Χρόνια τώρα, τον παρακολουθούμε τον Πέτρο Πατσαλαρήδη από τη Χαλκίδα, καθώς κάθε μέρα βρίσκεται μέσα στο δάσος μαζεύοντας ρητίνη από τα πεύκα, ως επάγγελμα για να ζήσει... Θυμάμαι, πριν πέντε χρόνια, που είχα κάνει αυτή ΕΔΩ την ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αξίζει να την ξαναδούμε.


Αυτή τη φορά όμως ο Πέτρος φέρνει το φακό του κινητού του στον κορμό ενός πεύκου κι εμείς βλέπουμε από κοντά πώς ακριβώς είναι το ρετσίνι που μαζεύει. Προσωπικά έχω δει κατά καιρούς, εντελώς συμπτωματικά. Αλλά οι φωτογραφίες που μας δίδει σήμερα είναι καταπληκτικές!


Αυτό λοιπόν είναι το ρετσίνι, το δάκρυ του πεύκου, όπως χαρακτηριστικά το λέει ο ίδιος. Και είναι αλήθεια πως αν το προσέξεις, έτσι μοιάζει, με δάκρυ. Ένα μικρό χάραγμα πάνω στον κορμό του πεύκου, στο κατάλληλο σημείο και μπορεί να έχει αυτό το αποτέλεσμα. Δεν είναι φοβερό;


Είναι στιγμές που μένεις άναυδος, με τη δημιουργία. Πώς έγινε αυτό το πράγμα στην άκρη του πουθενά, σε ένα δημόσιο δάσος που ο Πέτρος έχει νοικιάσει κατά κάποιο τρόπο από τη δασική υπηρεσία, για να είναι νόμιμος στην επαγγελματική δραστηριότητα του;


Συνεχίζουμε να το παρακολουθούμε, εντυπωσιασμένοι. Κιλά ολόκληρα μαζεύει ο Πέτρος, όπως και άλλοι που ασχολούνται μ' αυτή τη δραστηριότητα. Που βρίσκεται τόση ποσότητα και πως γίνεται αυτή η εκπληκτική ομορφιά και το ξεχωριστό άρωμα του. Ένα προϊόν που χρησιμοποιείται σε πολλά πράγματα.