Πιο υποβαθμισμένη συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης δεν έχω ξαναδεί στα χρόνια που δημοσιογραφώ… Αυτός είναι ο τίτλος (κεφαλάρι) της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Υπάρχουν ακόμα χειρότερα… Άλλες εφημερίδες αγνοούν εντελώς το θέμα από την πρώτη τους σελίδα, ενώ η ΑΥΓΗ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το κάνουν ένα… μονόστηλο.


Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ την ημέρα της ψηφοφορίας που υποτίθεται ότι είναι η πιο σημαντική ώρα, αναδεικνύει τα ήξεις – αφίξεις του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά σε συνάρτηση με τις δηλώσεις Λαγκάρντ που προαναγγέλλει νέο μνημόνιο… Είναι προφανές ότι ο πολιτικός τους ορίζοντας κάπου εδώ ολοκληρώνεται…


Η εβδομαδιαία πολιτική – σατιρική εφημερίδα χθες προανήγγειλε την δυσαρμονία ανάμεσα στην κυβέρνηση και την κοινωνία, καθώς όπως εύστοχα επισημαίνει, «η ζωή είναι αλλού»… Ναι, προφανώς η κυβέρνηση ζει σε ένα άλλον πλανήτη, αφού το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να παρουσιάσει προς τα έξω μια τυπική συσπείρωση…


Η μόνη εφημερίδα που έχει κολλήσει στο παρελθόν αναδεικνύοντας ψηλά το θέμα (όπως έκαναν κάποτε και οι άλλες, όταν υπήρχε σοβαρός λόγος και αιτία…) είναι η πρωινή εφημερίδα ΛΟΓΟΣ. Φοβερός και τρομερός σε φαντασία τίτλος, δε βρίσκετε; Και υποτίθεται τώρα ότι οι άνθρωποι αυτοί προσφέρουν στην κοινωνία…


Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ πάντως σφυρίζει αδιάφορα… Ψηφοφορία απόψε στη Βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης; Ποια ψηφοφορία; Σημασία γι’ αυτούς έχει να ενημερώσουν τους αναγνώστες τους σχετικά με τη ρύθμιση – εξπρές που… πρόκειται να φέρει η συγκυβέρνηση (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) και με την οποία θα νομιμοποιεί τα καταπατημένα… Η κατάντια του ελληνικού Τύπου…


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/10/2014

Με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε η κυβέρνηση δια στόματος του αντιπροέδρου της κ. Ευ. Βενιζέλου, αξίζει να κάνουμε να κάνουμε μερικές σκέψεις. Ένα επίκαιρο άρθρο που δημοσιεύτηκε από τον κ. Σαραντάκο στο διαδίκτυο ήταν η αφορμή γι’ αυτόν τον προβληματισμό και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.

Η λέξη εμπιστοσύνη δεν είναι αρχαία, πλάστηκε στα μεσαιωνικά χρόνια, όπως άλλωστε και η λέξη «έμπιστος». Στα αρχαία υπήρχε το ρήμα «εμπιστεύω» (που σήμαινε «αναθέτω κάτι σε έμπιστο πρόσωπο»), και που ο μέσος τύπος του, «εμπιστεύομαι», στα ελληνιστικά χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως αποθετικό, με ενεργητική δηλαδή σημασία, «δείχνω εμπιστοσύνη».

Πηγαίνοντας προς την αρχή της ετυμολογικής αλυσίδας φτάνουμε στη λέξη πίστη, πίστις στα αρχαία, η οποία παράγεται από το ρήμα πείθω (αρχαιότερος ήταν ο μέσος τύπος: πείθομαι), θέμα πιθ- με συριστικοποίηση του θ πριν από το τ (πιθ-τις), που ανάγεται στην ινδοευρωπαϊκή ρίζα *bheidh- απ’ όπου και το λατινικό fides (πίστη και εμπιστοσύνη, εξού και το bona fide – με καλή πίστη, αλλά τελικά και το χάι φάι της υψηλής πιστότητας) ή το αλβανικό be.

