Όμορφα, ήσυχα, απλά... Κάπως έτσι διέγραψε την πορεία του στη ζωή μας ο Νοέμβρης... Χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις... Ολοκληρώνοντας μια δουλειά που είχαμε προγραμματίσει και βάζοντας μπροστά μια άλλη. Έτσι, σε δουλειά να βρισκόμαστε...

Τι περιοδικό της ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ τ. 256 (δείτε το ΕΔΩ) ολοκληρώθηκε και δόθηκε το “τυπωθείτω”. Παράλληλα ανέβηκε στην ιστοσελίδα της ΠΕΤ ΟΤΕ σε αρχείο PDF για να διαβαστεί από όσους θα ήθελαν, ακριβώς όπως είναι τυπωμένο.

Τη δεύτερη δουλειά την πήρα προς το τέλος του μήνα, την Παρασκευή που μας πέρασε. Τη δούλεψα Σαββατοκύριακο και το πρωί της Δευτέρας θα δοθεί στο τυπογραφείο για να προχωρήσει στο τεχνικό της μέρος. Πρόκειται για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, τη διμηνιαία εφημερίδα των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ που γνωρίζετε ήδη όλοι όσοι παρακολουθείτε τακτικά τις εγγραφές αυτές...

Κατά τα άλλα έχω ακόμα μια γλυκιά γεύση στα χείλη από το πέρασμα του μήνα. Μια μικρή ανάσα που ξεκίνησε στα τέλη του Οκτώβρη έφτασε ώς το ξεκίνημα του Νοέμβρη... Και όπως έγραφα και στο ανάλογο για τον μήνα εκείνο σημείωμα φόρτισε τις μπαταρίες για να συνεχίσουμε να δίνουμε με αξιοπρέπεια τη μάχη για την επιβίωση...

Τι κι αν έφερε βροχές και κρύα ο Νοέμβρης; Φυσιολογικό δεν είναι; Ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου οδηγεί κατευθείαν στο χειμώνα που φέρνει ο Δεκέμβρης ο ποίος αύριο έρχεται στη ζωή μας...

Αντιλαμβάνομαι κι εγώ, όπως και τόσοι άλλοι ότι σε άλλες εποχές ο χειμώνας θα είχε μια ανεπανάληπτη ομορφιά. Φέτος, με τις οικονομικές δυσκολίες που έχει ο κόσμος, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά... Πολλοί σκέπτονται πού θα βρουν τα χρήματα να αγοράσουν πετρέλαιο. Βλέπεις η ανεργία έγινε θηρίο ανήμερο και όπου ακόμα πληρώνονται οι εργαζόμενοι οι εργοδότες, καθώς το κράτος είναι παντελώς απών, προσπαθούν να βρουν τρόπους, είτε να μειώσουν τις αποδοχές, είτε να καθυστερούν για μήνες τις πληρωμές... Γίνονται όλο και πιο ασύδοτοι... Και η ζωή που συνεχίζεται κουβαλάει μαζί της τις υποχρεώσεις άλλων χρόνων και δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα...

Αυτή είναι η αλήθεια χωρίς εξωραϊσμό... Αλλά μπορούμε, είμαστε μέσα μας καλά να ζήσουμε χωρίς πολλές απαιτήσεις και αν γεμίσουμε τη ζωή μας με πράγματα ουσιαστικά που δίνουν αληθινό νόημα. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε...

Το Site, αυτό κάνει τα τελευταία χρόνια. Στις καθημερινές αναρτήσεις του προσπαθεί να βρει αισιόδοξες ιστορίες και να τις μοιραστεί μαζί σας. Είναι σημαντικό που είμαστε μαζί στο πέρασμα του χρόνου... Οι ανάσες μας είναι συντονισμένες και οι σκέψεις στα ίδια επίπεδα... Ενθαρρυντικό, δε βρίσκετε;

Πάει λοιπόν κι ο Νοέμβρης, ας τον αποχαιρετήσουμε και ας είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε το Δεκέμβρη που λόγω των αργιών των γιορτών που έχει θα κυλήσει γρήγορα... Να δείτε πόσο προφητικός θα βγω μ' αυτή την ανάρτηση...

