Σταφύλια, έχουν αρχίσει να κοκκινίζουν ήδη! Θυμάμαι σαν παιδί, πως, τέτοιες μέρες τρώγαμε τα πρώτα λιάτικα σταφύλια... Μια ποικιλία που ωρίμαζαν νωρίς. Ακόμα κι αν αυτό το κόκκινο σταφύλι ήταν ακόμα λίγο ξινό, σε μας και τον παιδικό ουρανίσκο μας η παραμικρή υποψία γλύκας, ήταν κάτι το καταπληκτικό.


Κι αυτά είναι τα σύκα... Μπορείτε να τα βρείτε εύκολα, αν είστε σε κάποιο χωριό. Αλλά ακόμα κι εδώ στην Αθήνα (στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα) ξέρω συκιές, όπως και στο Περιστέρι που μας κάλεσαν φίλοι μας, να φάμε, πριν από χρόνια. Και πώς να τα φας και να μη σ' αρέσουν; Είτε φρέσκα στην εποχή τους, είτε ξερά.


Τα σταφύλια, όμως, συνεχίζουν να με ξετρελαίνουν... Και τα βλέπετε εδώ, οι ρόγες τους αρχίζουν να κοκκινίζουν και να ωριμάζουν. Θα χρειαστεί, βέβαια, λίγο καιρό ακόμα, αλλά η προσμονή είναι όμορφη. Άσε που μπορείς να τσιμπολογάς, από τώρα, αν δεν έχεις την υπομονή να περιμένεις.


Κι αυτά είναι τα αχλάδια! Με πρώτα τα μαγιάτικα και τις κοντούλες. Οι τελευταίες κι αν είναι καταπληκτικές! Να έχεις, λέει, τη δυνατότητα να τα κόβεις πάνω από το δέντρο και τα τρως... Καθαρά, χωρίς φάρμακα ή άλλες ουσίες. Δεν λέω γι' αυτά της λαϊκής αγορά, όχι, για τα φυσιολογικά στα χωράφια, λέω.


Κι ας μείνουμε λίγο ακόμα στα σταφύλια... Θέλουν δουλειά ακόμα, αλλά έχουν πάρει το δρόμο τους... Τίποτα δεν είναι σε θέση να τα κάνει να πισωγυρίσουν. Οι αγουρίδες, θα γίνουν μέλι! Αυτή είναι η πορεία τους... Στον καιρό τους! Που δεν τον προσδιορίζουν τα κλίματα που τρέφουν τον καρπό, αλλά μια άλλη, ανώτερη δύναμη.


Κλείνουμε το σημερινό δημοσίευμα μ' αυτά τα αχλάδια μέσα στο καλάθι. Η πιο όμορφη εικόνα που θα ήθελα να κρατήσετε. Ποια πλαστική σακούλα, αυτό είναι το καλύτερο! Πλεγμένα καλάμια σε μορφή καλαθιού. Και μέσα του, τα υπέροχα αχλάδια... Μερικές φορές δεν θέλεις κάτι άλλο, πέρα από αυτό!