Το χρειαζόμασταν! Τον τελευταίο καιρό έχουμε πέσει με τα μούτρα σε άλλες υποχρεώσεις, όμορφες δε λέω, αλλά κάπου δεν πρέπει να ξεχνάμε κι εμάς... Έτσι χθες αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στην Πάρνηθα από την μεριά του Κατσιμιδιού, στην ταβέρνα του "Λάμπρου".


Ο καιρός ήταν καλός. Οι... απειλές για το νέο καιρικό φαινόμενο με τον κωδικό "Πηνελόπη" θα άρχιζε από το απόγευμα. Η μέρα ήταν όμορφη κι έτσι μετά το φαγητό μας, δίπλα στο τζάκι, βγήκαμε έξω και περπατήσαμε στη φύση που ύστερα από τις τελευταίες βροχές, αρχίζει και πρασινίζει.


Υπέροχο το δάσος... Κι εμείς, "λεπτομέρειες" μέσα σε όλο αυτό. Ευκαιρία και για λίγο στοχασμό, πατώντας τα πόδια μας στη γη. Επειδή άνθρωποι είμαστε και μια ανάσα ξεκούρασης τη θέλουμε, την έχουμε ανάγκη... Πραγματικά ήταν καλή η σκέψη να το κάνουμε. Αναζωογονηθήκαμε!


Δεν χόρταινα να κοιτάζω τη φύση, γύρω μου... Ανθρώπους δεν είχε, επειδή το κρύο ήταν πολύ. Μα, για στάσου, κάπου εκεί, ήταν δυο - τρεις οικογένειες νέων, με τα παιδιά τους και είχαν απλώσει τα φαγητά τους. Είχαν ξεπαγιάσει, αλλά το απολάμβαναν, όπως μας είπαν.


Μια τέτοια φωτογραφία, την ήθελα. Αποδίδει μια πραγματική στιγμή ζωής... Στην ερημιά, εκεί που λόγω και της παγωνιάς, οι άνθρωποι είναι λιγοστοί κι εσύ αισθάνεσαι όμορφα, πλημμυρισμένος από συναισθήματα. Δεν είναι εύκολα, όλα αυτά... Η καθημερινότητα καμιά φορά τα συνθλίβει.


Κι εμείς δεν θέλουμε να νιώθουμε έτσι. Κάθε άλλο. Οι μέρες μας είναι γεμάτες. Με τις δυσκολίες, με τα προβλήματα που δεν λείπουν στις μέρες μας, αλλά γεμάτες αγάπη και κατανόηση. Νιώθεις ότι, έχεις ένα χέρι να πιαστείς και να σηκωθείς στις δυσκολίες της ζωής.


Φθινοπωρινή φωτογραφία, δίπλα στα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων. Τα περισσότερα είναι πράσινα, αειθαλή, αλλά κάπου θα διακρίνεις κι εκείνα που αισθάνονται ότι ο χειμώνας έρχεται και... προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, αλλάζοντας το φύλλωμα τους.


Η πρώτη, όπως κι αυτή η φωτογραφία, είναι τραβηγμένη από έναν νεαρό της παρέας που βρήκαμε έκεί, να τρώνε έξω στο ξύλινο τραπέζι. Είχε χιούμορ και μας έκανε και γελούσαμε, καθώς μας φωτογράφιζε. Ας είναι καλά! Τον ευχαριστούμε κι ας μη μάθαμε ποτέ το όνομα του.