Ο τίτλος και οι φωτογραφίες που κοσμούν το σημερινό δημοσίευμα δεν καταγράφουμε την πραγματικότητα. Οι μικρές αλεπούδες είναι συμβολικές… Το ζήτημα βέβαια είναι να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα του προβλήματος.

«Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα». Άσμα Ασμάτων 2:15

«Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα». Καθώς προσευχόμουν και έκανα στοχασμούς σε αυτό το εδάφιο θυμήθηκα ένα σημείο από το προφητικό βιβλίο του Ιεζεκιήλ στο κεφάλαιο 13 και στα εδάφια 3-4 όπου εκεί αναφέρει: «Αυτό είπε ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά: «Αλίμονο στους ασύνετους προφήτες που βαδίζουν ακολουθώντας το δικό τους πνεύμα, ενώ δεν έχουν δει τίποτα! Σαν αλεπούδες στα ερημωμένα μέρη, έτσι έχουν γίνει οι προφήτες σου, Ισραήλ».

Γιατί, όμως, ο Ιεχωβά ταυτίζει τους ασύνετους προφήτες που βαδίζουν ακολουθώντας το δικό τους πνεύμα, ενώ δεν έχουν δει τίποτε, σαν αλεπούδες στα ερημωμένα μέρη; Ας σκεφτούμε για λίγο, σας παρακαλώ, κάποια χαρακτηριστικά από τις αλεπούδες για να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει το εδάφιο αυτό.

Οι αλεπούδες είναι πανούργες, πονηρές, ύπουλες, επιτήδειες, μοχθηρές, κακόβουλες, επιβλαβείς, αδηφάγες, άπληστες, μανιώδεις, δόλιες, γεμάτες από ψευτιά, απάτη και προσποίηση και φυσικά μυρίζουν απαίσια. Δεν προξενεί λοιπόν εντύπωση το γεγονός ότι οι ασύνετοι προφήτες παρομοιάζονται με τις αλεπούδες στα ερημωμένα μέρη.

Στις μέρες μας όπου κι αν κοιτάξετε γύρω σας θα βρείτε παντού να υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι και ψευδοπροφήτες, οι οποίοι προσπαθούν με λόγια που φαίνονται ότι είναι αληθινά και δίκαια και τα οποία λένε ότι τα στηρίζουν στην Αγία Γραφή, να παραπλανήσουν, να εξαπατήσουν, να καταστρέψουν, να σπείρουν αμφιβολία και αβεβαιότητα.

Λύκοι με ένδυμα προβάτου, άγγελοι φωτός που σαν τους Φαρισαίους της εποχής του Χριστού, και όχι μόνο, καταληστεύουν τα σπίτια των χηρών κάνοντας μεγάλες προσευχές, άνθρωποι που χρησιμοποιούν την ευσέβεια ως μέσον πλουτισμού αρνούμενοι, όμως, τη δύναμή της.

Αυτές όμως είναι οι μεγάλες αλεπούδες που εύκολα μπορούμε να τις διακρίνουμε, αν και όχι πάντοτε, διότι πρέπει να το παραδεχτούμε, ότι πολλές φορές μπαίνουμε στον πειρασμό, έχουμε την περιέργεια, και επειδή πιστεύουμε, πως ότι κι αν διαβάσουμε δεν πρόκειται να μας επηρεάσει γιατί έχουμε λίγα ή πολλά χρόνια στην αλήθεια, αφιερώνουμε χρόνο σε βιβλία, σε δημοσιεύματα ή σε ιστοσελίδες που μιλούν είτε για την οργάνωση του Ιεχωβά είτε για άλλα θέματα, με το πρόσχημα ότι θέλουμε να ενημερωθούμε και δεν καταλαβαίνουμε την φθοροποιά επίδραση που έχουν όλα αυτά στην πίστη μας την οποία διαβρώνουν χωρίς να μπορούμε να το καταλάβουμε.

