδιέξοδα της νέας γενιάς...

Δείτε τι απασχολούν και σήμερα τη νεολαία: Η τεράστια κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, το αβέβαιο εργασιακό μέλλον που στερεί από τους νέους ανθρώπους την προοπτική της ανεξαρτησίας... Με λίγα λόγια η βεβαιότητα ότι αυτή η γενιά θα ζήσει τη ζωή της χειρότερα απ' ότι έζησαν οι προηγούμενες γενιές μέχρι σήμερα.

Έτσι το ποτήρι ξεχείλισε με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου... Έτσι έγινε το πρωτοφανές κύμα οργής που ξέσπασε σε δρόμους, πλατείες και έξω από αστυνομικά τμήματα.

Τέσσερα χρόνια μετά πόσο άλλαξαν τα πράγματα; Νομίζω ότι έχουμε δραματικές αλλαγές προς το χειρότερο... Η οικονομική κατάσταση έγινε πολύ πιο δύσκολη για χιλιάδες συνανθρώπους μας... Και δυο χρόνια τώρα βιώνουμε τη μια, μετά την άλλη τις ταπεινώσεις ως λαός και ως έθνος...

Δεν έχω την αίσθηση πως ότι ζήσαμε τότε ήταν μια έκφραση τυφλής βίας, επειδή, έτσι κι αλλιώς όλα δείχνουν ότι παρόμοια περιστατικά, στην πιο άγρια εκδοχή τους, ίσως ζήσουμε ξανά. Το ζητούμενο είναι ποια θα είναι η σπίθα που θα γίνει η αφορμή, αυτή τη φορά.

Παιχνίδια με τη φωτιά τη χαρακτηρίζουν όσοι αρέσκονται να παρακολουθούν από μακριά τέτοιες καταστάσεις. Στις εφημερίδες υπάρχουν αφιερώματα. Το σημείο που δολοφονήθηκε ο Γρηγορόπουλος έχει γίνει τόπος προσκυνήματος όπου ο καθένας αφήνει λίγα λουλούδια ή ένα σημείωμα... Ένα μικρό παιδί, χωρίς να το θέλει, έγινε σύμβολο μιας γενιάς. Ένα κίνημα που έχει φανερά χαρακτηριστικά: αντίσταση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια...

Παρακολουθούμε με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον όλη αυτή την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται... Ο περισσότερος κόσμος έχει υπερβεί τα όρια του. Δεν αντέχει άλλο την κακοπληρωμένη εργασία, την ανεργία, τους συνεχώς αυξανόμενους φόρους. Αν κάποια στιγμή αποφασίσει να αντιδράσει ο Δεκέμβρης του 2008 θα είναι απλά ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τα μεγάλα είναι μπροστά μας...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Τέσσερα χρόνια μετά τη μοιραία νύχτα...

Posted in Επικαιρότητα

Περσινή αφίσα που φιλοτεχνήθηκε ειδικά γι'αυτή τη μέρα... Από το αρχείο του Θραψανιώτη...

Έβρεχε το πρωί που φύγαμε από το σπίτι για το σχολείο του Λάμπρου. Κι αντί για τη μηχανή πήρα το αυτοκίνητο... Έβρεχε, αλλά η βροχή δε στάθηκε εμπόδιο στα παιδιά του 54 Γυμνασίου της Αθήνας που συστεγάζεται με το 54 Λύκειο, να κάνουν κατάληψη στη μνήμη του 15χρονου Γρηγορόπουλου που έπεσε στο κέντρο της Αθήνας από τις σφαίρες ενός αστυνομικού, σε έναν απλό έλεγχος για εξακρίβωση στοιχείων...

Από τότε, άλλη μια εθιμοτυπική κατάληψη, γιορτή για τη νεολαία μπήκε στο ημερολόγιο της. Στον αντίποδα της 17 Νοεμβρίου που ήδη έγινε επίσημη γιορτή και άρχισε να... ξεθωριάζει στο πέρασμα των χρόνων...

Στις εφημερίδες το θέμα περνάει ως μνήμη. Με το φόβο μήπως και, με όσα βιώνει τα δυο τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός, γίνει φωτιά και ξαναζήσουμε στο πιο τραγικό του, μέρες του 2008.

