Σε δύσκολους καιρούς χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή… Η σπατάλη δεν ωφελεί κανέναν…
Όχι, δεν είμαι μίζερος… Τουλάχιστο το προσπαθώ και το παλεύω να μην προσεγγίζω έτσι τα πράγματα… Εξάλλου τα προβλήματα είναι πολύ πιο σοβαρά από αυτά που μπορεί να εντοπίσει η δημοσιογραφική γραφίδα μια απογευματινή βόλτα στην περιοχή που μένω… Η ώρα ήταν 6 – 6:20, μέρα ακόμα κι ο δημόσιος φωτισμός αναμμένος. Αυτή, είναι η οδός Άργους.
Επόμενος δρόμος, η Αλαμάνας… Κι εδώ τα φώτα αναμμένα… Το πρόβλημα δεν είναι σοβαρό… Μια ρύθμιση ίσως χρειάζεται κάποιος χρονοδιακόπτης. Διότι είμαστε σε ημέρες που εκείνες αλλάζουν και όλο και πιο σύντομα βραδιάζει καθώς έρχεται ο χειμώνας στη ζωή μας, παραμερίζοντας διακριτικά το φθινόπωρο.
Τα ίδια και στην Επιδαύρου… Πραγματικά, αναρωτήθηκα πως μπορεί αυτό να συμβαίνει την ώρα που υπάρχουν άνθρωποι στις μέρες μας που τους έχουν κόψει το ρεύμα επειδή αδυνατούσαν να πληρώσουν τους υψηλούς λογαριασμούς της ΔΕΗ, φορτωμένους με το χαράτσι… Κι έτσι κάπως το είδα… Ως άδικο και σπατάλη χωρίς λόγο, την ώρα που η ενέργεια αυτή, θα μπορούσε να καλύψει ανάγκες υπαρκτές…
Περπάτησα λίγο πιο κάτω, στη Μύλων… Καμιά πρωτοτυπία… Κι εδώ τα φώτα του δημοτικού φωτισμού των δρόμων ήταν αναμμένα… Κι ήταν μέρα ακόμα… Είχε τουλάχιστον μια με μιάμιση ώρα μπροστά, φυσικό φως. Δεν ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτά. Υποθέτω πως είναι κάποιοι υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων… Εύχομαι επίσης να ήταν συμπτωματικό και όχι καθημερινό φαινόμενο.
Έκανα το τετράγωνο, αφήνοντας τελευταία τη Δημοσθένους. Περπάτησα μόνο γι’ αυτό… Ήθελα να δω… Τα ίδια και δω… Δεν είχε νόημα να προχωρήσω… Προσπάθησα να σκεφτώ «δεν μπορεί, κάτι θα συνέβη». Δεν ήθελα να βάλω τη σκέψη μου σε κακό δρόμο… Όταν όμως έχουν χαθεί αθώες ανθρώπινες ζωές από την διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος, τότε χωρίς να θες, το κάνεις…
Σχόλια (0)