Κυριακή των Βαΐων με πολύ κρύο
Εικόνες ανοιξιάτικες από την απόδρασή μας στην ορεινή Γορτυνία...
Ωρέ τι... κωλοτούμπα είναι τούτη; Δεν προλάβαμε να χαρούμε λίγο τον ήλιο και να' σου ένα κρύο να δαγκώνεις τα δάκτυλά σου. Την πρώτη ζημιά την κάνει ο ήλιος έξω. Όχι μόνο δόντια έχε, κάτι παραπάνω...
Παγώνουν τα χέρια στο φύσημα από το αεράκι. Κάνει τόσο κρύο που ένα ζευγάρι γάντια θα τα φορούσες οπωσδήποτε.
Στο “Καθολικό” ένα ζεστό τσάι του βουνού έχει άλλη αξία. Καυτό καθώς είναι μαλακώνει το λαιμό και το “μέσα μου”. Οι άνθρωποι έχουν βγει για καφέ. Λίγο πιο αργά αυτή την Κυριακή των Βαΐων. Είναι που γύρισε η ώρα σε καλοκαιρινή και θέλουν λίγο χρόνο οι άνθρωποι για να το συνηθίσουν.
Στα διπλανά τραπέζια οι άνθρωποι συζητούν μεγαλόφωνα. Αυτό το ωραίο έχει η επαρχία. Κανείς δε νοιάζεται αν τον ακούει ο άλλος. Είναι διατεθειμένος να... δημοσιοποιήσει τα μυστικά του σπιτιού του...
Στα ηχεία του μαγαζιού μια πολύ όμορφη μουσική, μάλλον Καραϊνδρου θα' ναι, ταξιδιάρικη. Πίνω το τσάι μου, διαβάζω την εφημερίδα μου και ταξιδεύω σ' αυτή την όμορφη γωνιά της Στεμνίτσας αυτό το κυριακάτικο πρωινό.
Μια κυρία “χαλάει” το κλίμα. Δε βάζει γλώσσα μέσα της. Όσο την αντέχουμε καθόμαστε. Γιατί και η υπομονή έχει όρια. Κι εδώ ήρθαμε για να περάσουμε καλά, αλλά αυτή δεν αντέχεται...
Έξω τα πράγματα είναι καλύτερα. Μπορεί να έχει κρύο, αλλά αυτό αντέχεται. Τουλάχιστον εδώ έχει ησυχία...
Κι αν ζητάς κάτι από την επαρχία, αυτό είναι η ησυχία που παραπέμπει μακριά και έξω από τη βαβούρα της πόλης. Όταν όμως έρχονται εδώ οι άνθρωποι της πόλης φέρνουν μαζί τους και τις συνήθειες τους...
Μεγαλοβδομάδα από αύριο. Λέει πια κάτι σε μας; Όχι σπουδαία πράγματα. Με τους ρυθμούς που τρέχουμε είναι αμφίβολο αν καταλαβαίνουμε τίποτα. Μόνο τη νηστεία “κρατάνε” κάποιοι άνθρωποι. Σαν το χασάπη χθες στη Μεγαλόπολη. Ψωνίζουμε σουβλάκια και επιμένει πως “από αύριο εγώ δεν θα φάω κρέας” Φοβερός επαγγελματίας. Προωθούσε τη δουλειά του όσο τίποτα άλλο... Ούτε λίγο, ούτε πολύ δηλαδή, μας έλεγε να μην...ψωνίσουμε από το μαγαζί του.
Άνθρωποι και άνθρωποι... Η ταβέρνα “του Ταλούμη” στο Ελληνικό έχει γεμίσει τα διπλανά χωριά έγχρωμες αφισούλες Α3 που λένε ότι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου θα σερβίρει μαγειρίτσα και ανήμερα του Πάσχα θα σουβλίσει αρνιά στην πλατεία για τους πελάτες της ταβέρνας. Απαραίτητη προϋπόθεση να “κλείσεις” τραπέζι στο σταθερό και κινητό τηλέφωνο που δημοσιεύει.
Όχι που θα κάτσει να σκάσει ο κόσμος... Λίγοι είναι αυτοί που ψάχνονται να παραγγείλουν από τώρα το αρνί ή το κατσίκι για το Πάσχα. Οι πιο πολλοί τα θέλουν έτοιμα. Και ο Ταλούμης είναι εδώ και γιατρεύει τις... επιθυμίες. Με το αζημίωτο βεβαίως... βεβαίως...
Όχι δεν πρόκειται να σας “μαλώσω”, πλάκα κάνω. Κι αν δεν το θυμηθήκατε εσείς θα σας το θυμίσουν, στο πρώτο ραντεβού που θα κάνετε, οι άλλοι. Από αυτό δεν... γλυτώνεις εύκολα.
Στο χωριό η ώρα της γης είχε κάποιες ιδιαιτερότητες. Κατ' αρχήν ο δήμος Τρικολώνων δεν φαίνεται να συμμετείχε ενεργά. Τα δημόσια φώτα έξω ανάβουν κανονικά και η Μεγαλόπολη στον κάμπο είναι φωτισμένη. Ιδιαίτερα τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ δουλεύουν κανονικά. Έτσι “συμμετείχε” η ΔΕΗ;
Αυτό κι αν είναι μια δύσκολη ιστορία. Κοντά ένα χρόνο τώρα έχουν φύγει από τον ΟΤΕ και δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ. Πώς ζουν είναι μια άλλη ιστορία. 
