Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Και ξαφνικά μπήκαν ορμητικά τα περιστέρια στη ζωή μας... Εκεί, κάπου στα Σεπόλια

Posted in Επικαιρότητα

peristeria1
Θα' ταν πριν δέκα μέρες περίπου, που συνέβη αυτό που περιγράφω σήμερα στην ανάρτηση μου στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Πολλές φορές, καθώς κυκλοφορώ έξω, κρατάω φωτογραφίες που δεν χρησιμοποιώ άμεσα στις αναρτήσεις μου, επειδή με ενδιαφέρει να κρατώ μια κάποια ισορροπία...

peristeria2
Για κάτι τέτοιες ώρες, σαν σήμερα... Διότι τόσα περιστέρια μαζεμένα στα Σεπόλια μέσα στη μικρή πλατεία του Αγίου Μελετίου, ανάμεσα στις μουριές με τα παγκάκια που κάθονται οι άνθρωποι να ξαποστάσουν, δεν είναι βέβαιο ότι θα δεις κάθε μέρα. Αμφιβάλω, ιδιαίτερα τώρα με τα κρύα και τη βροχή.

peristeria3
Εδώ έχουν μάθει ότι, οι άνθρωποι τους πετάνε τροφή. Και είναι κάπως εξοικειωμένα μαζί τους. Προσωπικά, επειδή δεν είχα φωτογραφική μηχανή, αλλά το κινητό μου, τα πλησίασα πολύ κοντά... Και κάθισα αρκετά αφού, όπως θα διαπιστώσετε, προσπάθησα να τα πάρω από διαφορετικές μεριές.

peristeria4
Ούτε που νοιάζονταν για την παρουσία μου... Αντιθέτως, ήταν ιδιαίτερα χαλαρά και δεν αποσπούνταν η προσοχή τους από το φαγητό που προφανώς κάποιοι τους είχαν ρίξει. Εγώ τα είδα πρώτη φορά, αλλά μου είπαν ότι αυτό συμβαίνει συνέχεια στον συγκεκριμένο τόπο.

peristeria5
Η αλήθεια είναι, ότι τα χάρηκα. Τα απόλαυσα στο παιχνίδισμα τους... Έτσι μου φαίνονταν ότι τα έβλεπα. Για λίγο και με αφορμή αυτά, η πόλη πήρε χρώμα και έγινε παιχνιδιάρικη, πιο όμορφη. Όσο όμορφη δηλαδή μπορεί να είναι μια πόλη με τον μισό πληθυσμό ολόκληρης της χώρας.

peristeria6
Ελπίζω να τα ξαναδώ. Να τύχει, δηλαδή, όταν περάσω ξανά να είναι όλα μαζί εκεί, όπως τώρα... Αυτά, ξέρετε, δεν τα... παραγγέλνει κανείς. Το θέμα είναι να τα προλάβεις όταν συμβαίνουν. Πού να το φανταστεί κανείς, στα Σεπόλια τόση μαζεμένη ομορφιά!

Μια βόλτα ύστερα από καιρό, στην Πάρνηθα, λίγο πριν μας καταφθάσει η… "Πηνελόπη"

Posted in Επικαιρότητα

parnitha1
Το χρειαζόμασταν! Τον τελευταίο καιρό έχουμε πέσει με τα μούτρα σε άλλες υποχρεώσεις, όμορφες δε λέω, αλλά κάπου δεν πρέπει να ξεχνάμε κι εμάς... Έτσι χθες αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στην Πάρνηθα από την μεριά του Κατσιμιδιού, στην ταβέρνα του "Λάμπρου".

parnitha2
Ο καιρός ήταν καλός. Οι... απειλές για το νέο καιρικό φαινόμενο με τον κωδικό "Πηνελόπη" θα άρχιζε από το απόγευμα. Η μέρα ήταν όμορφη κι έτσι μετά το φαγητό μας, δίπλα στο τζάκι, βγήκαμε έξω και περπατήσαμε στη φύση που ύστερα από τις τελευταίες βροχές, αρχίζει και πρασινίζει.