Δεν γνωρίζω τη συνέχεια που είχε η κατάληψη στο σχολείο που πηγαίνει ο Λάμπρος. Πριν μερικά χρόνια διαθέσαμε αρκετές ώρες ως μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων στο Γυμνάσιο για να πείσουμε με το διάλογο τα παιδιά του 15μελούς ότι έπρεπε να επιστρέψουν στα μαθήματα τους...

Σήμερα δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη διάθεση για κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι γύρω μου είναι ήδη επιβαρυμένοι πολύ από τις πολιτικές της ακραίας λιτότητας που υφίστανται... Αγανακτισμένοι με το υπάρχον πολιτικό σύστημα και τους ηγέτες του που που οδήγησαν τον κόσμο στην απελπισία. Να γιατί φοβούνται τα χειρότερα. Ένα ξέσπασμα σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι πιο έντονο.

Εκείνοι που υφίστανται αυτή την πίεση έχουν ήδη οδηγηθεί στην κατάθλιψη. Μόνοι πίσω από κλειστές πόρτες επιχειρούν να λύσουν τα δικά τους προβλήματα. Κι ως εκεί είναι ακίνδυνοι για το σύστημα. Επικίνδυνοι θα γίνουν από την ώρα που θα αποφασίσουν να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους...

Τέσσερα χρόνια μετά όλα γύρω μας είναι μαύρα κι άραχνα. Μαγαζιά κλείνουν, εκατομμύρια άνεργοι, νέοι χωρίς σχέδια και όνειρα για το αύριο. Η κοινωνία είναι καζάνι που βράζει. Πόσο θα αντέξει, μέχρι να εκραγεί; Πειραματίζονται μαζί μας. Και είναι βέβαιο πως όταν θα γίνει δεν μπορεί να συμβεί αλλιώς, το ξέσπασμα, τότε οι μελετητές της ιστορίας καθισμένοι στις παχιές πολυθρόνες και τα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους και στα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους θα αναρωτιούνται και θα ψάχνουν να βρουν τα αίτια...

Μια απόφαση που θα φέρει ανατροπές...

Posted in Επικαιρότητα

Ο τίτλος από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ο πρώτο θέμα η απόφαση – σταθμός του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την πληρωμή μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ του χαρατσιού της ΔΕΗ για τον έκτακτο φόρο της κατοικίας που μένουμε...

Η προβολή του ίδιου θέματος από την εφημερίδα ΝΙΚΗ. Πραγματικά μπουρδουκλώνεται το πολιτικό σύστημα που είχε βρει τον τρόπο να γεμίσει τα Ταμεία του αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που είχε στις φτωχές οικογένειες που δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν το χαράτσι...

Το ίδιο θέμα από την εφημερίδας “6 μέρες”. Με εντυπωσιακό τρόπο το προβάλει. Και εντυπωσιακό τρόπο το προβάλει. Και καλά κάνει. Διαφοροποιείται από πολλές εφημερίδες που πολλές εφημερίδες που καταχωνιάζουν την απόφαση ή δεν αναφέρουν καθόλου την είδηση...

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας έκρινε παράνομη την είσπραξη του τέλους ακινήτων από τη ΔΕΗ τινάζοντας στην ουσία στον αέρα τον τρόπο είσπραξης του χαρατσιού. (διαβάστε ΕΔΩ όλη την απόφαση).

Από χθες πολλά γράφτηκαν και ακόμα περισσότερα ακούστηκαν με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να μη ξέρουν τι να κάνουν, να πληρώσουν ή όχι;

Ανωτέρο στέλεχος της ΔΕΗ απαντά σε αυτό το ερώτημα λέγοντας πως "είναι προσωπική απόφαση του καταναλωτή εάν θα πληρώσει ή όχι και το τέλος ακινήτων μαζί με το λογαριασμό της ΔΕΗ. Όποιος δε θέλει να το πληρώσει πηγαίνει σε ένα υποκατάστημα μας και καταβάλει μόνο το αντίτιμο του λογαριασμού της ΔΕΗ δίχως να πληρώσει το λεγόμενο χαράτσι".

