Πιο υποβαθμισμένη συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης δεν έχω ξαναδεί στα χρόνια που δημοσιογραφώ… Αυτός είναι ο τίτλος (κεφαλάρι) της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Υπάρχουν ακόμα χειρότερα… Άλλες εφημερίδες αγνοούν εντελώς το θέμα από την πρώτη τους σελίδα, ενώ η ΑΥΓΗ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το κάνουν ένα… μονόστηλο.


Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ την ημέρα της ψηφοφορίας που υποτίθεται ότι είναι η πιο σημαντική ώρα, αναδεικνύει τα ήξεις – αφίξεις του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά σε συνάρτηση με τις δηλώσεις Λαγκάρντ που προαναγγέλλει νέο μνημόνιο… Είναι προφανές ότι ο πολιτικός τους ορίζοντας κάπου εδώ ολοκληρώνεται…


Η εβδομαδιαία πολιτική – σατιρική εφημερίδα χθες προανήγγειλε την δυσαρμονία ανάμεσα στην κυβέρνηση και την κοινωνία, καθώς όπως εύστοχα επισημαίνει, «η ζωή είναι αλλού»… Ναι, προφανώς η κυβέρνηση ζει σε ένα άλλον πλανήτη, αφού το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να παρουσιάσει προς τα έξω μια τυπική συσπείρωση…


Η μόνη εφημερίδα που έχει κολλήσει στο παρελθόν αναδεικνύοντας ψηλά το θέμα (όπως έκαναν κάποτε και οι άλλες, όταν υπήρχε σοβαρός λόγος και αιτία…) είναι η πρωινή εφημερίδα ΛΟΓΟΣ. Φοβερός και τρομερός σε φαντασία τίτλος, δε βρίσκετε; Και υποτίθεται τώρα ότι οι άνθρωποι αυτοί προσφέρουν στην κοινωνία…


Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ πάντως σφυρίζει αδιάφορα… Ψηφοφορία απόψε στη Βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης; Ποια ψηφοφορία; Σημασία γι’ αυτούς έχει να ενημερώσουν τους αναγνώστες τους σχετικά με τη ρύθμιση – εξπρές που… πρόκειται να φέρει η συγκυβέρνηση (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) και με την οποία θα νομιμοποιεί τα καταπατημένα… Η κατάντια του ελληνικού Τύπου…


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/10/2014

Με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε η κυβέρνηση δια στόματος του αντιπροέδρου της κ. Ευ. Βενιζέλου, αξίζει να κάνουμε να κάνουμε μερικές σκέψεις. Ένα επίκαιρο άρθρο που δημοσιεύτηκε από τον κ. Σαραντάκο στο διαδίκτυο ήταν η αφορμή γι’ αυτόν τον προβληματισμό και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.

Η λέξη εμπιστοσύνη δεν είναι αρχαία, πλάστηκε στα μεσαιωνικά χρόνια, όπως άλλωστε και η λέξη «έμπιστος». Στα αρχαία υπήρχε το ρήμα «εμπιστεύω» (που σήμαινε «αναθέτω κάτι σε έμπιστο πρόσωπο»), και που ο μέσος τύπος του, «εμπιστεύομαι», στα ελληνιστικά χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως αποθετικό, με ενεργητική δηλαδή σημασία, «δείχνω εμπιστοσύνη».

Πηγαίνοντας προς την αρχή της ετυμολογικής αλυσίδας φτάνουμε στη λέξη πίστη, πίστις στα αρχαία, η οποία παράγεται από το ρήμα πείθω (αρχαιότερος ήταν ο μέσος τύπος: πείθομαι), θέμα πιθ- με συριστικοποίηση του θ πριν από το τ (πιθ-τις), που ανάγεται στην ινδοευρωπαϊκή ρίζα *bheidh- απ’ όπου και το λατινικό fides (πίστη και εμπιστοσύνη, εξού και το bona fide – με καλή πίστη, αλλά τελικά και το χάι φάι της υψηλής πιστότητας) ή το αλβανικό be.

Η πίστη δεν είχε στην αρχή θρησκευτικό χαρακτήρα, αφού είναι το αίσθημα βεβαιότητας κάποιου που έχει πειστεί. Μια από τις σημασίες της λέξης ήταν ακριβώς και η «εμπιστοσύνη» και αυτή τη σημασία έχει η λέξη στην αρχαιότερή της εμφάνιση, στα Έργα και ημέρες του Ησίοδου: «πίστεις .. ομώς και απιστίαι ώλεσαν άνδρας» (τόσο η εμπιστοσύνη όσο και η δυσπιστία μπορούν να καταστρέψουν κάποιον) ενώ αργότερα η λέξη πήρε επίσης τη σημασία της εγγύησης, της επιβεβαίωσης και παράλληλα ανέπτυξε τη σημασία της εμπιστοσύνης προς ένα Θεό, η οποία και έγινε κυρίαρχη με τον χριστιανισμό.

Πλάι στην πίστη και ο πιστός, που αρχικά δεν σήμαινε τον οπαδό κάποιας θρησκείας, αλλά είχε τη διπλή σημασία εκείνου που είναι άξιος εμπιστοσύνης, αξιόπιστος, και εκείνου που δείχνει εμπιστοσύνη, ενώ «τα πιστά» ήταν ο όρκος.

Από την ίδια ρίζα προέρχονται πολλές σημαντικές λέξεις που διατηρήθηκαν και στα νέα ελληνικά, όπως το ρήμα πιστεύω, η πίστωση (με την οικονομική σημασία να είναι δάνειο από τα γαλλικά), τα διαπιστευτήρια, η πεποίθηση, η πειθαρχία, το πείσμα, αλλά και ο πιθανός, που η αρχική του σημασία στα αρχαία ήταν «πειστικός», αλλά και ο πιστικός ή μπιστικός, που αρχικά σήμαινε τον έμπιστο άνθρωπο και τελικά κατέληξε να σημαίνει τον μισθωτό τσομπάνο.

Ωστόσο αυτό που έχει σημασία καθώς όλα αυτά τα μεταφέρουμε στην πολιτική είναι ότι κάθε στιγμή ο κ. Βενιζέλος λέει εκβιαστικά πως «κινδυνεύουμε να χαθούν τα επιτεύγματα πέντε χρόνων μέσα σε πέντε μέρες». Ποια επιτεύγματα, αλήθεια; Κινδυνολογεί… Σταθερά το κάνει αυτό, απ’ ότι θυμάμαι. Στην ίδια ακριβώς γραμμή με τον συνεργάτη του, κ. Σαμαρά… Αν αγαπούν και σέβονται τη Δημοκρατία, όπως λένε, ας την αφήσουν να λειτουργήσει ελεύθερα…

Διότι στις μέρες μας πολλά έχουν αλλάξει και πολύ περισσότερα αυτά τα πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας με τα μνημόνια να λειτουργούν σε βάρος μας… Έγιναν αφορμή να ξαναδούμε μερικά πράγματα σε νέα βάση. Έτσι και αλλιώς και όχι άδικα, η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν τεθεί σε αμφισβήτηση αφού εκείνοι που τόσα χρόνια μας κυβερνούσαν και οδήγησαν τη χώρα και τους ανθρώπους της σ’ αυτά τα χάλια, υπόσχονται συνεχώς ότι μας… σώζουν… Τι λοιπόν, θα μπορούσε να εκφράζει η ψήφος εμπιστοσύνη στη Βουλή; Ας το δούμε λίγο το πράγμα όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται...