Παλιό, κλασικό το “χαμογελάτε γιατί χανόμαστε”. Και τι έγινε, θα μου πείτε... Πόσοι το κάνουν πράξη στη ζωή τους; Ελάχιστοι. Οι περισσότεροι κατεβάζουν μια μούρη να, ντύνονται τη σοβαροφάνεια και δε σηκώνουν κουβέντα στο σπαθί τους. Όμορφη η παρουσία της Ευσταθίας και το τραγούδι "Γκαλμπάγκος" που είπαν μαζί με τον Γιώργο Χατζηπαύλου...

Χθες έζησα μια τέτοια κατάσταση με πολύ γέλιο στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι, αίθουσα Δ7. Παρά το κρύο (ήταν 9 βαθμούς Κελσίου εκείνη την ώρα, γύρω στις 9.30 που πήγα) γέλασα με την ψυχή μου στο 3ο Stant-up Comenty. Στη φωτογραφία κάποιοι άνθρωποι που στήριξαν την εκδήλωση, αλλά ήταν πίσω από τις κουίντες...

Οι διαγωνιζόμενοι είχαν ετοιμάσει τα κείμενα τους, τις παντομίμες τους, έπαιρναν το μικρόφωνο και έδιναν ρεσιτάλ ερμηνείας. Τα περισσότερα, έξυπνα. Κάποιες εύκολες αναφορές σε ζητήματα σεξισμού δεν μου άρεσαν, αλλά αυτό είναι μια προσωπική προσέγγιση. Ο κόσμος που ήρθε να χειροκροτήσει, πολύς... Και το χειροκρότημα, ζεστό...

Θεωρώ ότι το γέλιο είναι πολύ μεγάλη υπόθεση και χρειάζεται προσοχή και υπευθυνότητα στον τρόπο που προσεγγίζεις τα ζητήματα, επιχειρώντας να “μιλήσεις” σε ένα ιδιόμορφο “διάλογο” με τους ακροατές σου. Και όλα αυτά πολύ γρήγορα. Σε απίστευτα λίγο χρόνο. Αν το καταφέρεις, έχει πετύχει το σκοπό σου. Και ο Σίλας Σεραφείμ παρών...

Όμορφη παρουσία η Ευσταθία, η οποία άνοιξε την εκδήλωση με τέσσερα τραγούδια της, ζεσταίνοντας τη βραδιά... Εξαιρετική όπως πάντα, καταχειροκροτήθηκε από την κατάμεστη αίθουσα όπου κυριαρχούσαν τα νέα παιδιά, δίνοντας έναν ξεχωριστό τόνο στην εκδήλωση. Ζεστή, απολαυστική, με χιούμορ, άψογη σκηνική παρουσία, μου άρεσε πολύ και όχι μόνο σε μένα...

Η κριτική επιτροπή, καταξιωμένοι άνθρωποι της τέχνης. Πρόκειται για τους Κωνσταντίνο Ραβνιωτόπουλο, Διονύση Αζαράκη, Θανάση Νάσκαρη, Ανδρέα Ζάκα, Mαρίνα Λαχανά, Πάνο Χρυσοστόμου και η Καίτη Μανωλιδάκη. Όλες οι φωτογραφίες που χρησιμοποίησα σ' αυτή την ανάρτηση είναι από τον τοίχο της Αναστασίας Παπαγεωργίου στο Facebook, ψυχή αυτής της εκδήλωσης...

Τι “παίζει” σήμερα στις εφημερίδες; Καμιά είδηση αισιόδοξη; Αν είναι δυνατόν... Άλλο ένα σενάριο σοκ από τον ΟΟΣΑ. Ο τίτλος από την εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ του Ηρακλείου Κρήτης. Δείτε περισσότερα στοιχεία για το θέμα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Ωστόσο, όπως πληροφορούμαστε από ΤΑ ΝΕΑ, η κυβέρνηση δια του υπουργού Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκη δίνει τη μάχη της για το φρέσκο γάλα μιας ημέρας, το ψωμί με το ζύγι και τις πωλήσεις μη συνταγογραφημένων φαρμάκων από τα σούπερ μάρκετ... Δείτε ΕΔΩ.