parnitha3
Υπέροχο το δάσος... Κι εμείς, "λεπτομέρειες" μέσα σε όλο αυτό. Ευκαιρία και για λίγο στοχασμό, πατώντας τα πόδια μας στη γη. Επειδή άνθρωποι είμαστε και μια ανάσα ξεκούρασης τη θέλουμε, την έχουμε ανάγκη... Πραγματικά ήταν καλή η σκέψη να το κάνουμε. Αναζωογονηθήκαμε!

parnitha4
Δεν χόρταινα να κοιτάζω τη φύση, γύρω μου... Ανθρώπους δεν είχε, επειδή το κρύο ήταν πολύ. Μα, για στάσου, κάπου εκεί, ήταν δυο - τρεις οικογένειες νέων, με τα παιδιά τους και είχαν απλώσει τα φαγητά τους. Είχαν ξεπαγιάσει, αλλά το απολάμβαναν, όπως μας είπαν.

parnitha5
Μια τέτοια φωτογραφία, την ήθελα. Αποδίδει μια πραγματική στιγμή ζωής... Στην ερημιά, εκεί που λόγω και της παγωνιάς, οι άνθρωποι είναι λιγοστοί κι εσύ αισθάνεσαι όμορφα, πλημμυρισμένος από συναισθήματα. Δεν είναι εύκολα, όλα αυτά... Η καθημερινότητα καμιά φορά τα συνθλίβει.

parnitha6
Κι εμείς δεν θέλουμε να νιώθουμε έτσι. Κάθε άλλο. Οι μέρες μας είναι γεμάτες. Με τις δυσκολίες, με τα προβλήματα που δεν λείπουν στις μέρες μας, αλλά γεμάτες αγάπη και κατανόηση. Νιώθεις ότι, έχεις ένα χέρι να πιαστείς και να σηκωθείς στις δυσκολίες της ζωής.

parnitha7
Φθινοπωρινή φωτογραφία, δίπλα στα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων. Τα περισσότερα είναι πράσινα, αειθαλή, αλλά κάπου θα διακρίνεις κι εκείνα που αισθάνονται ότι ο χειμώνας έρχεται και... προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, αλλάζοντας το φύλλωμα τους.

parnitha8
Η πρώτη, όπως κι αυτή η φωτογραφία, είναι τραβηγμένη από έναν νεαρό της παρέας που βρήκαμε έκεί, να τρώνε έξω στο ξύλινο τραπέζι. Είχε χιούμορ και μας έκανε και γελούσαμε, καθώς μας φωτογράφιζε. Ας είναι καλά! Τον ευχαριστούμε κι ας μη μάθαμε ποτέ το όνομα του.

Περπατώντας στην Αθήνα που δεν ξέρουμε. Διότι Αθήνα δεν είναι μόνο το κέντρο της, ε...

Posted in Επικαιρότητα

i.ali.athina1
Να' ναι καλός ο καιρός κι ας είναι ο Νοέμβρης, στα τελειώματα του και να περπατάς στην Αθήνα πίσω από τη βιτρίνα... Αυτό είναι το θέμα της σημερινής ανάρτησης. Τι μπορείς να συναντήσεις; Δείτε τι συναντήσαμε εμείς, στο κέντρο της πόλης, αλλά κάπως... παράμερα.

i.ali.athina2
Σπίτια χωρίς πόρτες και... στέγη. Μόνο κάτι δοκάρια είναι ψηλά και μια σιδεριά που εμποδίζει την είσοδο σε εκείνους που θα ήθελαν να το ισοπεδώσουν, προκειμένου να εκμεταλλευτούν εμπορικά, κάθε υλικό που υπάρχει εκεί και έχει μια κάποια αξία. Αυτά, θα δεις μόνο...

i.ali.athina3
Ή κλειστούς χώρους που κάποτε, όταν ζούσαν άνθρωποι εδώ, θα λειτουργούσαν και ως πάργκινγκ. Προφανώς δεν υπάρχει κανένα λόγος σήμερα για κάτι τέτοιο. Έτσι το γκρεμισμένο σπίτι (μια κολόνα στο βάθος στέκει ακόμα όρθια...) με την πρόχειρη σιδερένια περίφραξη, είναι ερείπιο.