Στις διαπραγματεύσεις πάντως με τους τροϊκανούς – δανειστές μας κανένα κοινό σημείο επαφής δε βρήκαν, σύμφωνα με την πληροφόρηση που έχουμε από τα ΜΜΕ. Η συγκυβέρνηση εμφανίζεται να αντιδρά, εκείνοι διατάζουν και στο τέλος εκείνοι με σκυμμένο το κεφάλι να εφαρμόζουν νέα σκληρά μέτρα σε βάρος μας… Αφού το έργο το έχουμε δει τόσες φορές και οι σεναριογράφοι δεν έχουν καθόλου φαντασία… Πόσο άδικος είναι ό όρος ότι στη Βουλή θα πάρουν «ψήφο εμπιστοσύνης»…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις». Η ψηφοφορία θα γίνει απόψε το βράδυ, αλλά κάποιοι είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα…

Ο Πέτρος Συμεωνίδης είναι φίλος μου. Γνωριστήκαμε την αρχή μέσα από το διαδίκτυο, όπως με πολλούς από σας και στη συνέχεια από κοντά. Φάγαμε μαζί σουβλάκια στου «Θανάση», στο Μοναστηράκι, πριν δυο μήνες… Είναι καταπληκτικός. Εδώ έχει πάει επίσκεψη στο ζεύγος Καμπουροπούλου που έκανε έργο στο σταντ της Εκκλησίας Περιστερίου και όπως με διόρθωσε, απλά φωτογραφήθηκε. Πέτρο το άλλαξα, όπως μου ζήτησες...


Φωτογραφία από την πρόσφατη Συνέλευση Περιοχής των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Ηράκλειο Κρήτης, την περασμένη Κυριακή. Μια μέρα με πολύ ενδιαφέρον και πλούσιο πνευματικό τραπέζι για όποιον είχε την τύχη να βρεθεί εκεί. Το μάτι μας έκανε μια βόλτα στο γήπεδο μπάσκετ…


Ένα γήπεδο στη ΒΗΠΕ κατάμεστο όπου μπορούσες να δεις ανθρώπους από όλο το κοινωνικό υπόβαθρο, αν και με το όμορφο ντύσιμο και την ευταξία που υπήρχε, ήταν δύσκολο να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Σκεφθείτε όμως πόσες διαφορετικές ιστορίες, κουβαλούσαν…


Πάντα μου άρεσε να αφουγκράζομαι τους ανθρώπους… Και στο χωριό μου, το Θραψανό, όταν πάω, ψάχνω να βρω ευκαιρίες να ακούσω για τις εμπειρίες τους. Μέσα από τέτοιες διηγήσεις γίνομαι πιο σοφός… Είναι καλύτερα να μαθαίνεις έτσι, παρά από τα λάθη σου…

Δημοσιεύτηκε στο τοίχο του φίλου μου Πέτρου Σιμεωνίδη στο Google+. Μου άρεσε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Εξάλλου αυτό δεν κάνουμε όλοι; Να ενθαρρύνουμε καθημερινά ο ένας τον άλλον;

Γράφει ο Πέτρος: Το έλαβα από μια αδελφή στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι ντροπή να κλάψετε. Κι εγώ έκλαψα.

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι. Ντρεπόταν γι' αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.

Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με. ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα.

Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.

Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;. αναρωτιόταν. Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε.

«Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ' ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές. και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει. Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;.».

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!

Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.

Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους.

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε. Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια. Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι' αυτόν:

«Αγαπημένε μου γιέ, σέ σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις. όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι. Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου».

Το e-mail κλείνει έτσι. Απότομα… Δεν προσθέτει τίποτα άλλο… Αλλά και τι να έλεγε; Πώς ο νεαρός έγινε ράκος; Πώς δεν μπορούσε να συγχωρήσει τον εαυτό του για τη λάθος συμπεριφορά του; Ε, μα κάτι πρέπει να κάνετε κι εσείς, δεν νομίζετε; Ας απαντούμε σε τέτοια ερωτήματα βάζοντας τον εαυτό μας στο κέντρο τέτοιων γεγονότων. Ο έλεγχος κάνει καλό…

Και μια πιο προσωπική φωτογραφία από την Συνέλευση Περιοχής στο Ηράκλειο της Κρήτης… Η σαρκική αδελφή μου, Στασούλα στο μέσον, πλαισιωμένη από την Ολυμπία και τη Σούλα. Ήταν κι αυτές εκεί κι ένιωσαν πολύ όμορφα και ωφελήθηκαν από το πρόγραμμα που άκουσαν.