Τι άλλο συνέβη αναφορικά με την έκθεση του ΟΟΣΑ που παρουσίασε ο γ.γ. του κ. Ανχελ Γκουρία, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ προβάλει μ' αυτόν τον τίτλο το θέμα. Σημείωση δική μας: Ο κ. Γκουρία είναι... αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που έχει... πρόεδρο τον πρώην πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Η ΑΥΓΗ απομονώνει τα σημεία στα οποία κάνει κριτική στην κυβέρνηση ο κ. Γκουρία και προβάλει μ' αυτόν τον τίτλο το θέμα της ημέρας... Η αλήθεια είναι ότι οφείλουμε ως αναγνώστες να ψάξουμε αρκετά για να βρούμε την είδηση ολοκληρωμένη. Αλλά είναι δική μας δουλειά αυτό ή οφείλουν να το κάνουν τα ΜΜΕ;

Δεν ξέρω πώς βρήκε το e-mail μου ο Γιώργος Παπανικολάου από τη Λάρισα και συχνά – πυκνά με ενημερώνει για τις κινήσεις που κάνει σε τοπικό επίπεδο. Μου κοινοποιεί, ας πούμε τις καταγγελίες που κάνει για σοβαρά ζητήματα ουσίας. Μια τέτοια επιστολή που έστειλε σε τοπική εφημερίδα αναδημοσιεύω σήμερα επειδή περιέχει ζητήματα ανθρώπινης συμπεριφοράς και ουσίας.

Σε συνέχεια της καταγγελίας μου για την σύλληψη/προσαγωγή της κόρης μου (για τη δημοσίευση της οποίας σας ευχαριστώ), παίρνω το θάρρος να κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας.

Ψάχνοντας λοιπόν το θέμα, έμαθα πράγματα που με εξόργισαν ακόμη περισσότερο απ όσο είχα εξοργιστεί την ημέρα της σύλληψης/προσαγωγής, αν και ανενημέρωτος για το θέμα.

Σε άρθρο του Χρήστου Ζέρβα στην «Ελευθεροτυπία» στις 13/12/2009, αναφέρεται:

«…Σε ανύποπτο χρόνο (2003), ο Συνήγορος του Πολίτη αλλά και το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. με προσεγμένη εγκύκλιό του, είχαν επισημάνει ότι, κατά τον νόμο (Π.Δ. 141/1991), προσαγωγή επιτρέπεται μόνο σε δύο περιπτώσεις: αν ο πολίτης δεν έχει δελτίο ταυτότητας (υπόψη ότι η κόρη μου είχε την ταυτότητά της μαζί της) και αν η εξατομικευμένη συμπεριφορά του -και όχι απλώς ο χρόνος, ο τόπος ή οι περιστάσεις- κινεί υπόνοιες διάπραξης συγκεκριμένου εγκλήματος. Η προσαγωγή στην αστυνομία άλλωστε έχει σοβαρές συνέπειες για τον πολίτη. Όχι μόνο λόγω ταλαιπωρίας και ανησυχίας αλλά και επειδή η καταχώριση των στοιχείων του σ' έναν κατάλογο υπόπτων μπορεί να τον βαραίνει καθοριστικά στο μέλλον…».

Και ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου Κ. Χρυσόγονος είναι κατηγορηματικός:

«Το άρθρο 6 παρ. 1 του συντάγματος ορίζει ότι κανένας δεν συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται χωρίς αιτιολογημένο δικαστικό ένταλμα, εκτός αν πρόκειται για αυτόφωρο έγκλημα. "Σύλληψη" κατά την έννοια αυτής της διάταξης είναι γενικά η υποβολή προσώπου στη φυσική εξουσία κρατικών οργάνων με σκοπό ή αποτέλεσμα την (προσωρινή έστω) στέρηση της ελευθερίας του. Επομένως περιλαμβάνεται εδώ η βίαιη προσαγωγή υπόπτου ή μάρτυρα και απαιτείται να συντρέχουν και γι' αυτή οι ίδιες προϋποθέσεις, δηλαδή δικαστικό ένταλμα ή αυτόφωρο έγκλημα. Είναι άρα αντισυνταγματική η πρόβλεψη του άρθρου 74 παρ. 5 π.δ. 141/1991 ότι ο αστυνομικός υπάλληλος "οδηγεί στο αστυνομικό κατάστημα για εξέταση άτομα τα οποία στερούνται στοιχείων αποδεικτικών της ταυτότητάς τους ή εξαιτίας του τόπου, του χρόνου, των περιστάσεων και της συμπεριφοράς τους δημιουργούν υπόνοιες διάπραξης εγκληματικής ενέργειας".

