Τα νέα τα έμαθα από ανθρώπους που αγαπώ… Και ήταν σκληρά. Η αδελφή Καλλιόπη Μαργαριτάκη από το χωριό Μάρθα πέθανε προχθές σε ηλικία 82 ετών. Ήταν η μόνη Μάρτυρας του Ιεχωβά στο χωριό, μαζί με το σύζυγό της... Πριν μερικά χρόνια «έφυγε» και κείνος. Και ύστερα οι οδύνες ήρθαν σκληρές. Έχασε την κόρη της και τον σύζυγό της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και ζούσε μόνη της στο χωριό, αφού ο γιος της ζει μόνιμα στη Γαλλία. Η Καλλιόπη δεν είχε πάει σχολείο… Όμως πριν ένα χρόνο που ήμουν διακοπές στην Κρήτη και πήγαμε μια μέρα να τη δούμε, έμεινα έκπληκτος με την ευρυμάθεια της. Διάβαζε και της ήταν πιο οικεία η μετάφραση Βάμβα καθώς μέσα από αυτή έμαθε να διαβάζει και να γράφει ελληνικά… Η Καλλιόπη είναι δίπλα μου και είμαστε σπίτι της...


Τι είναι ο θάνατος; Η Ενόραση στο πρώτο τόμο και στο σχετικό λήμμα αναφέρει: Η διακοπή όλων των ζωτικών λειτουργιών, επομένως το αντίθετο της ζωής. (Δευ 30:15, 19) Στην Αγία Γραφή οι ίδιες λέξεις των πρωτότυπων γλωσσών που σημαίνουν «θάνατος» ή «πεθαίνω» εφαρμόζονται τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ζώα και φυτά. (Εκ 3:19· 9:5· Ιωα 12:24· Ιου 12· Απ 16:3) Ωστόσο, αναφορικά με τους ανθρώπους και τα ζώα η Αγία Γραφή καταδεικνύει τη ζωτική λειτουργία του αίματος για τη διατήρηση της ζωής, δηλώνοντας ότι «η ψυχή της σάρκας είναι στο αίμα». (Λευ 17:11, 14· Γε 4:8-11· 9:3, 4) Τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ζώα λέγεται ότι “εκπνέουν”, δηλαδή αποβάλλουν την πνοή της ζωής (εβρ., νισμάθ χαϊγίμ). (Γε 7:21, 22· παράβαλε Γε 2:7.) Επίσης, οι Γραφές δείχνουν ότι ο θάνατος των ανθρώπων και των ζώων επέρχεται μετά την απώλεια του πνεύματος (της ενεργού δύναμης) της ζωής (εβρ., ρούαχ χαϊγίμ).—Γε 6:17, υποσ.· 7:15, 22· Εκ 3:19·


Γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι; Η πρώτη αναφορά των Γραφών στο θάνατο συναντάται στα εδάφια Γένεση 2:16, 17, στην εντολή την οποία έδωσε ο Θεός προς τον πρώτο άνθρωπο σχετικά με τη βρώση από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, μια εντολή που η παραβίασή της θα οδηγούσε στο θάνατο. (Βλέπε ΜΝΚ, υποσ.) Ωστόσο, ο θάνατος ως φυσική διαδικασία ίσχυε ήδη για τα ζώα, δεδομένου ότι αυτά δεν αναφέρονται πουθενά στην εξήγηση που δίνει η Αγία Γραφή για το πώς επήλθε ο θάνατος στην ανθρώπινη οικογένεια. (Παράβαλε 2Πε 2:12.) Επομένως, ο ανθρώπινος γιος του Θεού, ο Αδάμ, μπορούσε να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της προειδοποίησης του Θεού σχετικά με την ποινή του θανάτου για την ανυπακοή. Η ανυπακοή του Αδάμ στον Δημιουργό του επέφερε το θάνατό του. (Γε 3:19· Ιακ 1:14, 15) Κατόπιν, η αμαρτία του Αδάμ και το επακόλουθό της, ο θάνατος, απλώθηκαν σε όλους τους ανθρώπους.—Ρω 5:12· 6:23. Αυτό είναι το σπίτι της.


Η Γραφή δείχνει ότι οι νεκροί «δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως» και ότι η κατάσταση του θανάτου είναι μια κατάσταση παντελούς αδράνειας. (Εκ 9:5, 10· Ψλ 146:4) Αυτοί που πεθαίνουν αναφέρεται ότι πηγαίνουν «στο χώμα του θανάτου» (Ψλ 22:15) και γίνονται «ανίσχυροι στο θάνατο». (Παρ 2:18· Ησ 26:14) Στην κατάσταση του θανάτου δεν γίνεται μνεία για τον Θεό ούτε του αποδίδεται αίνος. (Ψλ 6:5· Ησ 38:18, 19) Τόσο στις Εβραϊκές όσο και στις Ελληνικές Γραφές, ο θάνατος παρομοιάζεται με ύπνο, μια εύστοχη σύγκριση όχι μόνο εξαιτίας της μη συνειδητής κατάστασης των νεκρών αλλά και λόγω της ελπίδας για αφύπνιση μέσω της ανάστασης. (Ψλ 13:3· Ιωα 11:11-14) Ο αναστημένος Ιησούς χαρακτηρίζεται ως «οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου».—1Κο 15:20, 21·Εδώ η αδελφή μας είναι στο περιβόλι της. Ήταν πολύ φιλόξενη...


Στο εδάφιο Ησαΐας 25:8 δίνεται η προφητική υπόσχεση ότι ο Θεός «θα καταπιεί το θάνατο για πάντα, και ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά θα εξαλείψει οπωσδήποτε τα δάκρυα από όλα τα πρόσωπα». Το κεντρί που προκαλεί θάνατο είναι η αμαρτία (1Κο 15:56), άρα όλοι όσοι έχουν την αμαρτία και τη συνακόλουθη ατέλεια έχουν την επενέργεια του θανάτου στο σώμα τους. (Ρω 7:13, 23, 24) Συνεπώς, για να καταργηθεί ο θάνατος, απαιτείται η κατάργηση της αιτίας που προκαλεί το θάνατο: της αμαρτίας. Με την απομάκρυνση του τελευταίου ίχνους της αμαρτίας από την υπάκουη ανθρωπότητα, η εξουσία του θανάτου θα καταργηθεί και ο ίδιος ο θάνατος θα καταστραφεί. Αυτό θα επιτελεστεί κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Χριστού. (1Κο 15:24-26) Ως εκ τούτου, ο θάνατος που επήλθε στην ανθρώπινη φυλή εξαιτίας της παράβασης του Αδάμ «δεν θα υπάρχει πια». (Ρω 5:12· Απ 21:3, 4) Η καταστροφή του θανάτου παρομοιάζεται συμβολικά με το ρίξιμό του «στη λίμνη της φωτιάς».—Απ 20:14·

• Πριν ένα χρόνο που ήμουν διακοπές στην Κρήτη πήγαμε στη Μάρθα να δούμε την αδελφή. Διαβάστε τι έγραψα τότε ΕΔΩ στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…