i.ali.athina4
Κλειστή όμως είναι κι αυτή η ψησταριά – ταβέρνα, με τον κήπο στο βάθος, που φαντάζομαι κάποτε, θα έκανε δουλειά... Οι ένοικοι μάλλον, το εγκατέλειψαν και δεν μπήκαν στον κόπο να ξηλώσουν ούτε τις πινακίδες. Τις άφησαν, να θυμίζουν, ένα μακρινό παρελθόν δόξας...

i.ali.athina5
Εκεί που δεν το περιμένεις μπορεί να βρεις μια τεράστια τοιχογραφία. Δεν είναι βέβαια πάντα εύκολο να διακρίνεις, τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης, αλλά αντί για τη μαυρίλα και την εγκατάλειψη, προφανώς είναι πολύ καλύτερο αυτό. Άσε που, ίσως να αντιπροσωπεύουν και την ενότητα, τα χέρια.

i.ali.athina6
Μπορεί ακόμα να πέσεις και πάνω σε ένα τέτοιο στενό δρομάκι που παραπέμπει σε... χωριό. Αλλά δεν είναι. Εκτός κι αν το έστησε έτσι, κάποιος που όσα χρόνια κι αν ζούσε στην πόλη, δεν έπαψε ποτέ να κουβαλάει στην πλάτη του, επιρροές από τον τόπο που γεννήθηκε.

Τα τελευταία, ίσως, φθινοπωρινά λουλούδια και τοπία που μας άρεσαν... Σας ευχαριστούμε!

Posted in Επικαιρότητα

fthinoporino1.231118
Ένα μεγάλο ευχαριστώ το χρωστούμε σε εσάς, τους αναγνώστες μας και τους συνεργάτες μας, σ' αυτή καθημερινή προσπάθεια που καταβάλλουμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και που άλλοτε είναι ενημέρωση, άλλοτε απλά ένα ξεκούρασμα των ματιών, για να συνεχίζουμε να πορευόμαστε στη ζωή.

fthinoporino2.231118
Κάπου εδώ είμαστε. Στα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων και λίγο πριν πέσουν όλα αυτά και έρθει ο χειμώνας. Οι μετεωρολόγοι κάθε τόσο απειλούν με τις προβλέψεις τους. "Έρχονται κρύα!". Δηλαδή τι θα περίμεναν, να έρθει λίγο πριν μπει ο Δεκέμβρης, στη ζωή μας;

fthinoporino3.231118
Εγώ θα συνεχίσω να κρατώ τέτοιες όμορφες φωτογραφίες από κάποιο αληθινό κήπο, φίλων, που μου έστειλαν. Για να τις μοιραστώ μαζί σας, σε μια ανάρτηση όπως αυτή του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Να νιώσουμε όλοι λιγάκι πιο όμορφα, επειδή ο άνθρωπος μερικές φορές δεν θέλει και πολλά για να νιώσει έτσι.

fthinoporino4.231118
Μόλις που προλαβαίνουμε... Ακόμα και τα χρυσάνθεμα, σιγά - σιγά οδεύουν στο τέλος τους... Το βλέπετε, πως μαραίνονται τα άνθη τους. Φυσιολογικά. Έτσι κι αλλιώς δεν κρατάνε πολύ, είναι εποχιακά... Το κρύο που θα φέρει ο χειμώνας στην πόρτα μας, θα τα αποτελειώσει.

fthinoporino5.231118
Τα χιόνια έκαναν κιόλας την εμφάνιση τους στα ορεινά. Στις κορυφές τους, κρατιόνται για μέρες. Μέχρι να έρθουν τα νεότερα και να καλύψουν τα παλιά... Ένας συνεχής κύκλος, μέχρι της άνοιξη. Συνέβαινε πάντα και θα συνεχίσει να συμβαίνει, όσο θα υπάρχει η ζωή, έτσι όπως την ξέρουμε.

fthinoporino6.231118
Και πάντα μια αφιέρωση θα κρατά μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Κι ας μην ξέρουμε, ούτε πως λέγεται το λουλούδι. Είναι πανέμορφο, ιδιαίτερα πάνω στο πράσινο καβούκι της τεχνητής χελωνίτσας. Στόλισμα στο σπίτι. Μια ομορφιά στην ψυχή μας.