Στο ερώτημα εάν στον επόμενο λογαριασμό θα περιλαμβάνεται το χαράτσι ή όχι καθώς η δικαστική απόφαση απαγορεύει στη ΔΕΗ ακόμα και να αναγράφει το ποσό για το τέλος ακινήτων στους λογαριασμούς που εκδίδει το στέλεχος της ΔΕΗ πετάει το μπαλάκι στην πολιτεία και απαντά "αυτό είναι θέμα της πολιτείας να το αποφασίσει. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόζουμε τη νομοθεσία. Και η νομοθεσία εως τώρα μας επιβάλλει να αναγράφουμε το τέλος ακινήτων στους λογαριασμούς μας. Εάν αλλάξει η νομοθεσία εμείς θα τη σεβαστούμε απολύτως".

Όσο για τον εάν θα κόβει το ρεύμα η ΔΕΗ ή όχι σε όσους δεν πληρώνουν το χαράτσι η απάντηση από την πλευρά της εταιρίας είναι ξεκάθαρη "εμείς ουδέποτε έχουμε κόψει το ρεύμα σε καταναλωτή που οφείλει μόνο το τέλος ακινήτων. Για να κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα θα πρέπει να υπάρχουν ανεξόφλητες οφειλές που έχουν να κάνουν με το αντίτιμο του ρεύματος και όχι με το λεγόμενο χαράτσι".

Το μπαλάκι τώρα βρίσκεται στο γήπεδο του Υπουργείου Οικονομικών το οποίο θα πρέπει άμεσα να ξεκαθαρίσει τ

ι θα γίνει με το χαράτσι καθως εάν κάποιος δεν το πληρώσει το τέλος ακινήτων αυτό βεβαιώνεται στην εφορία σαν ανεξόφλητη οφειλή.

Πηγή: newsit.gr

Εσωτερικές μικρές διαδρομές στο χωριό...

Posted in Επικαιρότητα

Αυτή η διαδρομή, από το “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ” ώς το σπίτι της Στασούλας μ' αρέσει. Την έκανα πολύ συχνά το καλοκαίρι και μου δόθηκε η αφορμή να γνωρίσω ωραίους ανθρώπους... Την έκανα και τώρα σ' αυτό το ταξίδι – αστραπή στην Κρήτη. Και την αποτύπωσα στην κάμερα...

Το “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ”. Αυτή τη φορά το βρήκα αλλαγμένο, θετικά. Ντυμένο στα κίτρινα, δίπλα στον ΑΝΘΕΣΤΙΩΝΑ, την ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μας και τα χρώματα της. Αρχίζει να αποκτά ταυτότητα. Κι αυτό είναι στα συν του...

Υπάρχουν κάποια μικρά πράγματα που μας αρέσουν να τα κάνουμε. Και η επανάληψη τους, όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά αρέσει. Κάθε φορά είναι μια νέα εμπειρία..

Όπως, ας πούμε, η διαδρομή από το “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ” ώς το σπίτι της αδερφής μου Στασούλας. Τα παιδιά που το έχουν και ιδιαίτερα η Αριστέα, που γνώρισα το καλοκαίρι που μας πέρασε, είναι καταπληκτικά...

Αφορμή για τη γνωριμία μας στάθηκε το Wi-Fi που διέθετε το μαγαζί. Τα άλλα ήρθαν μόνα τους... Και δεν χρειάζονταν και πολλά γι' αυτή τη γνωριμία...

Οι άνθρωποι έχουν ένα χαμόγελο, ανθρώπινο, αληθινό, απ' αυτό που λείπει στις μέρες μας. Χωρίς να το θέλουν οι περισσότεροι άνθρωποι που κυκλοφορούν γύρω μας, δίπλα μας, επιβαρυμένοι από τα προβλήματα τους που δεν είναι και λίγα, έπαψαν να χαμογελούν... Σπάνια βλέπεις να... ξεφεύγουν απ' αυτή τη γραμμή. Και τότε το χαίρομαι. Άσε πια αυτοί οι μεζέδες στα ποτά που λειτουργούσαν συνοδευτικά. Αξέχαστοι. Και πάντα με το χαμόγελο...

Από το μαγαζί τους μπορούσα να κάνω τις αναρτήσεις μου σ' αυτό το Site, να δω τα e-mail μου, μέχρι να φτιάξω ένα ολόκληρο περιοδικό τον Ιούνιο που μας πέρασε...