Η παραπάνω διάταξη επιχείρησε απλώς να περιβάλει με έναν, μάλλον διάτρητο, μανδύα νομιμοφάνειας τη συνήθη, όσο και αντισυνταγματική, πρακτική βίαιης προσαγωγής (στην ουσία προσωρινής σύλληψης και κράτησης) υπόπτων στα αστυνομικά τμήματα. Όλα αυτά συνιστούν διαρκή καταστρατήγηση του άρθρου 6 παρ. 1 του συντάγματος και ενδεχομένως και του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (εξευτελιστική μεταχείριση)».

Ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης στα «ΝΕΑ» στις 8/12/2009: «Οι προσαγωγές (800 σε τρεις μέρες) αποτελούν παράνομες απαγωγές, που αν γίνονταν από ιδιώτες θα διώκονταν σε βαθμό κακουργήματος».

Σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν επιτρέπεται η κράτηση πολιτών χωρίς κάποιο λόγο που να τον δικαιολογεί επαρκώς. Μαζικές δήθεν προσαγωγές, που αποτελούν στην ουσία ολιγόωρες συλλήψεις για καταγραφή στοιχείων και λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, δεν είναι νόμιμες ενέργειες.Η επίκληση των λόγων για την έρευνα και την προσωρινή σύλληψη των πολιτών, πρέπει να αφορά συγκεκριμένους, εξατομικευμένους λόγους που να τους καθιστούν ύποπτους για τέλεση συγκεκριμένων παράνομων πράξεων. Δεν αρκεί δηλαδή η γενική αναιτιολόγητη αστυνομική έκφραση κλισέ «κινούσε υποψίες», γιατί αυτό παραπέμπει σε αόριστες έννοιες και υποκειμενικές αντιλήψεις, που είναι πιθανό να καθορίζονται από το χρώμα, την εμφάνιση ή την περιοχή στην οποία κινείται ο δήθεν «ύποπτος».

Επίσης σχετικά με τις προσαγωγές, έκθεση του ΟΗΕ καταδικάζει πλήρως τις αναίτιες συλλήψεις και έρευνες πολιτών στο δρόμο υπό το πρόσχημα της ασφάλειας και της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. «Τα στάνταρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν δοκιμασθεί και παραβιασθεί κατά τη διάρκεια αυτών των ακινητοποιήσεων και ερευνών πολιτών στο δρόμο», τονίζει ο Martin Scheinin, ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ στα θέματα προστασίας των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Βλέπουμε λοιπόν ότι «οι νόμιμες» (κατά τους αστυνομικούς) προσαγωγές πολιτών όχι μόνο είναι αντισυνταγματικές, αλλά έχουν καταδικαστεί και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και από τον ΟΗΕ. Το καθεστώς της Ελλάδας συνεχίζει όμως την πρακτική του και ο αρμόδιος υπουργός σε βίντεο στο διαδίκτυο δηλώνει ότι δεν ξέρει, δεν είδε και ότι αυτός είναι μόνο…πολιτικός προϊστάμενος…

Μπροστά σ αυτή την κατάσταση τι κάνουν οι φορείς της πόλης και οι πολίτες;

Νομίζω ότι το θέμα είναι καθαρό: μας αρνούνται τη δημοκρατία. Να την επιβάλλουμε!