Σκεφτείτε για λίγο σας παρακαλώ και δώστε ο καθένας στον εαυτό του απάντηση σε τούτο το ερώτημα: «Αν μπορούσαμε, αν είχαμε το δικαίωμα, να διαβάζουμε ότι εμείς επιθυμούμε με το πρόσχημα τάχα της ενημέρωσης, γιατί ο Ιεχωβά να θεσπίσει την ύπαρξη του πιστού και φρόνιμου δούλου που είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει την πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό;

Και μη μου πείτε ότι παρά τις συχνές υπενθυμίσεις και παροτρύνσεις του πιστού και φρόνιμου δούλου δεν ενδίδουμε στον πειρασμό να ψάχνουμε νερό σε τόπους άνυδρους και τροφή σε τόπους έρημους;» Αδελφοί μου σας παρακαλώ θερμά τούτες τις τελευταίες ημέρες προσέξτε, προσέξτε, προσέξτε, τι διαβάζετε, που ψάχνετε, τι κοιτάζετε, διότι ο Διάβολος σαν ωρυόμενο Λιοντάρι ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάποιον να τον καταπιεί.

Θυμάμαι μια ιστορία από τους μύθους του Αισώπου που μιλάει τόσο παραστατικά για την αλεπού και το Λιοντάρι. Λέει, λοιπόν, ο μύθος ότι κάποτε ο Βασιλιάς της ζούγκλας, το Λιοντάρι, γέρασε και δεν μπορούσε πια να κυνηγήσει για να βρει την τροφή του. Φώναξε τότε την αλεπού και της είπε: «Θέλω να με βοηθήσεις να πιάσω και να φάω εκείνο το ελάφι».

Η αλεπού τότε το ρώτησε: «πως μπορώ να το καταφέρω αυτό;» Το Λιοντάρι της είπε: «είμαι σίγουρος πως εσύ θα βρεις τον τρόπο». Αφού, λοιπόν, σκέφτηκε η αλεπού, πλησίασε το ελάφι και του είπε: «με έστειλε ο βασιλιάς της ζούγκλας, το Λιοντάρι, το οποίο επειδή γέρασε αποφάσισε και διάλεξε να κάνει εσένα βασιλιά». Το ελάφι όταν το άκουσε αυτό, χωρίς να το πολυσκεφτεί, ακολούθησε την αλεπού στη σπηλιά όπου ήταν ξαπλωμένο το γέρικο Λιοντάρι.

Το Λιοντάρι αφού το ευχαρίστησε που αποδέχτηκε την πρόσκλησή του, το κάλεσε να πλησιάσει κοντά του για να του μιλήσει. Μόλις, όμως, το ελάφι πλησίασε κοντά, εκείνο άπλωσε τα νύχια για να το κατασπαράξει, όμως, την τελευταία στιγμή, το ελάφι ξέφυγε με λίγες μόνο αμυχές στο σώμα του και έτρεξε μακριά.

Το Λιοντάρι στενοχωρημένο και θυμωμένο ταυτόχρονα που δεν πέτυχε τον σκοπό του, κάλεσε και δεύτερη φορά την αλεπού για να της πει να προσπαθήσει πάλι να φέρει το ελάφι κοντά του. Η αλεπού του είπε πως δεν θα τα κατάφερνε τη φορά αυτή, όμως, το Λιοντάρι επέμεινε λέγοντάς της πως είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει.

Πήγε, λοιπόν, πάλι η αλεπού να βρει το ελάφι, και όταν το συνάντησε του είπε: «Γιατί έτρεξες μακριά όταν το Λιοντάρι θέλησε να σου μιλήσει;» Εκείνο απάντησε: «φοβήθηκα ότι θα με κατασπαράξει και έφυγα». Τότε η πονηρή αλεπού του είπε: «Χαζούλη, δεν κατάλαβες ότι ήθελε το Λιοντάρι να σε τραβήξει κοντά του για να σου ψιθυρίσει στο αυτί όλα όσα σου χρειάζεται να γνωρίζεις για να γίνεις ο βασιλιάς της ζούγκλας;» Το αθώο και απρόσεκτο ελάφι, που δεν διδάχτηκε από το πάθημά του, πίστεψε τα λόγια της αλεπούς και πήγε πάλι στην σπηλιά που βρισκόταν το γέρικο Λιοντάρι. Τη συνέχεια δεν χρειάζεται να σας την πω· την έχετε ήδη καταλάβει.

Ο Διάβολος, ως Λιοντάρι που βρυχάται, μετέρχεται κάθε τρόπο να κάνει τα πόδια σας να ολισθήσουν και να σας βγάλει από την οδό που οδηγεί στην αιώνια ζωή με σκοπό να σας κατασπαράξει. Για το λόγο αυτό προσέξτε τι διαβάζετε, τι ακούτε, τι σκέπτεστε, τι κάνετε.