Ναι, μου αρέσει εκεί... Γι' αυτό και το προβάλλω από τότε, στη μπάρα αυτού του Site δεξιά, ψηλά. Κάτι σαν διαφήμιση αληθινή, αφού έγινε από καρδιάς και χρήματα δεν πήρα ποτέ...

Και τότε και τώρα πιστεύω πως τέτοιες προσπάθειες πρέπει να στηρίζονται... Και δεν υπάρχει καλύτερη στήριξη από την πελατεία. Σα να μου φάνηκε ότι τα βράδια είναι ακόμα περισσότεροι από το καλοκαίρι που μας πέρασε... Το πρωί οι άνθρωποι πάνε στις ελιές, στις δουλειές τους, το βράδυ όμως κρίνουν φρόνιμο να πάνε στο “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ”, να πιουν ένα ποτό, να συναντήσουν έναν φίλο, να κουβεντιάσουν...

Κάπως έτσι “κόλλησα” κι εγώ. Αν και την παρέα μου την είχα, το κομπιούτερ μου. Η πρόσβασή μου, ωστόσο, στο διαδίκτυο μέσα από το Wi-Fi του “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ”, με βοηθούσε ιδιαίτερα... Και δυο βήματα από το σπίτι που έμενα... Δεν χρειάζεται πια να τρέχω στην Sport Cafe, στο Αρκαλοχώρι... Η διαδρομή με τα πόδια είναι δυο βήματα. Δείτε πώς την κατέγραψα στο βίντεο, από το κινητό μου τηλέφωνο...

Οι άνθρωποι μαζεύουν τις ελιές...

Posted in Επικαιρότητα

Δείτε ΕΔΩ το βίντεο με τις ελιές είναι παρμένο από τον Μπουρμά, τις δικές μου ελιές. Εντάσσεται στη σειρά των χθεσινών εξορμήσεων. Ένα ακόμα αυθεντικό βίντεο με τους ήχους της φύσης να το συνοδεύουν...

Αυτές τις μέρες όλοι οι άνθρωποι, όσοι είναι σε θέση να μπορούν δηλαδή, έχουν βγει στις ελιές... Ο καρπός έχει ωριμάσει και είναι καλό να μπουν σε μια σειρά, να προγραμματιστούν για να μαζευτούν λίγο πριν ή λίγο μετά από τα Χριστούγεννα...

Ήταν μέσα και στις δικές μου υποχρεώσεις να βρω τον τρόπο που θα το έκανα. Πήγα στην ανιψιά μου Ελένη με τον Μιχάλη. Συνεννοηθήκαμε. Θα τις φροντίσουν αυτοί. Όπως θα κάνουν άλλωστε και για τις ελιές της Μαλάμως...

Ωστόσο έκρινα σκόπιμο να πάω μια βόλτα έξω στα χωράφια να δω λίγο τι καρπό έχουν οι δικές μου ελιές. Σε δυο -τρεις τοποθεσίες είναι, αλλά με τη μηχανή δεν είναι δύσκολο και οι διαδρομές είναι σχετικά μικρές.

Στου Μπουρμά βιντεοσκόπησα μες το κινητό μου, το λιόφυτο. Τελικά είχε πολύ ενδιαφέρον αυτό και θα το συνεχίσω εκτιμώντας ότι η ζωντανή εικόνα σε μεταφέρει ακριβώς στον τόπο που θες να πας τον αναγνώστη σου. Στο δρόμο συνάντησα πολλά συνεργεία που μαζεύουν ελιές, έχουν απλώσει τα μπαγκάλια πάνω από το λουλουδένιο πράσινο χαλί και με τα μηχανάκια, δυο αν είναι επαρκώς οργανωμένοι, ρίχνουν τις ελιές...

Ο θόρυβος από τη βενζινομηχανή είναι κάπως... Δε είναι αυτό που θυμάμαι τότε που μπορούσα και ο ίδιος και πήγαινα ο γλυκός ήχος της βέργας του ραβδιστή, οι κουβέντες, το καλαμπούρι της στιγμής...

Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε... Ένα όμως παραμένει σταθερό: Κι αυτό αφορά την ποιότητα του λαδιού. Ο καρπός από το λιόφυτο, το ίδιο βράδυ που θα μαζευτεί, θα πάρει το δρόμο του για το ελαιοτριβείο...