Προτείνω με πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου (στον πρόεδρο του οποίου κ. Κατσαρό κάνω έκκληση γνωρίζοντας τη δημοκρατική του ευαισθησία) να τοποθετηθούν οι φορείς της πόλης σε μια απλή δήλωση: η Λάρισα ανακηρύσσεται πόλη ελεύθερη προσαγωγών. Κάθε καταγγελία πολίτη για αντισυνταγματική προσαγωγή, θα συναντά την ομόθυμη αντίδραση της πόλης και των φορέων της. Αλλά για να λειτουργήσει αυτό, χρειάζεται απαραίτητα και την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών. Γι αυτό το θέμα κάνω έκκληση σε όλους τους δημοσιογράφους της πόλης προσωπικά (όσους τουλάχιστον γνωρίζω τα ονόματά τους): Κύριε: Άρη Ψύχα, Γιάννη Γιαννακόπουλε, Γιάννη Δέλλη, Γιώργο Μακρή, Γιώργο Μπανάτσα, Γιώργο Ρούστα, Γιώργο Τράντα, Δημήτρη Χατζηευθυμίου, Σωτήρη Ζαχαριά, Δέσποινα Θεοδώρου, Γιώργο Μαρέδη, Μίνα Μαυρογιάννη, Σάκη Κωστούλα, Σοφία Κοντοθανάση, Σοφία Σπανού, Χρήστο Τσαντήλα, Βαγγέλη Κακάρα, Γιάννη Κολλάτο, Ανδρέα Γιουρμετάκη, δεσμευτείτε και αναλάβετε την πρωτοβουλία ότι θα ενημερώσετε και τον τελευταίο πολίτη της Λάρισας για την παραβίαση του συντάγματος και προσβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνεπάγονται οι αυθαίρετες προσαγωγές πολιτών, ιδίως νεολαίων. Η κοινωνία της Λάρισας μπορεί ν αντισταθεί. Να επιβάλλει τη Δημοκρατία!

21 Νοέμβρη 2013

Γιώργος Παπανικολάου

Από προηγούμενη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Συλλόγων Γονέων στο αμφιθέατρο του 52 Λυκείου Αθήνας. Καλή και άνετη αίθουσα...

Είπε κανείς πως η Κυριακή είναι μια ήρεμη μέρα ξεκούρασης; Δε συμβαίνει έτσι με όλους... Εγώ, ας πούμε έχω ένα βαρυφορτωμένο πρόγραμμα με πολύ ενδιαφέρον όμως που αξίζει και θα συμμετάσχω ενεργά.

Το πρώτο αφορά τη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας που βρίσκεται στο Λόφο Κολωνού. Ελπίζω αυτή τη φορά να είναι εκεί όσο γίνεται περισσότεροι. Ακόμα και οι μαμάδες θα μπορέσουν να εξυπηρετηθούν καθώς γύρω στις 12 το μεσημέρι, έγκαιρα δηλαδή, θα έχουμε ολοκληρώσει κι έτσι θα μπορέσουν να φτιάξουν το φαγητό τους και να είναι παρούσες στο μεσημεριανό κυριακάτικο τραπέζι...

Βάλτε το από τώρα στην ατζέντα σας. Στη συνάντηση μπορεί να έρθει και όποιος γονιός θέλει, πέρα από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους. Τα θέματα που θα συζητηθούν είναι και πολλά και σοβαρά για την Παιδεία και αφορούν τα παιδιά μας.

Στις 11.30 π.μ. τα εγκαίνια των νέων γραφείων του νέου

στεκιού της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνος

Λίγο αργότερα, Θηναίας και Μοναστηρίου, δίπλα από το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι προγραμματισμένα τα εγκαίνια των νέων γραφείων του στεκιού της ΕΚΑΠ.

Αυτό είναι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης – κάλεσμα που μοιράζεται από χθες στους κατοίκους της περιοχής για να έρθουν:

Πέντε χρόνια αγωνιζόμαστε για τη γειτονιά μας, τους δημόσιους χώρους, τον Αρχαιολογικό χώρο του Πάρκου, τους Λαχανόκηπους, την Αλληλεγγύη.

Οι κάτοικοι της Ακαδημίας Πλάτωνα δεν τελείωσαν με τους αγώνες τους. Δίνουν τη μάχη απέναντι στην άγρια επίθεση που εξαπολύθηκε ενάντια στην κοινωνία και τα δικαιώματά μας.

Την κρίσιμη αυτή ώρα για την επιβίωση και τη ζωή μας, η Επιτροπή κατοίκων βάζει νέους στόχους, διευρύνει τη δράση της, συνεχίζει τον αγώνα της.