Ο Ιεχωβά μας έχεις χαρίσει μέσω του πιστού και φρόνιμου δούλου τόση τροφή και τόσο νερό ώστε δεν χρειάζεται με τις άσοφες και επιπόλαιες επιλογές μας να δηλητηριάζουμε την σκέψη μας και την καρδιά μας με ανυπολόγιστες πολλές φορές συνέπειες.

Υπάρχουν, όμως, και οι μικρές αλεπούδες, που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα. Οι μικρές αλεπούδες, που μοναδικό σκοπό έχουν να βλάψουν τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και τους αδελφούς μας. Να ψυχράνουν την αγάπη μας, να βλάψουν τη διακονία μας, να σβήσουν σιγά - σιγά τη φλόγα που υπάρχει μέσα μας για τον Ιεχωβά, για την οργάνωσή Του, για τους αδελφούς μας, για το έργο κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας.

Οι μικρές αλεπούδες που μας παγιδεύουν χωρίς να το καταλάβουμε. Ποιες είναι, όμως, αυτές οι μικρές αλεπούδες; Εγωισμός, υπερηφάνεια, ζήλια, δυσπιστία, κριτικό πνεύμα, αντιλογία, συμβιβασμός, ακατάλληλη ψυχαγωγία, μικρότητες και μικροπρέπειες, κάποια ρίζα πικρίας, έλλειψη συγχωρητικού πνεύματος, αμέλεια, αδιαφορία, προφάσεις και δικαιολογίες, για να αναφέρω μόνο μερικές, που στενεύουν τον δεσμό της αγάπης μας, για τον Ιεχωβά και τους αδελφούς, στενεύουν την αγάπη που είναι ο σύνδεσμος της τελειότητας.

Εχθροί, που πολλές φορές τους θεωρούμε ασήμαντους χωρίς ισχύ και αξία, που κάνουν, όμως, ακριβώς για τον λόγο αυτό μεγαλύτερη ζημιά από τις μεγάλες αλεπούδες και καταστρέφουν την αγνότητα της καρδιάς μας, την απλότητα της σκέψης μας, το ταπεινό και αυτοθυσιαστικό μας πνεύμα, και τελικά κινδυνεύουμε να ψυχράνουν την αγάπη μας.

Και πιστέψτε με, συνεχώς θα αυξάνονται  και θα πολλαπλασιάζονται οι μικρές αλεπούδες όσο πλησιάζει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων.

Θυμάστε, τι λέει το εδάφιο αυτό; «Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα». Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τη διατύπωση αυτού του εδαφίου: «πιάστε μας τις αλεπούδες».

Πολλές φορές, χρειάζεται ομαδικό πνεύμα και συνεργασία για να πιάσουμε τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια και κατατρώνε τον πνευματικό καρπό της ζωής μας ή της ζωής των αδελφών μας επειδή, τα αμπέλια αυτά είναι ανθισμένα.

Αν στη ζωή σας, ή στη ζωή των οικείων ή των αδελφών σας, υπάρχουν κάποιες από αυτές τις μικρές αλεπούδες, αν βλέπετε στη ζωή σας, στη ζωή των οικείων σας, ή στη ζωή των αδελφών σας σημάδια πνευματικής παρακμής, σήμερα, όχι αύριο, πιάστε αυτές τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, και με τη βοήθεια του στοργικού μας πατέρα του Ιεχωβά Θεού, με τη βοήθεια και την οδηγία του πνεύματός Του του αγίου, με τη βοήθεια του πιστού και φρόνιμου δούλου, με τη βοήθεια των αδελφών μας των επισκόπων, των πρεσβυτέρων, των διακόνων, πιάστε αυτές τις μικρές αλεπούδες και πετάξτε τες έξω από τη ζωή σας, την οικογένειά σας, την εκκλησία σας.

Το μόνο που με βεβαιότητα θα συμβεί, αν δεν τις πετάξετε έγκαιρα, θα είναι πόνος καρδιάς και ζημιά, ίσως ανεπανόρθωτη, πνευματική. Τα αμπέλια σας είναι ανθισμένα, χρόνια και χρόνια αγωνίζεστε να μείνετε και να συνεχίσετε να βαδίζετε στον δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Μην αφήσετε το διάβολο ή τον κακό σας εαυτό στις μέρες τούτες του τέλους που ζούμε, να ρημάξει τον πνευματικό καρπό της ζωής σας που με τόσο κόπο και τόσες θυσίες αποκτήσατε.

«Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα». Να έχετε μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του γλυκού και στοργικού μας Πατέρα, του Ιεχωβά Θεού.