Τέτοιες ώρες είναι που δουλεύουν στο φουλ οι μηχανές τους. 24 ώρες το 24ωρο. Να προλάβουν να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση. Διότι τώρα είναι εποχή...

Τους βλέπω να οργανώνουν τις μέρες τους. Πού θα πάνε σήμερα, αύριο, μεθαύριο... Φυσάει... Ε, πρέπει να ξεκινήσουν από αυτές που είναι σε υψώματα. Μη και τις ρίξει κάτω ο αέρας... Κανείς πια δεν κάνει ραντολόι. Εδώ αφήνουν, μερικές φορές, αμάζευτες ελιές...

Τα μεροκάματα είναι ακριβά σε σχέση με την τιμή του του λαδιού. Και οι καιροί δύσκολοι. Τo σκέφτεται ο άλλος, αν αξίζει, από οικονομική άποψη να τις μαζέψει... Και όντως, αν το πάρεις με τη στενή οικονομική έννοια, μπορεί και να μη συμφέρει... Η ελιά όμως έχει να κάνει και με την ψυχή.... Ευλογημένο δέντρο. Τις κληρονομήσαμε από τους γονείς μας και τώρα δυσκολεύεσαι να τις αφήσεις στη μοίρα τους...

Θα τις μαζέψουμε και φέτος... Για του χρόνου, έχει ο Θεός. Ας ελπίσουμε πως θα είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα...

Μια βόλτα στη Λίμνη της Λειβάδας και το σπίτι

Posted in Επικαιρότητα

Δυο - τρία λεπτά τραβηγμένα με το κινητό μου τηλέφωνο. Απογευματάκι... Μ' έναν αέρα που κάνει ίσως έναν θόρυβο, αλλά αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση. Ίσως θα ήταν καλύτερο με μια μουσική επένδυση. Εγώ σας το παραδίδω όπως ακριβώς το έζησα. Το σπίτι μου στο χωριό...

Χειμώνας 2012. Συννεφιά και κάπου – κάπου λίγη βροχή. Μια βόλτα στο Θραψανό, όπως την έζησα στο λίγο χρόνο που κατέβηκα στην Κρήτη για δουλειές...

Απογευματάκι... Σουρουπώνει. Κι εγώ έχω βγει μια βόλτα να δω λίγο το χωριό. Ήταν σύντομος ο χρόνος της παραμονής μου εδώ... Κι ωστόσο όμορφος. Είδα ανθρώπους, μίλησα μαζί τους, είδα την καρδιά τους, ανάσανα τον αέρα της επαρχίας, τι όμορφα που είναι...

Μικρές πινελιές στη σκέψη και στο μυαλό... Μια ανάσα υπέροχης ομορφιάς, οξυγόνο ζωής για τον επόμενο καιρό...

Έτσι ήταν το σπίτι στην πρώτη του μορφή. Και δείτε από κάτω πώς έγινε μετά τις εργασίες για τη μόνωση του από την υγρασία...

Το σπίτι όπως έγινε μετά τις επεμβάσεις του εργολάβου, του Σταύρου. Ελπίζω αυτή η επέμβαση να κάνει όντως καλό στην μόνωση και το κράτημα της βροχής... Θα δείξει βέβαια με τον καιρό...

Μια αυτοφωτογράφιση μπροστά στο σπίτι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Αρχές Δεκεμβρίου 2012. Και οι εργασίες συνεχίζονται με γοργούς ρυθμούς... Μπαίνουν τώρα ο υδραυλικός, ο σοβατζής, ο πλακάς, ο επιπλοποιός....

Έχουν γίνει ακόμη δυο βήματα στο πατρικό σπίτι μου στο Θραψανό... Το θέμα με καίει. Γι' αυτό, ανάμεσα στα άλλα κατέβηκα στο χωριό. Να ξαναβάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Ότι έπρεπε να είχε γίνει από καιρό...

Αλλαγή κλίματος... Μετά το σπίτι μια βόλτα στη Λίμνη στις Λειβάδες. Ένα μέρος που πολλοί αγαπούν και θαυμάζουν. Το περπάτησα λίγο με το κινητό μου τηλέφωνο και κατέγραψα αυθεντικές στιγμές... Με φυσικούς ήχους και τον αέρα που φύσαγε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA