Με τους φίλους μας, κυριακάτικα στη Χαλκίδα, έτσι σαν εκδρομή. Υπέροχη εμπειρία!
Η μέρα χθες ήταν προκλητικά όμορφη. Ηλιόλουστη. Συνεννοηθήκαμε με τον Άρη και τη Χάρις και μετά τη συνάθροιση και τη μελέτη τους περάσαμε από το σπίτι τους και τους πήραμε… Στόχος: Να πάμε μια βόλτα στη Χαλκίδα, όσο ήταν μέρα και να απολαύσουμε τη διαδρομή. Και τα καταφέραμε με το παραπάνω…
Σε μια ώρα και κάτι, φτάσαμε στη Χαλκίδα με τα τρελά νερά… Ρωτήσαμε πώς θα φτάσουμε μέχρι την παλιά γέφυρα (είχαμε έρθει από την καινούρια, κρεμαστή…) Δεν ξέραμε ακριβώς πού θα πηγαίναμε, αλλά υπολογίζαμε πως στα ταβερνάκια κοντά στη γέφυρα θα είχε ψιλό ψαράκι να φάμε για μεσημέρι με την παρέα μας…
Ο Τάσος, ένα άγνωστο σε μας παλικάρι, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μας και προσφέρθηκε ευγενικά να τον ακολουθήσουμε στο Ι.Χ. αυτοκίνητο του. Το κάναμε με εμπιστοσύνη. Όταν φτάσαμε στη γέφυρα, μας είπε ότι απέναντι θα βρίσκαμε και χώρο για πάρκινγκ. Ήρθε μαζί μας μέχρι εκεί. Και μας προέτρεψε, αν θέλαμε κάτι καλύτερο, να πάμε λίγο πιο έξω 2 – 3 χιλιόμετρα στον άγιο Μηνά.
Τον ακούσαμε κι εδώ… Δεν είχε άδικο. Όπως βλέπετε και εσείς στη φωτογραφία καθίσαμε έξω. Ήταν ωραία. Και ο ήλιος έκανε ακόμα πιο υποφερτά τα πράγματα. Η ψαροταβέρνα λεγόταν ο «Άγιος Μηνάς» και ήταν ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Μόνο που εκείνη ήταν τόσο ήρεμη και γαλήνια που δεν ακουγόταν καθόλου ο παφλασμός των μικρών κυμάτων…
Εδώ βρήκαμε την ευκαιρία, πριν ακόμα μας σερβίρουν, να φωτογραφηθούμε πλάι στη θάλασσα. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφα… Φαίνεται άλλωστε από τα μέρη που επιλέξαμε να το κάνουμε… Είτε πάνω στο μικρό μόλο για τις ψαρόβαρκες, είτε στη μικρή αμμουδιά, κάτω από τα πεύκα, όπως αυτή εδώ με τη Χάρις και τη Σούλα…
Και ξαφνικά ήρθε στην παρέα μας ο Μπάμπης, ο αδελφός μας από το Βασιλικό της Εύβοιας που βρίσκεται κοντά στο Λευκαντί. Ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα μας να βρεθούμε. Και παρότι δεν είχε ξανάρθει στον Άγιο Μηνά, βρήκε το δρόμο, βρήκε την ταβέρνα, βρήκε εμάς… Έτσι τον έχουμε συνηθίσει να κάνει. Με το υπέροχο αληθινό χαμόγελο του. Το ξανάκανε πριν οκτώ μήνες όταν, με την επιστροφή μας από τον Καναδά, βρεθήκαμε στην Ερέτρια να δούμε τη Μαλάμω και τον Νίκο…
Αλλά και ο Πέτρος Πατσαλαρήδης, ο φίλος μας και αδελφός μας από τη Χαλκίδα ήταν εκεί, στη γέφυρα και μας περίμενε στην επιστροφή για να μας γνωρίσει από κοντά… Είχε προηγηθεί τηλεφώνημα και το ήθελε πολύ και ο ίδιος. Δεν μείναμε πολύ, κανένα δεκάλεπτο μόνο, αλλά εδραιώσαμε το επόμενο ραντεβού μας που θα είναι, είτε στην Αθήνα, είτε στη Χαλκίδα, στο γάμο του, τον Φλεβάρη του 2016.
Ήταν μια πολύ όμορφη εκδρομή με το Ι.Χ. που τη χαρήκαμε πολύ!... Έτσι είναι πάντα, όταν είσαι με φίλους και αδελφούς. Ακόμα και ο παππούς Διονύσης που στα ενενήντα επτά του, έχει τις δυσκολίες με το πόδια του, το χάρηκε πολύ αυτό το ταξίδι. Ο Άρης με τη Χάρις είναι μια ξεχωριστή παρέα μας. Και το γεγονός ότι βρεθήκαμε για λίγο με τους φίλους μας Μπάμπη και Πέτρο, το χαρήκαμε πολύ..
Σχόλια (0)