Η πίστη δεν είχε στην αρχή θρησκευτικό χαρακτήρα, αφού είναι το αίσθημα βεβαιότητας κάποιου που έχει πειστεί. Μια από τις σημασίες της λέξης ήταν ακριβώς και η «εμπιστοσύνη» και αυτή τη σημασία έχει η λέξη στην αρχαιότερή της εμφάνιση, στα Έργα και ημέρες του Ησίοδου: «πίστεις .. ομώς και απιστίαι ώλεσαν άνδρας» (τόσο η εμπιστοσύνη όσο και η δυσπιστία μπορούν να καταστρέψουν κάποιον) ενώ αργότερα η λέξη πήρε επίσης τη σημασία της εγγύησης, της επιβεβαίωσης και παράλληλα ανέπτυξε τη σημασία της εμπιστοσύνης προς ένα Θεό, η οποία και έγινε κυρίαρχη με τον χριστιανισμό.

Πλάι στην πίστη και ο πιστός, που αρχικά δεν σήμαινε τον οπαδό κάποιας θρησκείας, αλλά είχε τη διπλή σημασία εκείνου που είναι άξιος εμπιστοσύνης, αξιόπιστος, και εκείνου που δείχνει εμπιστοσύνη, ενώ «τα πιστά» ήταν ο όρκος.

Από την ίδια ρίζα προέρχονται πολλές σημαντικές λέξεις που διατηρήθηκαν και στα νέα ελληνικά, όπως το ρήμα πιστεύω, η πίστωση (με την οικονομική σημασία να είναι δάνειο από τα γαλλικά), τα διαπιστευτήρια, η πεποίθηση, η πειθαρχία, το πείσμα, αλλά και ο πιθανός, που η αρχική του σημασία στα αρχαία ήταν «πειστικός», αλλά και ο πιστικός ή μπιστικός, που αρχικά σήμαινε τον έμπιστο άνθρωπο και τελικά κατέληξε να σημαίνει τον μισθωτό τσομπάνο.

Ωστόσο αυτό που έχει σημασία καθώς όλα αυτά τα μεταφέρουμε στην πολιτική είναι ότι κάθε στιγμή ο κ. Βενιζέλος λέει εκβιαστικά πως «κινδυνεύουμε να χαθούν τα επιτεύγματα πέντε χρόνων μέσα σε πέντε μέρες». Ποια επιτεύγματα, αλήθεια; Κινδυνολογεί… Σταθερά το κάνει αυτό, απ’ ότι θυμάμαι. Στην ίδια ακριβώς γραμμή με τον συνεργάτη του, κ. Σαμαρά… Αν αγαπούν και σέβονται τη Δημοκρατία, όπως λένε, ας την αφήσουν να λειτουργήσει ελεύθερα…

Διότι στις μέρες μας πολλά έχουν αλλάξει και πολύ περισσότερα αυτά τα πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας με τα μνημόνια να λειτουργούν σε βάρος μας… Έγιναν αφορμή να ξαναδούμε μερικά πράγματα σε νέα βάση. Έτσι και αλλιώς και όχι άδικα, η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν τεθεί σε αμφισβήτηση αφού εκείνοι που τόσα χρόνια μας κυβερνούσαν και οδήγησαν τη χώρα και τους ανθρώπους της σ’ αυτά τα χάλια, υπόσχονται συνεχώς ότι μας… σώζουν… Τι λοιπόν, θα μπορούσε να εκφράζει η ψήφος εμπιστοσύνη στη Βουλή; Ας το δούμε λίγο το πράγμα όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται...

Στις διαπραγματεύσεις πάντως με τους τροϊκανούς – δανειστές μας κανένα κοινό σημείο επαφής δε βρήκαν, σύμφωνα με την πληροφόρηση που έχουμε από τα ΜΜΕ. Η συγκυβέρνηση εμφανίζεται να αντιδρά, εκείνοι διατάζουν και στο τέλος εκείνοι με σκυμμένο το κεφάλι να εφαρμόζουν νέα σκληρά μέτρα σε βάρος μας… Αφού το έργο το έχουμε δει τόσες φορές και οι σεναριογράφοι δεν έχουν καθόλου φαντασία… Πόσο άδικος είναι ό όρος ότι στη Βουλή θα πάρουν «ψήφο εμπιστοσύνης»…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις». Η ψηφοφορία θα γίνει απόψε το βράδυ, αλλά κάποιοι είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα…