Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Ας ξεκινήσουμε τη βδομάδα μας με μια βόλτα στη μικρή, αλλά όμορφη πόλη της Καλαμπάκας

kalabaka1.280118
Γενάρης καιρός... Κρύο, αλλά με μια ηλιοφάνεια που μπορεί εύκολα να σε παρασύρει και να νομίζεις ότι κάπως τα πράγματα φτιάχνουν. Ναι, κάπως έτσι νιώθεις, όταν ο ήλιος το μεσημέρι είναι ζεστός. Και εκεί είναι, που αν δεν προσέξεις, μπορεί να προκύψει το πρόβλημα.

kalabaka2.280118
Ας βγούμε λοιπόν από τα όρια της πόλης... Κι ας πάμε στην Καλαμπάκα, μια κωμόπολη του Νομού Τρικάλων και πρωτεύουσα του ομώνυμου Δήμου. Βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας και εκτείνεται στο βορειοδυτικό μέρος του Θεσσαλικού κάμπου.

kalabaka3.280118
Είναι χτισμένη δίπλα στο σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο των Μετεώρων, ενώ κοντά της περνάει ο Πηνειός ποταμός. Ίσως να μην το γνωρίζετε, αλλά η Καλαμπάκα κατοικούνταν από τα αρχαία χρόνια, με το όνομα Αιγίνιο.

kalabaka4.280118
Ο μόνιμος της πληθυσμός σήμερα ανέρχεται σε 8.330 (Απογραφή 2011) κατοίκους. Κάθε χρόνο περισσότεροι από 2.000.000 τουρίστες επισκέπτονται την Καλαμπάκα. Και γιατί τόσοι πολλοί; Επειδή, όπως είπαμε, δίπλα της είναι τα Μετέωρα...

kalabaka5.280118
Για τα Μετέωρα και τις ομορφιές τους έχουμε ξαναγράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Δείτε παρακαλώ ΕΔΩ αυτό το δημοσίευμα. Επειδή μας αρέσει να επισκεπτόμαστε, ως ταξιδιώτες, την Ελλάδα και τον κόσμο... Και το βλέπετε, ότι το κάνουμε τακτικά…

Από την πανέμορφη Άνδρο, φωτογραφίες μιας απλής καθημερινής ανθρώπινης ζωής...

omorfi.andros1.200118
Ήταν λίγο πριν πάθει ζημιά το τάμπλετ της φίλης μας Ευαγγελίας... Έτσι κατάφερε να μας στείλει αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες για να τις μοιραστούμε, αλλά τώρα μάλλον θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο, για κάτι νεώτερο... Τουλάχιστον μέχρι να το συνεφέρει, τεχνικά.

omorfi.andros2.200118
Η γη με τις βροχές του χειμώνα και τον ήλιο πρασίνισε... Ένα υπέροχο φυσικό χαλί για να το περπατήσεις απολαμβάνοντας το, αλλά και να τα γευτούν τα ζωντανά που επιμένουν να θέλουν πως και πως, αυτή την υπέροχη δροσιά του χειμώνα... Μια βόλτα είναι ιδανική σ' αυτό το τοπίο.

omorfi.andros3.200118
Η Άνδρος είναι χαρακτηριστικό κυκλαδονήσι, όπου η πέτρα και ο αέρας κυριαρχεί... Αλλά πάντα θα βρεις όμορφα μέρη να τα περπατήσεις, να τα ζήσεις, να τα απολαύσεις. Ευαγγελία, μας μετάφερες σε έναν άλλον κόσμο, πιο όμορφο, πιο αγνό, πιο αληθινό. Ευχαριστούμε.

omorfi.andros4.200118
Αιωνόβιες ελιές... Ο κορμός της το δείχνει, καθαρά. Δεν είμαι εκτιμητής για να δώσω ηλικία, αλλά είναι βέβαιο ότι είναι πολύ μεγάλη. Και πάλι είναι εκπληκτικό, ότι από αυτό τον ξερό κορμό έχουν ξεπηδήσει νέα βλαστάρια που κάνουν ελιές, τον πολύτιμο καρπό για το λάδι. Φανερό σημάδι της αναδημιουργίας

omorfi.andros5.200118
Δρόμοι - μονοπάτια, για να τα περπατάς και να τα χαίρεσαι... Κι αν είσαι με καλή παρέα, τόσο το καλύτερο... Εμείς, οι άνθρωποι της πόλης, συνηθισμένοι από το τράφικ και την πολυκοσμία στους δρόμους, προφανώς αισθανόμαστε λίγο παράξενα, αλλά σίγουρα πολύ όμορφα.

omorfi.andros6.200118
Μέρη μοναδικά. Δεν ξέρουμε ονομασίες, αλλά ίσως και να μην λένε τίποτα για μας τους επισκέπτες. Σίγουρα όμως θα έχουν μεγάλη αξία για όσους ζουν εκεί και έχουν τις περιουσίες τους, τα ζώα τους. Ο κόσμος τους, με μια ματιά. Ένας παράδεισος σε μικρογραφία...

omorfi.andros7.200118
Η ομορφιά του τοπίου είναι που κάνει τα μάτια μας και την καρδιά μας να... χάνονται μέσα σ' αυτή την ηρεμία της φύσης. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στην πορεία των χρόνων, με ελάχιστη έως μηδαμινή ανθρώπινη παρέμβαση. Ίσως και γι' αυτό είναι τόσο όμορφο.

Κρύο, καιρός για κάστανα ψημένα στη ξυλόσομπα... Όταν μπορείς να τα απολαύσεις

psimena.kastana1
Χειμωνιάτικο τοπίο ξανά γύρω μας. Κρύο και αέρας πολύς. Κάπου στα πιο ορεινά χιονίζει… Κι εμείς νοσταλγήσαμε κάστανα ψημένα σε σόμπα με ξύλα, από αυτές που είχαμε κάποτε στο χωριό. Και που μερικοί έχοντας χώρο, διατηρούν ακόμα.

psimena.kastana2
Δες τα πώς γίνονται σι σιγά - σιγά... Μόνο λίγο προσοχή χρειάζονται να μην καούν και ύστερα είναι σκέτη απόλαυση για τον ουρανίσκο. "Γλύκισμα", ομορφιά ξεχωριστή. Φαντάζομαι και για σας, δεν είναι μόνο ιδέα μου…

psimena.kastana3
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, αυτά χρειάζονται και παρέα... Ίσως και καμιά ρακή να τα συνοδεύει. Θυμάμαι σπίτι μας, αλλά και στη Στασούλα το κάναμε καμιά φορά σε μέρες χειμωνιάτικες, όπως αυτές που ζούμε τις τελευταίες μέρες.

psimena.kastana4
Κι εμείς στην Αθήνα, ούτε ξυλόσομπα έχουμε (πού να τη βάλεις στο διαμέρισμα, στην πολυκατοικία; Και πού να βρεις ξύλα για να τη ανάβεις;) ούτε και καλά κάστανα. Την προηγούμενη φορά που τα κάναμε βραστά δεν τα απολαύσαμε.

psimena.kastana5
Δεν ξέρω αν είναι θέμα τέχνης να τα διαλέγεις, εφόσον τα αγοράζεις ή θέμα τύχης, αλλά εμείς που τα πήραμε από τη κεντρική αγορά αν και μεγάλα σαν αυτά της φωτογραφίας, δεν ήταν νόστιμα, όταν τα κάναμε βραστά.

psimena.kastana6
Επίσης δεν είμαι βέβαιος αν μου κάνουν καλό στην υγεία μου, λόγω του σακχάρου που έχω, αλλά βρε παιδί μου, σαν το μαγνήτη μας ελκύουν εκείνα που κατά κάποιο τρόπο απαγορεύονται...

psimena.kastana7
Ήθελα όμως να την κάνω μια τέτοια ανάρτηση με τα ψημένα κάστανα. Σίγουρα παραπέμπουν σε χειμώνα. Και μαζί με τη ζεστή φασολάδα είναι οι πρέσβειρες μια καλώς νοούμενης χειμωνιάτικης κατάστασης...

Σας άρεσε ο γάμος των παιδιών του Κώστα Γκάσιαλη, στη Χαβάη; Ιδού, μια μικρή συνέχεια...

zevgari1
Το ζευγάρι με εμφανή τη συγκίνηση της στιγμής στο γάμο τους... Ήταν εκεί σε μια διευθέτηση και ευλογία του Ιεχωβά. Δείτε πόσο προσεκτικά, παρακολουθούν τον ομιλητή...

zevgari2
Οι αδελφοί, συγγενείς και φίλοι, καλεσμένοι στο γάμο, προσέρχονται στο χώρο που είχαν νοικιάσει. Απλό, όμορφο και όχι πολύ μακριά από το κέντρο. Σίγουρα βέβαια χρειαζόσουν μέσον για να πας.

zevgari3
Προσεγμένοι στο ντύσιμο τους, όλοι... Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ήξεραν γιατί ήταν εκεί και είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα. Να μια ακόμα ξεχωριστή ομορφιά ανάμεσα στην αδελφότητα μας, παγκόσμια.

zevgari4
Στους εσωτερικούς χώρους του συγκροτήματος, στρώθηκαν τα τραπέζια του γάμου. Εκεί έφαγαν και εκεί γλέντησαν, όταν ολοκληρώθηκε η τελετή... Παρατηρούμε πόσο προσεκτικά είναι όλα φροντισμένοι...

zevgari5
Όπως είναι λογικό ο γαμπρός έσυρε πρώτος το χορό... Με σκέρτσο και ελληνικό μπρίο, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Η νύφη γελάει. Ξέρει καλά τον αγαπημένο της και μοιράζεται μαζί του τη χαρά του. Ανθρώπινα!

zevgari6
Κι αν ήταν λίγοι οι Έλληνες εκεί, έκαναν αισθητή την παρουσία τους, τουλάχιστον στο χορό. Η αλήθεια είναι ότι ο Ζορμπάς τα έχει κάνει παγκόσμια γνωστά, αυτά. Έτσι όλοι χειροκροτούσαν την προσπάθεια...

zevgari7
Είναι που κάποια στιγμή νιώθεις την ανάγκη να σηκωθείς και να χορέψεις μαζί με όλους τους παρόντες σε ρυθμούς γνώριμους. Αλλά ακόμα και οι ντόπιοι ήταν κοντά για να μοιραστούν τη χαρά τους και το κέφι τους.

zevgari8
Κλείνουμε αυτό το σημείωμα με το κλασικό μέρος, όπου το ζευγάρι κόβει τη γαμήλια τούρτα... Το βλέπετε στα χέρια τους. Ακολουθούν αυτή την ομορφιά για να μοιράσουν, αφού φάνε οι ίδιοι σε όλους τους παρευρισκόμενους, τα κομμάτια της.

Πάμε στη Χαβάη να δούμε ένα πολύ διαφορετικό γάμο, αυτόν του γιου του Κώστα Γκάσιαλη

gamos.xavai1.210118
Χθες ο αδελφός Κώστας Γκάσιαλης πάντρεψε το γιό του στη μακρινή Χαβάη, τον τόπο καταγωγής της γυναίκας που διάλεξε εκείνος για να ενώσει μαζί της, την υπόλοιπη ζωή του... Και, εντάξει, μπορεί γεωγραφικά η Χαβάη να είναι στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά μέσα από το διαδίκτυο είναι... δίπλα μας.

gamos.xavai2.210118
Ας δούμε λοιπόν έναν γάμο, πολύ διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει εδώ στη χώρα μας... Από το ντύσιμο τους αντιλαμβανόμαστε ότι εκεί είναι καλοκαίρι, αυτή την εποχή. Μην κοιτάτε που εμείς εδώ έχουμε παγωνιά, κρύο και χειμώνα... Η τελετή γίνεται έξω. Μια μικροφωνική εγκατάσταση, βοηθάει να ακούγεται ο ομιλητής...

gamos.xavai3.210118
Και δείτε πόσο όμορφα είναι όλα σχεδιασμένα! Εμείς… μείναμε από την τάξη και τον τρόπο που οι αδελφοί μας εκεί, είχαν διευθετήσει την κάθε λεπτομέρεια... Και τι όμορφο το περιβάλλον! Αλλά ‘όπως έλεγε και ο Κώστα, όλα εκεί είναι όπως ακριβώς φαίνονται. Οι άνθρωποι είναι απλοί, χαμογελαστοί, πολύ συνεργάσιμοι...

gamos.xavai4.210118
Δείτε ένα άλλο πλάνο... Μια φωτογραφία τραβηγμένη πίσω από τον ομιλητή, εξουσιοδοτημένο από την Πολιτεία, για τον γάμο, πρεσβύτερο. Λίγοι άνθρωποι παρόντες, επιλεγμένοι, αλλά όλα φαντάζουν υπέροχα κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό της Χαβάης. Έξω στο γκαζόν, μια ομορφιά ανεπανάληπτη.

gamos.xavai5.210118
Η απλότητα και η ομορφιά σε πρώτο πλάνο... Οι πρώτες φωτογραφίες επικεντρώνονται στον γάμο. Αλλά επειδή έχουμε πάρα πολλές φωτογραφίες από το γάμο, θα επανέλθουμε. Αξίζει πραγματικά… Επειδή μας αρέσει να μοιραζόμαστε τη χαρά των φίλων και να κάνουμε μικρότερο και πιο όμορφο τον κόσμο.

gamos.xavai6.210118
Ο Κώστας και η σύζυγός του... Πέρα από το γεγονός ότι ό ίδιος χειρίζεται πολύ καλά τη φωτογραφική του μηχανή και οι περισσότερες φωτογραφίες που θα δείτε εδώ έχουν τραβηχτεί από τον ίδιο, κάποια στιγμή είναι ανάγκη να βγει κι αυτός στη σκηνή. Είναι οι γονείς που χαίρονται την πιο όμορφη στιγμή, στη ζωή του γιου τους.

gamos.xavai7.210118
Μια λεπτομέρεια στο τραπέζι όπου οι καλεσμένοι μπορούσαν να αφήσουν τις ευχές τους.. Δείτε με πόση προσοχή είναι επιμελημένο το καθετί. Το παρελθόν και το σήμερα, δεμένο υπέροχα! Μου αρέσει πάρα πολύ, η παλιά γραφομηχανή και η φωτογραφική μηχανή της εποχής...Και παντού λουλούδια... Αυτή είναι η Χαβάη!

gamos.xavai8.210118
Να κλείσουμε το σημερινό σημείωμα με ένα μακρινό πλάνο του σημείου που έγινε ο γάμος των παιδιών του Κώστα. Πολύ όμορφη η επιλογή του χώρου. Χαρακτηριστικό η απλότητα και η ομορφιά... Ευχαριστούμε Κώστα. Μας ταξίδεψες... Να ζήσουν οι νεόνυμφοι και να έχουν τις ευλογίες του Ιεχωβά!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA