Οι τρείς χάριτες που αποτελούσαν μέρος της 4άδας με τον υποφαινόμενο (γράφοντα) παρόντα, αλλά απόντα από τα φωτογραφικά στιγμιότυπα. Είναι, από αριστερά, η Τούλα, η Σούλα και η Νίτσα. Εγώ στον κλασικό ρόλο του δημοσιογράφου, καλύπτω τη βόλτα αν και την απόλαυσα πραγματικά μαζί τους.


Κάπως έτσι στήθηκε η χθεσινή μας ανάρτηση. Θυμηθείτε τη ακολουθώντας το σύνδεσμο ΕΔΩ… Τώρα στην κεντρική σελίδα είναι το ένα δίπλα στο άλλο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις αργότερα πού και πώς θα αποθηκευτούν… Θέλαμε για την υγεία μας να περπατήσουμε και πήγαμε να δούμε από κοντά τα καμένα.


Δεν είναι μακριά. Φτάσαμε μέχρι εκεί από μια ανηφόρα. Είδαμε πόσο κοντά στα σπίτια πήγε η φωτιά και συνεχίσαμε στο πράσινο που έμεινε. Με τις μνήμες παρούσες να οδηγούν στα πρώτα χρόνια της ζωής των κοριτσιών, Τούλας και Νίτσας… Είδα με πόση νοσταλγία μας δείχνανε το σπίτι που μεγάλωσαν και δεν υπάρχει πια…


Το μονοπάτι χωμάτινο… Είχε αρχίσει κιόλας να σκοτεινιάζει. Βέβαια η Νίτσα είχε μαζί της ένα επαναφορτιζόμενο φακό που έβγαζε πολύ φως αν και δεν χρειάστηκε τελικά, αφού από ένα σημείο και πέρα και καθώς έπεφτε το σκοτάδι είχε φωτισμό ο δρόμος που πήραμε για την επιστροφή μας, στο σπίτι της.


Αυτό είναι που μ’ αρέσει στη βόλτα. Η κουβέντα που γίνεται. Έτσι γνωρίσαμε καλύτερα και την Τούλα. Κι εκείνη μας κάλεσε με τον σύζυγο της τον Ηλία την επομένη, Κυριακή αμέσως μετά τη συνάθροιση στην εκκλησία της Κορίνθου να πάμε σπίτι τους (δίπλα στο σπίτι της Νίτσας…) και να μας κάνουν το τραπέζι.


Μερικά πράγματα δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ίσως δεν έχει κανείς άλλη ευκαιρία να τα ξαναζήσει και είναι εκπληκτικό όταν τα καταφέρνει. Γι’ αυτό και δεν χρειάζονται αναβολές, όταν πέφτουν τέτοιες προτάσεις από φίλους στο τραπέζι. Γι’ αυτό κι εγώ άφησα ότι δουλειά κι αν είχα για να ακολουθήσω το περπάτημα τους


Μ’ αρέσει μερικά πράγματα που καταγράφω να είναι ρεαλιστικά. Απλά και όμορφα, όπως τα ζει κανείς. Γι’ αυτό και όποτε μπορώ, αποφεύγω τις στημένες φωτογραφίες. Αλλά αυτή η βόλτα ήταν ξεχωριστή. Και η εμπειρία από τα καμένα, συγκλονιστική. Γι’ αυτό βάζω μια ακόμα φωτογραφία παρ’ όλο που ήταν πολλές αυτές που δημοσίευσα χθες…