Καλούμε τους κατοίκους των γειτονιών μας σε ανοιχτή συγκέντρωση-συνέλευση στο «στέκι» (Μοναστηρίου και Θηναίας γωνία), το νέο χώρο της Επιτροπής Κατοίκων, την Κυριακή 1^η Δεκεμβρίου στις 11.30 το πρωί. Να μιλήσουμε για:

• Τις σοβαρές εξελίξεις στην περιοχή μας για το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα
• Την κατασκευή εμπορικού κέντρου στο πρώην Μουζάκη και τους Λαχανόκηπους
• το ανταλλακτήριο ρούχων που συνεχίζει να στηρίζει όσους έχουν ανάγκη

• Τη μάχη ενάντια στα χαράτσια, τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, τα χρέη στις τράπεζες
• Την προσφορά ενισχυτικής διδασκαλίας από εθελοντές δασκάλους σε παιδιά των δημοτικών σχολείων που πλήττονται από την ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης
• Την οργάνωση λειτουργίας του Δικτύου χωρίς μεσάζοντες
• Τη διοργάνωση Πολιτιστικών εκδηλώσεων (προβολές, συζητήσεις, ξεναγήσεις στον αρχαιολογικό χώρο)
• Τη λειτουργία Δανειστικής Βιβλιοθήκης

• Δείτε ΕΔΩ το Blog της ΕΚΑΠ κι ΕΔΩ την παρουσία της στο Facebook.

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του τ.5 Φρέσκο – φρέσκο! Κάθε γραμμή του κι ένα λάθος, κάθε αράδα και μια αβλεψία... Ο άνθρωπος - ορχήστρα χρειάζεται επειγόντως... σέρβις.

Η περίπτωση του κ. Χαράλαμπου Κοντού είναι μοναδική ίσως στην υφήλιο... Ο ίδιος ούτε το όνομα του δεν ξέρει να γράψει σωστά, αλλά η ενασχόληση του με τα κοινά, για μια και μοναδική ελπίζουμε 4ετία, είναι παράδειγμα προς αποφυγήν στους σπουδαστές που λιώνουν παντελόνια στις σπουδές ελπίζοντας μια μέρα να ασκήσουν ένα επάγγελμα που αγαπούν, τη δημοσιογραφία...

“Η Φωνή του Δημότη” έφτασε στο 5ο τεύχος της... Κι αυτός απτόητος από τη θέση του κεντρικού αρθρογράφου επιχειρεί να δώσει βήμα προβολής σ' αυτούς που θα του εξασφαλίσουν να είναι στα ψηφοδέλτια και στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές... Προφανώς εκτιμά ότι αν μπει, η εκλογή του θα είναι... περίπατος. Επειδή ο κόσμος τον... “λατρεύει”...

Στο μεταξύ για να καταλάβετε το ποιόν του ανθρώπου δεν έχετε παρά να τον δείτε να προεδρεύει στην πρωτοβάθμια σχολική επιτροπή... Αν τα θέματα που ασχολούνται δεν ήταν σοβαρά και δεν αφορούσαν τα σχολεία, θα πέθαινες από τα γέλια...

Αλλά κι εκεί να μην τον δείτε, αρκεί να πάρετε ένα τεύχος από την “εφημερίδα του” στα χέρια σας. Δεν θα δυσκολευτείτε να την βρείτε... Ο άνθρωπος τη μοιράζει δωρεάν. Μπορείτε να την προμηθευτείτε από το σταντ στην είσοδο της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας που, περεπιπτώντος είναι και Α' Αντιπρόεδρος και υπεύθυνος κοιμητηρίου και πρόεδρος στη λέσχη Φιλίας του Κολωνού στην πλατεία Πανταζοπούλου κ.α.

Γι' αυτό το πράγμα που κυκλοφορεί και που δεν πρόκειται να πάει πέρα από το Μάη, οπότε και οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεδομένου ότι δεν πρόκειται να βρει την ψήφο του στις κάλπες, δίδει στον εαυτό του άλλον έναν ρόλο. Αυτόν του κεντρικού αρθρογράφου, ενώ και ο τελευταίος κάτοικος της γειτονιάς ξέρει ότι τα ονόματα που χρησιμοποιεί, επειδή επιβάλει ο νόμος περί Τύπου, είναι αχυράνθρωποι. Διεύθυνση της εφημερίδας είναι η... διεύθυνση κατοικίας του...

Πόσο αφελής Θεέ μου και πόσο μικρόνοας μπορεί να είναι για να νομίζει ότι αυτό το έντυπο μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στον προεκλογικό του αγώνα, τόσο τον προσωπικό, όσο και των φίλων του προκειμένου να επανεκλεγεί; Υποτιμά τη νοημοσύνη του κόσμου σερβίροντας τους “πέτσινες” ειδήσεις και σχόλια επιπέδου δημοτικού.

Για τον ίδιο και το έντυπο του, έχουμε ξαναγράψει... Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και διαβάστε παρακαλώ τα κομμάτια με προσοχή. Θα διαπιστώσετε ότι όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο, αλλά όλο και χειρότερος γίνεται...

Πραγματικά του πάει πολύ, που του δίδω χώρο προβολής σ' αυτή την ιστοσελίδα... Αλλά, ξέρετε, αφορά την περιοχή που μένω, την 4η Δημοτική Κοινότητα της Αθήνας και κάποιος του έχει πει μάλλον, πως είναι ικανός για όλα... Είναι βέβαιο ότι του κάνουν πλάκα, αλλά αυτός τον έχει πάει πολύ στα σοβαρά το ρόλο του...

• Δείτε κι ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα για το ίδιο θέμα από το Blog  της Ένωσης Γονέων..
• Με αφορμή την σημερινή παραπομπή του Πέτρου Κωστόπουλου για χρέη προς το δημόσιο κάπου 500.000 ευρώ σας δίνω αυτό ΕΔΩ το λίγκ να διαβάσετε κάτι παραπάνω...

Αλήθεια σκεφτήκατε ποτέ πόσα κοινά μπορούν να έχουν μεταξύ τους το κρασί και η μουσική;

Και τα δύο σου προσφέρουν ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι που περνά από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς και εκφράζεται με διαφορετικά ύφη και χαρακτήρα.

Ποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει ήχους από την λατινική Αμερική από τους ήχους μιας ροκ μπάντας; Ποιος δεν μπορεί αντίστοιχα να ξεχωρίσει τα εκρηκτικά αρώματα ενός Νεοζηλανδέζικου Sauvignon Blanc από τα διακριτικά αρώματα ενός φινετσάτου Pouilly-Fumé από τον Λίγηρα;

Είναι ανεξάντλητες οι παραλλαγές τους πάνω στο ίδιο θέμα και καθεμία απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό με αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστια γκάμα ύφους ιδιαίτερα με προϊόντα ευρείας κατανάλωσης και στις δύο περιπτώσεις.

Γνωρίζετε όλοι, υποθέτω το summertime, ένα jazz στάνταρ που γράφτηκε ως άρια για την όπερα Porgy And Bess του 1935 και είναι ένα από τα πιο πολυδιασκευασμένα τραγούδια όλων των εποχών. Στο τραγούδι αυτό φαντάζομαι είναι ευδιάκριτες οι διαφορές των εκτελέσεων από την «πρώτη κυρία του τραγουδιού» Ella Fitzgerald η από τον πρωτεργάτη της soul Sam Cooke, την εκδοχή του Billy Stewart με το χαρακτηριστικό του scat style, και την πιο πρόσφατη ερμηνεία απ’ όλες τις προηγούμενες από την R & B τραγουδίστρια και συγγραφέα –και νικήτρια του Βρετανικού X Factor-Leona Lewis.

Και για να ευλογάμε και τα γένια μας στη λίστα των πιο πολυδιασκευασμένων τραγουδιών στον κόσμο βρίσκονται και «Τα παιδιά του Πειραιά» του Μάνου Χατζηδάκη. Φανταστείτε την έκπληξη μου, και τη συγκίνηση, όταν κατά τη διάρκεια γεύματος στο Floridita στην Αβάνα στην Κούβα άκουσα την ορχήστρα να παίζει τα παιδιά του Πειραιά.

Αντίστοιχα αν πάρουμε μια πολυφυτεμένη παγκοσμίως ποικιλία σταφυλιών, με τη μεγαλύτερη φήμη για την παραγωγή ερυθρού οίνου, το Cabernet Sauvignon, και αντιπαραθέσουμε παραδοσιακά δείγματα της ποικιλίας από το Μπορντό με Νεοκοσμίτικα δείγματα ( πχ Αυστραλία), πιστεύω ελάχιστοι, έχοντας την στοιχειώδη εκπαίδευση, δεν θα αναγνωρίσουν τις κραυγαλέες, στις περισσότερες περιπτώσεις ,διαφορές των δυο κόσμων.

Από τα βιοδυναμικά ξηρά και ημίξηρα Riesling και Pinot Gris της Αλσατίας μέχρι τα “Aussie”Riesling με τις πετρόλ νότες τους, και τις Γαλλικές σαμπάνιες, τα Deutscher Sekt από το Muller-Thurgau και τις χαμηλές σε οξύτητα Ισπανικές Cava μέχρι τα εξαιρετικά αφρώδη με τον φρουτώδη χαρακτήρα τους από την Τασμανία, την Καλιφόρνια και τις υπόλοιπες χώρες του Νέου Κόσμου, υπάρχει μια ατελείωτη ποικιλία διαθέσιμων στιλ.

Από την άλλη και στη μουσική μια τεράστια λίστα μουσικών ειδών με τις υποκατηγορίες τους όπως pop, rock, κλασική, τζαζ ακόμα και ambient, τριπ χοπ, low bap, psychedelic trance κ.α. είναι διαθέσιμα προς εξερεύνηση μουσικών ανησυχιών.

Από τα βιοδυναμικά ξηρά και ημίξηρα Riesling και Pinot Gris της Αλσατίας μέχρι τα “Aussie”Riesling με τις πετρόλ νότες τους, και τις Γαλλικές σαμπάνιες, τα Deutscher Sekt από το Muller-Thurgau και τις χαμηλές σε οξύτητα Ισπανικές Cava μέχρι τα εξαιρετικά αφρώδη με τον φρουτώδη χαρακτήρα τους από την Τασμανία, την Καλιφόρνια και τις υπόλοιπες χώρες του Νέου Κόσμου, υπάρχει μια ατελείωτη ποικιλία διαθέσιμων στιλ.

Από την άλλη και στη μουσική μια τεράστια λίστα μουσικών ειδών με τις υποκατηγορίες τους όπως pop, rock, κλασική, τζαζ ακόμα και ambient, τριπ χοπ, low bap, psychedelic trance κ.α. είναι διαθέσιμα προς εξερεύνηση μουσικών ανησυχιών.

Και τα δύο δηλώνουν παρόν σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Η σαμπάνια του γάμου και το τραγούδι του γάμου, το κρασί της παρηγοριάς – κατά τον καφέ της παρηγοριάς-, η το «μαζί ήπιαμε και ένα ποτηράκι κρασί» και άλλα πολλά τα καθιστούν όχι απλούς ρολίστες αλλά αδιαφιλονίκητους πρωταγωνιστές τόσο στις καθημερινές μας συναναστροφές όσο και σε πιο ιδιαίτερες στιγμές και σημαντικές εκδηλώσεις.

Και τα δύο όμως έχουν κακοποιηθεί βάναυσα, δυστυχώς σε πολυάριθμες περιπτώσεις, έρμαια αδίστακτων κερδοσκόπων όσον αφορά το εμπορικό κομμάτι, αλλά και σαν αντικείμενα επίδειξης του κοινωνικού status από διάφορους απαίδευτους.

Αν ο Bob Gaudio και Bob Crew όταν έγραφαν το Can’ t Take My Eyes Off You υποψιαζόταν ότι κάποια στιγμή θα το τραγουδούσε η… Έφη Θώδη ίσως να μην το ολοκλήρωναν ποτέ και αν ο Βενεδικτίνος καλόγερος Dom Pierre Perignon αντιλαμβανόταν τι θα έκανε η…Τζούλια με το μπουκάλι του κάποιους αιώνες μετά, ίσως να ανατίναζε όλο το Ηautviller ολοκληρώνοντας θεαματικά το στάδιο της δεύτερης ζύμωσης.

Για να απολαύσεις το μεγαλείο μιας αριστουργηματικής Βουργουνδίας ή ενός μοναδικού first growth και αντίστοιχα για να αντιληφθείς την ευαισθησία που περικλείει η ερμηνεία ενός μουσικού κομματιού η τραγουδιού πρέπει να αγαπήσεις τις έννοιες που τα ορίζουν. Να νοιώσεις το πάθος των δημιουργών τους και να σεβαστείς την δημιουργία τους.

Τέλος αν μου ζητούσαν να αποχωριστώ ένα από τα δύο, αυτό θα ήταν πραγματικά ένα μεγάλο δίλημμα για μένα. Ελπίζω να μη χρειαστεί να γίνει αυτό ποτέ.

• Αναδημοσίευση από το Site “Αντικλείδι”.