Αναδίπλωση κι εδώ; Ή είναι μόνο θέμα συγκυριών; Τίποτα ωστόσο δεν θα μας ξάφνιαζε

Posted in Δημοσιογραφικά

iefimerida221118
Εντάξει, όπως βλέπουμε και από το πρωτοσέλιδο της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ τώρα στην κυβέρνηση έχουν δουλειές με... φούντες. Ποιος θα κάτσει τώρα να ασχοληθεί με το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας και της μισθοδοσίας των κληρικών. Ωστόσο αυτό από κάποιους εκλαμβάνεται ως αλλαγή πλεύσης...

avgi221118
Επιτρέψτε μου με την εμπειρία στο χώρο λόγω της δημοσιογραφικής ενασχόλησης μου, να εκφράσω μια προσωπική άποψη: Το πράγμα δεν τέλειωσε... Κι ας έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στο προϋπολογισμό, όπως αναφέρει η ΑΥΓΗ, που κατατέθηκε στη Βουλή και θα συζητηθεί της επόμενες μέρες.

fileleytheros221118
Αυτή είναι η τακτική της κάθε κυβέρνησης. Να ελέγχει εκείνη την ατζέντα της επικαιρότητας. Κι εδώ μάλλον το έχει πετύχει. Ουδεμία εφημερίδα που κινείται κοντά και πλάι στην αντιπολίτευση, πλην του ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ, δεν αναφέρεται, ούτε στον προϋπολογισμό, ούτε στα εκκλησιαστικά ζητήματα.

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/11/2018

Τι λένε οι τελευταίες εξελίξεις στο θέμα που άνοιξαν πριν δυο εβδομάδες ο πρωθυπουργός με την Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, καθώς έβαλαν τις βάσεις για μια συζήτηση που πιστέψαμε ότι θα μπορούσε να επιφέρει αλλαγές κυρίως στην εκκλησιαστική περιουσία και τη μισθοδοσία των κληρικών από το δημόσιο.

Λένε λοιπόν με δυο λόγια, ότι η κυβέρνηση παίρνει πίσω τα περί 10.000 προσλήψεων και άμεσης κατάθεσης νομοσχεδίου για τη συμφωνία Τσίπρα - Ιερώνυμου - Μένει να δούμε πώς θα υλοποιηθεί, άλλη μια εντυπωσιακή αναγγελία της κυβέρνησης… Ή αν θα μείνει ένα γράμμα κενό. Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς, προηγείται σ’ αυτή τη φάση ο προϋπολογισμός για το 2019, που κατατέθηκε ήδη στη Βουλή…

¨Όμως από τους λεονταρισμούς η κυβέρνηση μάλλον σε μια πρώτη ανάγνωση δείχνει έντρομη από τις αντιδράσεις και δείχνει να περνάει στο δόγμα «μετανοείτε». Μόνο συγχώρεση δεν ζήτησαν οι κυβερνώντες για τα όσα έχουν πει μέχρι τώρα, σχετικά με την συμφωνία, που έχει προκαλέσει τον ξεσηκωμό των ιερέων και δεκάδων μητροπολιτών, αλλά και την έντονη κριτική από την αντιπολίτευση. Την αντιπολίτευση δεν καταλαβαίνω γιατί την κόπτει το ζήτημα, τους ιερείς, ως εργαζόμενους, μπορώ να τους καταλάβω…

Η συμφωνία φαίνεται (πάντα σε μια πρώτη ανάγνωση…) να πεθαίνει και οι δύο πλευρές, που την φιλοτέχνησαν, τη μαζεύουν, άλλοτε άγαρμπα και γελοία, όπως οι υπουργοί και άλλοτε με δήθεν παλικαρισμούς, όπως έκανε ο αρχιεπίσκοπος, ο οποίος βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, ακόμα και από φανατικούς φίλους της ορθοδοξίας…

«Εγώ, θα μιλήσω τελευταίος» δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, όταν ρωτήθηκε για τις αντιδράσεις που έχει προκάλεσε η συμφωνία του με τον κ. Τσίπρα. Όλοι ωστόσο γνωρίζουν ότι πρακτικά δεν είναι σε θέση να ελέγξει ούτε τους συσχετισμούς στην ιεραρχία για να περάσει τη συμφωνία, ούτε έχει την αποδοχή του κλήρου στους χειρισμούς του.

Η κόκκινη γραμμή που έχει τεθεί από τους περισσότερους μητροπολίτες, για τη μη αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος των ιερέων, δεν μπορεί να παραβιαστεί – τουλάχιστον σε αυτή τη φάση και πάντως όχι πριν τις εκλογές, όπως δείχνουν τα πράγματα. Οι πολιτικοί ελιγμοί ίσως απαιτούν μια άλλη, πιο κατάλληλη ώρα.

Η αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπως βλέπουμε στη ειδησεογραφία, καλεί με τις επόμενες ημέρες του κληρικούς για να τους ενημερώσει για τη συμφωνία, αλλά όπως τονίσαμε ήδη, μοιάζει αδύνατο να έχει τη συναίνεσή τους στην πρόταση να φύγουν από τη μισθοδοσία του δημοσίου.episimansis

Το θέμα είναι τώρα πώς θα χειριστεί την αλλαγή πλεύσης ο κ. Ιερώνυμος, διότι η κυβέρνηση με την τεχνική της αναδίπλωσης, που έχει αναπτύξει, είναι έτοιμη να πάει στην… Παναγιά της Τήνου και να ανέβει στην εκκλησία γονυπετής! Τέτοια πολιτική σοβαρότητα! Ή τουλάχιστον έτσι αφήνει να φανεί.

Η μία εξήγηση είναι ότι ήλθε στους υπουργούς… επιφοίτηση και κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να επιμείνουν στη συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου. Η άλλη είναι ότι κατάλαβαν ότι το θέμα εξελίσσεται σε ένα μπούμερανγκ και σε ένα μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό κάζο και αναδιπλώθηκαν. Αυτά είναι πράγματα που τα ζούμε συχνά στην πολιτική. Ρίχνουν κάτι, μαζεύουν τις αντιδράσεις και προχωρούν ανάλογα.

Είναι εντυπωσιακό ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εμφανίστηκε σαν να έχει πάρει το βότανο της αμνησίας. Αρνήθηκε ότι είχε εξαγγείλει 10.000 προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, που θα έπαιρναν τη θέση των ιερέων, οι οποίοι θα έφευγαν από τη μισθοδοσία του δημοσίου. Μίλησε για αποσπασματικές δηλώσεις, που δεν έγιναν (που κατά τον ίδιο που τις έκανε…) ποτέ μάλιστα! Υποσχέθηκε δε, ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει όλα τα περιθώρια διαλόγου.

Ο δε υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου, είπε ότι έχουμε όλο το χρόνο μπροστά μας και ότι θα ακολουθηθούν όλες οι διαδικασίες. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κατατεθεί κάποιο σχετικό νομοσχέδιο μέχρι τον Ιανουάριο, όπως διαβεβαίωνε η κυβέρνηση, μέχρι πριν λίγες μέρες.

Φυσικά όλα αυτά είναι δημοσιογραφικές εκτιμήσεις… Και επειδή έχουμε δει την κυβέρνηση να ανοίγει θέματα, από εκεί που δεν το περιμένει κανείς, να τα κλείνει και να τα ανοίγει ξανά, όταν εκτιμά ότι ο καιρός είναι καλός, ας περιμένουμε λίγο να δούμε τις εξελίξεις που θα προκύψουν. Προφανώς διαπιστώνουν πως, αλλιώς είναι στα χαρτιά κι αλλιώς στην πράξη…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 24/11/2018 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις»…
  • Οι Γερμανοί που... ξέρουν καλύτερα τα πράγματα γράφουν για το θέμα. Δείτε ΕΔΩ. παρακαλώ...
  • Συνεχίζουν τις επιθέσεις στον Ιερώνυμο ,επειδή συζητά με την κυβέρνηση. Όμορφος κόσμος... Δείτε ΕΔΩ.

Πλατεία Βάθη... Περπατώντας στα δρομάκια πίσω από την πλατεία και τα φώτα της πόλης

Posted in Επικαιρότητα

vathis1
Το κέντρο της πόλης, φωτίζεται κάπως... Φροντίζουν γι' αυτό οι δημοτικοί άρχοντες της πόλης, ως ένα βαθμό. Τι γίνεται όμως αν πας λίγο πιο πίσω, από το κέντρο. Δείτε αυτές τις φωτογραφίες, δυο στενά από την πλατεία Βάθη... Το περιφραγμένο οικόπεδο, πωλείται...

vathis2
Ποιος οικόπεδο; Αυτό εδώ... Ρημαδιό, όλα. Με απομεινάρια από τα παλιά σπίτια, οι ντόπιοι μας διαβεβαίωσαν ότι κάποτε ήταν αρχοντικά και μάλιστα σ' αυτά έμεναν γιατροί, δικηγόροι... Τώρα η πλήρη εγκατάλειψη είναι φανερή παντού. Πιάνεται η ψυχή σου να τα βλέπεις.

vathis3
Απίστευτο, αλλά αληθινό. Πολλά σπίτια είναι σ' αυτή την κατάσταση... Για να μην κάνουν κατάληψη και να τα προστατεύσουν κάπως, χτίζουν με τούβλα πόρτες και παράθυρα... Αναρωτιέμαι μετά, γιατί να έρθει να αγοράσει κανείς ένα τέτοιο οικόπεδο. Μήπως θα οικοδομήσει;

vathis4
Απ' την άλλη, δεν είναι όλα τα όμορφα σπίτια, που παραπέμπουν σε ένα παλιό καλό παρελθόν; Κάποτε αυτό θα ήταν αρχοντόσπιτο! Το δείχνει,παρά την άσχημη κατάσταση του... Δείτε τι όμορφα είναι τα σκαλιστά μεταλλικά παραπέτια, στα στενά μπαλκόνια του...

vathis5
Σε ένα τέτοιο τόπο δεν σου κάνει καθόλου εντύπωση, η ανθρώπινη εγκατάλειψη. Τι μόνο τα κτίρια, θα ήταν; Όταν έρχεται το κακό, δεν έρχεται ποτέ μόνο του... Δίπλα στο σουβλατζίδικο, στη μικρή είσοδο μιας πολυκατοικίας, κοιμάται ένας άνθρωπος! Θεέ μου τι κατάντια είναι αυτή;

vathis6
Ας φέρουμε λίγο πιο κοντά την εικόνα. Πρόκειται για γυναίκα. Στον πεζόδρομο, δίπλα της, περπατούν αδιάφορες δυο άλλες γυναίκες, χωρίς να δίνουν σημασία. Σιγά τώρα που θα ασχοληθούν με τα προβλήματα των άλλων... Εικόνες ντροπής στα 2018, στο κέντρο της πόλης των Αθηνών.

vathis7
Όχι πως και εκεί που κατοικούν άνθρωποι, τα πράγματα είναι καλύτερα... Προσέξτε αυτά τα κουδούνια... Χαλασμένα τα περισσότερα και δίπλα η ειδοποίηση διακοπής νερού από την ΕΥΔΑΠ. Κι ανάμεσα σ' όλα αυτά, ένας γιατρός στεγάζει τον επαγγελματικό του χώρο...

Είδα στο Μεταξουργείο αυτό το σπίτι... Και μετά θυμήθηκα τι ήταν. Άσχημη η εγκατάλειψη...

Posted in Επικαιρότητα

arxeon.gefsis1
Κάτι με έκανε να σταματήσω μπροστά στο σπίτι αυτό. Το συνάντησα στο Μεταξουργείο "κρυμμένο" ανάμεσα σε τρεις δρόμους που με την πρώτη ματιά, εγκαταλειμμένο όπως είναι, ούτε που μπορείς να φανταστείς ότι πρόκειται για το ίδιο σπίτι. Με τρεις εισόδους. Μια από αυτές στην οδό Κορδάτου.