Το εξώφυλλο του βιβλίου «Αντιρρησίες Συνείδησης» του Κώστα Τσαρούχα, 14^η έκδοση, από τα «Ελληνικά Γράμματα» που διάβασα προσεκτικά για δεύτερη φορά… Είναι κιτρινισμένο από το χρόνο, αντίτυπο του 1996.


Η πρώτη φορά που το διάβασα, ήταν πριν ένα περίπου χρόνο, όταν μου το έδωσε ο φίλος μου ο Θοδωρής… Όμως κι αυτή τη φορά ήταν μοναδικό, καθώς είδα ξανά, τι πέρασαν αδελφοί για να μείνουν στην ακεραιότητα.


Ένα απόσπασμα του βιβλίου όπου περιγράφονται οι άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν στις φυλακές οι αντιρρησίες συνείδησης. Τι ζητούσαν; Ένα στοιχειώδη σεβασμό των δικαιωμάτων τους, ως ανθρώπων.

Το βιβλίο είναι ένας καλός σύντροφος… Μ’ αρέσει να βυθίζομαι στις σελίδες του και να χάνομαι μέσα στον κόσμο που παρουσιάζει ο συγγραφέας. Πιο πολύ βέβαια αυτό συμβαίνει στα λογοτεχνικά βιβλία… Στο βιβλίο του συναδέλφου μου, Κώστα Τσαρούχα, που πρόσφατα ξαναδιάβασα, «Αντιρρησίες Συνείδησης», δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Είναι μια γροθιά στα καλοβολεμένα στομάχια μας, μια υπόμνηση πως τίποτα δεν χαρίστηκε, αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πέρασαν πολλά, στην πορεία του χρόνου, ιδιαίτερα στη χώρα μας, όπου υπήρχε ένα αναχρονιστικό καθεστώς νομοθεσίας σε σχέση με την άρνηση στράτευσης για λόγους συνείδησης.

Το να κρατήσει κανείς την ακεραιότητα του σήμαινε μια διαρκή και άδικη ταλαιπωρία χρόνων… Ο Κώστας Τσαρούχας είναι, όπως ήδη ανέφερα, δημοσιογράφος με πλούσιο συγγραφικό έργο πάνω σε έρευνες και ρεπορτάζ που έκανε στη διάρκεια της θητείας του στην ενεργό δημοσιογραφική δράση και κατά καιρούς δημοσίευε στις εφημερίδες που εργαζόταν. Ναι, τα έκανα τότε, αυτά οι εφημερίδες... Και τα στοιχεία που παραθέτει είναι φοβερά ντοκουμέντα που βοήθησαν ουσιαστικά στο να αλλάξει το καθεστώς και να ισχύει σήμερα η εναλλακτική θητεία σε κοινωνικούς τομείς, διπλάσια βέβαια σε χρόνο από τη θητεία των κληρωτών στρατεύσιμων.

Κάποιοι από αυτούς που αναφέρονται με ονοματεπώνυμα, έχασαν τη ζωή τους. Άλλοι όμως ζουν ακόμα, ανάμεσα μας, κουβαλώντας τις βλάβες που υπέστησαν από την πολύχρονη φυλάκιση τους και τις συνεχείς ταλαιπωρίες τους. Είναι όμως όρθιοι και αποτελούν φωτεινά παραδείγματα για όσους είναι τώρα στην αλήθεια και νομίζουν ότι τα πράγματα ήταν πάντα έτσι…

Γι’ αυτό αξίζει να βρούμε όσους περισσότερους αδελφούς μπορούμε και να μιλήσουμε μαζί τους. Θα είναι φοβερό να διαβάζουμε τις σκληρές εμπειρίες τους και να παίρνουμε θάρρος για να προχωρούμε με το κεφάλι ψηλά.

Το βιβλίο του Κώστα Τσαρούχα «Αντιρρησίες Συνείδησης» περιέχει ρεαλιστικές, αυθεντικές, περιγραφές… Δεν στρογγυλεύει τα πράγματα. Λέει την αλήθεια μέσα από διηγήσεις ανθρώπων, φωτογραφίες εποχής υπαρκτών προσώπων ή μέσα από δημόσια έγγραφα και κείμενα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.

Περιγράφει εξήντα σκληρά χρόνια στην Ελλάδα. Καταχωρεί ευσυνείδητα τιςαντιδράσεις από διεθνείς οργανισμούς, τον ΟΗΕ, διεθνή συμβούλια και οργανώσεις… Και παρατηρεί κανείς μια απίστευτη άρνηση της Ελλάδας που αρκείται να βαυκαλίζεται ότι είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας, να προσαρμοστεί στη διεθνή νομολογία και να σεβαστεί το ανθρώπινο δικαίωμα που αφορά στην άρνηση στράτευσης για θρησκευτικούς λόγους…

Σε κάποια σημεία του, ίσως είναι κουραστικό καθώς προσπαθεί να δώσει ως ντοκουμέντα, αυθεντικά νομικά κείμενα ή εκθέσεις ευρωβουλευτών ή συζητήσεις και τοποθετήσεις μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο… Ωστόσο, καθώς ο αναγνώστης μένει με το στόμα ανοιχτό από τη συνεχιζόμενη αδικία σε βάρος μιας χούφτας ανθρώπων, που για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, αντιλήψεις και θέσεις, θεωρούνται εχθροί του έθνους και να διώκονται σκληρά ανελέητα γι’ αυτό.

Κάπου εκεί πεισμώνεις και φτάνεις ως το τέλος… Και το τέλος είναι καλό… Αυτό το άτεγκτο και ανάλγητο σκληροτράχηλο κράτος αναγκάστηκε, κάτω από τη διεθνή κατακραυγή να αλλάξει τη νομολογία του πάνω στο επίμαχο θέμα.

Σήμερα οι νέοι αδελφοί δεν ταλαιπωρούνται έτσι… Υπηρετούν εναλλακτική θητεία εργαζόμενοι στο χρόνο μιας διπλάσιας υπηρεσίας, αλλά σε κοινωνικές θέσεις ευθύνης, χωρίς να είναι ντυμένοι με στρατιωτική στολή…

Έτσι κι αλλιώς ο ίδιος ο στρατός έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί του… Τα παιδιά που υπηρετούν τη θητεία τους δεν πάνε πια στην άλλη άκρη της Ελλάδος από τον τόπο καταγωγής και διαμονής τους. Το ίδιο και νέοι αδελφοί που κάνουν την κοινωνική θητεία τους. Κι αυτό για λόγους οικονομίας…

Αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο, αξίζει να το βρείτε και να του ρίξετε μια ματιά. Κερδισμένοι θα βγείτε… Και θα εκτιμήσετε ακόμα περισσότερο όλα όσα έχουμε εμείς σήμερα και κυρίως την ελευθερία να λατρεύουμε χωρίς περισπασμούς τον Θεό της αλήθειας.

• Δείτε ΕΔΩ την εκδίκαση της υπόθεσης Κοκκινάκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τη δικαίωση στο Σρασβούργο...

To e-mail κυκλοφορεί και είναι, πραγματικά πολύ ενθαρρυντικό! Ας το δούμε εδώ:

Ήταν μια υπέροχη μέρα η σημερινή! Είχα την χαρά να παρακολουθήσω την ετήσια συνάθροιση και σας στέλνω μερικά από τα νέα. Ήταν ιστορική συνάθροιση, λόγω των 100 χρόνων της Βασιλείας!!! Πολλές εκπλήξεις και κάποιες νέες κατανοήσεις...

Έχει ετοιμαστεί νέο βιντεάκι για τα παιδιά με θέμα: Jehovah will help you to be bold. Έχει μεγαλύτερη διάρκεια και αυτή τη φορά, πρωταγωνίστρια είναι η Σοφία! Παρουσιάζει την ιστορία της μικρής Ισραηλίτισσας με τον Νεεμάν. Πολύ συγκινητικό! Και ένα μικρότερο με εκφράσεις μικρών παιδιών για τα βίντεο με τον Πέτρο- είχε πολύ γέλιο!

Μια νέα εφαρμογή: jw language application. Μαθήματα σε διάφορες γλώσσες για το έργο κ.ά., πάνω απο 4.000 λέξεις.
Νέος τηλεοπτικός σταθμός μέσω Ίντερνετ! tv.jw.org broadcasting. Μία ώρα, μία φορά το μήνα, πρόγραμμα από ένα μέλος από το Κυβερνών Σώμα! Ετοιμάστηκε ένα στούντιο στο Brooklyn, σαν στούντιο ειδήσεων μέσα σε 2 μόλις μήνες!

Έχουν ετοιμαστεί 3 νέοι ύμνοι για την Βασιλεια κ τον Ιεχωβά ! Τους ψάλλαμε και τους 3 με συνοδεία ορχήστρας και χορωδίας με μαέστρο τον αδερφό Σπλέην! Θα εκδοθεί επίσης νέο υμνολόγιο σε λίγο.

Οι Μπεθελίτες θα έχουν τη δυνατότητα να περάσουν και αυτοί σχολή σκαπανέων.

Ομιλία με θέμα: types and anti-types. Είπε ότι δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να βρούμε τι εξεικονίζει κάθε λεπτομέρεια από τις αφηγήσεις. When the Bible is silent, we are silent!

Εξήγηση της παραβολής με τις 10 παρθένες και παραβολή των ταλάντων. Δεν εφαρμόζεται μόνο στους χρισμένους, και η εκπλήρωση αυτών δεν είναι για το 1919, αλλά για τον καιρό πριν τη μεγάλη θλίψη. Ο ομιλητής τόνισε το προνόμιο του να συμμετέχουμε στη μαθήτευση, και ότι θα πρέπει να είμαστε άγρυπνοι ο καθένας προσωπικά. (όπως η κάθε παρθένα είχε ευθύνη να έχει απόθεμα λαδιού για τον εαυτό της και δεν μπορούσε να δώσει σε άλλη όταν θα έρχονταν ο γαμπρός.)

Ο Ιεχωβά μάς ετοιμάζει για την επίθεση που θα γίνει από τον Γωγ του Μαγώγ. Δεν αναφέρεται πλέον στον Σατανά, όπως πιστεύαμε, αλλά σε μια συμμαχία πολλών εθνών εναντίον του λαού του Θεού. Τι ρόλο παίζει ο βασιλιάς του Βορρά σε αυτή τη συμμαχία; Σίγουρα θα είναι αυτός που θα ηγηθεί αυτής της επίθεσης αλλά το ποιος είναι.... Θα μας το πούνε στην επόμενη ετήσια συνάθροιση, είπε γελώντας ο αδερφός Jackson.

Οπότε και για τον Γωγ του Μαγώγ που αναφέρει η Αποκάλυψη ότι θα εγερθεί μετά τα 1000 χρόνια, δεν είναι ο Σατανάς, αλλά τα άτομα που θα έχουν το ίδιο στασιαστικό πνεύμα με τον Διάβολο.

Πήραμε επίσης τη Μ.Ν.Κ. σε μικρό μέγεθος (baby size!). Θα ηχογραφηθεί εκ νέου η ανάγνωση της Γραφής, μάλιστα με νέο ύφος. Δηλαδή, όπου υπάρχει διάλογος θα ακούμε και διαφορετικές φωνές, και έτσι θα είναι η αφήγηση πιο παραστατική! (Προς το παρόν αυτό στα Αγγλικά)

Και τέλος, το εδάφιο του έτους για το 2015 θα είναι: Ψαλμοί 106:1 "Give thanks to Jehovah, for he is good" – Αινείτε τον Γιαχ! Αποδώστε ευχαριστίες στον Ιεχωβά, διότι είναι αγαθός, Διότι η στοργική του καλοσύνη παραμένει στον αιώνα».

Παρόντες στα τμήματα που συνδέθηκαν: 19.129

Ας εκτιμούμε, λοιπόν, τις ευλογίες που έχουμε και ας τις στοχαζόμαστε καθημερινά!