Ο Πέτρος Πατσαλαρήδης είναι φίλος και αδελφός, ετών 31 ζει στη Χαλκίδα και εδώ και πέντε χρόνια είναι ένας από τους 1.500 ρητινοσυλλέκτες στην Εύβοια οι οποίοι, ελέω κρίσης, αυξάνονται το τελευταίο διάστημα. Κι αυτό βέβαια δεν είναι κακό, επιστροφή στη μάνα γη! Είδαμε τις φωτογραφίες του στο Facebook, που όταν λειτουργεί σωστά είναι πραγματικό εργαλείο και μας φέρνει πολύ κοντά… Παρακολουθώ πολύ καιρό τώρα φωτογραφίες του από ψηλά… Είναι για μένα, τον άνθρωπο της πόλης, βάλσαμο. Χθες μου έκαναν εντύπωση οι φωτογραφίες του από το ξημέρωμα, την ώρα που πάει στη δουλειά του. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Τι όμορφα που νιώσαμε. Κι εγώ κι εκείνος…


Τον βρήκα στο βουνό την ώρα της δουλειάς. Ευτυχώς η Cosmote είχε σήμα και έτσι μπόρεσα να μάθω πολλά πράγματα σε σχέση με τη δουλειά του… Η ρητίνη (ή ρετσίνι) στην πιο ειδική χρήση του όρου είναι μια έκκριση υδρογονανθράκων πολλών φυτών, ειδικά των κωνοφόρων δένδρων. Ας το δούμε λίγο… πιο επιστημονικά: Διακρίνεται από άλλες υγρές ενώσεις που βρίσκονται μέσα στα φυτά ή εκκρίνονται από φυτά, όπως οι φυτικοί χυμοί, κόμμεα, ή κολλώδεις ουσίες. Ο όρος "ρητίνη" χρησιμοποιείται πιο πλατιά για πολλά παχύρρευστα υγρά, μερικά από τα οποία αποτελούν τη βάση των (συνθετικών ρητινών), που κατά τη διάρκεια κανονικής χρήσης, σκληραίνουν σε διαφανή ή αδιαφανή στερεά.


Οι φυσικές ρητίνες των φυτών εκτιμώνται για τις χημικές τους ιδιότητες και τις σχετικές τους χρήσεις, όπως στην παραγωγή βερνικιών, κολλών και υλικών επικάλυψης τροφών. Εκτιμώνται επίσης ως σημαντική πηγή ακατέργαστων υλών στην οργανική σύνθεση και αποτελούν συστατικά για το λιβάνι και τα αρώματα. Οι ρητίνες των φυτών έχουν μια πολύ μεγάλη ιστορία που τεκμηριώθηκε στην αρχαία Ελλάδα από τον Θεόφραστο, στην αρχαία Ρώμη από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και ειδικά για τις ρητίνες που είναι γνωστές ως λιβάνια και μύρα, υπήρχε μεγάλη εκτίμηση στην αρχαία Αίγυπτο. Το κεχριμπάρι είναι μια σκληρή απολιθωμένη ρητίνη από αρχαία δένδρα.


Η λέξη ρητίνη χρησιμοποιείται στον σύγχρονο κόσμο για σχεδόν κάθε ουσία ενός υγρού που θα πήξει σε ένα σκληρό βερνίκι ή υαλώδες σμάλτο ως τελείωμα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα βερνίκια νυχιών, ένα σύγχρονο προϊόν που περιέχει "ρητίνες" που είναι οργανικές ενώσεις, αλλά όχι κλασικές ρητίνες φυτών. Σε κάποιες "ρητίνες χύτευσης" και συνθετικές ρητίνες (όπως οι εποξικές ρητίνες) έχει επίσης δοθεί το όνομα "ρητίνη" επειδή στερεοποιούνται με τον ίδιο τρόπο όπως οι ρητίνες φυτών, αλλά οι συνθετικές ρητίνες είναι υγρά μονομερή των θερμοσκληραινόμενων πλαστικών και δεν παράγονται από φυτά.


Η ρητίνη παράγεται από τα περισσότερα φυτά ως ιξώδες υγρό, που αποτελείται κυρίως από πτητικά υγρά τερπενίων, με λιγότερα συστατικά διαλυμένων μη πτητικών στερεών που κάνουν τη ρητίνη παχύρρευστη και κολλώδη. Κάποιες ρητίνες περιέχουν επίσης μια υψηλή αναλογία από ρητινικά οξέα. Τα μεμονωμένα συστατικά των ρητινών μπορούν να διαχωριστούν με κλασματική απόσταξη. Μερικά φυτά παράγουν ρητίνες με διαφορετικές συστάσεις, κυρίως το πεύκο Τζέφρεϊ (JeffreyPine) και το γκρίζο πεύκο, τα πτητικά συστατικά των οποίων είναι σε μεγάλο ποσοστό καθαρό n-επτάνιο με λίγο ή καθόλου τερπένια.


Κάποιες ρητίνες όταν είναι μαλακές είναι γνωστές ως 'ελαιορητίνες' και όταν περιέχουν βενζοϊκό οξύ ή κιναμωμικό οξύ αποκαλούνται βάλσαμα. Οι ελαιορητίνες είναι φυσικά απαντώμενα μείγματα ενός λαδιού και μιας ρητίνης·μπορούν να εξαχθούν από διάφορα φυτά. Άλλα ρητινώδη προϊόντα στη φυσική τους κατάσταση είναι μείγματα με φυσικό κόμμι ή κολλώδεις ουσίες και είναι γνωστά ως κομμεορητίνες. Πολλές ενώσεις ρητινών έχουν ξεχωριστές και χαρακτηριστικές οσμές, συγκρινόμενες με τις προσμείξεις τους με αιθέρια έλαια.


Έμαθα τόσο πράγματα για τη ρητίνη και δεν σας έδωσα ούτε μια φωτογραφία, αν και θα έχετε δει, φαντάζομαι κάποιες σακούλες νάιλον πάνω στα πεύκα. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι υπάρχουν ολόκληρες δημόσιες εκτάσεις νοικιασμένες από συγκεκριμένους ανθρώπους. Έτσι δουλεύει και ο Πέτρος… Σ’ αυτό το μεροκάματο προσδοκά, στους δύσκολους και κρίσιμους καιρούς που ζούμε. Και μ’ αυτή τη δουλειά κάνει όνειρα και σκέψεις για το αύριο, ώστε να μπορέσει να ζήσει τη δική του πια οικογένεια, όταν αυτή προκύψει… Δείχνει να το παλεύει με αξιοπρέπεια και αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά…


Εμείς σταθήκαμε στο σημερινό δημοσίευμα στις φωτογραφίες με τα εξαιρετικά πρωινά που μας δίνει σχεδόν καθημερινά από τον τοίχο του… Είναι υπέροχα… Και κλείνουμε αυτό το κομμάτι με μια φωτογραφία, όταν πια έχει ψηλώσει η μέρα και ο ίδιος καθώς η ώρα κοντεύει δύο ετοιμάζεται να επιστρέψει σπίτι του για να ξεκουραστεί. Αδελφέ Πέτρο σε ευχαριστούμε πολύ… Μέσα από τις πανέμορφες φωτογραφίες σου ανοίξαμε ένα παράθυρο στο κόσμο… Κάποια στιγμή θα γνωριστούμε από κοντά. Διότι τι είναι η Χαλκίδα; Εβδομήντα μόλις χιλιόμετρα από την Αθήνα… Δηλαδή εύκολα προσβάσιμη για κάποιον που θέλει να την επισκεφθεί…