arxeon.gefsis2
Η δεύτερη είναι στην οδό Βίκτωρος Ουγκώ, εκεί που τελειώνει ο δρόμος λίγο πριν τη Λένορμαν, "χτυπάει" πάνω σε ένα σπίτι. Μου έκανε εντύπωση πετρόχτιστο το κτίριο και ο περίβολος του, καλοχτισμένος. Τι ήταν λοιπόν εδώ; Αναρωτήθηκα. Ένας ντόπιος ηλικιωμένος άνθρωπος μας είπε: "Ταβέρνα!"

arxeon.gefsis3
"Ναι και μάλιστα καλή! Έχω φάει εγώ εδώ..." Πράγματι ο χώρος εσωτερικά δεν δείχνει εντελώς εγκαταλειμμένος. Ή τουλάχιστον για πολλά χρόνια. Το έψαξα λίγο το πράγμα. Και τότε θυμήθηκα ότι πριν πολλά χρόνια, είχα φάει κι εγώ εδώ. Όχι σ' αυτόν τον κήπο, αλλά εσωτερικά.

arxeon.gefsis4
Προφανώς εδώ οι πελάτες έρχονταν το καλοκαίρι. Κι εγώ είχα έρθει χειμώνα καιρό, οπότε... Αλλά μου άρεσε πολύ. Δείτε γιατί από μια κριτική για φαγητό που δημοσιεύτηκε πριν από τέσσερα χρόνια στο διαδικτυακό τόπο popaganda.gr. Είναι της Ζωής Παρασίδη. Λίγο αργότερα το μαγαζί έκλεισε.

arxeon.gefsis5
Έγραφε: Ένα ιδιότυπο, θεματικό εστιατόριο λειτουργεί πίσω από την Πλατεία Καραϊσκάκη και η χάρη του έχει φτάσει μέχρι τις σελίδες των New York Times και τις κάμερες του BBC. Βασισμένο σε αρχαιοελληνικές συνταγές, στα ξύλινα τραπέζια του έχουν εξυπηρετηθεί, από σερβιτόρους ντυμένους με χιτώνες, μυριάδες τουριστών και αρχαιολάγνων (ή έστω καλοφαγάδων) τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια.

arxeon.gefsis6
Το μενού βασίζεται σε συνταγές καταγεγραμμένες στο βιβλίο "Αθηναίου Δειπνοσοφισταί", σύνοψη ενός δεκαπεντάτομου έργου στο οποίο παρατίθενται σκηνές από συμπόσια που διοργάνωνε ο Ρωμαίος Λαρήνσιος. Με βάση αυτές τις μαρτυρίες, ο Χρήστος Μπάος εξηγεί γιατί στον κατάλογο του – ή γραμματείδιον εδεσμάτων όπως αναγράφεται – δεν θα βρείτε κάτι σε πατάτες τηγανητές, ντομάτα, σοκολάτα, αναψυκτικά.

arxeon.gefsis7
«Δεν χρησιμοποιούμε καθόλου υλικά που δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή. Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων ήταν πλήρης και υγιεινή, αφού βασιζόταν σε μεγάλη ποικιλία κρεατικών, φρούτων και λαχανικών. Επίσης δεν έτρωγαν την κατεργασμένη ζάχαρη του σήμερα γιατί το μέλι τους κάλυπτε γευστικά σε περίπτωση που αναζητούσαν κάτι γλυκό».

arxeon.gefsis8
Από τα χεράκια του σεφ, Ανδρέα Χαραλάμπους, προτείνει τη σαλάτα φριγαδαία (μαρούλι, μανιτάρια, κάπαρη, ψιλοκομμένο τυρί, κόκκοι παπαρούνας, λεπτές φέτες χοιρινού, τηγανισμένα κομματάκια ψωμί, λαδόξιδο και σάλτσα μουστάρδας) από ορεκτικά τον τυρό (σαγανάκι με σάλτσα από μούρα), στα κυρίως, ξεχωρίζει τις φλογίδες χοιριδίου (χοιρινά καπνιστά μπριζολάκια με μαγειρευτό λάχανο) ενώ στα επιδόρπια δεν σηκώνει κουβέντα για το υποτυρίς (γλύκισμα με μέλι και γάλα) που ισχυρίζεται πως είναι ό,τι καλύτερο έχει δοκιμάσει ποτέ σε γλυκό τύπου πανακότα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA