Ένας μύθος και μερικές σκληρές αλήθειες για να αντλήσουμε άμεσα διδάγματα…
Έρχονται ώρες που χρειαζόμαστε σίγουρα να πιαστούμε από κάπου… Εκείνη την ώρα ένα χέρι μπορεί να μας δώσει δύναμη. Μερικές από τις όμορφες φωτογραφίες που μου στέλνει στο inbox, όταν έχει κέφια η Βάση Λαγανή… Κοσμούν όμορφα το σημερινό ξεχωριστό δημοσίευμα…
Άλλο ένα «σοφό» ρητό για να το έχουμε υπόψη μας όταν νομίζουμε ότι «κάποιοι» είμαστε… Οποιοσδήποτε μπορεί να πέσει σε μια τέτοια παγίδα… Γι’ αυτό καλό θα ήταν να το κάνουμε κάδρο και να το βάλουμε στο γραφείο μας να το βλέπουμε καθημερινά… Μεγάλη προσωπική βοήθεια θα είναι, σίγουρα…
Για δες κι αυτό… Μια βάρκα σε ήρεμα νερά την πανέμορφη ώρα του απογεύματος… Επίκαιρο καθώς προχωρούμε όλο και πιο μέσα στο καλοκαίρι και οι ζέστες άρχισαν να κάνουν πια αισθητή την εμφάνιση τους… Κάποιοι φίλοι, είναι πιο τυχεροί… Είναι ήδη στη θάλασσα… Σας ζηλεύουμε, Άρη και Χάρις…
Και μια μεγάλη αλήθεια που χρειάζεται να έχουμε πάντα στο μυαλό μας… Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από την αγάπη… Και η μεγαλύτερη εντολή από τον αληθινό Θεό. Ευθύνης μας να μην το ξεχνάμε ποτέ, όπου και αν είμαστε, ότι κι αν κάνουμε… Ας το βάλουμε προτεραιότητα στη ζωή μας…
Δείτε κι αυτό το βίντεο να γελάσετε και να χαλαρώσετε λίγο… Ο Καραγκιόζης αδελφός! Μπορεί να γίνει; Ότι θέλει ο άνθρωπος είναι σε θέση να το κάνει… Έφτασε στο e-mail μου, από αδελφικό φίλο που μένει στην Κεφαλονιά, αλλά μάλλον έχει τραβηχτεί στη Θεσσαλονίκη, για Επανομή μιλάει, αν προσέξετε… Φοβερούς κύκλους που κάνει η ζωή, όταν έχει κέφια…
Θέλω να δώσω σήμερα το λόγο στον Γιάννη Ζαχαριουδάκη, φίλο καλό που γράφει κρητικά στον τοίχο του στο Facebook. Το πήρα αυθαίρετα, αλλά με σεβασμό στη δουλειά του.
Ένα μικρό πρόβλημα ίσως είναι η γλώσσα και η γνώση της… Κατανοώ, επειδή τη γνωρίζω από γεννησιμιού, ότι δεν είναι και η πιο εύκολη. Έχει ασφαλώς τις δυσκολίες της, αλλά έστω και κάτι να «πιάσετε», θα σας ενθουσιάσει…
Γιατί ο Γιάννης, λέει μεγάλες αλήθειες. Μπορείς να το πεις και σοφά λόγια, αν δεν κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς υπερφίαλος. Αλλά εμείς πατούμε τα πόδια μας στη γη…
ΚΟΡΑΚΑΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΚΑΣ
Επάντιξε ο κόρακας του κόλακα ένα βράδυ
και είπε ν-του χειρότερος πως είναι απ’ το σκοτάδι.
Εμάνισε ο κόλακας και λέει του κοράκου
τα λόγια τούτα που θα πώ, κόρακα, στάσου κι άκου.
Εγώ ’μαι άνθρωπος σωστός, είμαι πολιτισμένος,
μα εσύ ’σαι ένα όρνεο στα αίματα χωσμένος.
Στα χείλη μου έχω σαφί το πλια καλό το λόγο,
μα συ απού θα δεις νεκρό τα νύχια σου ντελόγο.
Μεγάλουρος ο λόγος σου, κόλακα, δε μ’ αρέσει,
κάτσε ν’ ακούσεις , άνε θες, την εδική μου θέση.
Εμένα μού ’δωκε ο θεός ετούτονε το ν-τρόπο
να καθαρίζω τσι βρωμιές τση φύσης, των αθρώπω.
Εσύ διαφθείρεις, καταλείς τσι λογισμούς, τσι σκέψεις,
το ζωντανό τον άθρωπο μπορείς να καταστρέψεις.
Τη μαύρη νύχτα, απού θωρείς, εσύ τη γ-κάνεις μέρα,
με λόγια, απού φουσκώνουνε, γιατί ’ναι του αέρα.
Κόρακας ήμουν πάντοτε, κόρακας θ ’ αποθάνω,
τα μαύρα που ’χω στο κορμί ποτέ μου δε τα βγάνω.
Μα συ αλλάζεις χρώματα, πρόσωπα και απόψεις
με το μπαμπάκι άθρωπο μπορείς να τόνε κόψεις.
- Γιάννης Ζαχαριουδάκης - Αδράχτι
Σχόλια (4)