Την όμορφη αυτή φωτογραφία μου την έστειλε ο Ηλίας Προβόπουλος μέσω Facebook για να μου ευχηθεί χρόνια πολλά. Τη δημοσιεύω με την άδεια του. Και τον ευχαριστώ γι' αυτό...

Σας το είχα πει καθώς καλωσορίζαμε τον Οκτώβρη... Ετούτος ο μήνας είναι μήνας γενεθλίων. Κάποιοι θα φανούν “συνεπέστατοι” στην “υποχρέωση" τους να στείλουν ευχές. Το Facebook θα τους ενημερώσει γι' αυτό.

Ναι, είναι μια όμορφη μέρα, για μένα σήμερα. Κλείνω τα 53 και μπαίνω από αύριο στα 54... Μεγαλώνουμε, ελπίζω και να ωριμάζουμε και χαιρόμαστε την κάθε στιγμή.

Κι αυτή η ηλικία έχει την ομορφιά της. Τα άσπρα μαλλιά στους κροτάφους πύκνωσαν και άπλωσαν σε όλα τα μαλλιά της κεφαλής, που αραιώνουν αισθητά πια. Απώλειες που πρέπει να τις συνηθίσουμε. Εξάλλου δεν είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά.

Σημασία έχει στα χρόνια που περνάνε να γινόμαστε πιο ώριμοι σε ότι κάνουμε καθώς γνωρίζουμε πια τις δυνατότητες μας και το λόγο για τον οποίο το κάνουμε...

Τα χρόνια που περνάνε μας δίνουν τη δυνατότητα να ξαναδούμε από την αρχή κάποια πράγματα. Και βεβαίως μια τέτοια μέρα τη γιορτάζουμε σαν κάτι πολύ σημαντικό, δίνοντας έτσι αξία στο πέρασμα μας από τη γη.

Ναι, δεν έχω πρόβλημα σήμερα επειδή έκλεισα τα 53. Δε νοιώθω καθόλου γέρος, ξεκομμένος από τη ζωή. Το αντίθετο: Νοιώθω πιο δημιουργικός από ποτέ και διαθέσιμος να κάνω πράγματα...

Βιώνουμε όμως μια δύσκολη συγκυρία. Όπου κάποιοι βρίσκουν την ευκαιρία να δείξουν τον χειρότερο εαυτό τους. Τι κρίμα! Λειτουργούν σαν να είναι στις θέσεις ευθύνης που κατέχουν, για πάντα, την ώρα που θα έπρεπε να γνωρίζουν πόσο περαστικοί και αναλώσιμοι είναι...

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον που ταλανίζεται από μια πρωτόγνωρη κρίση που δεν υπάρχει άνθρωπος και να μην τον έχει επηρεάσει, εγώ χαίρομαι που καβατζάρισα τα 53. Γνώρισα ανθρώπους, δημιούργησα μερικά πολύ σημαντικά πράγματα, κάνω μια δουλειά που αγαπώ και ζω απ' αυτήν με αξιοπρέπεια όσο κι αν κάποιοι “συνάδελφοι” λασπώνουν καθημερινά το επάγγελμα. Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου. Έκανα λάθη, τα πλήρωσα, μπορώ να ξανακοιτάξω τη ζωή με νέα, αισιόδοξη ματιά.

Αυτό που πρέπει να διαφυλάξω με νύχια και δόντια είναι να μην τους χαρίσω τα όνειρα που έκανα για τα στερνά μου. Ακόμα κι αν με καθυστερήσουν, με τα νομοθετικά τερτίπια τους και τα μέτρα που ετοιμάζουν σε βάρος μας, εγώ θα είμαι εκεί, όρθιος, ψύχραιμος και θα γελάω με όλους αυτούς τους καραγκιόζηδες που νομίζουν πως είναι σε θέση να επηρεάσουν τη ζωή μας...

Ενα υπέροχο τραγούδι που μου αφιέρωσε ο Αλέξανδρος Ασημακόπουλος, από το "Ιστόφωνο"... Ευχαριστώ... Είναι συγκινητικό πόσοι πολλοί και καλοί φίλοι μου έστειλαν τις ευχές τους...