Ήταν ωραίο το ταξίδι... Όμως, τίποτα δεν τελειώνει. Όλα αρχίζουν ξανά από την αρχή...

Νέοι ορίζοντες ανοίγονται μπροστά μου πια...

Η φωτογραφία αυτή έχει τραβηχτεί πριν 11 χρόνια στα γραφεία της Σωκράτους, στον 5ο όροφο. Είμαι μαζί με τον Βασίλη Ασημάκη, κάναμε ύλη πολιτικού τότε... Τραβηγμένη από τον Ευθύμιο Ν. Τσίκνη, Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων - Εκδόσεων και Φωτογραφικών Επικαίρων...

Η προηγούμενη Πέμπτη ήταν η τελευταία εργάσιμη μέρα μου στην “Κ”. Μια δύσκολη από πολλές πλευρές μέρα. Μόλις είχε τελειώσει μια 48ωρη απεργία στον Τύπο και έπρεπε μέσα σε λίγες ώρες να ολοκληρώσουμε τρεις εκδόσεις. Την Παρασκευή, του Σαββάτου και της Κυριακής...

Ήξερα, είχα συζητήσει, το περίμενα πως θα ήταν το τέλος. Αλλά όταν έρχεται είναι κάπως πιο διαφορετικά απ' ότι το έχεις πλάσει με τη φαντασία σου.

Ο Στάθης λείπει σε άδεια μιας εβδομάδας. Από Δευτέρα θα στριμώξουν τα πράγματα στην ύλη του Αθλητικού. Είπε λοιπόν να πάρει ένα μικρό υπόλοιπο που είχε...

Πέμπτη βράδυ στις 8. Κοντεύουμε τα Σαββατοκυριακάτικα. Το ξέρει κι ο Μπάμπης ότι είναι η τελευταία κοινή βραδιά μας, απόψε στην “Κ”. Ένα γλυκό παράπονο του βγαίνει: “Δε μου είπες, λαμβάνω την τιμή να αναφέρω ότι το φύλλο τελείωσε” λέει. Γελάω. Δεν το 'χω αυτό το κουράγιο. Άνθρωπος είμαι. Δεν το 'χω...

Έφυγα γύρω στις 10.30 το βράδυ από την εφημερίδα. Δεν ήμουν και σίγουρος ότι ήταν η τελευταία μου μέρα δουλειάς. Η ειδοποίηση που περίμενα από τον κ. Κορδά δεν είχε γίνει...

Παρασκευή μεσημέρι στην ΠΕΤ. Χτυπάει το κινητό μου. Είναι εκείνος. “Έλα Νίκο, ο Βαγγέλης είμαι... Όλα είναι έτοιμα. Θα κατέβεις να υπογράψεις;" Δεν μπορώ. Είμαι λίγο κρυωμένος. ”Θα έρθω αύριο, αν είμαι καλύτερα”. “Κανένα πρόβλημα, έλα όποτε θες”.

Σάββατο πρωί γύρω στις 10.30 ξεκινώ για της εφημερίδα. Σε δέκα λεπτά είμαι εκεί. Το λογιστήριο έχει έτοιμα τα χαρτιά. Υπογράφω. Τέλος.

Ανέβηκα στο γραφείο μου, στον γ' όροφο. Ερημιά. Το εμπορικό λείπει και η βάρδια του κυριακάτικου δεν έχει έρθει ακόμα.

Μαζεύω τα πράγματά μου, από τα συρτάρια μου. Συρτάρια που ποτέ, αυτά τα 12 χρόνια που ήμουν εδώ, δεν κλείδωσα. Τρεις ναύλον τσάντες τα υπάρχοντά μου. Η μια χρησιμοποιημένο χαρτί από τον εκτυπωτή για τις σημειώσεις μου, πολύτιμο εργαλείο δουλειάς.

Μια ώρα μετά φεύγω. Θα ξανάρθω κάποια στιγμή να χαιρετίσω τα παιδιά. Όλα έγιναν τόσο “βιαστικά” ή μου φαίνεται έτσι, επειδή είναι λίγο πριν την ώρα του;

Από σήμερα η “Κ” είναι ένα ωραίο παρελθόν για μένα. Μια μοναδική εμπειρία στον ημερήσιο Τύπο...

Και το βράδυ χαλαρά για ταινία στο CITY CINE στο Μπουρνάζι να δούμε μια πολύ όμρφη ταινία...